383a     {ΕΡΜ.} Βούλει οὖν καὶ Σωκράτει τῷδε ἀνακοινωσώμεθα

τὸν λόγον;

     {ΚΡ.} Εἴ σοι δοκεῖ.

     {ΕΡΜ.} Κρατύλος φησὶν ὅδε, ὦ Σώκρατες, ὀνόματος

(5)ὀρθότητα εἶναι ἑκάστῳ τῶν ὄντων φύσει πεφυκυῖαν, καὶ οὐ

τοῦτο εἶναι ὄνομα ὃ ἄν τινες συνθέμενοι καλεῖν καλῶσι, τῆς

αὑτῶν φωνῆς μόριον ἐπιφθεγγόμενοι, ἀλλὰ ὀρθότητά τινα τῶν

383bὀνομάτων πεφυκέναι καὶ Ἕλλησι καὶ βαρβάροις τὴν αὐτὴν

ἅπασιν. ἐρωτῶ οὖν αὐτὸν ἐγὼ εἰ αὐτῷ Κρατύλος τῇ ἀληθείᾳ

ὄνομα [ἐστὶν ἢ οὔ]· ὁ δὲ ὁμολογεῖ. "Τί δὲ Σωκράτει;"

ἔφην. "Σωκράτης," ἦ δ’ ὅς. "Οὐκοῦν καὶ τοῖς ἄλλοις

(5)ἀνθρώποις πᾶσιν, ὅπερ καλοῦμεν ὄνομα ἕκαστον, τοῦτό

ἐστιν ἑκάστῳ ὄνομα;" ὁ δέ, "Οὔκουν σοί γε," ἦ δ’ ὅς,

"ὄνομα Ἑρμογένης, οὐδὲ ἂν πάντες καλῶσιν ἄνθρωποι."

καὶ ἐμοῦ ἐρωτῶντος καὶ προθυμουμένου εἰδέναι ὅτι ποτὲ

384aλέγει, οὔτε ἀποσαφεῖ οὐδὲν εἰρωνεύεταί τε πρός με, προς-

ποιούμενός τι αὐτὸς ἐν ἑαυτῷ διανοεῖσθαι ὡς εἰδὼς περὶ

αὐτοῦ, ὃ εἰ βούλοιτο σαφῶς εἰπεῖν, ποιήσειεν ἂν καὶ ἐμὲ

ὁμολογεῖν καὶ λέγειν ἅπερ αὐτὸς λέγει. εἰ οὖν πῃ ἔχεις

(5)συμβαλεῖν τὴν Κρατύλου μαντείαν, ἡδέως ἂν ἀκούσαιμι·

μᾶλλον δὲ αὐτῷ σοι ὅπῃ δοκεῖ [ἔχειν] περὶ ὀνομάτων

ὀρθότητος ἔτι ἂν ἥδιον πυθοίμην, εἴ σοι βουλομένῳ [ἐστίν].

     {ΣΩ.} Ὦ παῖ Ἱππονίκου Ἑρμόγενες, παλαιὰ παροιμία ὅτι

384bχαλεπὰ τὰ καλά ἐστιν ὅπῃ ἔχει μαθεῖν· καὶ δὴ καὶ τὸ περὶ

τῶν ὀνομάτων οὐ σμικρὸν τυγχάνει ὂν μάθημα. εἰ μὲν οὖν

ἐγὼ ἤδη ἠκηκόη παρὰ Προδίκου τὴν πεντηκοντάδραχμον ἐπί-

δειξιν, ἣν ἀκούσαντι ὑπάρχει περὶ τοῦτο πεπαιδεῦσθαι, ὥς

(5)φησιν ἐκεῖνος, οὐδὲν ἂν ἐκώλυέν σε αὐτίκα μάλα εἰδέναι

τὴν ἀλήθειαν περὶ ὀνομάτων ὀρθότητος· νῦν δὲ οὐκ ἀκήκοα,

384cἀλλὰ τὴν δραχμιαίαν. οὔκουν οἶδα πῇ ποτε τὸ ἀληθὲς

ἔχει περὶ τῶν τοιούτων· συζητεῖν μέντοι ἕτοιμός εἰμι καὶ

σοὶ καὶ Κρατύλῳ κοινῇ. ὅτι δὲ οὔ φησί σοι Ἑρμογένη

ὄνομα εἶναι τῇ ἀληθείᾳ, ὥσπερ ὑποπτεύω αὐτὸν σκώπτειν·

(5)οἴεται γὰρ ἴσως σε χρημάτων ἐφιέμενον κτήσεως ἀπο-

τυγχάνειν ἑκάστοτε. ἀλλ’, ὃ νυνδὴ ἔλεγον, εἰδέναι μὲν

τὰ τοιαῦτα χαλεπόν, εἰς τὸ κοινὸν δὲ καταθέντας χρὴ σκοπεῖν

εἴτε ὡς σὺ λέγεις ἔχει εἴτε ὡς Κρατύλος.

     {ΕΡΜ.} Καὶ μὴν ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, πολλάκις δὴ καὶ

(10)τούτῳ διαλεχθεὶς καὶ ἄλλοις πολλοῖς, οὐ δύναμαι πεισθῆναι

384dὡς ἄλλη τις ὀρθότης ὀνόματος ἢ συνθήκη καὶ ὁμολογία.

ἐμοὶ γὰρ δοκεῖ ὅτι ἄν τίς τῳ θῆται ὄνομα, τοῦτο εἶναι τὸ

ὀρθόν· καὶ ἂν αὖθίς γε ἕτερον μεταθῆται, ἐκεῖνο δὲ μηκέτι

καλῇ, οὐδὲν ἧττον τὸ ὕστερον ὀρθῶς ἔχειν τοῦ προτέρου,

(5)ὥσπερ τοῖς οἰκέταις ἡμεῖς μετατιθέμεθα [οὐδὲν ἧττον τοῦτ’

εἶναι ὀρθὸν τὸ μετατεθὲν τοῦ πρότερον κειμένου]· οὐ γὰρ

φύσει ἑκάστῳ πεφυκέναι ὄνομα οὐδὲν οὐδενί, ἀλλὰ νόμῳ

καὶ ἔθει τῶν ἐθισάντων τε καὶ καλούντων. εἰ δέ πῃ ἄλλῃ

384eἔχει, ἕτοιμος ἔγωγε καὶ μανθάνειν καὶ ἀκούειν οὐ μόνον παρὰ

Κρατύλου, ἀλλὰ καὶ παρ’ ἄλλου ὁτουοῦν.

385a     {ΣΩ.} Ἴσως μέντοι τὶ λέγεις, ὦ Ἑρμόγενες· σκεψώμεθα

δέ. ὃ ἂν φῂς καλῇ τις ἕκαστον, τοῦθ’ ἑκάστῳ ὄνομα;

     {ΕΡΜ.} Ἔμοιγε δοκεῖ.

     {ΣΩ.} Καὶ ἐὰν ἰδιώτης καλῇ καὶ ἐὰν πόλις;

(5)     {ΕΡΜ.} Φημί.

     {ΣΩ.} Τί οὖν; ἐὰν ἐγὼ καλῶ ὁτιοῦν τῶν ὄντων, οἷον

ὃ νῦν καλοῦμεν ἄνθρωπον, ἐὰν ἐγὼ τοῦτο ἵππον προς-

αγορεύω, ὃ δὲ νῦν ἵππον, ἄνθρωπον, ἔσται δημοσίᾳ μὲν

ὄνομα ἄνθρωπος τῷ αὐτῷ, ἰδίᾳ δὲ ἵππος; καὶ ἰδίᾳ μὲν αὖ

(10)ἄνθρωπος, δημοσίᾳ δὲ ἵππος; οὕτω λέγεις;

385b     {ΕΡΜ.} Ἔμοιγε δοκεῖ.

     {ΣΩ.} Φέρε δή μοι τόδε εἰπέ· καλεῖς τι ἀληθῆ λέγειν καὶ

ψευδῆ;

     {ΕΡΜ.} Ἔγωγε.

(5)     {ΣΩ.} Οὐκοῦν εἴη ἂν λόγος ἀληθής, ὁ δὲ ψευδής;

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν οὗτος ὃς ἂν τὰ ὄντα λέγῃ ὡς ἔστιν, ἀληθής·

ὃς δ’ ἂν ὡς οὐκ ἔστιν, ψευδής;

     {ΕΡΜ.} Ναί.

(10)     {ΣΩ.} Ἔστιν ἄρα τοῦτο, λόγῳ λέγειν τὰ ὄντα τε καὶ μή;

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

385c     {ΣΩ.} Ὁ λόγος δ’ ἐστὶν ὁ ἀληθὴς πότερον μὲν ὅλος ἀληθής,

τὰ μόρια δ’ αὐτοῦ οὐκ ἀληθῆ;

     {ΕΡΜ.} Οὔκ, ἀλλὰ καὶ τὰ μόρια.

     {ΣΩ.} Πότερον δὲ τὰ μὲν μεγάλα μόρια ἀληθῆ, τὰ δὲ

(5)σμικρὰ οὔ· ἢ πάντα;

     {ΕΡΜ.} Πάντα, οἶμαι ἔγωγε.

     {ΣΩ.} Ἔστιν οὖν ὅτι λέγεις λόγου σμικρότερον μόριον

ἄλλο ἢ ὄνομα;

     {ΕΡΜ.} Οὔκ, ἀλλὰ τοῦτο σμικρότατον.

(10)     {ΣΩ.} Καὶ τοῦτο [ὄνομα] ἄρα τὸ τοῦ ἀληθοῦς λόγου λέγεται;

     {ΕΡΜ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Ἀληθές γε, ὡς φῄς.

     {ΕΡΜ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Τὸ δὲ τοῦ ψεύδους μόριον οὐ ψεῦδος;

(15)     {ΕΡΜ.} Φημί.

     {ΣΩ.} Ἔστιν ἄρα ὄνομα ψεῦδος καὶ ἀληθὲς λέγειν, εἴπερ

καὶ λόγον;

385d     {ΕΡΜ.} Πῶς γὰρ οὔ;

     {ΣΩ.} Ὃ ἂν ἄρα ἕκαστος φῇ τῳ ὄνομα εἶναι, τοῦτό ἐστιν

ἑκάστῳ ὄνομα;

     {ΕΡΜ.} Ναί.

(5)     {ΣΩ.} Ἦ καὶ ὁπόσα ἂν φῇ τις ἑκάστῳ ὀνόματα εἶναι,

τοσαῦτα ἔσται καὶ τότε ὁπόταν φῇ;

     {ΕΡΜ.} Οὐ γὰρ ἔχω ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, ὀνόματος ἄλλην

ὀρθότητα ἢ ταύτην, ἐμοὶ μὲν ἕτερον εἶναι καλεῖν ἑκάστῳ

ὄνομα, ὃ ἐγὼ ἐθέμην, σοὶ δὲ ἕτερον, ὃ αὖ σύ. οὕτω δὲ καὶ

385eταῖς πόλεσιν ὁρῶ ἰδίᾳ [ἑκάσταις] ἐνίοις ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς

κείμενα ὀνόματα, καὶ Ἕλλησι παρὰ τοὺς ἄλλους Ἕλληνας,

καὶ Ἕλλησι παρὰ βαρβάρους.

     {ΣΩ.} Φέρε δὴ ἴδωμεν, ὦ Ἑρμόγενες, πότερον καὶ τὰ ὄντα

(5)οὕτως ἔχειν σοι φαίνεται, ἰδίᾳ αὐτῶν ἡ οὐσία εἶναι ἑκάστῳ,

ὥσπερ Πρωταγόρας ἔλεγεν λέγων "πάντων χρημάτων

386aμέτρον" εἶναι ἄνθρωπον_ὡς ἄρα οἷα μὲν ἂν ἐμοὶ φαίνηται

τὰ πράγματα [εἶναι], τοιαῦτα μὲν ἔστιν ἐμοί· οἷα δ’ ἂν

σοί, τοιαῦτα δὲ σοί_ἢ ἔχειν δοκεῖ σοι αὐτὰ αὑτῶν τινα

βεβαιότητα τῆς οὐσίας;

(5)     {ΕΡΜ.} Ἤδη ποτὲ ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, ἀπορῶν καὶ ἐν-

ταῦθα ἐξηνέχθην εἰς ἅπερ Πρωταγόρας λέγει· οὐ πάνυ τι

μέντοι μοι δοκεῖ οὕτως ἔχειν.

     {ΣΩ.} Τί δέ; ἐς τόδε ἤδη ἐξηνέχθης, ὥστε μὴ πάνυ σοι

386bδοκεῖν εἶναί τινα ἄνθρωπον πονηρόν;

     {ΕΡΜ.} Οὐ μὰ τὸν Δία, ἀλλὰ πολλάκις δὴ αὐτὸ πέπονθα,

ὥστε μοι δοκεῖν πάνυ πονηροὺς εἶναί τινας ἀνθρώπους, καὶ

μάλα συχνούς.

(5)     {ΣΩ.} Τί δέ; πάνυ χρηστοὶ οὔπω σοι ἔδοξαν εἶναι [ἄνθρω-

ποι];

     {ΕΡΜ.} Καὶ μάλα ὀλίγοι.

     {ΣΩ.} Ἔδοξαν δ’ οὖν;

     {ΕΡΜ.} Ἔμοιγε.

(10)     {ΣΩ.} Πῶς οὖν τοῦτο τίθεσαι; ἆρ’ ὧδε· τοὺς μὲν πάνυ

χρηστοὺς πάνυ φρονίμους, τοὺς δὲ πάνυ πονηροὺς πάνυ

ἄφρονας;

386c     {ΕΡΜ.} Ἔμοιγε δοκεῖ οὕτως.

     {ΣΩ.} Οἷόν τε οὖν [ἐστιν], εἰ Πρωταγόρας ἀληθῆ ἔλεγεν

καὶ ἔστιν αὕτη ἡ ἀλήθεια, τὸ οἷα ἂν δοκῇ ἑκάστῳ τοιαῦτα

καὶ εἶναι, τοὺς μὲν ἡμῶν φρονίμους εἶναι, τοὺς δὲ ἄφρονας;

(5)     {ΕΡΜ.} Οὐ δῆτα.

     {ΣΩ.} Καὶ ταῦτά γε, ὡς ἐγᾦμαι, σοὶ πάνυ δοκεῖ, φρονή-

σεως οὔσης καὶ ἀφροσύνης μὴ πάνυ δυνατὸν εἶναι Πρω-

ταγόραν ἀληθῆ λέγειν· οὐδὲν γὰρ ἄν που τῇ ἀληθείᾳ ὁ

ἕτερος τοῦ ἑτέρου φρονιμώτερος εἴη, εἴπερ ἃ ἂν ἑκάστῳ

386dδοκῇ ἑκάστῳ ἀληθῆ ἔσται.

     {ΕΡΜ.} Ἔστι ταῦτα.

     {ΣΩ.} Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ κατ’ Εὐθύδημόν γε οἶμαι σοὶ δοκεῖ

πᾶσι πάντα ὁμοίως εἶναι ἅμα καὶ ἀεί· οὐδὲ γὰρ ἂν οὕτως

(5)εἶεν οἱ μὲν χρηστοί, οἱ δὲ πονηροί, εἰ ὁμοίως ἅπασι καὶ ἀεὶ

ἀρετή τε καὶ κακία εἴη.

     {ΕΡΜ.} Ἀληθῆ λέγεις.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν εἰ μήτε πᾶσι πάντα ἐστὶν ὁμοίως ἅμα καὶ

ἀεί, μήτε ἑκάστῳ ἰδίᾳ ἕκαστον [τῶν ὄντων ἐστίν], δῆλον δὴ

386eὅτι αὐτὰ αὑτῶν οὐσίαν ἔχοντά τινα βέβαιόν ἐστι τὰ πρά-

γματα, οὐ πρὸς ἡμᾶς οὐδὲ ὑφ’ ἡμῶν ἑλκόμενα ἄνω καὶ κάτω

τῷ ἡμετέρῳ φαντάσματι, ἀλλὰ καθ’ αὑτὰ πρὸς τὴν αὑτῶν

οὐσίαν ἔχοντα ᾗπερ πέφυκεν.

(5)     {ΕΡΜ.} Δοκεῖ μοι, ὦ Σώκρατες, οὕτω.

     {ΣΩ.} Πότερον οὖν αὐτὰ μὲν ἂν εἴη οὕτω πεφυκότα, αἱ δὲ

πράξεις αὐτῶν οὐ κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον; ἢ οὐ καὶ αὗται

ἕν τι εἶδος τῶν ὄντων εἰσίν, αἱ πράξεις;

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε καὶ αὗται.

387a     {ΣΩ.} Κατὰ τὴν αὑτῶν ἄρα φύσιν καὶ αἱ πράξεις πράτ-

τονται, οὐ κατὰ τὴν ἡμετέραν δόξαν. οἷον ἐάν τι ἐπιχειρή-

σωμεν ἡμεῖς τῶν ὄντων τέμνειν, πότερον ἡμῖν τμητέον

[ἐστὶν] ἕκαστον ὡς ἂν ἡμεῖς βουλώμεθα καὶ ᾧ ἂν βουληθῶμεν,

(5)ἢ ἐὰν μὲν κατὰ τὴν φύσιν βουληθῶμεν ἕκαστον τέμνειν τοῦ

τέμνειν τε καὶ τέμνεσθαι καὶ ᾧ πέφυκε, τεμοῦμέν τε καὶ

πλέον τι ἡμῖν ἔσται καὶ ὀρθῶς πράξομεν τοῦτο, ἐὰν δὲ παρὰ

φύσιν, ἐξαμαρτησόμεθά τε καὶ οὐδὲν πράξομεν;

387b     {ΕΡΜ.} Ἔμοιγε δοκεῖ οὕτω.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν καὶ ἐὰν κάειν τι ἐπιχειρήσωμεν, οὐ κατὰ

πᾶσαν δόξαν δεῖ κάειν, ἀλλὰ κατὰ τὴν ὀρθήν; αὕτη δ’ ἐστὶν

ᾗ ἐπεφύκει ἕκαστον κάεσθαί τε καὶ κάειν καὶ ᾧ ἐπεφύκει;

(5)     {ΕΡΜ.} Ἔστι ταῦτα.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν καὶ τἆλλα οὕτω;

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν οὐ καὶ τὸ λέγειν μία τις τῶν πράξεών

ἐστιν;

(10)     {ΕΡΜ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Πότερον οὖν ᾗ ἄν τῳ δοκῇ λεκτέον εἶναι, ταύτῃ

387cλέγων ὀρθῶς λέξει, ἢ ἐὰν μὲν ᾗ πέφυκε τὰ πράγματα λέγειν

τε καὶ λέγεσθαι καὶ ᾧ, ταύτῃ καὶ τούτῳ λέγῃ, πλέον τέ τι

ποιήσει καὶ ἐρεῖ· ἂν δὲ μή, ἐξαμαρτήσεταί τε καὶ οὐδὲν

ποιήσει;

(5)     {ΕΡΜ.} Οὕτω μοι δοκεῖ ὡς λέγεις.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν τοῦ λέγειν μόριον τὸ ὀνομάζειν; διονομά-

ζοντες γάρ που λέγουσι τοὺς λόγους.

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν καὶ τὸ ὀνομάζειν πρᾶξίς [τίς] ἐστιν, εἴπερ

(10)καὶ τὸ λέγειν πρᾶξίς τις ἦν περὶ τὰ πράγματα;

     {ΕΡΜ.} Ναί.

387d     {ΣΩ.} Αἱ δὲ πράξεις ἐφάνησαν ἡμῖν οὐ πρὸς ἡμᾶς οὖσαι,

ἀλλ’ αὑτῶν τινα ἰδίαν φύσιν ἔχουσαι;

     {ΕΡΜ.} Ἔστι ταῦτα.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν καὶ ὀνομαστέον [ἐστὶν] ᾗ πέφυκε τὰ πρά-

(5)γματα ὀνομάζειν τε καὶ ὀνομάζεσθαι καὶ ᾧ, ἀλλ’ οὐχ ᾗ ἂν

ἡμεῖς βουληθῶμεν, εἴπερ τι τοῖς ἔμπροσθεν μέλλει ὁμολογού-

μενον εἶναι; καὶ οὕτω μὲν ἂν πλέον τι ποιοῖμεν καὶ ὀνομά-

ζοιμεν, ἄλλως δὲ οὔ;

     {ΕΡΜ.} Φαίνεταί μοι.

(10)     {ΣΩ.} Φέρε δή, ὃ ἔδει τέμνειν, ἔδει τῳ, φαμέν, τέμνειν;

     {ΕΡΜ.} Ναί.

387e     {ΣΩ.} Καὶ ὃ ἔδει κερκίζειν, ἔδει τῳ κερκίζειν; καὶ ὃ ἔδει

τρυπᾶν, ἔδει τῳ τρυπᾶν;

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Καὶ ὃ ἔδει δὴ ὀνομάζειν, ἔδει τῳ ὀνομάζειν;

388a     {ΕΡΜ.} Ἔστι ταῦτα.

     {ΣΩ.} Τί δὲ ἦν ἐκεῖνο ᾧ ἔδει τρυπᾶν;

     {ΕΡΜ.} Τρύπανον.

     {ΣΩ.} Τί δὲ ᾧ κερκίζειν;

(5)     {ΕΡΜ.} Κερκίς.

     {ΣΩ.} Τί δὲ ᾧ ὀνομάζειν;

     {ΕΡΜ.} Ὄνομα.

     {ΣΩ.} Εὖ λέγεις. ὄργανον ἄρα τί ἐστι καὶ τὸ ὄνομα.

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

(10)     {ΣΩ.} Εἰ οὖν ἐγὼ ἐροίμην "Τί ἦν ὄργανον ἡ κερκίς;"

οὐχ ᾧ κερκίζομεν;

     {ΕΡΜ.} Ναί.

388b     {ΣΩ.} Κερκίζοντες δὲ τί δρῶμεν; οὐ τὴν κρόκην καὶ τοὺς

στήμονας συγκεχυμένους διακρίνομεν;

     {ΕΡΜ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν καὶ περὶ τρυπάνου ἕξεις οὕτως εἰπεῖν καὶ

(5)περὶ τῶν ἄλλων;

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Ἔχεις δὴ καὶ περὶ ὀνόματος οὕτως εἰπεῖν; ὀργάνῳ

ὄντι τῷ ὀνόματι ὀνομάζοντες τί ποιοῦμεν;

     {ΕΡΜ.} Οὐκ ἔχω λέγειν.

(10)     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὐ διδάσκομέν τι ἀλλήλους καὶ τὰ πράγματα

διακρίνομεν ᾗ ἔχει;

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Ὄνομα ἄρα διδασκαλικόν τί ἐστιν ὄργανον καὶ

388cδιακριτικὸν τῆς οὐσίας ὥσπερ κερκὶς ὑφάσματος.

     {ΕΡΜ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Ὑφαντικὸν δέ γε ἡ κερκίς;

     {ΕΡΜ.} Πῶς δ’ οὔ;

(5)     {ΣΩ.} Ὑφαντικὸς μὲν ἄρα κερκίδι καλῶς χρήσεται, καλῶς

δ’ ἐστὶν ὑφαντικῶς· διδασκαλικὸς δὲ ὀνόματι, καλῶς δ’ ἐστὶ

διδασκαλικῶς.

     {ΕΡΜ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Τῷ τίνος οὖν ἔργῳ ὁ ὑφάντης καλῶς χρήσεται ὅταν

(10)τῇ κερκίδι χρῆται;

     {ΕΡΜ.} Τῷ τοῦ τέκτονος.

     {ΣΩ.} Πᾶς δὲ τέκτων ἢ ὁ τὴν τέχνην ἔχων;

     {ΕΡΜ.} Ὁ τὴν τέχνην.

388d     {ΣΩ.} Τῷ τίνος δὲ ἔργῳ ὁ τρυπητὴς καλῶς χρήσεται ὅταν

τῷ τρυπάνῳ χρῆται;

     {ΕΡΜ.} Τῷ τοῦ χαλκέως.

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν πᾶς χαλκεὺς ἢ ὁ τὴν τέχνην ἔχων;

(5)     {ΕΡΜ.} Ὁ τὴν τέχνην.

     {ΣΩ.} Εἶεν. τῷ δὲ τίνος ἔργῳ ὁ διδασκαλικὸς χρήσεται

ὅταν τῷ ὀνόματι χρῆται;

     {ΕΡΜ.} Οὐδὲ τοῦτ’ ἔχω.

     {ΣΩ.} Οὐδὲ τοῦτό γ’ ἔχεις εἰπεῖν, τίς παραδίδωσιν ἡμῖν

(10)τὰ ὀνόματα οἷς χρώμεθα;

     {ΕΡΜ.} Οὐ δῆτα.

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὐχὶ ὁ νόμος δοκεῖ σοι [εἶναι] ὁ παραδιδοὺς

αὐτά;

     {ΕΡΜ.} Ἔοικεν.

388e     {ΣΩ.} Νομοθέτου ἄρα ἔργῳ χρήσεται ὁ διδασκαλικὸς ὅταν

ὀνόματι χρῆται;

     {ΕΡΜ.} Δοκεῖ μοι.

     {ΣΩ.} Νομοθέτης δέ σοι δοκεῖ πᾶς εἶναι ἀνὴρ ἢ ὁ τὴν

(5)τέχνην ἔχων;

     {ΕΡΜ.} Ὁ τὴν τέχνην.

     {ΣΩ.} Οὐκ ἄρα παντὸς ἀνδρός, ὦ Ἑρμόγενες, ὄνομα θέσθαι

389a[ἐστὶν] ἀλλά τινος ὀνοματουργοῦ· οὗτος δ’ ἐστίν, ὡς ἔοικεν,

ὁ νομοθέτης, ὃς δὴ τῶν δημιουργῶν σπανιώτατος ἐν ἀνθρώ-

ποις γίγνεται.

     {ΕΡΜ.} Ἔοικεν.

(5)     {ΣΩ.} Ἴθι δή, ἐπίσκεψαι ποῖ βλέπων ὁ νομοθέτης τὰ

ὀνόματα τίθεται· ἐκ τῶν ἔμπροσθεν δὲ ἀνάσκεψαι. ποῖ

βλέπων ὁ τέκτων τὴν κερκίδα ποιεῖ; ἆρ’ οὐ πρὸς τοιοῦτόν

τι ὃ ἐπεφύκει κερκίζειν;

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

389b     {ΣΩ.} Τί δέ; ἂν καταγῇ αὐτῷ ἡ κερκὶς ποιοῦντι, πότερον

πάλιν ποιήσει ἄλλην πρὸς τὴν κατεαγυῖαν βλέπων, ἢ πρὸς

ἐκεῖνο τὸ εἶδος πρὸς ὅπερ καὶ ἣν κατέαξεν ἐποίει;

     {ΕΡΜ.} Πρὸς ἐκεῖνο, ἔμοιγε δοκεῖ.

(5)     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ἐκεῖνο δικαιότατ’ ἂν αὐτὸ ὃ ἔστιν κερκὶς

καλέσαιμεν;

     {ΕΡΜ.} Ἔμοιγε δοκεῖ.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ἐπειδὰν δέῃ λεπτῷ ἱματίῳ ἢ παχεῖ ἢ λινῷ

ἢ ἐρεῷ ἢ ὁποιῳοῦν τινι κερκίδα ποιεῖν, πάσας μὲν δεῖ τὸ

(10)τῆς κερκίδος ἔχειν εἶδος, οἵα δ’ ἑκάστῳ καλλίστη ἐπεφύκει,

389cταύτην ἀποδιδόναι τὴν φύσιν εἰς τὸ ἔργον ἕκαστον;

     {ΕΡΜ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Καὶ περὶ τῶν ἄλλων δὴ ὀργάνων ὁ αὐτὸς τρόπος·

τὸ φύσει ἑκάστῳ πεφυκὸς ὄργανον ἐξευρόντα δεῖ ἀποδοῦναι

(5)εἰς ἐκεῖνο ἐξ οὗ ἂν ποιῇ [τὸ ἔργον], οὐχ οἷον ἂν αὐτὸς

βουληθῇ, ἀλλ’ οἷον ἐπεφύκει. τὸ φύσει γὰρ ἑκάστῳ, ὡς ἔοικε,

τρύπανον πεφυκὸς εἰς τὸν σίδηρον δεῖ ἐπίστασθαι τιθέναι.

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Καὶ τὴν φύσει κερκίδα ἑκάστῳ πεφυκυῖαν εἰς ξύλον.

(10)     {ΕΡΜ.} Ἔστι ταῦτα.

389d     {ΣΩ.} Φύσει γὰρ ἦν ἑκάστῳ εἴδει ὑφάσματος, ὡς ἔοικεν,

ἑκάστη κερκίς, καὶ τἆλλα οὕτως.

     {ΕΡΜ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν, ὦ βέλτιστε, καὶ τὸ ἑκάστῳ φύσει πεφυκὸς

(5)ὄνομα τὸν νομοθέτην ἐκεῖνον εἰς τοὺς φθόγγους καὶ τὰς

συλλαβὰς δεῖ ἐπίστασθαι τιθέναι, καὶ βλέποντα πρὸς αὐτὸ

ἐκεῖνο ὃ ἔστιν ὄνομα, πάντα τὰ ὀνόματα ποιεῖν τε καὶ

τίθεσθαι, εἰ μέλλει κύριος εἶναι ὀνομάτων θέτης; εἰ δὲ μὴ

εἰς τὰς αὐτὰς συλλαβὰς ἕκαστος ὁ νομοθέτης τίθησιν, οὐδὲν

389eδεῖ τοῦτο ἀ[μφι]γνοεῖν· οὐδὲ γὰρ εἰς τὸν αὐτὸν σίδηρον

ἅπας χαλκεὺς τίθησιν, τοῦ αὐτοῦ ἕνεκα ποιῶν τὸ αὐτὸ

ὄργανον· ἀλλ’ ὅμως, ἕως ἂν τὴν αὐτὴν ἰδέαν ἀποδιδῷ, ἐάντε

390aἐν ἄλλῳ σιδήρῳ, ὅμως ὀρθῶς ἔχει τὸ ὄργανον, ἐάντε ἐνθάδε

ἐάντε ἐν βαρβάροις τις ποιῇ. ἦ γάρ;

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν οὕτως ἀξιώσεις καὶ τὸν νομοθέτην τόν τε

(5)ἐνθάδε καὶ τὸν ἐν τοῖς βαρβάροις, ἕως ἂν τὸ τοῦ ὀνόματος

εἶδος ἀποδιδῷ τὸ προσῆκον ἑκάστῳ ἐν ὁποιαισοῦν συλλαβαῖς,

οὐδὲν χείρω νομοθέτην εἶναι τὸν ἐνθάδε ἢ τὸν ὁπουοῦν ἄλλοθι;

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

390b     {ΣΩ.} Τίς οὖν ὁ γνωσόμενος εἰ τὸ προσῆκον εἶδος κερκίδος

ἐν ὁποιῳοῦν ξύλῳ κεῖται; ὁ ποιήσας, ὁ τέκτων, ἢ ὁ χρη-

σόμενος [ὁ] ὑφάντης;

     {ΕΡΜ.} Εἰκὸς μὲν μᾶλλον, ὦ Σώκρατες, τὸν χρησόμενον.

(5)     {ΣΩ.} Τίς οὖν ὁ τῷ τοῦ λυροποιοῦ ἔργῳ χρησόμενος; ἆρ’

οὐχ οὗτος ὃς ἐπίσταιτο ἂν ἐργαζομένῳ κάλλιστα ἐπιστατεῖν

καὶ εἰργασμένον γνοίη εἴτ’ εὖ εἴργασται εἴτε μή;

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Τίς;

(10)     {ΕΡΜ.} Ὁ κιθαριστής.

     {ΣΩ.} Τίς δὲ ὁ τῷ τοῦ ναυπηγοῦ;

390c     {ΕΡΜ.} Κυβερνήτης.

     {ΣΩ.} Τίς δὲ τῷ τοῦ νομοθέτου ἔργῳ ἐπιστατήσειέ τ’ ἂν

κάλλιστα καὶ εἰργασμένον κρίνειε καὶ ἐνθάδε καὶ ἐν τοῖς

βαρβάροις; ἆρ’ οὐχ ὅσπερ χρήσεται;

(5)     {ΕΡΜ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν οὐχ ὁ ἐρωτᾶν ἐπιστάμενος οὗτός ἐστιν;

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Ὁ δὲ αὐτὸς καὶ ἀποκρίνεσθαι;

     {ΕΡΜ.} Ναί.

(10)     {ΣΩ.} Τὸν δὲ ἐρωτᾶν καὶ ἀποκρίνεσθαι ἐπιστάμενον ἄλλο

τι σὺ καλεῖς ἢ διαλεκτικόν;

     {ΕΡΜ.} Οὔκ, ἀλλὰ τοῦτο.

390d     {ΣΩ.} Τέκτονος μὲν ἄρα ἔργον ἐστὶν ποιῆσαι πηδάλιον ἐπι-

στατοῦντος κυβερνήτου, εἰ μέλλει καλὸν εἶναι τὸ πηδάλιον.

     {ΕΡΜ.} Φαίνεται.

     {ΣΩ.} Νομοθέτου δέ γε, ὡς ἔοικεν, ὄνομα, ἐπιστάτην ἔχον-

(5)τος διαλεκτικὸν ἄνδρα, εἰ μέλλει καλῶς ὀνόματα θήσεσθαι.

     {ΕΡΜ.} Ἔστι ταῦτα.

     {ΣΩ.} Κινδυνεύει ἄρα, ὦ Ἑρμόγενες, εἶναι οὐ φαῦλον, ὡς

σὺ οἴει, ἡ τοῦ ὀνόματος θέσις, οὐδὲ φαύλων ἀνδρῶν οὐδὲ

τῶν ἐπιτυχόντων. καὶ Κρατύλος ἀληθῆ λέγει λέγων φύσει

390eτὰ ὀνόματα εἶναι τοῖς πράγμασι, καὶ οὐ πάντα δημιουργὸν

ὀνομάτων εἶναι, ἀλλὰ μόνον ἐκεῖνον τὸν ἀποβλέποντα εἰς τὸ

τῇ φύσει ὄνομα ὂν ἑκάστῳ καὶ δυνάμενον αὐτοῦ τὸ εἶδος

τιθέναι εἴς τε τὰ γράμματα καὶ τὰς συλλαβάς.

(5)     {ΕΡΜ.} Οὐκ ἔχω, ὦ Σώκρατες, ὅπως χρὴ πρὸς ἃ λέγεις

391aἐναντιοῦσθαι. ἴσως μέντοι οὐ ῥᾴδιόν ἐστιν οὕτως ἐξαίφνης

πεισθῆναι, ἀλλὰ δοκῶ μοι ὧδε ἂν μᾶλλον πιθέσθαι σοι, εἴ

μοι δείξειας ἥντινα φῂς εἶναι τὴν φύσει ὀρθότητα ὀνόματος.

     {ΣΩ.} Ἐγὼ μέν, ὦ μακάριε Ἑρμόγενες, οὐδεμίαν λέγω,

(5)ἀλλ’ ἐπελάθου γε ὧν ὀλίγον πρότερον ἔλεγον, ὅτι οὐκ

εἰδείην ἀλλὰ σκεψοίμην μετὰ σοῦ. νῦν δὲ σκοπουμένοις

ἡμῖν, ἐμοί τε καὶ σοί, τοσοῦτον μὲν ἤδη φαίνεται παρὰ τὰ

πρότερα, φύσει τέ τινα ὀρθότητα ἔχον εἶναι τὸ ὄνομα καὶ οὐ

391bπαντὸς ἀνδρὸς ἐπίστασθαι [καλῶς] αὐτὸ πράγματι ὁτῳοῦν

θέσθαι· ἢ οὔ;

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν τὸ μετὰ τοῦτο χρὴ ζητεῖν, εἴπερ ἐπιθυμεῖς

(5)εἰδέναι, ἥτις ποτ’ αὖ ἐστιν αὐτοῦ ἡ ὀρθότης.

     {ΕΡΜ.} Ἀλλὰ μὴν ἐπιθυμῶ γε εἰδέναι.

     {ΣΩ.} Σκόπει τοίνυν.

     {ΕΡΜ.} Πῶς οὖν χρὴ σκοπεῖν;

     {ΣΩ.} Ὀρθοτάτη μὲν τῆς σκέψεως, ὦ ἑταῖρε, μετὰ τῶν

(10)ἐπισταμένων, χρήματα ἐκείνοις τελοῦντα καὶ χάριτας κατα-

τιθέμενον. εἰσὶ δὲ οὗτοι οἱ σοφισταί, οἷσπερ καὶ ὁ ἀδελφός

391cσου Καλλίας πολλὰ τελέσας χρήματα σοφὸς δοκεῖ εἶναι.

ἐπειδὴ δὲ οὐκ ἐγκρατὴς εἶ τῶν πατρῴων, λιπαρεῖν χρὴ τὸν

ἀδελφὸν καὶ δεῖσθαι αὐτοῦ διδάξαι σε τὴν ὀρθότητα περὶ

τῶν τοιούτων ἣν ἔμαθεν παρὰ Πρωταγόρου.

(5)     {ΕΡΜ.} Ἄτοπος μεντἂν εἴη μου, ὦ Σώκρατες, ἡ δέησις,

εἰ τὴν μὲν Ἀλήθειαν τὴν Πρωταγόρου ὅλως οὐκ ἀποδέχομαι,

τὰ δὲ τῇ τοιαύτῃ ἀληθείᾳ ῥηθέντα ἀγαπῴην ὥς του ἄξια.

     {ΣΩ.} Ἀλλ’ εἰ μὴ αὖ σε ταῦτα ἀρέσκει, παρ’ Ὁμήρου χρὴ

391dμανθάνειν καὶ παρὰ τῶν ἄλλων ποιητῶν.

     {ΕΡΜ.} Καὶ τί λέγει, ὦ Σώκρατες, Ὅμηρος περὶ ὀνομάτων,

καὶ ποῦ;

     {ΣΩ.} Πολλαχοῦ· μέγιστα δὲ καὶ κάλλιστα ἐν οἷς διορίζει

(5)ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς ἅ τε οἱ ἄνθρωποι ὀνόματα καλοῦσι καὶ οἱ

θεοί. ἢ οὐκ οἴει αὐτὸν μέγα τι καὶ θαυμάσιον λέγειν ἐν

τούτοις περὶ ὀνομάτων ὀρθότητος; δῆλον γὰρ δὴ ὅτι οἵ γε

θεοὶ αὐτὰ καλοῦσιν πρὸς ὀρθότητα ἅπερ ἔστι φύσει ὀνόματα·

391eἢ σὺ οὐκ οἴει;

     {ΕΡΜ.} Εὖ οἶδα μὲν οὖν ἔγωγε, εἴπερ καλοῦσιν, ὅτι ὀρθῶς

καλοῦσιν. ἀλλὰ ποῖα ταῦτα λέγεις;

     {ΣΩ.} Οὐκ οἶσθα ὅτι περὶ τοῦ ποταμοῦ τοῦ ἐν τῇ Τροίᾳ,

(5)ὃς ἐμονομάχει τῷ Ἡφαίστῳ, "ὃν Ξάνθον," φησί, "καλέουσι

θεοί, ἄνδρες δὲ Σκάμανδρον;"

     {ΕΡΜ.} Ἔγωγε.

392a     {ΣΩ.} Τί οὖν δή; οὐκ οἴει τοῦτο σεμνόν τι εἶναι γνῶναι,

ὅπῃ ποτὲ ὀρθῶς ἔχει ἐκεῖνον τὸν ποταμὸν Ξάνθον καλεῖν

μᾶλλον ἢ Σκάμανδρον; εἰ δὲ βούλει, περὶ τῆς ὄρνιθος ἣν

λέγει ὅτι_

(5)               χαλκίδα κικλῄσκουσι θεοί, ἄνδρες δὲ κύμινδιν,

φαῦλον ἡγῇ τὸ μάθημα ὅσῳ ὀρθότερόν ἐστι καλεῖσθαι χαλκὶς

κυμίνδιδος τῷ αὐτῷ ὀρνέῳ; ἢ τὴν Βατίειάν τε καὶ Μυρίνην,

392bκαὶ ἄλλα πολλὰ καὶ τούτου τοῦ ποιητοῦ καὶ ἄλλων; ἀλλὰ

ταῦτα μὲν ἴσως μείζω ἐστὶν ἢ κατ’ ἐμὲ καὶ σὲ ἐξευρεῖν·

ὁ δὲ Σκαμάνδριός τε καὶ ὁ Ἀστυάναξ ἀνθρωπινώτερον δια-

σκέψασθαι, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, καὶ ῥᾷον, ἅ φησιν ὀνόματα εἶναι

(5)τῷ τοῦ Ἕκτορος ὑεῖ, τίνα ποτὲ λέγει τὴν ὀρθότητα αὐτῶν.

οἶσθα γὰρ δήπου ταῦτα τὰ ἔπη ἐν οἷς ἔνεστιν ἃ ἐγὼ

λέγω.

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Πότερον οὖν οἴει Ὅμηρον ὀρθότερον ἡγεῖσθαι τῶν

(10)ὀνομάτων κεῖσθαι τῷ παιδί, τὸν "Ἀστυάνακτα" ἢ τὸν

"Σκαμάνδριον";

392c     {ΕΡΜ.} Οὐκ ἔχω λέγειν.

     {ΣΩ.} Ὧδε δὴ σκόπει. εἴ τις ἔροιτό σε πότερον οἴει

ὀρθότερον καλεῖν τὰ ὀνόματα τοὺς φρονιμωτέρους ἢ τοὺς

ἀφρονεστέρους;

(5)     {ΕΡΜ.} Δῆλον δὴ ὅτι τοὺς φρονιμωτέρους, φαίην ἄν.

     {ΣΩ.} Πότερον οὖν αἱ γυναῖκες ἐν ταῖς πόλεσιν φρονι-

μώτεραί σοι δοκοῦσιν εἶναι ἢ οἱ ἄνδρες, ὡς τὸ ὅλον εἰπεῖν

γένος;

     {ΕΡΜ.} Οἱ ἄνδρες.

(10)     {ΣΩ.} Οὐκοῦν οἶσθα ὅτι Ὅμηρος τὸ παιδίον τὸ τοῦ Ἕκτορος

392dὑπὸ τῶν Τρώων φησὶν καλεῖσθαι Ἀστυάνακτα, Σκαμάνδριον

δὲ δῆλον ὅτι ὑπὸ τῶν γυναικῶν, ἐπειδὴ οἵ γε ἄνδρες αὐτὸν

Ἀστυάνακτα ἐκάλουν;

     {ΕΡΜ.} Ἔοικέ γε.

(5)     {ΣΩ.} Οὐκοῦν καὶ Ὅμηρος τοὺς Τρῶας σοφωτέρους ἡγεῖτο

ἢ τὰς γυναῖκας αὐτῶν;

     {ΕΡΜ.} Οἶμαι ἔγωγε.

     {ΣΩ.} Τὸν "Ἀστυάνακτα" ἄρα ὀρθότερον ᾤετο κεῖσθαι τῷ

παιδὶ ἢ τὸν "Σκαμάνδριον";

(10)     {ΕΡΜ.} Φαίνεται.

     {ΣΩ.} Σκοπῶμεν δὴ διὰ τί ποτε. ἢ αὐτὸς ἡμῖν κάλλιστα

ὑφηγεῖται τὸ διότι; φησὶν γάρ_

392e               οἶος γάρ σφιν ἔρυτο πόλιν καὶ τείχεα μακρά.

διὰ ταῦτα δή, ὡς ἔοικεν, ὀρθῶς ἔχει καλεῖν τὸν τοῦ σωτῆρος

ὑὸν Ἀστυάνακτα τούτου ὃ ἔσῳζεν ὁ πατὴρ αὐτοῦ, ὥς φησιν

Ὅμηρος.

(5)     {ΕΡΜ.} Φαίνεταί μοι.

     {ΣΩ.} Τί δή ποτε; οὐ γάρ πω οὐδ’ αὐτὸς ἔγωγε μανθάνω·

ὦ Ἑρμόγενες, σὺ δὲ μανθάνεις;

     {ΕΡΜ.} Μὰ Δί’ οὐκ ἔγωγε.

393a     {ΣΩ.} Ἀλλ’ ἆρα, ὠγαθέ, καὶ τῷ Ἕκτορι αὐτὸς ἔθετο τὸ

ὄνομα Ὅμηρος;

     {ΕΡΜ.} Τί δή;

     {ΣΩ.} Ὅτι μοι δοκεῖ καὶ τοῦτο παραπλήσιόν τι εἶναι τῷ

(5)Ἀστυάνακτι, καὶ ἔοικεν Ἑλληνικοῖς ταῦτα [τὰ ὀνόματα].

ὁ γὰρ "ἄναξ" καὶ ὁ "ἕκτωρ" σχεδόν τι ταὐτὸν σημαίνει,

βασιλικὰ ἀμφότερα εἶναι τὰ ὀνόματα· οὗ γὰρ ἄν τις "ἄναξ"

ᾖ, καὶ "ἕκτωρ" δήπου ἐστὶν τούτου· δῆλον γὰρ ὅτι κρατεῖ

393bτε αὐτοῦ καὶ κέκτηται καὶ <ἔχει> αὐτό. ἢ οὐδέν σοι δοκῶ

λέγειν, ἀλλὰ λανθάνω καὶ ἐμαυτὸν οἰόμενός τινος ὥσπερ

ἴχνους ἐφάπτεσθαι τῆς Ὁμήρου δόξης περὶ ὀνομάτων

ὀρθότητος;

(5)     {ΕΡΜ.} Μὰ Δί’ οὐ σύ γε, ὡς ἐμοὶ δοκεῖς, ἀλλὰ ἴσως τοῦ

ἐφάπτῃ.

     {ΣΩ.} Δίκαιόν γέ τοί ἐστιν, ὡς ἐμοὶ φαίνεται, τὸν λέοντος

ἔκγονον λέοντα καλεῖν καὶ τὸν ἵππου ἔκγονον ἵππον. οὔ τι

λέγω ἐὰν ὥσπερ τέρας γένηται ἐξ ἵππου ἄλλο τι ἢ ἵππος,

393cἀλλ’ οὗ ἂν ᾖ τοῦ γένους ἔκγονον τὴν φύσιν, τοῦτο λέγω·

ἐὰν βοὸς ἔκγονον φύσει ἵππος παρὰ φύσιν τέκῃ μόσχον, οὐ

πῶλον κλητέον ἀλλὰ μόσχον· οὐδ’ ἂν ἐξ ἀνθρώπου οἶμαι

μὴ τὸ ἀνθρώπου ἔκγονον γένηται, [ἀλλ’ ὃ ἂν] τὸ ἔκγονον

(5)ἄνθρωπος κλητέος· καὶ τὰ δένδρα ὡσαύτως καὶ τἆλλα ἅπαντα·

ἢ οὐ συνδοκεῖ;

     {ΕΡΜ.} Συνδοκεῖ.

     {ΣΩ.} Καλῶς λέγεις· φύλαττε γάρ με μή πῃ παρακρούσωμαί

σε. κατὰ γὰρ τὸν αὐτὸν λόγον κἂν ἐκ βασιλέως γίγνηταί τι

393dἔκγονον, βασιλεὺς κλητέος· εἰ δὲ ἐν ἑτέραις συλλαβαῖς ἢ ἐν

ἑτέραις τὸ αὐτὸ σημαίνει, οὐδὲν πρᾶγμα· οὐδ’ εἰ πρόσκειταί

τι γράμμα ἢ ἀφῄρηται, οὐδὲν οὐδὲ τοῦτο, ἕως ἂν ἐγκρατὴς ᾖ ἡ

οὐσία τοῦ πράγματος δηλουμένη ἐν τῷ ὀνόματι.

(5)     {ΕΡΜ.} Πῶς τοῦτο λέγεις;

     {ΣΩ.} Οὐδὲν ποικίλον, ἀλλ’ ὥσπερ τῶν στοιχείων οἶσθα

ὅτι ὀνόματα λέγομεν ἀλλ’ οὐκ αὐτὰ τὰ στοιχεῖα, πλὴν

τεττάρων, τοῦ Ε καὶ τοῦ Υ καὶ τοῦ Ο καὶ τοῦ Ω· τοῖς δ’

393eἄλλοις φωνήεσί τε καὶ ἀφώνοις οἶσθα ὅτι περιτιθέντες ἄλλα

γράμματα λέγομεν, ὀνόματα ποιοῦντες· ἀλλ’ ἕως ἂν αὐτοῦ

δηλουμένην τὴν δύναμιν ἐντιθῶμεν, ὀρθῶς ἔχει ἐκεῖνο τὸ

ὄνομα καλεῖν ὃ αὐτὸ ἡμῖν δηλώσει. οἷον τὸ "βῆτα"· ὁρᾷς

(5)ὅτι τοῦ ἦτα καὶ τοῦ ταῦ καὶ τοῦ ἄλφα προστεθέντων οὐδὲν

ἐλύπησεν, ὥστε μὴ οὐχὶ τὴν ἐκείνου τοῦ στοιχείου φύσιν

δηλῶσαι ὅλῳ τῷ ὀνόματι οὗ ἐβούλετο ὁ νομοθέτης· οὕτως

ἠπιστήθη καλῶς θέσθαι τοῖς γράμμασι τὰ ὀνόματα.

     {ΕΡΜ.} Ἀληθῆ μοι δοκεῖς λέγειν.

394a     {ΣΩ.} Οὐκοῦν καὶ περὶ βασιλέως ὁ αὐτὸς λόγος; ἔσται

γάρ ποτε ἐκ βασιλέως βασιλεύς, καὶ ἐξ ἀγαθοῦ ἀγαθός, καὶ

ἐκ καλοῦ καλός, καὶ τἆλλα πάντα οὕτως, ἐξ ἑκάστου γένους

ἕτερον τοιοῦτον ἔκγονον, ἐὰν μὴ τέρας γίγνηται· κλητέον δὴ

(5)ταὐτὰ ὀνόματα. ποικίλλειν δὲ ἔξεστι ταῖς συλλαβαῖς, ὥστε

δόξαι ἂν τῷ ἰδιωτικῶς ἔχοντι ἕτερα εἶναι ἀλλήλων τὰ αὐτὰ

ὄντα· ὥσπερ ἡμῖν τὰ τῶν ἰατρῶν φάρμακα χρώμασιν καὶ

ὀσμαῖς πεποικιλμένα ἄλλα φαίνεται τὰ αὐτὰ ὄντα, τῷ δέ γε

394bἰατρῷ, ἅτε τὴν δύναμιν τῶν φαρμάκων σκοπουμένῳ, τὰ αὐτὰ

φαίνεται, καὶ οὐκ ἐκπλήττεται ὑπὸ τῶν προσόντων. οὕτω

δὲ ἴσως καὶ ὁ ἐπιστάμενος περὶ ὀνομάτων τὴν δύναμιν αὐτῶν

σκοπεῖ, καὶ οὐκ ἐκπλήττεται εἴ τι πρόσκειται γράμμα ἢ

(5)μετάκειται ἢ ἀφῄρηται, ἢ καὶ ἐν ἄλλοις παντάπασιν γράμ-

μασίν ἐστιν ἡ τοῦ ὀνόματος δύναμις. ὥσπερ ὃ νυνδὴ

ἐλέγομεν, "Ἀστυάναξ" τε καὶ "Ἕκτωρ" οὐδὲν τῶν αὐτῶν

394cγραμμάτων ἔχει πλὴν τοῦ ταῦ, ἀλλ’ ὅμως ταὐτὸν σημαίνει.

καὶ "Ἀρχέπολίς" γε τῶν μὲν γραμμάτων τί ἐπικοινωνεῖ;

δηλοῖ δὲ ὅμως τὸ αὐτό· καὶ ἄλλα πολλά ἐστιν ἃ οὐδὲν ἀλλ’

ἢ βασιλέα σημαίνει· καὶ ἄλλα γε αὖ στρατηγόν, οἷον "Ἆγις"

(5)καὶ "Πολέμαρχος" καὶ "Εὐπόλεμος". καὶ ἰατρικά γε ἕτερα,

"Ἰατροκλῆς" καὶ "Ἀκεσίμβροτος"· καὶ ἕτερα ἂν ἴσως συχνὰ

εὕροιμεν ταῖς μὲν συλλαβαῖς καὶ τοῖς γράμμασι διαφωνοῦντα,

τῇ δὲ δυνάμει ταὐτὸν φθεγγόμενα. φαίνεται οὕτως ἢ οὔ;

394d     {ΕΡΜ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Τοῖς μὲν δὴ κατὰ φύσιν γιγνομένοις τὰ αὐτὰ

ἀποδοτέον ὀνόματα.

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

(5)     {ΣΩ.} Τί δὲ τοῖς παρὰ φύσιν, οἳ ἂν ἐν τέρατος εἴδει

γένωνται; οἷον ὅταν ἐξ ἀνδρὸς ἀγαθοῦ καὶ θεοσεβοῦς

ἀσεβὴς γένηται, ἆρ’ οὐχ ὥσπερ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν, κἂν

ἵππος βοὸς ἔκγονον τέκῃ, οὐ τοῦ τεκόντος δήπου ἔδει τὴν

ἐπωνυμίαν ἔχειν, ἀλλὰ τοῦ γένους οὗ εἴη;

(10)     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

394e     {ΣΩ.} Καὶ τῷ ἐκ τοῦ εὐσεβοῦς ἄρα γενομένῳ ἀσεβεῖ τὸ

τοῦ γένους ὄνομα ἀποδοτέον.

     {ΕΡΜ.} Ἔστι ταῦτα.

     {ΣΩ.} Οὐ "Θεόφιλον," ὡς ἔοικεν, οὐδὲ "Μνησίθεον"

(5)οὐδὲ τῶν τοιούτων οὐδέν· ἀλλ’ ὅτι τἀναντία τούτοις σημαίνει,

ἐάνπερ τῆς ὀρθότητος τυγχάνῃ τὰ ὀνόματα.

     {ΕΡΜ.} Παντός γε μᾶλλον, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Ὥσπερ γε καὶ ὁ "Ὀρέστης," ὦ Ἑρμόγενες, κιν-

δυνεύει ὀρθῶς ἔχειν, εἴτε τις τύχη ἔθετο αὐτῷ τὸ ὄνομα εἴτε

(10)καὶ ποιητής τις, τὸ θηριῶδες τῆς φύσεως καὶ τὸ ἄγριον αὐτοῦ

καὶ τὸ <ὀρεινὸν> ἐνδεικνύμενος τῷ ὀνόματι.

395a     {ΕΡΜ.} Φαίνεται οὕτως, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Ἔοικεν δέ γε καὶ τῷ πατρὶ αὐτοῦ κατὰ φύσιν τὸ

ὄνομα εἶναι.

     {ΕΡΜ.} Φαίνεται.

(5)     {ΣΩ.} Κινδυνεύει γὰρ τοιοῦτός τις εἶναι ὁ "Ἀγαμέμνων,"

οἷος ἃ δόξειεν αὐτῷ διαπονεῖσθαι καὶ καρτερεῖν τέλος ἐπιτι-

θεὶς τοῖς δόξασι δι’ ἀρετήν. σημεῖον δὲ αὐτοῦ ἡ ἐν Τροίᾳ

μονὴ τοῦ πάθους τε καὶ καρτερίας. ὅτι οὖν <ἀγαστὸς> κατὰ

395bτὴν <ἐπιμονὴν> οὗτος ὁ ἀνὴρ ἐνσημαίνει τὸ ὄνομα ὁ "Ἀγα-

μέμνων." ἴσως δὲ καὶ ὁ "Ἀτρεὺς" ὀρθῶς ἔχει. ὅ τε

γὰρ τοῦ Χρυσίππου αὐτῷ φόνος καὶ ἃ πρὸς τὸν Θυέστην

ὡς ὠμὰ διεπράττετο, πάντα ταῦτα ζημιώδη καὶ <ἀτηρὰ> πρὸς

(5)ἀρετήν. ἡ οὖν τοῦ ὀνόματος ἐπωνυμία σμικρὸν παρακλίνει

καὶ ἐπικεκάλυπται, ὥστε μὴ πᾶσι δηλοῦν τὴν φύσιν τοῦ

ἀνδρός· τοῖς δ’ ἐπαΐουσι περὶ ὀνομάτων ἱκανῶς δηλοῖ ὃ

βούλεται ὁ "Ἀτρεύς." καὶ γὰρ κατὰ τὸ <ἀτειρὲς> καὶ

395cκατὰ τὸ <ἄτρεστον> καὶ κατὰ τὸ <ἀτηρὸν> πανταχῇ ὀρθῶς

αὐτῷ τὸ ὄνομα κεῖται. δοκεῖ δέ μοι καὶ τῷ Πέλοπι

τὸ ὄνομα ἐμμέτρως κεῖσθαι· σημαίνει γὰρ τοῦτο τὸ

ὄνομα τὸν τὰ ἐγγὺς ὁρῶντα [ἄξιον εἶναι ταύτης τῆς ἐπω-

(5)νυμίας].

     {ΕΡΜ.} Πῶς δή;

     {ΣΩ.} Οἷόν που καὶ κατ’ ἐκείνου λέγεται τοῦ ἀνδρὸς ἐν

τῷ τοῦ Μυρτίλου φόνῳ οὐδὲν οἵου τε γενέσθαι προνοηθῆναι

οὐδὲ προϊδεῖν τῶν πόρρω τῶν εἰς τὸ πᾶν γένος, ὅσης αὐτὸ

395dδυστυχίας ἐνεπίμπλη, τὸ ἐγγὺς μόνον ὁρῶν καὶ τὸ παρα-

χρῆμα_τοῦτο δ’ ἐστὶ "πέλας" _ἡνίκα προεθυμεῖτο λαβεῖν

παντὶ τρόπῳ τὸν τῆς Ἱπποδαμείας γάμον. τῷ δὲ Ταντάλῳ

καὶ πᾶς ἂν ἡγήσαιτο τοὔνομα ὀρθῶς καὶ κατὰ φύσιν τεθῆναι

(5)εἰ ἀληθῆ τὰ περὶ αὐτὸν λεγόμενα.

     {ΕΡΜ.} Τὰ ποῖα ταῦτα;

     {ΣΩ.} Ἅ τέ που ἔτι ζῶντι δυστυχήματα ἐγένετο πολλὰ

καὶ δεινά, ὧν καὶ τέλος ἡ πατρὶς αὐτοῦ ὅλη ἀνετράπετο,

καὶ τελευτήσαντι ἐν Ἅιδου ἡ ὑπὲρ τῆς κεφαλῆς τοῦ λίθου

395e<ταλαντεία> θαυμαστὴ ὡς σύμφωνος τῷ ὀνόματι· καὶ ἀτεχνῶς

ἔοικεν, ὥσπερ ἂν εἴ τις βουλόμενος <ταλάντατον> ὀνομάσαι

ἀποκρυπτόμενος ὀνομάσειε καὶ εἴποι ἀντ’ ἐκείνου "Τάνταλον,"

τοιοῦτόν τι καὶ τούτῳ τὸ ὄνομα ἔοικεν ἐκπορίσαι ἡ τύχη τῆς

(5)φήμης. φαίνεται δὲ καὶ τῷ πατρὶ αὐτοῦ λεγομένῳ τῷ Διὶ

396aπαγκάλως τὸ ὄνομα κεῖσθαι· ἔστι δὲ οὐ ῥᾴδιον κατανοῆσαι.

ἀτεχνῶς γάρ ἐστιν οἷον λόγος τὸ τοῦ Διὸς ὄνομα, διελόντες

δὲ αὐτὸ διχῇ οἱ μὲν τῷ ἑτέρῳ μέρει, οἱ δὲ τῷ ἑτέρῳ χρώμεθα_

οἱ μὲν γὰρ "Ζῆνα," οἱ δὲ "Δία" καλοῦσιν_συντιθέμενα

(5)δ’ εἰς ἓν δηλοῖ τὴν φύσιν τοῦ θεοῦ, ὃ δὴ προσήκειν φαμὲν

ὀνόματι οἵῳ τε εἶναι ἀπεργάζεσθαι. οὐ γὰρ ἔστιν ἡμῖν καὶ

τοῖς ἄλλοις πᾶσιν ὅστις ἐστὶν αἴτιος μᾶλλον τοῦ ζῆν ἢ ὁ

ἄρχων τε καὶ βασιλεὺς τῶν πάντων. συμβαίνει οὖν ὀρθῶς

396bὀνομάζεσθαι οὗτος ὁ θεὸς εἶναι, <δι’> ὃν <ζῆν> ἀεὶ πᾶσι τοῖς

ζῶσιν ὑπάρχει· διείληπται δὲ δίχα, ὥσπερ λέγω, ἓν ὂν τὸ

ὄνομα, τῷ "Διὶ" καὶ τῷ "Ζηνί." τοῦτον δὲ Κρόνου ὑὸν

ὑβριστικὸν μὲν ἄν τις δόξειεν εἶναι ἀκούσαντι ἐξαίφνης,

(5)εὔλογον δὲ μεγάλης τινὸς διανοίας ἔκγονον εἶναι τὸν Δία·

<κόρον> γὰρ σημαίνει οὐ παῖδα, ἀλλὰ τὸ <καθαρὸν> αὐτοῦ καὶ

<ἀκήρατον> τοῦ <νοῦ>. ἔστι δὲ οὗτος Οὐρανοῦ ὑός, ὡς λόγος·

ἡ δὲ αὖ ἐς τὸ ἄνω ὄψις καλῶς ἔχει τοῦτο τὸ ὄνομα καλεῖσθαι,

396c"οὐρανία," <ὁρῶσα τὰ ἄνω>, ὅθεν δὴ καί φασιν, ὦ Ἑρμό-

γενες, τὸν καθαρὸν νοῦν παραγίγνεσθαι οἱ μετεωρολόγοι,

καὶ τῷ οὐρανῷ ὀρθῶς τὸ ὄνομα κεῖσθαι· εἰ δ’ ἐμεμνήμην τὴν

Ἡσιόδου γενεαλογίαν, τίνας ἔτι τοὺς ἀνωτέρω προγόνους

(5)λέγει τούτων, οὐκ ἂν ἐπαυόμην διεξιὼν ὡς ὀρθῶς αὐτοῖς τὰ

ὀνόματα κεῖται, ἕως ἀπεπειράθην τῆς σοφίας ταυτησὶ τί

ποιήσει, εἰ ἄρα ἀπερεῖ ἢ οὔ, ἣ ἐμοὶ ἐξαίφνης νῦν οὑτωσὶ

396dπροσπέπτωκεν ἄρτι οὐκ οἶδ’ ὁπόθεν.

     {ΕΡΜ.} Καὶ μὲν δή, ὦ Σώκρατες, ἀτεχνῶς γέ μοι δοκεῖς

ὥσπερ οἱ ἐνθουσιῶντες ἐξαίφνης χρησμῳδεῖν.

     {ΣΩ.} Καὶ αἰτιῶμαί γε, ὦ Ἑρμόγενες, μάλιστα αὐτὴν ἀπὸ

(5)Εὐθύφρονος τοῦ Προσπαλτίου προσπεπτωκέναι μοι· ἕωθεν

γὰρ πολλὰ αὐτῷ συνῆ καὶ παρεῖχον τὰ ὦτα. κινδυνεύει οὖν

ἐνθουσιῶν οὐ μόνον τὰ ὦτά μου ἐμπλῆσαι τῆς δαιμονίας

σοφίας, ἀλλὰ καὶ τῆς ψυχῆς ἐπειλῆφθαι. δοκεῖ οὖν μοι

396eχρῆναι οὑτωσὶ ἡμᾶς ποιῆσαι· τὸ μὲν τήμερον εἶναι χρή-

σασθαι αὐτῇ καὶ τὰ λοιπὰ περὶ τῶν ὀνομάτων ἐπισκέψασθαι,

αὔριον δέ, ἂν καὶ ὑμῖν συνδοκῇ, ἀποδιοπομπησόμεθά τε

αὐτὴν καὶ καθαρούμεθα ἐξευρόντες ὅστις τὰ τοιαῦτα δεινὸς

397aκαθαίρειν, εἴτε τῶν ἱερέων τις εἴτε τῶν σοφιστῶν.

     {ΕΡΜ.} Ἀλλ’ ἐγὼ μὲν συγχωρῶ· πάνυ γὰρ ἂν ἡδέως τὰ

ἐπίλοιπα περὶ τῶν ὀνομάτων ἀκούσαιμι.

     {ΣΩ.} Ἀλλὰ χρὴ οὕτω ποιεῖν. πόθεν οὖν βούλει ἀρξώ-

(5)μεθα διασκοποῦντες, ἐπειδήπερ εἰς τύπον τινὰ ἐμβεβήκαμεν,

ἵνα εἰδῶμεν εἰ ἄρα ἡμῖν ἐπιμαρτυρήσει αὐτὰ τὰ ὀνόματα μὴ

πάνυ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου οὕτως ἕκαστα κεῖσθαι, ἀλλ’ ἔχειν

397bτινὰ ὀρθότητα; τὰ μὲν οὖν τῶν ἡρώων καὶ ἀνθρώπων λεγό-

μενα ὀνόματα ἴσως ἂν ἡμᾶς ἐξαπατήσειεν· πολλὰ μὲν γὰρ

αὐτῶν κεῖται κατὰ προγόνων ἐπωνυμίας, οὐδὲν προσῆκον

ἐνίοις, ὥσπερ κατ’ ἀρχὰς ἐλέγομεν, πολλὰ δὲ ὥσπερ εὐχό-

(5)μενοι τίθενται, οἷον "Εὐτυχίδην" καὶ "Σωσίαν" καὶ

"Θεόφιλον" καὶ ἄλλα πολλά. τὰ μὲν οὖν τοιαῦτα δοκεῖ μοι

χρῆναι ἐᾶν· εἰκὸς δὲ μάλιστα ἡμᾶς εὑρεῖν τὰ ὀρθῶς κείμενα

περὶ τὰ ἀεὶ ὄντα καὶ πεφυκότα. ἐσπουδάσθαι γὰρ ἐνταῦθα

397cμάλιστα πρέπει τὴν θέσιν τῶν ὀνομάτων· ἴσως δ’ ἔνια αὐτῶν

καὶ ὑπὸ θειοτέρας δυνάμεως ἢ τῆς τῶν ἀνθρώπων ἐτέθη.

     {ΕΡΜ.} Δοκεῖς μοι καλῶς λέγειν, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν οὐ δίκαιον ἀπὸ τῶν θεῶν ἄρχεσθαι, σκοπου-

(5)μένους πῇ ποτε αὐτὸ τοῦτο τὸ ὄνομα οἱ "θεοὶ" ὀρθῶς

ἐκλήθησαν;

     {ΕΡΜ.} Εἰκός γε.

     {ΣΩ.} Τοιόνδε τοίνυν ἔγωγε ὑποπτεύω· φαίνονταί μοι οἱ

πρῶτοι τῶν ἀνθρώπων τῶν περὶ τὴν Ἑλλάδα τούτους μόνους

397d[τοὺς θεοὺς] ἡγεῖσθαι οὕσπερ νῦν πολλοὶ τῶν βαρβάρων,

ἥλιον καὶ σελήνην καὶ γῆν καὶ ἄστρα καὶ οὐρανόν· ἅτε οὖν

αὐτὰ ὁρῶντες πάντα ἀεὶ ἰόντα δρόμῳ καὶ θέοντα, ἀπὸ ταύτης

τῆς φύσεως τῆς τοῦ <θεῖν> "θεοὺς" αὐτοὺς ἐπονομάσαι· ὕστε-

(5)ρον δὲ κατανοοῦντες τοὺς ἄλλους πάντας ἤδη τούτῳ τῷ ὀνό-

ματι προσαγορεύειν. ἔοικέ τι ὃ λέγω τῷ ἀληθεῖ ἢ οὐδέν;

     {ΕΡΜ.} Πάνυ μὲν οὖν ἔοικεν.

     {ΣΩ.} Τί οὖν ἂν μετὰ τοῦτο σκοποῖμεν;

     {ΕΡΜ.} Δῆλον δὴ ὅτι [δαίμονάς τε καὶ ἥρωας καὶ ἀνθρώ-

397eπους] δαίμονας.

     {ΣΩ.} Καὶ ὡς ἀληθῶς, ὦ Ἑρμόγενες, τί ἄν ποτε νοοῖ τὸ

ὄνομα οἱ "δαίμονες"; σκέψαι ἄν τί σοι δόξω εἰπεῖν.

     {ΕΡΜ.} Λέγε μόνον.

(5)     {ΣΩ.} Οἶσθα οὖν τίνας φησὶν Ἡσίοδος εἶναι τοὺς δαί-

μονας;

     {ΕΡΜ.} Οὐκ ἐννοῶ.

     {ΣΩ.} Οὐδὲ ὅτι χρυσοῦν γένος τὸ πρῶτόν φησιν γενέσθαι

τῶν ἀνθρώπων;

(10)     {ΕΡΜ.} Οἶδα τοῦτό γε.

     {ΣΩ.} Λέγει τοίνυν περὶ αὐτοῦ_

               Αὐτὰρ ἐπειδὴ τοῦτο γένος κατὰ μοῖρ’ ἐκάλυψεν,

398a               οἱ μὲν δαίμονες ἁγνοὶ ὑποχθόνιοι καλέονται,

               ἐσθλοί, ἀλεξίκακοι, φύλακες θνητῶν ἀνθρώπων.

     {ΕΡΜ.} Τί οὖν δή;

     {ΣΩ.} Ὅτι οἶμαι ἐγὼ λέγειν αὐτὸν τὸ χρυσοῦν γένος οὐκ

(5)ἐκ χρυσοῦ πεφυκὸς ἀλλ’ ἀγαθόν τε καὶ καλόν. τεκμήριον

δέ μοί ἐστιν ὅτι καὶ ἡμᾶς φησιν σιδηροῦν εἶναι γένος.

     {ΕΡΜ.} Ἀληθῆ λέγεις.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν καὶ τῶν νῦν οἴει ἂν φάναι αὐτὸν εἴ τις

398bἀγαθός ἐστιν ἐκείνου τοῦ χρυσοῦ γένους εἶναι;

     {ΕΡΜ.} Εἰκός γε.

     {ΣΩ.} Οἱ δ’ ἀγαθοὶ ἄλλο τι ἢ φρόνιμοι;

     {ΕΡΜ.} Φρόνιμοι.

(5)     {ΣΩ.} Τοῦτο τοίνυν παντὸς μᾶλλον λέγει, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,

τοὺς δαίμονας· ὅτι φρόνιμοι καὶ <δαήμονες> ἦσαν, "δαίμονας"

αὐτοὺς ὠνόμασεν· καὶ ἔν γε τῇ ἀρχαίᾳ τῇ ἡμετέρᾳ φωνῇ

αὐτὸ συμβαίνει τὸ ὄνομα. λέγει οὖν καλῶς καὶ οὗτος καὶ

ἄλλοι ποιηταὶ πολλοὶ ὅσοι λέγουσιν ὡς, ἐπειδάν τις ἀγαθὸς

(10)ὢν τελευτήσῃ, μεγάλην μοῖραν καὶ τιμὴν ἔχει καὶ γίγνεται

398cδαίμων κατὰ τὴν τῆς φρονήσεως ἐπωνυμίαν. ταύτῃ οὖν

τίθεμαι καὶ ἐγὼ [τὸν δαήμονα] πάντ’ ἄνδρα ὃς ἂν ἀγαθὸς ᾖ,

δαιμόνιον εἶναι καὶ ζῶντα καὶ τελευτήσαντα, καὶ ὀρθῶς

"δαίμονα" καλεῖσθαι.

(5)     {ΕΡΜ.} Καὶ ἐγώ μοι δοκῶ, ὦ Σώκρατες, τούτου πάνυ σοι

σύμψηφος εἶναι. ὁ δὲ δὴ "ἥρως" τί ἂν εἴη;

     {ΣΩ.} Τοῦτο δὲ οὐ πάνυ χαλεπὸν ἐννοῆσαι. σμικρὸν

γὰρ παρῆκται αὐτῶν τὸ ὄνομα, δηλοῦν τὴν ἐκ τοῦ ἔρωτος

γένεσιν.

(10)     {ΕΡΜ.} Πῶς λέγεις;

     {ΣΩ.} Οὐκ οἶσθα ὅτι ἡμίθεοι οἱ ἥρωες;

     {ΕΡΜ.} Τί οὖν;

398d     {ΣΩ.} Πάντες δήπου γεγόνασιν ἐρασθέντος ἢ θεοῦ θνητῆς

ἢ θνητοῦ θεᾶς. ἐὰν οὖν σκοπῇς καὶ τοῦτο κατὰ τὴν Ἀττικὴν

τὴν παλαιὰν φωνήν, μᾶλλον εἴσῃ· δηλώσει γάρ σοι ὅτι

παρὰ τὸ τοῦ ἔρωτος ὄνομα, ὅθεν γεγόνασιν οἱ ἥρωες, σμικρὸν

(5)παρηγμένον ἐστὶν ὀνόματος χάριν. καὶ ἤτοι τοῦτο λέγει

τοὺς ἥρωας, ἢ ὅτι σοφοὶ ἦσαν καὶ ῥήτορες [καὶ] δεινοὶ καὶ

διαλεκτικοί, ἐρωτᾶν ἱκανοὶ ὄντες· τὸ γὰρ "εἴρειν" λέγειν

ἐστίν. ὅπερ οὖν ἄρτι λέγομεν, ἐν τῇ Ἀττικῇ φωνῇ λεγό-

398eμενοι οἱ ἥρωες ῥήτορές τινες καὶ ἐρωτητικοὶ συμβαίνουσιν,

ὥστε ῥητόρων καὶ σοφιστῶν γένος γίγνεται τὸ ἡρωικὸν

φῦλον. ἀλλὰ οὐ τοῦτο χαλεπόν ἐστιν ἐννοῆσαι, ἀλλὰ

μᾶλλον τὸ τῶν ἀνθρώπων, διὰ τί ποτε "ἄνθρωποι" κα-

(5)λοῦνται· [ἢ] σὺ ἔχεις εἰπεῖν;

     {ΕΡΜ.} Πόθεν, ὠγαθέ, ἔχω; οὐδ’ εἴ τι οἷός τ’ ἂν εἴην

εὑρεῖν, οὐ συντείνω διὰ τὸ ἡγεῖσθαι σὲ μᾶλλον εὑρήσειν ἢ

ἐμαυτόν.

399a     {ΣΩ.} Τῇ τοῦ Εὐθύφρονος ἐπιπνοίᾳ πιστεύεις, ὡς ἔοικας.

     {ΕΡΜ.} Δῆλα δή.

     {ΣΩ.} Ὀρθῶς γε σὺ πιστεύων· ὡς καὶ νῦν γέ μοι

φαίνομαι κομψῶς ἐννενοηκέναι, καὶ κινδυνεύσω, ἐὰν μὴ

(5)εὐλαβῶμαι, ἔτι τήμερον σοφώτερος τοῦ δέοντος γενέσθαι.

σκόπει δὴ ὃ λέγω. πρῶτον μὲν γὰρ τὸ τοιόνδε δεῖ ἐννοῆσαι

περὶ ὀνομάτων, ὅτι πολλάκις ἐπεμβάλλομεν γράμματα, τὰ

δ’ ἐξαιροῦμεν, παρ’ ὃ βουλόμεθα ὀνομάζοντες, καὶ τὰς

ὀξύτητας μεταβάλλομεν. οἷον "Διὶ φίλος" _τοῦτο ἵνα

399bἀντὶ ῥήματος ὄνομα ἡμῖν γένηται, τό τε ἕτερον αὐτόθεν ἰῶτα

ἐξείλομεν καὶ ἀντὶ ὀξείας τῆς μέσης συλλαβῆς βαρεῖαν

ἐφθεγξάμεθα. ἄλλων δὲ τοὐναντίον ἐμβάλλομεν γράμματα,

τὰ δὲ βαρύτερα [ὀξύτερα] φθεγγόμεθα.

(5)     {ΕΡΜ.} Ἀληθῆ λέγεις.

     {ΣΩ.} Τούτων τοίνυν ἓν καὶ τὸ τῶν ἀνθρώπων ὄνομα

πέπονθεν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ. ἐκ γὰρ ῥήματος ὄνομα γέγονεν,

ἑνὸς γράμματος τοῦ ἄλφα ἐξαιρεθέντος καὶ βαρυτέρας τῆς

τελευτῆς γενομένης.

(10)     {ΕΡΜ.} Πῶς λέγεις;

399c     {ΣΩ.} Ὧδε. σημαίνει τοῦτο τὸ ὄνομα ὁ "ἄνθρωπος" ὅτι

τὰ μὲν ἄλλα θηρία ὧν ὁρᾷ οὐδὲν ἐπισκοπεῖ οὐδὲ ἀναλογίζεται

οὐδὲ <ἀναθρεῖ>, ὁ δὲ ἄνθρωπος ἅμα ἑώρακεν_τοῦτο δ’ ἐστὶ

[τὸ] "ὄπωπε" _καὶ <ἀναθρεῖ> καὶ λογίζεται τοῦτο ὃ <ὄπωπεν>.

(5)ἐντεῦθεν δὴ μόνον τῶν θηρίων ὀρθῶς ὁ ἄνθρωπος "ἄνθρω-

πος" ὠνομάσθη, <ἀναθρῶν> ἃ <ὄπωπε>.

     {ΕΡΜ.} Τί οὖν τὸ μετὰ τοῦτο; ἔρωμαί σε ὃ ἡδέως ἂν

πυθοίμην;

     {ΣΩ.} Πάνυ γε.

399d     {ΕΡΜ.} Ὥσπερ τοίνυν μοι δοκεῖ τούτοις ἑξῆς εἶναί τι

χρῆμα. "ψυχὴν" γάρ που καὶ "σῶμα" καλοῦμεν τοῦ

ἀνθρώπου.

     {ΣΩ.} Πῶς γὰρ οὔ;

(5)     {ΕΡΜ.} Πειρώμεθα δὴ καὶ ταῦτα διελεῖν ὥσπερ τὰ

ἔμπροσθεν.

     {ΣΩ.} Ψυχὴν λέγεις ἐπισκέψασθαι ὡς εἰκότως τούτου τοῦ

ὀνόματος τυγχάνει, ἔπειτ’ αὖ τὸ σῶμα;

     {ΕΡΜ.} Ναί.

(10)     {ΣΩ.} Ὡς μὲν τοίνυν ἐκ τοῦ παραχρῆμα λέγειν, οἶμαί τι

τοιοῦτον νοεῖν τοὺς τὴν ψυχὴν ὀνομάσαντας, ὡς τοῦτο ἄρα,

ὅταν παρῇ τῷ σώματι, αἴτιόν ἐστι τοῦ ζῆν αὐτῷ, τὴν τοῦ

399eἀναπνεῖν δύναμιν παρέχον καὶ <ἀναψῦχον>, ἅμα δὲ ἐκλεί-

ποντος τοῦ ἀναψύχοντος τὸ σῶμα ἀπόλλυταί τε καὶ τελευτᾷ·

ὅθεν δή μοι δοκοῦσιν αὐτὸ "ψυχὴν" καλέσαι. εἰ δὲ βούλει

_ἔχε ἠρέμα· δοκῶ γάρ μοί τι καθορᾶν πιθανώτερον τούτου

400aτοῖς ἀμφὶ Εὐθύφρονα. τούτου μὲν γάρ, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,

καταφρονήσαιεν ἂν καὶ ἡγήσαιντο φορτικὸν εἶναι· τόδε δὲ

σκόπει ἐὰν ἄρα καὶ σοὶ ἀρέσῃ.

     {ΕΡΜ.} Λέγε μόνον.

(5)     {ΣΩ.} Τὴν φύσιν παντὸς τοῦ σώματος, ὥστε καὶ ζῆν καὶ

περιιέναι, τί σοι δοκεῖ ἔχειν τε καὶ ὀχεῖν ἄλλο ἢ ψυχή;

     {ΕΡΜ.} Οὐδὲν ἄλλο.

     {ΣΩ.} Τί δέ; καὶ τὴν τῶν ἄλλων ἁπάντων φύσιν οὐ

πιστεύεις Ἀναξαγόρᾳ νοῦν καὶ ψυχὴν εἶναι τὴν διακοσμοῦσαν

(10)καὶ ἔχουσαν;

     {ΕΡΜ.} Ἔγωγε.

400b     {ΣΩ.} Καλῶς ἄρα ἂν τὸ ὄνομα τοῦτο ἔχοι τῇ δυνάμει

ταύτῃ ἣ <φύσιν ὀχεῖ> καὶ <ἔχει> "φυσέχην" ἐπονομάζειν.

ἔξεστι δὲ καὶ "ψυχὴν" κομψευόμενον λέγειν.

     {ΕΡΜ.} Πάνυ μὲν οὖν, καὶ δοκεῖ γέ μοι τοῦτο ἐκείνου

(5)τεχνικώτερον εἶναι.

     {ΣΩ.} Καὶ γὰρ ἔστιν· γελοῖον μέντοι φαίνεται ὡς ἀληθῶς

ὀνομαζόμενον ὡς ἐτέθη.

     {ΕΡΜ.} Ἀλλὰ δὴ τὸ μετὰ τοῦτο πῶς φῶμεν ἔχειν;

     {ΣΩ.} Τὸ σῶμα λέγεις;

(10)     {ΕΡΜ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Πολλαχῇ μοι δοκεῖ τοῦτό γε· ἂν μὲν καὶ σμικρόν

400cτις παρακλίνῃ, καὶ πάνυ. καὶ γὰρ <σῆμά> τινές φασιν αὐτὸ

εἶναι τῆς ψυχῆς, ὡς τεθαμμένης ἐν τῷ νῦν παρόντι· καὶ

διότι αὖ τούτῳ <σημαίνει> ἃ ἂν σημαίνῃ ἡ ψυχή, καὶ ταύτῃ

"σῆμα" ὀρθῶς καλεῖσθαι. δοκοῦσι μέντοι μοι μάλιστα

(5)θέσθαι οἱ ἀμφὶ Ὀρφέα τοῦτο τὸ ὄνομα, ὡς δίκην διδούσης

τῆς ψυχῆς ὧν δὴ ἕνεκα δίδωσιν, τοῦτον δὲ περίβολον ἔχειν,

ἵνα <σῴζηται>, δεσμωτηρίου εἰκόνα· εἶναι οὖν τῆς ψυχῆς

τοῦτο, ὥσπερ αὐτὸ ὀνομάζεται, ἕως ἂν ἐκτείσῃ τὰ ὀφειλόμενα,

[τὸ] "σῶμα," καὶ οὐδὲν δεῖν παράγειν οὐδ’ ἓν γράμμα.

400d     {ΕΡΜ.} Ταῦτα μέν μοι δοκεῖ ἱκανῶς, ὦ Σώκρατες, εἰρῆσθαι·

περὶ δὲ τῶν θεῶν τῶν ὀνομάτων, οἷον καὶ περὶ τοῦ "Διὸς"

νυνδὴ ἔλεγες, ἔχοιμεν ἄν που κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον

ἐπισκέψασθαι κατὰ τίνα ποτὲ ὀρθότητα αὐτῶν τὰ ὀνόματα

(5)κεῖται;

     {ΣΩ.} Ναὶ μὰ Δία ἡμεῖς γε, ὦ Ἑρμόγενες, εἴπερ γε νοῦν

ἔχοιμεν, ἕνα μὲν τὸν κάλλιστον τρόπον, ὅτι περὶ θεῶν οὐδὲν

ἴσμεν, οὔτε περὶ αὐτῶν οὔτε περὶ τῶν ὀνομάτων, ἅττα ποτὲ

ἑαυτοὺς καλοῦσιν· δῆλον γὰρ ὅτι ἐκεῖνοί γε τἀληθῆ καλοῦσι.

400eδεύτερος δ’ αὖ τρόπος ὀρθότητος, ὥσπερ ἐν ταῖς εὐχαῖς

νόμος ἐστὶν ἡμῖν εὔχεσθαι, οἵτινές τε καὶ ὁπόθεν χαίρουσιν

ὀνομαζόμενοι, ταῦτα καὶ ἡμᾶς αὐτοὺς καλεῖν, ὡς ἄλλο μηδὲν

401aεἰδότας· καλῶς γὰρ δὴ ἔμοιγε δοκεῖ νενομίσθαι. εἰ οὖν

βούλει, σκοπῶμεν ὥσπερ προειπόντες τοῖς θεοῖς ὅτι περὶ

αὐτῶν οὐδὲν ἡμεῖς σκεψόμεθα_οὐ γὰρ ἀξιοῦμεν οἷοί τ’ ἂν

εἶναι σκοπεῖν_ἀλλὰ περὶ τῶν ἀνθρώπων, ἥν ποτέ τινα δόξαν

(5)ἔχοντες ἐτίθεντο αὐτοῖς τὰ ὀνόματα· τοῦτο γὰρ ἀνεμέσητον.

     {ΕΡΜ.} Ἀλλά μοι δοκεῖς, ὦ Σώκρατες, μετρίως λέγειν,

καὶ οὕτω ποιῶμεν.

401b     {ΣΩ.} Ἄλλο τι οὖν ἀφ’ Ἑστίας ἀρχώμεθα κατὰ τὸν νόμον;

     {ΕΡΜ.} Δίκαιον γοῦν.

     {ΣΩ.} Τί οὖν ἄν τις φαίη διανοούμενον τὸν ὀνομάσαντα

Ἑστίαν ὀνομάσαι;

(5)     {ΕΡΜ.} Οὐ μὰ τὸν Δία οὐδὲ τοῦτο οἶμαι ῥᾴδιον εἶναι.

     {ΣΩ.} Κινδυνεύουσι γοῦν, ὠγαθὲ Ἑρμόγενες, οἱ πρῶτοι τὰ

ὀνόματα τιθέμενοι οὐ φαῦλοι εἶναι ἀλλὰ μετεωρολόγοι καὶ

ἀδολέσχαι τινές.

     {ΕΡΜ.} Τί δή;

(10)     {ΣΩ.} Καταφαίνεταί μοι ἡ θέσις τῶν ὀνομάτων τοιούτων

401cτινῶν ἀνθρώπων, καὶ ἐάν τις τὰ ξενικὰ ὀνόματα ἀνασκοπῇ,

οὐχ ἧττον ἀνευρίσκεται ὃ ἕκαστον βούλεται. οἷον καὶ ἐν

τούτῳ ὃ ἡμεῖς "οὐσίαν" καλοῦμεν, εἰσὶν οἳ "ἐσσίαν"

καλοῦσιν, οἳ δ’ αὖ "ὠσίαν." πρῶτον μὲν οὖν κατὰ τὸ

(5)ἕτερον ὄνομα τούτων ἡ τῶν πραγμάτων οὐσία "Ἑστία"

καλεῖσθαι ἔχει λόγον, καὶ ὅτι γε αὖ ἡμεῖς τὸ τῆς οὐσίας

μετέχον "ἔστιν" φαμέν, καὶ κατὰ τοῦτο ὀρθῶς ἂν καλοῖτο

"Ἑστία"· ἐοίκαμεν γὰρ καὶ ἡμεῖς τὸ παλαιὸν "ἐσσίαν"

καλεῖν τὴν οὐσίαν. ἔτι δὲ καὶ κατὰ τὰς θυσίας ἄν τις

401dἐννοήσας ἡγήσαιτο οὕτω νοεῖν ταῦτα τοὺς τιθεμένους· τὸ

γὰρ πρὸ πάντων θεῶν τῇ Ἑστίᾳ πρώτῃ προθύειν εἰκὸς ἐκεί-

νους οἵτινες τὴν πάντων οὐσίαν "ἐσσίαν" ἐπωνόμασαν.

ὅσοι δ’ αὖ "ὠσίαν," σχεδόν τι αὖ οὗτοι καθ’ Ἡράκλειτον

(5)ἂν ἡγοῖντο τὰ ὄντα ἰέναι τε πάντα καὶ μένειν οὐδέν· τὸ

οὖν αἴτιον καὶ τὸ ἀρχηγὸν αὐτῶν εἶναι τὸ <ὠθοῦν>, ὅθεν

δὴ καλῶς ἔχειν αὐτὸ "ὠσίαν" ὠνομάσθαι. καὶ ταῦτα

401eμὲν δὴ ταύτῃ ὡς παρὰ μηδὲν εἰδότων εἰρήσθω· μετὰ δ’

Ἑστίαν δίκαιον Ῥέαν καὶ Κρόνον ἐπισκέψασθαι. καίτοι

τό γε τοῦ Κρόνου ὄνομα ἤδη διήλθομεν. ἴσως μέντοι

οὐδὲν λέγω.

(5)     {ΕΡΜ.} Τί δή, ὦ Σώκρατες;

     {ΣΩ.} Ὠγαθέ, ἐννενόηκά τι σμῆνος σοφίας.

     {ΕΡΜ.} Ποῖον δὴ τοῦτο;

402a     {ΣΩ.} Γελοῖον μὲν πάνυ εἰπεῖν, οἶμαι μέντοι τινὰ πιθανότητα

ἔχον.

     {ΕΡΜ.} Τίνα ταύτην;

     {ΣΩ.} Τὸν Ἡράκλειτόν μοι δοκῶ καθορᾶν παλαί’ ἄττα

(5)σοφὰ λέγοντα, ἀτεχνῶς τὰ ἐπὶ Κρόνου καὶ Ῥέας, ἃ καὶ

Ὅμηρος ἔλεγεν.

     {ΕΡΜ.} Πῶς τοῦτο λέγεις;

     {ΣΩ.} Λέγει που Ἡράκλειτος ὅτι "πάντα χωρεῖ καὶ οὐδὲν

μένει," καὶ ποταμοῦ ῥοῇ ἀπεικάζων τὰ ὄντα λέγει ὡς "δὶς

(10)ἐς τὸν αὐτὸν ποταμὸν οὐκ ἂν ἐμβαίης."

     {ΕΡΜ.} Ἔστι ταῦτα.

402b     {ΣΩ.} Τί οὖν; δοκεῖ σοι ἀλλοιότερον Ἡρακλείτου νοεῖν ὁ

τιθέμενος τοῖς τῶν ἄλλων θεῶν προγόνοις "Ῥέαν" τε καὶ

"Κρόνον"; ἆρα οἴει ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου αὐτὸν ἀμφοτέροις

ῥευμάτων ὀνόματα θέσθαι; ὥσπερ αὖ Ὅμηρος "Ὠκεανόν τε

(5)θεῶν γένεσίν" φησιν "καὶ μητέρα Τηθύν·" οἶμαι δὲ καὶ

Ἡσίοδος. λέγει δέ που καὶ Ὀρφεὺς ὅτι

               Ὠκεανὸς πρῶτος καλλίρροος ἦρξε γάμοιο,

402c               ὅς ῥα κασιγνήτην ὁμομήτορα Τηθὺν ὄπυιεν.

ταῦτ’ οὖν σκόπει ὅτι καὶ ἀλλήλοις συμφωνεῖ καὶ πρὸς τὰ τοῦ

Ἡρακλείτου πάντα τείνει.

     {ΕΡΜ.} Φαίνῃ τί μοι λέγειν, ὦ Σώκρατες· τὸ μέντοι τῆς

(5)Τηθύος οὐκ ἐννοῶ ὄνομα τί βούλεται.

     {ΣΩ.} Ἀλλὰ μὴν τοῦτό γε ὀλίγου αὐτὸ λέγει ὅτι πηγῆς

ὄνομα ἐπικεκρυμμένον ἐστίν. τὸ γὰρ <διαττώμενον> καὶ

402dτὸ <ἠθούμενον> πηγῆς ἀπείκασμά ἐστιν· ἐκ δὲ τούτων ἀμ-

φοτέρων τῶν ὀνομάτων ἡ "Τηθὺς" τὸ ὄνομα σύγκειται.

     {ΕΡΜ.} Τοῦτο μέν, ὦ Σώκρατες, κομψόν.

     {ΣΩ.} Τί δ’ οὐ μέλλει; ἀλλὰ τί τὸ μετὰ τοῦτο; τὸν μὲν

(5)Δία εἴπομεν.

     {ΕΡΜ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Τοὺς ἀδελφοὺς δὴ αὐτοῦ λέγωμεν, τόν τε Ποσειδῶ

καὶ τὸν Πλούτωνα καὶ τὸ ἕτερον ὄνομα ὃ ὀνομάζουσιν

αὐτόν.

(10)     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Τὸ μὲν τοίνυν τοῦ Ποσειδῶνός μοι φαίνεται ὠνο-

402eμάσθαι [τοῦ πρώτου ὀνομάσαντος], ὅτι αὐτὸν βαδίζοντα

ἐπέσχεν ἡ τῆς θαλάττης φύσις καὶ οὐκέτι εἴασεν προελθεῖν,

ἀλλ’ ὥσπερ δεσμὸς τῶν ποδῶν αὐτῷ ἐγένετο. τὸν οὖν

ἄρχοντα τῆς δυνάμεως ταύτης θεὸν ὠνόμασεν "Ποσειδῶνα,"

(5)ὡς "ποσίδεσμον" ὄντα· τὸ δὲ «ε» ἔγκειται ἴσως εὐπρεπείας

ἕνεκα. τάχα δὲ οὐκ ἂν τοῦτο λέγοι, ἀλλ’ ἀντὶ τοῦ σῖγμα

403aδύο λάβδα τὸ πρῶτον ἐλέγετο, ὡς <πολλὰ εἰδότος> τοῦ

θεοῦ. ἴσως δὲ ἀπὸ τοῦ σείειν "ὁ σείων" ὠνόμασται·

πρόσκειται δὲ τὸ πεῖ καὶ τὸ δέλτα. τὸ δὲ Πλούτωνος,

τοῦτο μὲν κατὰ τὴν τοῦ <πλούτου> δόσιν, ὅτι ἐκ τῆς γῆς

(5)κάτωθεν ἀνίεται ὁ πλοῦτος, ἐπωνομάσθη· ὁ δὲ "Ἅιδης," οἱ

πολλοὶ μέν μοι δοκοῦσιν ὑπολαμβάνειν τὸ <ἀιδὲς> προσειρῆσθαι

τῷ ὀνόματι τούτῳ, καὶ φοβούμενοι τὸ ὄνομα "Πλούτωνα"

καλοῦσιν αὐτόν.

403b     {ΕΡΜ.} Σοὶ δὲ πῶς φαίνεται, ὦ Σώκρατες;

     {ΣΩ.} Πολλαχῇ ἔμοιγε δοκοῦσιν ἅνθρωποι διημαρτηκέναι

περὶ τούτου τοῦ θεοῦ τῆς δυνάμεως καὶ φοβεῖσθαι αὐτὸν οὐκ

ἄξιον [ὄν]. ὅτι τε γάρ, ἐπειδὰν ἅπαξ τις ἡμῶν ἀποθάνῃ,

(5)ἀεὶ ἐκεῖ ἐστιν, φοβοῦνται, καὶ ὅτι ἡ ψυχὴ γυμνὴ τοῦ

σώματος παρ’ ἐκεῖνον ἀπέρχεται, καὶ τοῦτο πεφόβηνται·

τὰ δ’ ἐμοὶ δοκεῖ πάντα ἐς ταὐτόν τι συντείνειν, καὶ ἡ ἀρχὴ

τοῦ θεοῦ καὶ τὸ ὄνομα.

     {ΕΡΜ.} Πῶς δή;

403c     {ΣΩ.} Ἐγώ σοι ἐρῶ ἅ γέ μοι φαίνεται. εἰπὲ γάρ

μοι, δεσμὸς ζῴῳ ὁτῳοῦν ὥστε μένειν ὁπουοῦν, πότερος

ἰσχυρότερός ἐστιν, ἀνάγκη ἢ ἐπιθυμία;

     {ΕΡΜ.} Πολὺ διαφέρει, ὦ Σώκρατες, ἡ ἐπιθυμία.

(5)     {ΣΩ.} Οἴει οὖν τὸν Ἅιδην οὐκ ἂν πολλοὺς ἐκφεύγειν, εἰ

μὴ τῷ ἰσχυροτάτῳ δεσμῷ ἔδει τοὺς ἐκεῖσε ἰόντας;

     {ΕΡΜ.} Δῆλα δή.

     {ΣΩ.} Ἐπιθυμίᾳ ἄρα τινὶ αὐτούς, ὡς ἔοικε, δεῖ, εἴπερ τῷ

μεγίστῳ δεσμῷ δεῖ, καὶ οὐκ ἀνάγκῃ.

(10)     {ΕΡΜ.} Φαίνεται.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ἐπιθυμίαι αὖ πολλαί εἰσιν;

     {ΕΡΜ.} Ναί.

403d     {ΣΩ.} Τῇ μεγίστῃ ἄρα ἐπιθυμίᾳ τῶν ἐπιθυμιῶν δεῖ αὐτούς,

εἴπερ μέλλει τῷ μεγίστῳ δεσμῷ κατέχειν.

     {ΕΡΜ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Ἔστιν οὖν τις μείζων ἐπιθυμία ἢ ὅταν τίς τῳ συνὼν

(5)οἴηται δι’ ἐκεῖνον ἔσεσθαι ἀμείνων ἀνήρ;

     {ΕΡΜ.} Μὰ Δί’ οὐδ’ ὁπωστιοῦν, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Διὰ ταῦτα ἄρα φῶμεν, ὦ Ἑρμόγενες, οὐδένα δεῦρο

ἐθελῆσαι ἀπελθεῖν τῶν ἐκεῖθεν, οὐδὲ αὐτὰς τὰς Σειρῆνας,

403eἀλλὰ κατακεκηλῆσθαι ἐκείνας τε καὶ τοὺς ἄλλους πάντας·

οὕτω καλούς τινας, ὡς ἔοικεν, ἐπίσταται λόγους λέγειν

ὁ Ἅιδης, καὶ ἔστιν, ὥς γ’ ἐκ τοῦ λόγου τούτου, ὁ θεὸς

[οὗτος] τέλεος σοφιστής τε καὶ μέγας εὐεργέτης τῶν παρ’

(5)αὐτῷ, ὅς γε καὶ τοῖς ἐνθάδε τοσαῦτα ἀγαθὰ ἀνίησιν· οὕτω

πολλὰ αὐτῷ τὰ περιόντα ἐκεῖ ἐστιν, καὶ τὸν "Πλούτωνα"

ἀπὸ τούτου ἔσχε τὸ ὄνομα. καὶ τὸ αὖ μὴ ἐθέλειν συνεῖναι

τοῖς ἀνθρώποις ἔχουσι τὰ σώματα, ἀλλὰ τότε συγγίγνεσθαι,

404aἐπειδὰν ἡ ψυχὴ καθαρὰ ᾖ πάντων τῶν περὶ τὸ σῶμα κακῶν

καὶ ἐπιθυμιῶν, οὐ φιλοσόφου δοκεῖ σοι εἶναι καὶ εὖ ἐντεθυμη-

μένου ὅτι οὕτω μὲν ἂν κατέχοι αὐτοὺς δήσας τῇ περὶ ἀρετὴν

ἐπιθυμίᾳ, ἔχοντας δὲ τὴν τοῦ σώματος πτοίησιν καὶ μανίαν

(5)οὐδ’ ἂν ὁ Κρόνος δύναιτο ὁ πατὴρ συγκατέχειν αὑτῷ ἐν τοῖς

δεσμοῖς δήσας τοῖς αὐτοῦ λεγομένοις;

     {ΕΡΜ.} Κινδυνεύεις τὶ λέγειν, ὦ Σώκρατες.

404b     {ΣΩ.} Καὶ τό γε ὄνομα ὁ "Ἅιδης," ὦ Ἑρμόγενες, πολλοῦ

δεῖ ἀπὸ τοῦ <ἀιδοῦς> ἐπωνομάσθαι, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον ἀπὸ

τοῦ πάντα τὰ καλὰ <εἰδέναι>, ἀπὸ τούτου ὑπὸ τοῦ νομοθέτου

"Ἅιδης" ἐκλήθη.

(5)     {ΕΡΜ.} Εἶεν· τί δὲ Δήμητρά τε καὶ Ἥραν καὶ Ἀπόλλω

καὶ Ἀθηνᾶν καὶ Ἥφαιστον καὶ Ἄρη καὶ τοὺς ἄλλους θεούς,

πῶς λέγομεν;

     {ΣΩ.} Δημήτηρ μὲν φαίνεται κατὰ τὴν δόσιν τῆς ἐδωδῆς

<διδοῦσα> ὡς <μήτηρ> "Δημήτηρ" κεκλῆσθαι, Ἥρα δὲ <ἐρατή>

404cτις, ὥσπερ οὖν καὶ λέγεται ὁ Ζεὺς αὐτῆς ἐρασθεὶς ἔχειν.

ἴσως δὲ μετεωρολογῶν ὁ νομοθέτης τὸν <ἀέρα> "Ἥραν"

ὠνόμασεν ἐπικρυπτόμενος, θεὶς τὴν ἀρχὴν ἐπὶ τελευτήν·

γνοίης δ’ ἄν, εἰ πολλάκις λέγοις τὸ τῆς Ἥρας ὄνομα.

(5)"Φερρέφαττα" δέ· πολλοὶ μὲν καὶ τοῦτο φοβοῦνται τὸ

ὄνομα καὶ τὸν "Ἀπόλλω," ὑπὸ ἀπειρίας, ὡς ἔοικεν, ὀνο-

μάτων ὀρθότητος. καὶ γὰρ μεταβάλλοντες σκοποῦνται τὴν

"Φερσεφόνην," καὶ δεινὸν αὐτοῖς φαίνεται· τὸ δὲ μηνύει

404dσοφὴν εἶναι τὴν θεόν. ἅτε γὰρ φερομένων τῶν πραγμάτων

τὸ ἐφαπτόμενον καὶ ἐπαφῶν καὶ δυνάμενον ἐπακολουθεῖν

σοφία ἂν εἴη. "Φερέπαφα" οὖν διὰ τὴν σοφίαν καὶ τὴν

<ἐπαφὴν> τοῦ <φερομένου> ἡ θεὸς ἂν ὀρθῶς καλοῖτο, ἢ

(5)τοιοῦτόν τι_δι’ ὅπερ καὶ σύνεστιν αὐτῇ ὁ Ἅιδης σοφὸς

ὤν, διότι τοιαύτη ἐστίν_νῦν δὲ αὐτῆς ἐκκλίνουσι τὸ ὄνομα

εὐστομίαν περὶ πλείονος ποιούμενοι τῆς ἀληθείας, ὥστε

"Φερρέφατταν" αὐτὴν καλεῖν. ταὐτὸν δὲ καὶ περὶ τὸν

404eἈπόλλω, ὅπερ λέγω, πολλοὶ πεφόβηνται περὶ τὸ ὄνομα τοῦ

θεοῦ, ὥς τι δεινὸν μηνύοντος· ἢ οὐκ ᾔσθησαι;

     {ΕΡΜ.} Πάνυ μὲν οὖν, καὶ ἀληθῆ λέγεις.

     {ΣΩ.} Τὸ δέ γ’ ἐστίν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, κάλλιστα κείμενον

(5)πρὸς τὴν δύναμιν τοῦ θεοῦ.

     {ΕΡΜ.} Πῶς δή;

     {ΣΩ.} Ἐγὼ πειράσομαι φράσαι ὅ γέ μοι φαίνεται· οὐ γὰρ

405aἔστιν ὅτι ἂν μᾶλλον ὄνομα ἥρμοσεν ἓν ὂν τέτταρσι δυνάμεσι

ταῖς τοῦ θεοῦ, ὥστε πασῶν ἐφάπτεσθαι καὶ δηλοῦν τρόπον

τινὰ μουσικήν τε καὶ μαντικὴν καὶ ἰατρικὴν καὶ τοξικήν.

     {ΕΡΜ.} Λέγε δή· ἄτοπον γάρ τί μοι λέγεις τὸ ὄνομα

(5)εἶναι.

     {ΣΩ.} Εὐάρμοστον μὲν οὖν, ἅτε μουσικοῦ ὄντος τοῦ θεοῦ.

πρῶτον μὲν γὰρ ἡ κάθαρσις καὶ οἱ καθαρμοὶ καὶ κατὰ τὴν

ἰατρικὴν καὶ κατὰ τὴν μαντικὴν καὶ αἱ τοῖς ἰατρικοῖς

405bφαρμάκοις καὶ αἱ τοῖς μαντικοῖς περιθειώσεις τε καὶ τὰ

λουτρὰ τὰ ἐν τοῖς τοιούτοις καὶ αἱ περιρράνσεις, πάντα ἕν

τι ταῦτα δύναιτ’ ἄν, καθαρὸν παρέχειν τὸν ἄνθρωπον καὶ

κατὰ τὸ σῶμα καὶ κατὰ τὴν ψυχήν· ἢ οὔ;

(5)     {ΕΡΜ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ὁ καθαίρων θεὸς καὶ ὁ ἀπολούων τε καὶ

ἀπολύων τῶν τοιούτων κακῶν οὗτος ἂν εἴη;

     {ΕΡΜ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Κατὰ μὲν τοίνυν τὰς ἀπολύσεις τε καὶ ἀπολούσεις,

405cὡς ἰατρὸς ὢν τῶν τοιούτων, "Ἀπολούων" ἂν ὀρθῶς καλοῖτο·

κατὰ δὲ τὴν μαντικὴν καὶ τὸ ἀληθές τε καὶ τὸ ἁπλοῦν_

ταὐτὸν γάρ ἐστιν_ὥσπερ οὖν οἱ Θετταλοὶ καλοῦσιν αὐτόν,

ὀρθότατ’ ἂν καλοῖτο· "Ἄπλουν" γάρ φασι πάντες Θετταλοὶ

(5)τοῦτον τὸν θεόν. διὰ δὲ τὸ ἀεὶ βολῶν ἐγκρατὴς εἶναι τοξικῇ

"Ἀειβάλλων" ἐστίν. κατὰ δὲ τὴν μουσικὴν δεῖ ὑπολαβεῖν

[ὥσπερ τὸν ἀκόλουθόν τε καὶ τὴν ἄκοιτιν] ὅτι τὸ ἄλφα σημαίνει

πολλαχοῦ τὸ <ὁμοῦ>, καὶ ἐνταῦθα τὴν <ὁμοῦ πόλησιν> καὶ

περὶ τὸν οὐρανόν, οὓς δὴ "πόλους" καλοῦσιν, καὶ [τὴν] περὶ

405dτὴν ἐν τῇ ᾠδῇ ἁρμονίαν, ἣ δὴ συμφωνία καλεῖται, ὅτι ταῦτα

πάντα, ὥς φασιν οἱ κομψοὶ περὶ μουσικὴν καὶ ἀστρονομίαν,

ἁρμονίᾳ τινὶ <πολεῖ ἅμα> πάντα· ἐπιστατεῖ δὲ οὗτος ὁ θεὸς

τῇ ἁρμονίᾳ <ὁμοπολῶν> αὐτὰ πάντα καὶ κατὰ θεοὺς καὶ κατ’

(5)ἀνθρώπους· ὥσπερ οὖν τὸν <ὁμο>κέλευθον καὶ <ὁμό>κοιτιν

"ἀκόλουθον" καὶ "ἄκοιτιν" ἐκαλέσαμεν, μεταβαλόντες

ἀντὶ τοῦ "ὁμο…" "ἀ…," οὕτω καὶ "Ἀπόλλωνα" ἐκαλέσαμεν

405eὃς ἦν "Ὁμοπολῶν," ἕτερον λάβδα ἐμβαλόντες, ὅτι ὁμώ-

νυμον ἐγίγνετο τῷ χαλεπῷ ὀνόματι. ὅπερ καὶ νῦν ὑπο-

πτεύοντές τινες διὰ τὸ μὴ ὀρθῶς σκοπεῖσθαι τὴν δύναμιν

τοῦ ὀνόματος φοβοῦνται αὐτὸ ὡς σημαῖνον φθοράν τινα· τὸ

406aδὲ [πολύ], ὥσπερ ἄρτι ἐλέγετο, πασῶν ἐφαπτόμενον κεῖται

τῶν τοῦ θεοῦ δυνάμεων, <ἁπλοῦ, ἀεὶ βάλλοντος, ἀπο-

λούοντος, ὁμοπολοῦντος>. τὰς δὲ "Μούσας" τε καὶ

ὅλως τὴν μουσικὴν ἀπὸ τοῦ <μῶσθαι>, ὡς ἔοικεν, καὶ τῆς

(5)ζητήσεώς τε καὶ φιλοσοφίας τὸ ὄνομα τοῦτο ἐπωνόμασεν.

Λητὼ δὲ ἀπὸ τῆς πρᾳότητος τῆς θεοῦ, κατὰ τὸ <ἐθελήμονα>

εἶναι ὧν ἄν τις δέηται. ἴσως δὲ ὡς οἱ ξένοι καλοῦσιν_

πολλοὶ γὰρ "Ληθὼ" καλοῦσιν_ἔοικεν οὖν πρὸς τὸ μὴ

τραχὺ τοῦ <ἤθους> ἀλλ’ ἥμερόν τε καὶ <λεῖον> "Ληθὼ"

406bκεκλῆσθαι ὑπὸ τῶν τοῦτο καλούντων. "Ἄρτεμις" δὲ [διὰ]

τὸ <ἀρτεμὲς> φαίνεται καὶ τὸ κόσμιον, διὰ τὴν τῆς παρθενίας

ἐπιθυμίαν· ἴσως δὲ <ἀρετῆς ἵστορα> τὴν θεὸν ἐκάλεσεν ὁ

καλέσας, τάχα δ’ ἂν καὶ ὡς τὸν <ἄροτον μισησάσης> τὸν

(5)ἀνδρὸς ἐν γυναικί· ἢ διὰ τούτων τι ἢ διὰ πάντα ταῦτα τὸ

ὄνομα τοῦτο ὁ τιθέμενος ἔθετο τῇ θεῷ.

     {ΕΡΜ.} Τί δὲ ὁ "Διόνυσός" τε καὶ ἡ "Ἀφροδίτη";

     {ΣΩ.} Μεγάλα, ὦ παῖ Ἱππονίκου, ἐρωτᾷς. ἀλλὰ ἔστι

γὰρ καὶ σπουδαίως εἰρημένος ὁ τρόπος τῶν ὀνομάτων τούτοις

406cτοῖς θεοῖς καὶ παιδικῶς. τὸν μὲν οὖν σπουδαῖον ἄλλους

τινὰς ἐρώτα, τὸν δὲ παιδικὸν οὐδὲν κωλύει διελθεῖν· φιλο-

παίσμονες γὰρ καὶ οἱ θεοί. ὅ τε γὰρ Διόνυσος εἴη ἂν

ὁ <διδοὺς> τὸν <οἶνον> "Διδοίνυσος" ἐν παιδιᾷ καλούμενος,

(5)οἶνος δ’, ὅτι <οἴεσθαι νοῦν> ἔχειν ποιεῖ τῶν πινόντων τοὺς

πολλοὺς οὐκ ἔχοντας, "οἰόνους" δικαιότατ’ ἂν καλούμενος.

περὶ δὲ Ἀφροδίτης οὐκ ἄξιον Ἡσιόδῳ ἀντιλέγειν, ἀλλὰ

406dσυγχωρεῖν ὅτι διὰ τὴν [ἐκ] τοῦ <ἀφροῦ> γένεσιν "Ἀφροδίτη"

ἐκλήθη.

     {ΕΡΜ.} Ἀλλὰ μὴν οὐδ’ Ἀθηνᾶς Ἀθηναῖός γ’ ὤν, ὦ Σώ-

κρατες, ἐπιλήσῃ, οὐδ’ Ἡφαίστου τε καὶ Ἄρεως.

(5)     {ΣΩ.} Οὐδὲ εἰκός γε.

     {ΕΡΜ.} Οὐ γάρ.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν τὸ μὲν ἕτερον ὄνομα αὐτῆς οὐ χαλεπὸν

εἰπεῖν δι’ ὃ κεῖται.

     {ΕΡΜ.} Τὸ ποῖον;

(10)     {ΣΩ.} "Παλλάδα" που αὐτὴν καλοῦμεν.

     {ΕΡΜ.} Πῶς γὰρ οὔ;

     {ΣΩ.} Τοῦτο μὲν τοίνυν ἀπὸ τῆς ἐν τοῖς ὅπλοις ὀρχήσεως

406eἡγούμενοι τεθῆναι ὀρθῶς ἄν, ὡς ἐγᾦμαι, ἡγοίμεθα· τὸ γάρ

που ἢ αὑτὸν ἤ τι ἄλλο μετεωρίζειν ἢ ἀπὸ τῆς γῆς ἢ ἐν ταῖς

407aχερσὶν "πάλλειν" τε καὶ "πάλλεσθαι" καὶ ὀρχεῖν καὶ

ὀρχεῖσθαι καλοῦμεν.

     {ΕΡΜ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} "Παλλάδα" μὲν τοίνυν ταύτῃ.

(5)     {ΕΡΜ.} Καὶ ὀρθῶς γε. ἀλλὰ δὴ τὸ ἕτερον πῶς λέγεις;

     {ΣΩ.} Τὸ τῆς Ἀθηνᾶς;

     {ΕΡΜ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Τοῦτο ἐμβριθέστερον, ὦ φίλε. ἐοίκασι δὴ καὶ οἱ

παλαιοὶ τὴν Ἀθηνᾶν νομίζειν ὥσπερ οἱ νῦν περὶ Ὅμηρον

407bδεινοί. καὶ γὰρ τούτων οἱ πολλοὶ ἐξηγούμενοι τὸν ποιητήν

φασι τὴν Ἀθηνᾶν αὐτὸν νοῦν τε καὶ διάνοιαν πεποιηκέναι,

καὶ ὁ τὰ ὀνόματα ποιῶν ἔοικε τοιοῦτόν τι περὶ αὐτῆς δια-

νοεῖσθαι, ἔτι δὲ μειζόνως λέγων θεοῦ νόησιν ὡσπερεὶ λέγει

(5)ὅτι "ἁ θεονόα" ἐστὶν αὕτη, τῷ ἄλφα ξενικῶς ἀντὶ τοῦ ἦτα

χρησάμενος καὶ τὸ ἰῶτα καὶ τὸ σῖγμα ἀφελών. ἴσως δὲ

οὐδὲ ταύτῃ, ἀλλ’ ὡς τὰ θεῖα νοούσης αὐτῆς διαφερόντως τῶν

ἄλλων "Θεονόην" ἐκάλεσεν. οὐδὲν δὲ ἀπέχει καὶ τὴν ἐν

τῷ ἤθει νόησιν ὡς οὖσαν τὴν θεὸν ταύτην "Ἠθονόην" μὲν

407cβούλεσθαι προσειπεῖν· παραγαγὼν δὲ ἢ αὐτὸς ἤ τινες ὕστερον

ἐπὶ τὸ κάλλιον ὡς ᾤοντο, "Ἀθηνάαν" ἐκάλεσαν.

     {ΕΡΜ.} Τί δὲ δὴ τὸν Ἥφαιστον, πῇ λέγεις;

     {ΣΩ.} Ἦ τὸν γενναῖον τὸν "φάεος ἵστορα" ἐρωτᾷς;

(5)     {ΕΡΜ.} Ἔοικα.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν οὗτος μὲν παντὶ δῆλος "Φαῖστος" ὤν, τὸ

ἦτα προσελκυσάμενος;

     {ΕΡΜ.} Κινδυνεύει, ἐὰν μή πῄ σοι, ὡς ἔοικεν, ἔτι ἄλλῃ δόξῃ.

     {ΣΩ.} Ἀλλ’ ἵνα μὴ δόξῃ, τὸν Ἄρη ἐρώτα.

(10)     {ΕΡΜ.} Ἐρωτῶ.

407d     {ΣΩ.} Οὐκοῦν, εἰ μὲν βούλει, κατὰ τὸ <ἄρρεν> τε καὶ κατὰ

τὸ ἀνδρεῖον "Ἄρης" ἂν εἴη· εἰ δ’ αὖ κατὰ τὸ σκληρόν τε

καὶ ἀμετάστροφον, ὃ δὴ "ἄρρατον" καλεῖται, καὶ ταύτῃ ἂν

πανταχῇ πολεμικῷ θεῷ πρέποι "Ἄρη" καλεῖσθαι.

(5)     {ΕΡΜ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Ἐκ μὲν οὖν τῶν θεῶν πρὸς θεῶν ἀπαλλαγῶμεν, ὡς

ἐγὼ δέδοικα περὶ αὐτῶν διαλέγεσθαι· περὶ δὲ ἄλλων [ὧν]

τινων βούλει πρόβαλλέ μοι, "ὄφρα ἴδηαι οἷοι" Εὐθύφρονος

"ἵπποι."

407e     {ΕΡΜ.} Ἀλλὰ ποιήσω ταῦτα, ἔτι γε ἓν ἐρόμενός σε περὶ

Ἑρμοῦ, ἐπειδή με καὶ οὔ φησιν Κρατύλος Ἑρμογένη εἶναι.

πειρώμεθα οὖν τὸν "Ἑρμῆν" σκέψασθαι τί καὶ νοεῖ τὸ

ὄνομα, ἵνα καὶ εἰδῶμεν εἰ τὶ ὅδε λέγει.

(5)     {ΣΩ.} Ἀλλὰ μὴν τοῦτό γε ἔοικε περὶ λόγον τι εἶναι ὁ

"Ἑρμῆς," καὶ τὸ <ἑρμηνέα> εἶναι καὶ τὸ ἄγγελον καὶ τὸ

408aκλοπικόν τε καὶ τὸ ἀπατηλὸν ἐν λόγοις καὶ τὸ ἀγοραστικόν,

περὶ λόγου δύναμίν ἐστιν πᾶσα αὕτη ἡ πραγματεία· ὅπερ

οὖν καὶ ἐν τοῖς πρόσθεν ἐλέγομεν, τὸ "εἴρειν" λόγου χρεία

ἐστί, τὸ δέ, οἷον καὶ Ὅμηρος πολλαχοῦ λέγει, "ἐμήσατό"

(5)φησιν, τοῦτο δὲ μηχανήσασθαί ἐστιν. ἐξ ἀμφοτέρων οὖν

τούτων τὸν τὸ λέγειν τε καὶ τὸν λόγον μησάμενον_τὸ δὲ

λέγειν δή ἐστιν <εἴρειν>_τοῦτον τὸν θεὸν ὡσπερεὶ ἐπιτάττει

408bἡμῖν ὁ νομοθέτης· "Ὦ ἄνθρωποι, ὃς τὸ <εἴρειν ἐμήσατο>,

δικαίως ἂν καλοῖτο ὑπὸ ὑμῶν <Εἰρέμης>"· νῦν δὲ ἡμεῖς,

ὡς οἰόμεθα, καλλωπίζοντες τὸ ὄνομα "Ἑρμῆν" καλοῦμεν.

[καὶ ἥ γε Ἶρις ἀπὸ τοῦ <εἴρειν> ἔοικεν κεκλημένη, ὅτι

(5)ἄγγελος ἦν.]

     {ΕΡΜ.} Νὴ τὸν Δία, εὖ ἄρα μοι δοκεῖ Κρατύλος λέγειν τὸ

ἐμὲ μὴ εἶναι Ἑρμογένη· οὔκουν εὐμήχανός γέ εἰμι λόγου.

     {ΣΩ.} Καὶ τό γε τὸν Πᾶνα τοῦ Ἑρμοῦ εἶναι ὑὸν διφυῆ

ἔχει τὸ εἰκός, ὦ ἑταῖρε.

408c     {ΕΡΜ.} Πῶς δή;

     {ΣΩ.} Οἶσθα ὅτι ὁ λόγος τὸ πᾶν σημαίνει καὶ κυκλεῖ καὶ

πολεῖ ἀεί, καὶ ἔστι διπλοῦς, ἀληθής τε καὶ ψευδής.

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

(5)     {ΣΩ.} Οὐκοῦν τὸ μὲν ἀληθὲς αὐτοῦ λεῖον καὶ θεῖον καὶ

ἄνω οἰκοῦν ἐν τοῖς θεοῖς, τὸ δὲ ψεῦδος κάτω ἐν τοῖς πολλοῖς

τῶν ἀνθρώπων καὶ τραχὺ καὶ τραγικόν· ἐνταῦθα γὰρ πλεῖστοι

οἱ μῦθοί τε καὶ τὰ ψεύδη ἐστίν, περὶ τὸν τραγικὸν βίον.

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

(10)     {ΣΩ.} Ὀρθῶς ἄρ’ [ἂν] ὁ <πᾶν> μηνύων καὶ <ἀεὶ πολῶν>

408d"Πὰν αἰπόλος" εἴη, διφυὴς Ἑρμοῦ ὑός, τὰ μὲν ἄνωθεν

λεῖος, τὰ δὲ κάτωθεν τραχὺς καὶ τραγοειδής. καὶ ἔστιν

ἤτοι λόγος ἢ λόγου ἀδελφὸς ὁ Πάν, εἴπερ Ἑρμοῦ ὑός

ἐστιν· ἀδελφῷ δὲ ἐοικέναι ἀδελφὸν οὐδὲν θαυμαστόν. ἀλλ’

(5)ὅπερ ἐγὼ ἔλεγον, ὦ μακάριε, ἀπαλλαγῶμεν ἐκ τῶν θεῶν.

     {ΕΡΜ.} Τῶν γε τοιούτων, ὦ Σώκρατες, εἰ βούλει. περὶ

τῶν τοιῶνδε δὲ τί σε κωλύει διελθεῖν, οἷον ἡλίου τε καὶ

σελήνης καὶ ἄστρων καὶ γῆς καὶ αἰθέρος καὶ ἀέρος καὶ πυρὸς

408eκαὶ ὕδατος καὶ ὡρῶν καὶ ἐνιαυτοῦ;

     {ΣΩ.} Συχνὰ μέν μοι προστάττεις, ὅμως δέ, εἴπερ σοι

κεχαρισμένον ἔσται, ἐθέλω.

     {ΕΡΜ.} Καὶ μὴν χαριῇ.

(5)     {ΣΩ.} Τί δὴ οὖν πρῶτον βούλει; ἢ ὥσπερ εἶπες τὸν

ἥλιον διέλθωμεν;

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Ἔοικε τοίνυν κατάδηλον γενόμενον ἂν μᾶλλον εἰ

409aτῷ Δωρικῷ τις ὀνόματι χρῷτο_ "ἅλιον" γὰρ καλοῦσιν οἱ

Δωριῆς_ "ἅλιος" οὖν εἴη μὲν ἂν κατὰ τὸ <ἁλίζειν> εἰς

ταὐτὸν τοὺς ἀνθρώπους ἐπειδὰν ἀνατείλῃ, εἴη δ’ ἂν καὶ τῷ περὶ

τὴν γῆν ἀεὶ <εἱλεῖν ἰών>, ἐοίκοι δ’ ἂν καὶ ὅτι ποικίλλει ἰὼν τὰ

(5)γιγνόμενα ἐκ τῆς γῆς· τὸ δὲ ποικίλλειν καὶ <αἰολεῖν> ταὐτόν.

     {ΕΡΜ.} Τί δὲ ἡ "σελήνη";

     {ΣΩ.} Τοῦτο δὲ τὸ ὄνομα φαίνεται τὸν Ἀναξαγόραν πιέζειν.

     {ΕΡΜ.} Τί δή;

     {ΣΩ.} Ἔοικε δηλοῦντι παλαιότερον ὃ ἐκεῖνος νεωστὶ ἔλεγεν,

409bὅτι ἡ σελήνη ἀπὸ τοῦ ἡλίου ἔχει τὸ φῶς.

     {ΕΡΜ.} Πῶς δή;

     {ΣΩ.} Τὸ μέν που "σέλας" καὶ τὸ "φῶς" ταὐτόν.

     {ΕΡΜ.} Ναί.

(5)     {ΣΩ.} Νέον δέ που καὶ ἕνον ἀεί ἐστι περὶ τὴν σελήνην

τοῦτο τὸ φῶς, εἴπερ ἀληθῆ οἱ Ἀναξαγόρειοι λέγουσιν· κύκλῳ

γάρ που ἀεὶ αὐτὴν περιιὼν νέον ἀεὶ ἐπιβάλλει, ἕνον δὲ

ὑπάρχει τὸ τοῦ προτέρου μηνός.

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

(10)     {ΣΩ.} "Σελαναίαν" δέ γε καλοῦσιν αὐτὴν πολλοί.

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Ὅτι δὲ <σέλας νέον> καὶ <ἕνον> ἔχει <ἀεί>, "Σελαενο-

409cνεοάεια" μὲν δικαιότατ’ ἂν [τῶν] ὀνομάτων καλοῖτο, συγκε-

κροτημένον δὲ "Σελαναία" κέκληται.

     {ΕΡΜ.} Διθυραμβῶδές γε τοῦτο τοὔνομα, ὦ Σώκρατες.

ἀλλὰ τὸν μῆνα καὶ τὰ ἄστρα πῶς λέγεις;

(5)     {ΣΩ.} Ὁ μὲν "μεὶς" ἀπὸ τοῦ <μειοῦσθαι> εἴη ἂν "μείης"

ὀρθῶς κεκλημένος, τὰ δ’ "ἄστρα" ἔοικε τῆς <ἀστραπῆς>

ἐπωνυμίαν ἔχειν. ἡ δὲ "ἀστραπή," ὅτι τὰ <ὦπα ἀνα-

στρέφει>, "ἀναστρωπὴ" ἂν εἴη, νῦν δὲ "ἀστραπὴ" καλ-

λωπισθεῖσα κέκληται.

(10)     {ΕΡΜ.} Τί δὲ τὸ πῦρ καὶ τὸ ὕδωρ;

409d     {ΣΩ.} Τὸ "πῦρ" ἀπορῶ· καὶ κινδυνεύει ἤτοι ἡ τοῦ Εὐθύ-

φρονός με μοῦσα ἐπιλελοιπέναι, ἢ τοῦτό τι παγχάλεπον εἶναι.

σκέψαι οὖν ἣν εἰσάγω μηχανὴν ἐπὶ πάντα τὰ τοιαῦτα ἃ ἂν

ἀπορῶ.

(5)     {ΕΡΜ.} Τίνα δή;

     {ΣΩ.} Ἐγώ σοι ἐρῶ. ἀπόκριναι γάρ μοι· ἔχοις ἂν εἰπεῖν

πῦρ κατὰ τίνα τρόπον καλεῖται;

     {ΕΡΜ.} Μὰ Δί’ οὐκ ἔγωγε.

     {ΣΩ.} Σκέψαι δὴ ὃ ἐγὼ ὑποπτεύω περὶ αὐτοῦ. ἐννοῶ γὰρ

409eὅτι πολλὰ οἱ Ἕλληνες ὀνόματα ἄλλως τε καὶ οἱ ὑπὸ τοῖς

βαρβάροις οἰκοῦντες παρὰ τῶν βαρβάρων εἰλήφασιν.

     {ΕΡΜ.} Τί οὖν δή;

     {ΣΩ.} Εἴ τις ζητοῖ ταῦτα κατὰ τὴν Ἑλληνικὴν φωνὴν ὡς

(5)εἰκότως κεῖται, ἀλλὰ μὴ κατ’ ἐκείνην ἐξ ἧς τὸ ὄνομα τυγχάνει

ὄν, οἶσθα ὅτι ἀποροῖ ἄν.

     {ΕΡΜ.} Εἰκότως γε.

410a     {ΣΩ.} Ὅρα τοίνυν καὶ τοῦτο τὸ ὄνομα τὸ "πῦρ" μή τι

βαρβαρικὸν ᾖ. τοῦτο γὰρ οὔτε ῥᾴδιον προσάψαι ἐστὶν

Ἑλληνικῇ φωνῇ, φανεροί τ’ εἰσὶν οὕτως αὐτὸ καλοῦντες

Φρύγες σμικρόν τι παρακλίνοντες· καὶ τό γε "ὕδωρ" καὶ

(5)τὰς "κύνας" καὶ ἄλλα πολλά.

     {ΕΡΜ.} Ἔστι ταῦτα.

     {ΣΩ.} Οὐ τοίνυν δεῖ ταῦτα προσβιάζεσθαι, ἐπεὶ ἔχοι γ’ ἄν

τις εἰπεῖν περὶ αὐτῶν. τὸ μὲν οὖν πῦρ καὶ τὸ ὕδωρ ταύτῃ

410bἀπωθοῦμαι· ὁ δὲ δὴ ἀὴρ ἆρά γε, ὦ Ἑρμόγενες, ὅτι <αἴρει>

τὰ ἀπὸ τῆς γῆς, "ἀὴρ" κέκληται; ἢ ὅτι <ἀεὶ ῥεῖ>; ἢ ὅτι

πνεῦμα ἐξ αὐτοῦ γίγνεται ῥέοντος; οἱ γὰρ ποιηταί που τὰ

πνεύματα "ἀήτας" καλοῦσιν· ἴσως οὖν λέγει, ὥσπερ ἂν εἰ

(5)εἴποι <πνευματόρρουν>, "ἀητόρρουν" [ὅθεν δὴ βούλεται αὐτὸν

οὕτως εἰπεῖν, ὅτι ἐστὶν ἀήρ]. τὸν δὲ αἰθέρα τῇδέ πῃ ὑπο-

λαμβάνω, ὅτι <ἀεὶ θεῖ> περὶ τὸν <ἀέρα> ῥέων "ἀειθεὴρ" δικαίως

ἂν καλοῖτο. γῆ δὲ μᾶλλον σημαίνει ὃ βούλεται ἐάν τις

410c"γαῖαν" ὀνομάσῃ· γαῖα γὰρ <γεννήτειρα> ἂν εἴη ὀρθῶς

κεκλημένη, ὥς φησιν Ὅμηρος· τὸ γὰρ "γεγάασιν" γεγεν-

νῆσθαι λέγει. εἶεν· τί οὖν ἡμῖν ἦν τὸ μετὰ τοῦτο;

     {ΕΡΜ.} Ὧραι, ὦ Σώκρατες, καὶ ἐνιαυτὸς καὶ ἔτος.

(5)     {ΣΩ.} Αἱ μὲν δὴ ὧραι Ἀττικιστὶ ὡς τὸ παλαιὸν ῥητέον,

εἴπερ βούλει τὸ εἰκὸς εἰδέναι· ΗΟΡΑΙ γάρ εἰσι διὰ τὸ

ὁρίζειν χειμῶνάς τε καὶ θέρη καὶ πνεύματα καὶ τοὺς καρποὺς

τοὺς ἐκ τῆς γῆς· ὁρίζουσαι δὲ δικαίως ἂν "ὅραι" καλοῖντο.

410dἐνιαυτὸς δὲ καὶ ἔτος κινδυνεύει ἕν τι εἶναι. τὸ γὰρ τὰ

φυόμενα καὶ τὰ γιγνόμενα ἐν μέρει ἕκαστον προάγον εἰς

φῶς καὶ αὐτὸ ἐν αὑτῷ ἐξετάζον, τοῦτο, ὥσπερ ἐν τοῖς

πρόσθεν τὸ τοῦ Διὸς ὄνομα δίχα διῃρημένον οἱ μὲν Ζῆνα,

(5)οἱ δὲ Δία ἐκάλουν, οὕτω καὶ ἐνταῦθα οἱ μὲν "ἐνιαυτόν,"

ὅτι <ἐν ἑαυτῷ>, οἱ δὲ "ἔτος," ὅτι <ἐτάζει>· ὁ δὲ ὅλος λόγος

ἐστὶν τὸ "ἐν ἑαυτῷ ἐτάζον" τοῦτο προσαγορεύεσθαι ἓν ὂν

δίχα, ὥστε δύο ὀνόματα γεγονέναι, "ἐνιαυτόν" τε καὶ

410e"ἔτος," ἐξ ἑνὸς λόγου.

     {ΕΡΜ.} Ἀλλὰ δῆτα, ὦ Σώκρατες, πολὺ ἐπιδίδως.

     {ΣΩ.} Πόρρω ἤδη οἶμαι φαίνομαι σοφίας ἐλαύνειν.

     {ΕΡΜ.} Πάνυ μὲν οὖν.

(5)     {ΣΩ.} Τάχα μᾶλλον φήσεις.

411a     {ΕΡΜ.} Ἀλλὰ μετὰ τοῦτο τὸ εἶδος ἔγωγε ἡδέως ἂν

θεασαίμην ταῦτα τὰ καλὰ ὀνόματα τίνι ποτὲ ὀρθότητι

κεῖται, τὰ περὶ τὴν ἀρετήν, οἷον "φρόνησίς" τε καὶ

"σύνεσις" καὶ "δικαιοσύνη" καὶ τἆλλα τὰ τοιαῦτα πάντα.

(5)     {ΣΩ.} Ἐγείρεις μέν, ὦ ἑταῖρε, οὐ φαῦλον γένος ὀνομάτων·

ὅμως δὲ ἐπειδήπερ τὴν λεοντῆν ἐνδέδυκα, οὐκ ἀποδειλιατέον

ἀλλ’ ἐπισκεπτέον, ὡς ἔοικε, φρόνησιν καὶ σύνεσιν καὶ

γνώμην καὶ ἐπιστήμην καὶ τἆλλα δὴ ἃ φῂς πάντα ταῦτα τὰ

411bκαλὰ ὀνόματα.

     {ΕΡΜ.} Πάνυ μὲν οὖν οὐ δεῖ ἡμᾶς προαποστῆναι.

     {ΣΩ.} Καὶ μήν, νὴ τὸν κύνα, δοκῶ γέ μοι οὐ κακῶς

μαντεύεσθαι, ὃ καὶ νυνδὴ ἐνενόησα, ὅτι οἱ πάνυ παλαιοὶ

(5)ἄνθρωποι οἱ τιθέμενοι τὰ ὀνόματα παντὸς μᾶλλον, ὥσπερ

καὶ τῶν νῦν οἱ πολλοὶ τῶν σοφῶν ὑπὸ τοῦ πυκνὰ περι-

στρέφεσθαι ζητοῦντες ὅπῃ ἔχει τὰ ὄντα εἰλιγγιῶσιν, κἄπειτα

αὐτοῖς φαίνεται περιφέρεσθαι τὰ πράγματα καὶ πάντως

411cφέρεσθαι. αἰτιῶνται δὴ οὐ τὸ ἔνδον τὸ παρὰ σφίσιν πάθος

αἴτιον εἶναι ταύτης τῆς δόξης, ἀλλὰ αὐτὰ τὰ πράγματα

οὕτω πεφυκέναι, οὐδὲν αὐτῶν μόνιμον εἶναι οὐδὲ βέβαιον,

ἀλλὰ ῥεῖν καὶ φέρεσθαι καὶ μεστὰ εἶναι πάσης φορᾶς καὶ

(5)γενέσεως ἀεί. λέγω δὴ ἐννοήσας πρὸς πάντα τὰ νυνδὴ

ὀνόματα.

     {ΕΡΜ.} Πῶς δὴ τοῦτο, ὦ Σώκρατες;

     {ΣΩ.} Οὐ κατενόησας ἴσως τὰ ἄρτι λεγόμενα ὅτι παντά-

πασιν ὡς φερομένοις τε καὶ ῥέουσι καὶ γιγνομένοις τοῖς

(10)πράγμασι τὰ ὀνόματα ἐπίκειται.

     {ΕΡΜ.} Οὐ πάνυ ἐνεθυμήθην.

411d     {ΣΩ.} Καὶ μὴν πρῶτον μὲν τοῦτο ὃ πρῶτον εἴπομεν

παντάπασιν ὡς ἐπὶ τοιούτων ἐστίν.

     {ΕΡΜ.} Τὸ ποῖον;

     {ΣΩ.} Ἡ "φρόνησις"· <φορᾶς> γάρ ἐστι καὶ <ῥοῦ νόησις>.

(5)εἴη δ’ ἂν καὶ <ὄνησιν> ὑπολαβεῖν <φορᾶς>· ἀλλ’ οὖν περί γε

τὸ φέρεσθαί ἐστιν. εἰ δὲ βούλει, ἡ "γνώμη" παντάπασιν

δηλοῖ <γονῆς> σκέψιν καὶ <νώμησιν>· τὸ γὰρ "νωμᾶν"

καὶ τὸ "σκοπεῖν" ταὐτόν. εἰ δὲ βούλει, αὐτὸ ἡ "νόησις"

τοῦ <νέου> ἐστὶν <ἕσις>, τὸ δὲ νέα εἶναι τὰ ὄντα σημαίνει

411eγιγνόμενα ἀεὶ εἶναι· τούτου οὖν ἐφίεσθαι τὴν ψυχὴν μηνύει

τὸ ὄνομα ὁ θέμενος τὴν "νεόεσιν." οὐ γὰρ "νόησις" τὸ

ἀρχαῖον ἐκαλεῖτο, ἀλλ’ ἀντὶ τοῦ ἦτα εἶ ἔδει λέγειν δύο,

"νοέεσιν." "σωφροσύνη" δὲ <σωτηρία> οὗ νυνδὴ ἐσκέμ-

412aμεθα, <φρονήσεως>. καὶ μὴν ἥ γε ἐπιστήμη μηνύει ὡς

φερομένοις τοῖς πράγμασιν <ἑπομένης> τῆς ψυχῆς τῆς ἀξίας

λόγου, καὶ οὔτε ἀπολειπομένης οὔτε προθεούσης· διὸ δὴ

ἐμβάλλοντας δεῖ τὸ εἶ "ἑπεϊστήμην" αὐτὴν ὀνομάζειν.

(5)"σύνεσις" δ’ αὖ οὕτω μὲν δόξειεν ἂν ὥσπερ συλλογις-

μὸς εἶναι, ὅταν δὲ συνιέναι λέγῃ, ταὐτὸν παντάπασιν τῷ

ἐπίστασθαι συμβαίνει λεγόμενον· συμπορεύεσθαι γὰρ λέγει

412bτὴν ψυχὴν τοῖς πράγμασι τὸ "συνιέναι." ἀλλὰ μὴν ἥ γε

"σοφία" φορᾶς ἐφάπτεσθαι σημαίνει. σκοτωδέστερον δὲ

τοῦτο καὶ ξενικώτερον· ἀλλὰ δεῖ ἐκ τῶν ποιητῶν ἀναμιμνῄ-

σκεσθαι ὅτι πολλαχοῦ λέγουσιν περὶ ὅτου ἂν τύχωσιν τῶν

(5)ἀρχομένων ταχὺ προϊέναι "ἐσύθη" φασίν. Λακωνικῷ δὲ

ἀνδρὶ τῶν εὐδοκίμων καὶ ὄνομα ἦν "Σοῦς"· τὴν γὰρ ταχεῖαν

ὁρμὴν οἱ Λακεδαιμόνιοι τοῦτο καλοῦσιν. ταύτης οὖν τῆς

φορᾶς <ἐπαφὴν> σημαίνει ἡ σοφία, ὡς φερομένων τῶν ὄντων.

412cκαὶ μὴν τό γε "ἀγαθόν," τοῦτο τῆς φύσεως πάσης τῷ

<ἀγαστῷ> βούλεται τὸ ὄνομα ἐπικεῖσθαι. ἐπειδὴ γὰρ πορεύ-

εται τὰ ὄντα, ἔνι μὲν ἄρ’ αὐτοῖς τάχος, ἔνι δὲ βραδυτής.

ἔστιν οὖν οὐ πᾶν τὸ ταχὺ ἀλλὰ τὶ αὐτοῦ ἀγαστόν. τοῦ

(5)<θοοῦ> δὴ τῷ <ἀγαστῷ> αὕτη ἡ ἐπωνυμία ἐστίν, "τἀγαθόν."

     "Δικαιοσύνη" δέ, ὅτι μὲν ἐπὶ τῇ τοῦ <δικαίου συνέσει>

τοῦτο κεῖται τὸ ὄνομα, ῥᾴδιον συμβαλεῖν· αὐτὸ δὲ τὸ "δίκαιον"

χαλεπόν. καὶ γὰρ δὴ καὶ ἔοικε μέχρι μέν του ὁμολογεῖσθαι

412dπαρὰ πολλῶν, ἔπειτα δὲ ἀμφισβητεῖσθαι. ὅσοι γὰρ ἡγοῦνται

τὸ πᾶν εἶναι ἐν πορείᾳ, τὸ μὲν πολὺ αὐτοῦ ὑπολαμβάνουσιν

τοιοῦτόν τι εἶναι οἷον οὐδὲν ἄλλο ἢ χωρεῖν, διὰ δὲ τούτου

παντὸς εἶναί τι διεξιόν, δι’ οὗ πάντα τὰ γιγνόμενα γίγνεσθαι·

(5)εἶναι δὲ τάχιστον τοῦτο καὶ λεπτότατον. οὐ γὰρ ἂν δύνα-

σθαι ἄλλως διὰ τοῦ ὄντος ἰέναι παντός, εἰ μὴ λεπτότατόν

τε ἦν ὥστε αὐτὸ μηδὲν στέγειν, καὶ τάχιστον ὥστε χρῆσθαι

ὥσπερ ἑστῶσι τοῖς ἄλλοις. ἐπεὶ δ’ οὖν ἐπιτροπεύει τὰ

412eἄλλα πάντα <διαϊόν>, τοῦτο τὸ ὄνομα ἐκλήθη ὀρθῶς "δίκαιον,"

εὐστομίας ἕνεκα τὴν τοῦ κάππα δύναμιν προσλαβόν. μέχρι

μὲν οὖν ἐνταῦθα, ὃ νυνδὴ ἐλέγομεν, παρὰ πολλῶν ὁμολο-

413aγεῖται τοῦτο εἶναι τὸ δίκαιον· ἐγὼ δέ, ὦ Ἑρμόγενες, ἅτε

λιπαρὴς ὢν περὶ αὐτοῦ, ταῦτα μὲν πάντα διαπέπυσμαι ἐν

ἀπορρήτοις, ὅτι τοῦτό ἐστι τὸ δίκαιον καὶ τὸ αἴτιον_δι’ ὃ

γὰρ γίγνεται, τοῦτ’ ἔστι τὸ αἴτιον_καὶ "Δία" καλεῖν ἔφη

(5)τις τοῦτο ὀρθῶς ἔχειν διὰ ταῦτα. ἐπειδὰν δ’ ἠρέμα αὐτοὺς

ἐπανερωτῶ ἀκούσας ταῦτα μηδὲν ἧττον· "Τί οὖν ποτ’ ἔστιν,

ὦ ἄριστε, δίκαιον, εἰ τοῦτο οὕτως ἔχει;" δοκῶ τε ἤδη

μακρότερα τοῦ προσήκοντος ἐρωτᾶν καὶ ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα

413bἅλλεσθαι. ἱκανῶς γάρ μέ φασι πεπύσθαι [ἀκηκοέναι] καὶ

ἐπιχειροῦσιν, βουλόμενοι ἀποπιμπλάναι με, ἄλλος ἄλλα ἤδη

λέγειν, καὶ οὐκέτι συμφωνοῦσιν. ὁ μὲν γὰρ τίς φησιν τοῦτο

εἶναι δίκαιον, τὸν ἥλιον· τοῦτον γὰρ μόνον <διαϊόντα> καὶ

(5)<κάοντα> ἐπιτροπεύειν τὰ ὄντα. ἐπειδὰν οὖν τῳ λέγω αὐτὸ

ἅσμενος ὡς καλόν τι ἀκηκοώς, καταγελᾷ μου οὗτος ἀκούσας

καὶ ἐρωτᾷ εἰ οὐδὲν δίκαιον οἶμαι εἶναι ἐν τοῖς ἀνθρώποις ἐπει-

413cδὰν ὁ ἥλιος δύῃ. λιπαροῦντος οὖν ἐμοῦ ὅτι αὖ ἐκεῖνος λέγει

αὐτό, τὸ πῦρ φησιν· τοῦτο δὲ οὐ ῥᾴδιόν ἐστιν εἰδέναι. ὁ δὲ

οὐκ αὐτὸ τὸ πῦρ φησιν, ἀλλ’ αὐτὸ τὸ θερμὸν τὸ ἐν τῷ πυρὶ ἐνόν.

ὁ δὲ τούτων μὲν πάντων καταγελᾶν φησιν, εἶναι δὲ τὸ δίκαιον

(5)ὃ λέγει Ἀναξαγόρας, νοῦν εἶναι τοῦτο· αὐτοκράτορα γὰρ

αὐτὸν ὄντα καὶ οὐδενὶ μεμειγμένον πάντα φησὶν αὐτὸν κος-

μεῖν τὰ πράγματα διὰ πάντων ἰόντα. ἐνταῦθα δὴ ἐγώ, ὦ φίλε,

πολὺ ἐν πλείονι ἀπορίᾳ εἰμὶ ἢ πρὶν ἐπιχειρῆσαι μανθάνειν

413dπερὶ τοῦ δικαίου ὅτι ποτ’ ἔστιν. ἀλλ’ οὖν οὗπερ ἕνεκα ἐσκο-

ποῦμεν, τό γε ὄνομα τοῦτο φαίνεται αὐτῷ διὰ ταῦτα κεῖσθαι.

     {ΕΡΜ.} Φαίνῃ μοι, ὦ Σώκρατες, ταῦτα μὲν ἀκηκοέναι του

καὶ οὐκ αὐτοσχεδιάζειν.

(5)     {ΣΩ.} Τί δὲ τἆλλα;

     {ΕΡΜ.} Οὐ πάνυ.

     {ΣΩ.} Ἄκουε δή· ἴσως γὰρ ἄν σε καὶ τὰ ἐπίλοιπα ἐξαπατή-

σαιμι ὡς οὐκ ἀκηκοὼς λέγω. μετὰ γὰρ δικαιοσύνην τί ἡμῖν

λείπεται; ἀνδρείαν οἶμαι οὔπω διήλθομεν. ἀδικία μὲν γὰρ

413eδῆλον ὅτι ἐστὶν ὄντος ἐμπόδισμα τοῦ διαϊόντος, ἀνδρεία δὲ

σημαίνει ὡς ἐν μάχῃ ἐπονομαζομένης τῆς ἀνδρείας_μάχην

δ’ εἶναι ἐν τῷ ὄντι, εἴπερ ῥεῖ, οὐκ ἄλλο τι ἢ τὴν ἐναντίαν

ῥοήν_ἐὰν οὖν τις ἐξέλῃ τὸ δέλτα τοῦ ὀνόματος τῆς ἀνδρείας,

(5)αὐτὸ μηνύει τὸ ἔργον τὸ ὄνομα ἡ "ἀνρεία." δῆλον οὖν ὅτι

οὐ πάσῃ ῥοῇ ἡ ἐναντία ῥοὴ ἀνδρεία ἐστίν, ἀλλὰ τῇ παρὰ

414aτὸ δίκαιον ῥεούσῃ· οὐ γὰρ ἂν ἐπῃνεῖτο ἡ ἀνδρεία. καὶ τὸ

"ἄρρεν" καὶ ὁ "ἀνὴρ" ἐπὶ παραπλησίῳ τινὶ τούτῳ ἐστί,

τῇ <ἄνῳ ῥοῇ>. "γυνὴ" δὲ <γονή> μοι φαίνεται βούλεσθαι

εἶναι. τὸ δὲ "θῆλυ" ἀπὸ τῆς <θηλῆς> τι φαίνεται ἐπωνο-

(5)μάσθαι· ἡ δὲ "θηλὴ" ἆρά γε, ὦ Ἑρμόγενες, ὅτι <τεθηλέναι>

ποιεῖ ὥσπερ τὰ ἀρδόμενα;

     {ΕΡΜ.} Ἔοικέν γε, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Καὶ μὴν αὐτό γε τὸ "θάλλειν" τὴν αὔξην μοι δοκεῖ

ἀπεικάζειν τὴν τῶν νέων, ὅτι ταχεῖα καὶ ἐξαιφνιδία γίγνεται.

414bοἷόνπερ οὖν μεμίμηται τῷ ὀνόματι, συναρμόσας ἀπὸ τοῦ

<θεῖν> καὶ <ἅλλεσθαι> τὸ ὄνομα. ἀλλ’ οὐ γὰρ ἐπισκοπεῖς με

ὥσπερ ἐκτὸς δρόμου φερόμενον ἐπειδὰν λείου ἐπιλάβωμαι·

ἐπίλοιπα δὲ ἡμῖν ἔτι συχνὰ τῶν δοκούντων σπουδαίων εἶναι.

(5)     {ΕΡΜ.} Ἀληθῆ λέγεις.

     {ΣΩ.} Ὧν γ’ ἔστιν ἓν καὶ "τέχνην" ἰδεῖν ὅτι ποτὲ

βούλεται εἶναι.

     {ΕΡΜ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν τοῦτό γε <ἕξιν νοῦ> σημαίνει, τὸ μὲν ταῦ

414cἀφελόντι, ἐμβαλόντι δὲ οὖ μεταξὺ τοῦ χεῖ καὶ τοῦ νῦ καὶ [τοῦ

νῦ καὶ] τοῦ ἦτα;

     {ΕΡΜ.} Καὶ μάλα γε γλίσχρως, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Ὦ μακάριε, οὐκ οἶσθ’ ὅτι τὰ πρῶτα ὀνόματα τεθέντα

(5)κατακέχωσται ἤδη ὑπὸ τῶν βουλομένων τραγῳδεῖν αὐτά,

περιτιθέντων γράμματα καὶ ἐξαιρούντων εὐστομίας ἕνεκα καὶ

πανταχῇ στρεφόντων, καὶ ὑπὸ καλλωπισμοῦ καὶ ὑπὸ χρόνου.

ἐπεὶ ἐν τῷ "κατόπτρῳ" οὐ δοκεῖ [σοι] ἄτοπον εἶναι τὸ ἐμβε-

βλῆσθαι τὸ ῥῶ; ἀλλὰ τοιαῦτα οἶμαι ποιοῦσιν οἱ τῆς μὲν

414dἀληθείας οὐδὲν φροντίζοντες, τὸ δὲ στόμα πλάττοντες, ὥστ’

ἐπεμβάλλοντες πολλὰ ἐπὶ τὰ πρῶτα ὀνόματα τελευτῶντες

ποιοῦσιν μηδ’ ἂν ἕνα ἀνθρώπων συνεῖναι ὅτι ποτὲ βούλεται

τὸ ὄνομα· ὥσπερ καὶ τὴν Σφίγγα ἀντὶ "φικὸς" "σφίγγα"

(5)καλοῦσιν, καὶ ἄλλα πολλά.

     {ΕΡΜ.} Ταῦτα μὲν ἔστιν οὕτως, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Εἰ δ’ αὖ τις ἐάσει καὶ ἐντιθέναι καὶ ἐξαιρεῖν ἅττ’

ἂν βούληταί τις εἰς τὰ ὀνόματα, πολλὴ εὐπορία ἔσται καὶ

πᾶν ἂν παντί τις ὄνομα πράγματι προσαρμόσειεν.

414e     {ΕΡΜ.} Ἀληθῆ λέγεις.

     {ΣΩ.} Ἀληθῆ μέντοι. ἀλλὰ τὸ μέτριον οἶμαι δεῖ φυλάττειν

καὶ τὸ εἰκὸς σὲ τὸν σοφὸν ἐπιστάτην.

     {ΕΡΜ.} Βουλοίμην ἄν.

(5)     {ΣΩ.} Καὶ ἐγώ σοι συμβούλομαι, ὦ Ἑρμόγενες. ἀλλὰ μὴ

415aλίαν, ὦ δαιμόνιε, ἀκριβολογοῦ,

                                   "μή μ’ ἀπογυιώσῃς μένεος."

ἔρχομαι γὰρ ἐπὶ τὴν κορυφὴν ὧν εἴρηκα, ἐπειδὰν μετὰ

τέχνην μηχανὴν ἐπισκεψώμεθα. "μηχανὴ" γάρ μοι δοκεῖ

(5)τοῦ <ἄνειν ἐπὶ πολὺ> σημεῖον εἶναι· τὸ γὰρ "μῆκός" πως

τὸ <πολὺ> σημαίνει· ἐξ ἀμφοῖν οὖν τούτοιν σύγκειται,

"μήκους" τε καὶ τοῦ "ἄνειν," τὸ ὄνομα ἡ "μηχανή."

ἀλλ’, ὅπερ νυνδὴ εἶπον, ἐπὶ τὴν κορυφὴν δεῖ τῶν εἰρημένων

ἐλθεῖν· "ἀρετὴ" γὰρ καὶ "κακία" ὅτι βούλεται τὰ ὀνόματα

415bζητητέα. τὸ μὲν οὖν ἕτερον οὔπω καθορῶ, τὸ δ’ ἕτερον

δοκεῖ μοι κατάδηλον εἶναι. συμφωνεῖ γὰρ τοῖς ἔμπροσθεν

πᾶσιν. ἅτε γὰρ ἰόντων τῶν πραγμάτων, πᾶν τὸ <κακῶς

ἰὸν> "κακία" ἂν εἴη· τοῦτο δὲ ὅταν ἐν ψυχῇ ᾖ, τὸ κακῶς

(5)ἰέναι ἐπὶ τὰ πράγματα, μάλιστα τὴν τοῦ ὅλου ἐπωνυμίαν

ἔχει τῆς κακίας. τὸ δὲ κακῶς ἰέναι ὅτι ποτ’ ἔστιν, δοκεῖ

μοι δηλοῦν καὶ ἐν τῇ "δειλίᾳ," ὃ οὔπω διήλθομεν ἀλλ’

415cὑπερέβημεν, δέον αὐτὸ μετὰ τὴν ἀνδρείαν σκέψασθαι·

δοκοῦμεν δέ μοι καὶ ἄλλα πολλὰ ὑπερβεβηκέναι. ἡ δ’ οὖν

δειλία τῆς ψυχῆς σημαίνει δεσμὸν εἶναι ἰσχυρόν· τὸ γὰρ

"λίαν" ἰσχύς τίς ἐστιν. <δεσμὸς> οὖν ὁ <λίαν> καὶ ὁ μέγιστος

(5)τῆς ψυχῆς ἡ δειλία ἂν εἴη· ὥσπερ γε καὶ ἡ ἀπορία κακόν,

καὶ πᾶν, ὡς ἔοικεν, ὅτι ἂν ἐμποδὼν ᾖ τῷ ἰέναι καὶ πορεύεσθαι.

τοῦτ’ οὖν φαίνεται τὸ κακῶς ἰέναι δηλοῦν, τὸ ἰσχομένως τε

καὶ ἐμποδιζομένως πορεύεσθαι, ὃ δὴ ψυχὴ ὅταν ἔχῃ, κακίᾳ

μεστὴ γίγνεται. εἰ δ’ ἐπὶ τοιούτοις ἡ "κακία" ἐστὶν

(10)τοὔνομα, τοὐναντίον τούτου ἡ "ἀρετὴ" ἂν εἴη, σημαῖνον πρῶ-

415dτον μὲν εὐπορίαν, ἔπειτα δὲ λελυμένην τὴν ῥοὴν τῆς ἀγαθῆς

ψυχῆς εἶναι ἀεί, ὥστε τὸ <ἀσχέτως> καὶ τὸ <ἀκωλύτως

ἀεὶ ῥέον> ἐπωνυμίαν εἴληφεν, ὡς ἔοικε, τοῦτο τοὔνομα, [ὃ]

ὀρθῶς μὲν ἔχει "ἀειρείτην" καλεῖν, [ἴσως δὲ αἱρετὴν λέγει,

(5)ὡς οὔσης ταύτης τῆς ἕξεως αἱρετωτάτης,] συγκεκρότηται δὲ

καὶ καλεῖται "ἀρετή." καὶ ἴσως με αὖ φήσεις πλάττειν·

ἐγὼ δέ φημι, εἴπερ ὃ ἔμπροσθεν εἶπον ὀρθῶς ἔχει, ἡ "κακία,"

415eκαὶ τοῦτο τὸ ὄνομα τὴν "ἀρετὴν" ὀρθῶς ἔχειν.

416a     {ΕΡΜ.} Τὸ δὲ δὴ "κακόν," δι’ οὗ πολλὰ τῶν ἔμπροσθεν

εἴρηκας, τί ἂν νοοῖ τοὔνομα;

     {ΣΩ.} Ἄτοπόν τι νὴ Δία ἔμοιγε δοκεῖ καὶ χαλεπὸν συμ-

βαλεῖν. ἐπάγω οὖν καὶ τούτῳ ἐκείνην τὴν μηχανήν.

(5)     {ΕΡΜ.} Ποίαν ταύτην;

     {ΣΩ.} Τὴν τοῦ βαρβαρικόν τι καὶ τοῦτο φάναι εἶναι.

     {ΕΡΜ.} Καὶ ἔοικάς γε ὀρθῶς λέγοντι. ἀλλ’ εἰ δοκεῖ, ταῦτα

μὲν ἐῶμεν, τὸ δὲ "καλὸν" καὶ [τὸ] "αἰσχρὸν" πειρώμεθα

ἰδεῖν πῇ εὐλόγως ἔχει.

(10)     {ΣΩ.} Τὸ μὲν τοίνυν "αἰσχρὸν" καὶ δὴ κατάδηλόν μοι

416bφαίνεται ὃ νοεῖ· καὶ τοῦτο γὰρ τοῖς ἔμπροσθεν ὁμολογεῖται.

τὸ γὰρ ἐμποδίζον καὶ ἴσχον τῆς ῥοῆς τὰ ὄντα λοιδορεῖν μοι

φαίνεται διὰ παντὸς ὁ τὰ ὀνόματα τιθείς, καὶ νῦν τῷ <ἀεὶ

ἴσχοντι τὸν ῥοῦν> τοῦτο τὸ ὄνομα ἔθετο [τὸ] "ἀεισχο-

(5)ροῦν"· νῦν δὲ συγκροτήσαντες "αἰσχρὸν" καλοῦσιν.

     {ΕΡΜ.} Τί δὲ τὸ "καλόν";

     {ΣΩ.} Τοῦτο χαλεπώτερον κατανοῆσαι. καίτοι λέγει γε

αὐτό· ἁρμονίᾳ μόνον καὶ μήκει τοῦ οὖ παρῆκται.

     {ΕΡΜ.} Πῶς δή;

(10)     {ΣΩ.} Τῆς διανοίας τις ἔοικεν ἐπωνυμία εἶναι τοῦτο τὸ

ὄνομα.

     {ΕΡΜ.} Πῶς λέγεις;

416c     {ΣΩ.} Φέρε, τί οἴει σὺ εἶναι τὸ αἴτιον κληθῆναι ἑκάστῳ

τῶν ὄντων; ἆρ’ οὐκ ἐκεῖνο τὸ τὰ ὀνόματα θέμενον;

     {ΕΡΜ.} Πάντως που.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν διάνοια ἂν εἴη τοῦτο ἤτοι θεῶν ἢ ἀνθρώπων

(5)ἢ ἀμφότερα;

     {ΕΡΜ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν τὸ καλέσαν τὰ πράγματα καὶ τὸ καλοῦν

ταὐτόν ἐστιν τοῦτο, διάνοια;

     {ΕΡΜ.} Φαίνεται.

(10)     {ΣΩ.} Οὐκοῦν καὶ ὅσα μὲν ἂν νοῦς τε καὶ διάνοια ἐργά-

σηται, ταῦτά ἐστι τὰ ἐπαινετά, ἃ δὲ μή, ψεκτά;

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

416d     {ΣΩ.} Τὸ οὖν ἰατρικὸν ἰατρικὰ ἐργάζεται καὶ τὸ τεκτονικὸν

τεκτονικά; ἢ πῶς λέγεις;

     {ΕΡΜ.} Οὕτως ἔγωγε.

     {ΣΩ.} Καὶ τὸ καλοῦν ἄρα καλά;

(5)     {ΕΡΜ.} Δεῖ γέ τοι.

     {ΣΩ.} Ἔστι δέ γε τοῦτο, ὥς φαμεν, διάνοια;

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Ὀρθῶς ἄρα φρονήσεως αὕτη ἡ ἐπωνυμία ἐστὶν

τὸ "καλὸν" τῆς τὰ τοιαῦτα ἀπεργαζομένης, ἃ δὴ καλὰ

(10)φάσκοντες εἶναι ἀσπαζόμεθα.

     {ΕΡΜ.} Φαίνεται.

416e     {ΣΩ.} Τί οὖν ἔτι ἡμῖν λοιπὸν τῶν τοιούτων;

     {ΕΡΜ.} Ταῦτα τὰ περὶ τὸ ἀγαθόν τε καὶ καλόν, συμ-

417aφέροντά τε καὶ λυσιτελοῦντα καὶ ὠφέλιμα καὶ κερδαλέα καὶ

τἀναντία τούτων.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν τὸ μὲν "συμφέρον" ἤδη που κἂν σὺ εὕροις

ἐκ τῶν πρότερον ἐπισκοπῶν· τῆς γὰρ ἐπιστήμης ἀδελφόν

(5)τι φαίνεται. οὐδὲν γὰρ ἄλλο δηλοῖ ἢ τὴν <ἅμα φορὰν> τῆς

ψυχῆς μετὰ τῶν πραγμάτων, καὶ τὰ ὑπὸ τοῦ τοιούτου πρατ-

τόμενα "συμφέροντά" τε καὶ "σύμφορα" κεκλῆσθαι ἀπὸ

τοῦ συμπεριφέρεσθαι ἔοικε, τὸ δέ γε "κερδαλέον" ἀπὸ τοῦ

417bκέρδους. "κέρδος" δὲ νῦ ἀντὶ τοῦ δέλτα ἀποδιδόντι ἐς τὸ

ὄνομα δηλοῖ ὃ βούλεται· τὸ γὰρ ἀγαθὸν κατ’ ἄλλον τρόπον

ὀνομάζει. ὅτι γὰρ <κεράννυται> ἐς πάντα διεξιόν, ταύτην

αὐτοῦ τὴν δύναμιν ἐπονομάζων ἔθετο τοὔνομα· δέλτα [δ’]

(5)ἐνθεὶς ἀντὶ τοῦ νῦ "κέρδος" ἐφθέγξατο.

     {ΕΡΜ.} "Λυσιτελοῦν" δὲ τί δή;

     {ΣΩ.} Ἔοικεν, ὦ Ἑρμόγενες, οὐχὶ καθάπερ οἱ κάπηλοι

αὐτῷ χρῶνται, ἐὰν τὸ ἀνάλωμα ἀπολύῃ, οὐ ταύτῃ λέγειν

417cμοι δοκεῖ τὸ "λυσιτελοῦν," ἀλλ’ ὅτι τάχιστον ὂν τοῦ ὄντος

ἵστασθαι οὐκ ἐᾷ τὰ πράγματα, οὐδὲ τέλος λαβοῦσαν τὴν

φορὰν τοῦ φέρεσθαι στῆναί τε καὶ παύσασθαι, ἀλλ’ ἀεὶ

λύει αὐτῆς ἄν τι ἐπιχειρῇ τέλος ἐγγίγνεσθαι, καὶ παρέχει

(5)ἄπαυστον καὶ ἀθάνατον αὐτήν, ταύτῃ μοι δοκεῖ ἐπιφημίσαι

τὸ ἀγαθὸν λυσιτελοῦν· τὸ γὰρ τῆς φορᾶς <λύον> τὸ <τέλος>

"λυσιτελοῦν" καλέσαι. "ὠφέλιμον" δὲ ξενικὸν τοὔνομα,

ᾧ καὶ Ὅμηρος πολλαχοῦ κέχρηται, τῷ "ὀφέλλειν"· ἔστι

δὲ τοῦτο τοῦ αὔξειν καὶ ποιεῖν ἐπωνυμία.

417d     {ΕΡΜ.} Τὰ δὲ δὴ τούτων ἐναντία πῶς ἔχει ἡμῖν;

     {ΣΩ.} Ὅσα μὲν ἀπόφησιν αὐτῶν, ὥς γέ μοι δοκεῖ, οὐδὲν

δεῖ ταῦτα διεξιέναι.

     {ΕΡΜ.} Ποῖα ταῦτα;

(5)     {ΣΩ.} "Ἀσύμφορον" καὶ "ἀνωφελὲς" καὶ "ἀλυσιτελὲς"

καὶ "ἀκερδές."

     {ΕΡΜ.} Ἀληθῆ λέγεις.

     {ΣΩ.} Ἀλλὰ "βλαβερόν" γε καὶ "ζημιῶδες."

     {ΕΡΜ.} Ναί.

(10)     {ΣΩ.} Καὶ τὸ μέν γε "βλαβερὸν" τὸ <βλάπτον τὸν

417eῥοῦν> εἶναι λέγει· τὸ δὲ "βλάπτον" αὖ σημαίνει <βουλό-

μενον ἅπτειν>· τὸ δὲ "ἅπτειν" καὶ δεῖν ταὐτόν ἐστι, τοῦτο

δὲ πανταχοῦ ψέγει. τὸ <βουλόμενον> οὖν <ἅπτειν ῥοῦν>

ὀρθότατα μὲν ἂν εἴη "βουλαπτεροῦν," καλλωπισθὲν δὲ

(5)καλεῖσθαί μοι φαίνεται "βλαβερόν."

     {ΕΡΜ.} Ποικίλα γέ σοι, ὦ Σώκρατες, ἐκβαίνει τὰ ὀνόματα.

καὶ γὰρ νῦν μοι ἔδοξας ὥσπερ τοῦ τῆς Ἀθηνάας νόμου

προαύλιον στομαυλῆσαι, τοῦτο τὸ ὄνομα προειπὼν τὸ

418a"βουλαπτεροῦν."

     {ΣΩ.} Οὐκ ἐγώ, ὦ Ἑρμόγενες, αἴτιος, ἀλλ’ οἱ θέμενοι

τὸ ὄνομα.

     {ΕΡΜ.} Ἀληθῆ λέγεις· ἀλλὰ δὴ τὸ "ζημιῶδες" τί ἂν εἴη;

(5)     {ΣΩ.} Τί δ’ ἂν εἴη ποτὲ "ζημιῶδες"; θέασαι, ὦ Ἑρμό-

γενες, ὡς ἐγὼ ἀληθῆ λέγω λέγων ὅτι προστιθέντες γράμματα

καὶ ἐξαιροῦντες σφόδρα ἀλλοιοῦσι τὰς τῶν ὀνομάτων διανοίας,

οὕτως ὥστε σμικρὰ πάνυ παραστρέφοντες ἐνίοτε τἀναντία

418bποιεῖν σημαίνειν. οἷον καὶ ἐν τῷ "δέοντι"· ἐνενόησα γὰρ

αὐτὸ καὶ ἀνεμνήσθην ἄρτι ἀπὸ τοῦδε ὃ ἔμελλόν σοι ἐρεῖν ὅτι

ἡ μὲν νέα φωνὴ ἡμῖν ἡ καλὴ αὑτηὶ καὶ τοὐναντίον περι-

έτρεψε μηνύειν τὸ "δέον" καὶ τὸ "ζημιῶδες," ἀφανίζουσα

(5)ὅτι νοεῖ, ἡ δὲ παλαιὰ ἀμφότερον δηλοῖ ὃ βούλεται τοὔνομα.

     {ΕΡΜ.} Πῶς λέγεις;

     {ΣΩ.} Ἐγώ σοι ἐρῶ. οἶσθα ὅτι οἱ παλαιοὶ οἱ ἡμέτεροι

τῷ ἰῶτα καὶ τῷ δέλτα εὖ μάλα ἐχρῶντο, καὶ οὐχ ἥκιστα

418cαἱ γυναῖκες, αἵπερ μάλιστα τὴν ἀρχαίαν φωνὴν σῴζουσι.

νῦν δὲ ἀντὶ μὲν τοῦ ἰῶτα ἢ εἶ ἢ ἦτα μεταστρέφουσιν, ἀντὶ

δὲ τοῦ δέλτα ζῆτα, ὡς δὴ μεγαλοπρεπέστερα ὄντα.

     {ΕΡΜ.} Πῶς δή;

(5)     {ΣΩ.} Οἷον οἱ μὲν ἀρχαιότατοι "ἱμέραν" τὴν ἡμέραν

ἐκάλουν, οἱ δὲ "ἑμέραν," οἱ δὲ νῦν "ἡμέραν."

     {ΕΡΜ.} Ἔστι ταῦτα.

     {ΣΩ.} Οἶσθα οὖν ὅτι μόνον τούτων δηλοῖ τὸ ἀρχαῖον

ὄνομα τὴν διάνοιαν τοῦ θεμένου; ὅτι γὰρ ἁσμένοις τοῖς

418dἀνθρώποις καὶ <ἱμείρουσιν> ἐκ τοῦ σκότους τὸ φῶς ἐγίγνετο,

ταύτῃ ὠνόμασαν "ἱμέραν."

     {ΕΡΜ.} Φαίνεται.

     {ΣΩ.} Νῦν δέ γε τετραγῳδημένον οὐδ’ ἂν κατανοήσαις ὅτι

(5)βούλεται ἡ "ἡμέρα." καίτοι τινὲς οἴονται, ὡς δὴ ἡ ἡμέρα

<ἥμερα> ποιεῖ, διὰ ταῦτα ὠνομάσθαι αὐτὴν οὕτως.

     {ΕΡΜ.} Δοκεῖ μοι.

     {ΣΩ.} Καὶ τό γε "ζυγὸν" οἶσθα ὅτι "δυογὸν" οἱ παλαιοὶ

ἐκάλουν.

(10)     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Καὶ τὸ μέν γε "ζυγὸν" οὐδὲν δηλοῖ, τὸ δὲ τοῖν

418e<δυοῖν> ἕνεκα τῆς δέσεως ἐς τὴν <ἀγωγὴν> ἐπωνόμασται

"δυογὸν" δικαίως· νῦν δὲ "ζυγόν." καὶ ἄλλα πάμπολλα

οὕτως ἔχει.

     {ΕΡΜ.} Φαίνεται.

(5)     {ΣΩ.} Κατὰ ταὐτὰ τοίνυν πρῶτον μὲν τὸ "δέον" οὕτω

λεγόμενον τοὐναντίον σημαίνει πᾶσι τοῖς περὶ τὸ ἀγαθὸν

ὀνόμασιν· ἀγαθοῦ γὰρ ἰδέα οὖσα τὸ δέον φαίνεται δεσμὸς

εἶναι καὶ κώλυμα φορᾶς, ὥσπερ ἀδελφὸν ὂν τοῦ βλαβεροῦ.

     {ΕΡΜ.} Καὶ μάλα, ὦ Σώκρατες, οὕτω φαίνεται.

(10)     {ΣΩ.} Ἀλλ’ οὐκ ἐὰν τῷ ἀρχαίῳ ὀνόματι χρῇ, ὃ πολὺ

419aμᾶλλον εἰκός ἐστιν ὀρθῶς κεῖσθαι ἢ τὸ νῦν, ἀλλ’ ὁμολογήσει

τοῖς πρόσθεν ἀγαθοῖς, ἐὰν ἀντὶ τοῦ εἶ τὸ ἰῶτα ἀποδιδῷς,

ὥσπερ τὸ παλαιόν· <διϊὸν> γὰρ αὖ σημαίνει, ἀλλ’ οὐ <δέον>,

τἀγαθόν, ὅπερ δὴ ἐπαινεῖ. καὶ οὕτω οὐκ ἐναντιοῦται αὐτὸς

(5)αὑτῷ ὁ τὰ ὀνόματα τιθέμενος, ἀλλὰ "δέον" καὶ "ὠφέλιμον"

καὶ "λυσιτελοῦν" καὶ "κερδαλέον" καὶ "ἀγαθὸν" καὶ

"συμφέρον" καὶ "εὔπορον" τὸ αὐτὸ φαίνεται, ἑτέροις

ὀνόμασι σημαῖνον τὸ διακοσμοῦν καὶ ἰὸν πανταχοῦ ἐγκεκω-

419bμιασμένον, τὸ δὲ ἴσχον καὶ δοῦν ψεγόμενον. καὶ δὴ καὶ

τὸ "ζημιῶδες," ἐὰν κατὰ τὴν ἀρχαίαν φωνὴν ἀποδῷς ἀντὶ

τοῦ ζῆτα δέλτα, φανεῖταί σοι κεῖσθαι τὸ ὄνομα ἐπὶ τῷ

<δοῦντι> τὸ <ἰόν>, ἐπονομασθὲν "δημιῶδες."

(5)     {ΕΡΜ.} Τί δὲ δὴ "ἡδονὴ" καὶ "λύπη" καὶ "ἐπιθυμία"

καὶ τὰ τοιαῦτα, ὦ Σώκρατες;

     {ΣΩ.} Οὐ πάνυ χαλεπά μοι φαίνεται, ὦ Ἑρμόγενες. ἥ

τε γὰρ "ἡδονή," ἡ πρὸς τὴν <ὄνησιν> ἔοικε τείνουσα πρᾶξις

τοῦτο ἔχειν τὸ ὄνομα_τὸ δέλτα δὲ ἔγκειται, ὥστε "ἡδονὴ"

419cἀντὶ "ἡονῆς" καλεῖται_ἥ τε "λύπη" ἀπὸ τῆς <διαλύσεως>

τοῦ σώματος ἔοικεν ἐπωνομάσθαι ἣν ἐν τούτῳ τῷ <πάθει>

ἴσχει τὸ σῶμα. καὶ ἥ γε "ἀνία" τὸ ἐμποδίζον τοῦ ἰέναι.

ἡ δὲ "ἀλγηδὼν" ξενικόν τι φαίνεταί μοι ἀπὸ τοῦ <ἀλγεινοῦ>

(5)ὠνομασμένον. "ὀδύνη" δὲ ἀπὸ τῆς <ἐνδύσεως> τῆς λύπης

κεκλημένῃ ἔοικεν. "ἀχθηδὼν" δὲ καὶ παντὶ δῆλον ἀπει-

κασμένον τὸ ὄνομα τῷ τῆς φορᾶς βάρει. "χαρὰ" δὲ τῇ

διαχ<ύσει> καὶ εὐπορίᾳ τῆς <ῥοῆς> τῆς ψυχῆς ἔοικε κεκλημένῃ.

419d"τέρψις" δὲ ἀπὸ τοῦ <τερπνοῦ>· τὸ δὲ "τερπνὸν" ἀπὸ τῆς

διὰ τῆς ψυχῆς <ἕρψεως πνοῇ> ἀπεικασθὲν κέκληται, ἐν δίκῃ

μὲν ἂν "ἕρπνουν" καλούμενον, ὑπὸ χρόνου δὲ "τερπνὸν"

παρηγμένον. "εὐφροσύνη" δὲ οὐδὲν προσδεῖται τοῦ διότι

(5)ῥηθῆναι· παντὶ γὰρ δῆλον ὅτι ἀπὸ τοῦ <εὖ> τοῖς πράγμασι

τὴν ψυχὴν <συμφέρεσθαι> τοῦτο ἔλαβε τὸ ὄνομα, "εὐφερο-

σύνην" τό γε δίκαιον· ὅμως δὲ αὐτὸ καλοῦμεν "εὐφροσύνην."

οὐδ’ "ἐπιθυμία" χαλεπόν· τῇ γὰρ <ἐπὶ τὸν θυμὸν ἰούσῃ>

419eδυνάμει δῆλον ὅτι τοῦτο ἐκλήθη τὸ ὄνομα. "θυμὸς" δὲ ἀπὸ

τῆς <θύσεως> καὶ ζέσεως τῆς ψυχῆς ἔχοι ἂν τοῦτο τὸ ὄνομα.

ἀλλὰ μὴν "ἵμερός" γε τῷ μάλιστα ἕλκοντι τὴν ψυχὴν ῥῷ

420aἐπωνομάσθη· ὅτι γὰρ <ἱέμενος ῥεῖ> καὶ <ἐφιέμενος> τῶν

πραγμάτων, καὶ οὕτω δὴ ἐπισπᾷ σφόδρα τὴν ψυχὴν διὰ τὴν

<ἕσιν> τῆς <ῥοῆς>, ἀπὸ ταύτης οὖν πάσης τῆς δυνάμεως

"ἵμερος" ἐκλήθη. καὶ μὴν "πόθος" αὖ καλεῖται σημαίνων

(5)οὐ τοῦ παρόντος εἶναι [ἱμέρου τε καὶ ῥεύματος] ἀλλὰ τοῦ

<ἄλλοθί που ὄντος> καὶ <ἀπόντος>, ὅθεν "πόθος" ἐπωνό-

μασται ὃς τότε, ὅταν παρῇ οὗ τις ἐφίετο, "ἵμερος"

ἐκαλεῖτο· ἀπογενομένου δὲ ὁ αὐτὸς οὗτος "πόθος" ἐκλήθη.

"ἔρως" δέ, ὅτι <εἰσρεῖ ἔξωθεν> καὶ οὐκ οἰκεία ἐστὶν ἡ ῥοὴ

420bαὕτη τῷ ἔχοντι ἀλλ’ ἐπείσακτος διὰ τῶν ὀμμάτων, διὰ

ταῦτα ἀπὸ τοῦ <ἐσρεῖν> "ἔσρος" τό γε παλαιὸν ἐκαλεῖτο_

τῷ γὰρ οὖ ἀντὶ τοῦ ὦ ἐχρώμεθα_νῦν δ’ "ἔρως" κέκληται

διὰ τὴν τοῦ ὦ ἀντὶ τοῦ οὖ μεταλλαγήν. ἀλλὰ τί ἔτι σὺ

(5)λέγεις ὅτι σκοπῶμεν;

     {ΕΡΜ.} "Δόξα" καὶ τὰ τοιαῦτα πῇ σοι φαίνεται;

     {ΣΩ.} "Δόξα" δὴ ἤτοι τῇ <διώξει> ἐπωνόμασται, ἣν ἡ

ψυχὴ διώκουσα τὸ εἰδέναι ὅπῃ ἔχει τὰ πράγματα πορεύεται,

ἢ τῇ ἀπὸ τοῦ <τόξου> βολῇ. ἔοικε δὲ τούτῳ μᾶλλον. ἡ

420cγοῦν "οἴησις" τούτῳ συμφωνεῖ. "οἶσιν" γὰρ τῆς ψυχῆς

ἐπὶ πᾶν πρᾶγμα, οἷόν ἐστιν ἕκαστον τῶν ὄντων, δηλούσῃ

προσέοικεν, ὥσπερ γε καὶ ἡ "βουλή" πως τὴν <βολήν>, καὶ

τὸ "βούλεσθαι" τὸ ἐφίεσθαι σημαίνει καὶ [τὸ] "βουλεύ-

(5)εσθαι"· πάντα ταῦτα δόξῃ ἑπόμεν’ ἄττα φαίνεται τῆς

<βολῆς> ἀπεικάσματα, ὥσπερ αὖ καὶ τοὐναντίον ἡ "ἀβουλία"

<ἀτυχία> δοκεῖ εἶναι, ὡς οὐ βαλόντος οὐδὲ τυχόντος οὗ τ’

ἔβαλλε καὶ ὃ ἐβούλετο καὶ περὶ οὗ ἐβουλεύετο καὶ οὗ ἐφίετο.

420d     {ΕΡΜ.} Ταῦτα ἤδη μοι δοκεῖς, ὦ Σώκρατες, πυκνότερα

ἐπάγειν.

     {ΣΩ.} Τέλος γὰρ ἤδη θέω. "ἀνάγκην" δ’ οὖν ἔτι βού-

λομαι διαπερᾶναι, ὅτι τούτοις ἑξῆς ἐστι, καὶ τὸ "ἑκούσιον."

(5)τὸ μὲν οὖν "ἑκούσιον," τὸ <εἶκον> καὶ μὴ ἀντιτυποῦν ἀλλ’,

ὥσπερ λέγω, <εἶκον τῷ ἰόντι> δεδηλωμένον ἂν εἴη τούτῳ

τῷ ὀνόματι, τῷ κατὰ τὴν βούλησιν γιγνομένῳ· τὸ δὲ "ἀν-

αγκαῖον" καὶ ἀντίτυπον, παρὰ τὴν βούλησιν ὄν, τὸ περὶ τὴν

ἁμαρτίαν ἂν εἴη καὶ ἀμαθίαν, ἀπείκασται δὲ τῇ κατὰ τὰ

420e<ἄγκη> πορείᾳ, ὅτι δύσπορα καὶ τραχέα καὶ λάσια ὄντα ἴσχει

τοῦ ἰέναι. ἐντεῦθεν οὖν ἴσως ἐκλήθη "ἀναγκαῖον," τῇ διὰ

τοῦ ἄγκους ἀπεικασθὲν πορείᾳ. ἕως δὲ πάρεστιν ἡ ῥώμη, μὴ

ἀνιῶμεν αὐτήν· ἀλλὰ καὶ σὺ μὴ ἀνίει, ἀλλὰ ἐρώτα.

421a     {ΕΡΜ.} Ἐρωτῶ δὴ τὰ μέγιστα καὶ τὰ κάλλιστα, τήν τε

"ἀλήθειαν" καὶ τὸ "ψεῦδος" καὶ τὸ "ὂν" καὶ αὐτὸ

τοῦτο περὶ ὧν νῦν ὁ λόγος ἡμῖν ἐστιν, "ὄνομα," δι’ ὅτι τὸ

ὄνομα ἔχει.

(5)     {ΣΩ.} <Μαίεσθαι> οὖν καλεῖς τι;

     {ΕΡΜ.} Ἔγωγε, τό γε ζητεῖν.

     {ΣΩ.} Ἔοικε τοίνυν ἐκ λόγου ὀνόματι συγκεκροτημένῳ,

λέγοντος ὅτι τοῦτ’ ἔστιν <ὄν>, οὗ τυγχάνει ζήτημα [ὄν], [τὸ]

"ὄνομα." μᾶλλον δὲ ἂν αὐτὸ γνοίης ἐν ᾧ λέγομεν τὸ "ὀνο-

(10)μαστόν"· ἐνταῦθα γὰρ σαφῶς λέγει τοῦτο εἶναι <ὂν οὗ

421bμάσμα ἐστίν>. ἡ δ’ "ἀλήθεια," καὶ τοῦτο τοῖς ἄλλοις ἔοικε

[συγκεκροτῆσθαι]· ἡ γὰρ θεία τοῦ ὄντος φορὰ ἔοικε προς-

ειρῆσθαι τούτῳ τῷ ῥήματι, τῇ "ἀληθείᾳ," ὡς <θεία> οὖσα <ἄλη>.

τὸ [δὲ] "ψεῦδος" τοὐναντίον τῇ φορᾷ· πάλιν γὰρ αὖ λοιδο-

(5)ρούμενον ἥκει τὸ ἰσχόμενον καὶ τὸ ἀναγκαζόμενον ἡσυχάζειν,

ἀπείκασται δὲ τοῖς καθ<εύδουσι>· τὸ ψεῖ δὲ προσγενόμενον

ἐπικρύπτει τὴν βούλησιν τοῦ ὀνόματος. τὸ δὲ "ὂν" καὶ ἡ

"οὐσία" ὁμολογεῖ τῷ ἀληθεῖ, τὸ ἰῶτα ἀπολαβόν· <ἰὸν> γὰρ

421cσημαίνει, καὶ τὸ "οὐκ ὂν" αὖ, ὥς τινες καὶ ὀνομάζουσιν

αὐτό, "οὐκ ἰόν."

     {ΕΡΜ.} Ταῦτα μέν μοι δοκεῖς, ὦ Σώκρατες, ἀνδρείως πάνυ

διακεκροτηκέναι· εἰ δέ τίς σε ἔροιτο τοῦτο τὸ "ἰὸν" καὶ

(5)τὸ "ῥέον" καὶ τὸ "δοῦν," τίνα ἔχει ὀρθότητα ταῦτα τὰ

ὀνόματα_

     {ΣΩ.} "Τί ἂν αὐτῷ ἀποκριναίμεθα;" λέγεις; ἦ γάρ;

     {ΕΡΜ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Ἓν μὲν τοίνυν ἄρτι που ἐπορισάμεθα ὥστε δοκεῖν

(10)τὶ λέγειν ἀποκρινόμενοι.

     {ΕΡΜ.} Τὸ ποῖον τοῦτο;

     {ΣΩ.} Φάναι, ὃ ἂν μὴ γιγνώσκωμεν, βαρβαρικόν τι τοῦτ’

421dεἶναι. εἴη μὲν οὖν ἴσως ἄν τι τῇ ἀληθείᾳ καὶ τοιοῦτον

αὐτῶν, εἴη δὲ κἂν ὑπὸ παλαιότητος τὰ πρῶτα τῶν ὀνομάτων

ἀνεύρετα εἶναι· διὰ γὰρ τὸ πανταχῇ στρέφεσθαι τὰ ὀνόματα,

οὐδὲν θαυμαστὸν [ἂν] εἰ ἡ παλαιὰ φωνὴ πρὸς τὴν νυνὶ

(5)βαρβαρικῆς μηδὲν διαφέρει.

     {ΕΡΜ.} Καὶ οὐδέν γε ἀπὸ τρόπου λέγεις.

     {ΣΩ.} Λέγω γὰρ οὖν εἰκότα. οὐ μέντοι μοι δοκεῖ προ-

φάσεις ἀγὼν δέχεσθαι, ἀλλὰ προθυμητέον ταῦτα διασκέ-

ψασθαι. ἐνθυμηθῶμεν δέ, εἴ τις ἀεί, δι’ ὧν ἂν λέγηται τὸ

421eὄνομα, ἐκεῖνα ἀνερήσεται τὰ ῥήματα, καὶ αὖθις αὖ δι’ ὧν

ἂν τὰ ῥήματα λεχθῇ, ἐκεῖνα πεύσεται, καὶ τοῦτο μὴ παύσεται

ποιῶν, ἆρ’ οὐκ ἀνάγκη τελευτῶντα ἀπειπεῖν τὸν ἀποκρινό-

μενον;

(5)     {ΕΡΜ.} Ἔμοιγε δοκεῖ.

422a     {ΣΩ.} Πότε οὖν ἀπειπὼν ὁ ἀπαγορεύων δικαίως παύοιτο

ἄν; ἆρ’ οὐκ ἐπειδὰν ἐπ’ ἐκείνοις γένηται τοῖς ὀνόμασιν, ἃ

ὡσπερεὶ στοιχεῖα τῶν ἄλλων ἐστὶ καὶ λόγων καὶ ὀνομάτων;

ταῦτα γάρ που οὐκέτι δίκαιον φανῆναι ἐξ ἄλλων ὀνομάτων

(5)συγκείμενα, ἃν οὕτως ἔχῃ. οἷον νυνδὴ τὸ "ἀγαθὸν"

ἔφαμεν ἐκ τοῦ <ἀγαστοῦ> καὶ ἐκ τοῦ <θοοῦ> συγκεῖσθαι, τὸ

δὲ "θοὸν" ἴσως φαῖμεν ἂν ἐξ ἑτέρων, ἐκεῖνα δὲ ἐξ ἄλλων·

422bἀλλ’ ἐάν ποτέ γε λάβωμεν ὃ οὐκέτι ἔκ τινων ἑτέρων

σύγκειται ὀνομάτων, δικαίως ἂν φαῖμεν ἐπὶ στοιχείῳ τε

ἤδη εἶναι καὶ οὐκέτι τοῦτο ἡμᾶς δεῖν εἰς ἄλλα ὀνόματα

ἀναφέρειν.

(5)     {ΕΡΜ.} Ἔμοιγε δοκεῖς ὀρθῶς λέγειν.

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν καὶ νῦν ἅ γ’ ἐρωτᾷς τὰ ὀνόματα στοιχεῖα

ὄντα τυγχάνει, καὶ δεῖ αὐτῶν ἄλλῳ τινὶ τρόπῳ ἤδη τὴν

ὀρθότητα ἐπισκέψασθαι ἥτις ἐστίν;

     {ΕΡΜ.} Εἰκός γε.

(10)     {ΣΩ.} Εἰκὸς δῆτα, ὦ Ἑρμόγενες· πάντα γοῦν φαίνεται τὰ

422cἔμπροσθεν εἰς ταῦτα ἀνεληλυθέναι. εἰ δὲ τοῦτο οὕτως ἔχει,

ὥς μοι δοκεῖ ἔχειν, δεῦρο αὖ συνεπίσκεψαι μετ’ ἐμοῦ μή

τι παραληρήσω λέγων οἵαν δεῖ τὴν τῶν πρώτων ὀνομάτων

ὀρθότητα εἶναι.

(5)     {ΕΡΜ.} Λέγε μόνον, ὡς ὅσον γε δυνάμεως παρ’ ἐμοί ἐστιν

συνεπισκέψομαι.

     {ΣΩ.} Ὅτι μὲν τοίνυν μία γέ τις ἡ ὀρθότης παντὸς

ὀνόματος καὶ πρώτου καὶ ὑστάτου, καὶ οὐδὲν διαφέρει τῷ

ὄνομα εἶναι οὐδὲν αὐτῶν, οἶμαι καὶ σοὶ συνδοκεῖ.

(10)     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

422d     {ΣΩ.} Ἀλλὰ μὴν ὧν γε νυν[δὴ] διεληλύθαμεν τῶν

ὀνομάτων ἡ ὀρθότης τοιαύτη τις ἐβούλετο εἶναι, οἵα δηλοῦν

οἷον ἕκαστόν ἐστι τῶν ὄντων.

     {ΕΡΜ.} Πῶς γὰρ οὔ;

(5)     {ΣΩ.} Τοῦτο μὲν ἄρα οὐδὲν ἧττον καὶ τὰ πρῶτα δεῖ ἔχειν

καὶ τὰ ὕστερα, εἴπερ ὀνόματα ἔσται.

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Ἀλλὰ τὰ μὲν ὕστερα, ὡς ἔοικε, διὰ τῶν προτέρων

οἷά τε ἦν τοῦτο ἀπεργάζεσθαι.

(10)     {ΕΡΜ.} Φαίνεται.

     {ΣΩ.} Εἶεν· τὰ δὲ δὴ πρῶτα, οἷς οὔπω ἕτερα ὑπόκειται,

τίνι τρόπῳ κατὰ τὸ δυνατὸν ὅτι μάλιστα φανερὰ ἡμῖν

422eποιήσει τὰ ὄντα, εἴπερ μέλλει ὀνόματα εἶναι; ἀπόκριναι δέ

μοι τόδε· εἰ φωνὴν μὴ εἴχομεν μηδὲ γλῶτταν, ἐβουλόμεθα

δὲ δηλοῦν ἀλλήλοις τὰ πράγματα, ἆρ’ οὐκ ἄν, ὥσπερ νῦν

οἱ ἐνεοί, ἐπεχειροῦμεν ἂν σημαίνειν ταῖς χερσὶ καὶ κεφαλῇ

(5)καὶ τῷ ἄλλῳ σώματι;

     {ΕΡΜ.} Πῶς γὰρ ἂν ἄλλως, ὦ Σώκρατες;

423a     {ΣΩ.} Εἰ μέν γ’ οἶμαι τὸ ἄνω καὶ τὸ κοῦφον ἐβουλόμεθα

δηλοῦν, ᾔρομεν ἂν πρὸς τὸν οὐρανὸν τὴν χεῖρα, μιμούμενοι

αὐτὴν τὴν φύσιν τοῦ πράγματος· εἰ δὲ τὰ κάτω καὶ τὰ

βαρέα, πρὸς τὴν γῆν. καὶ εἰ ἵππον θέοντα ἤ τι ἄλλο τῶν

(5)ζῴων ἐβουλόμεθα δηλοῦν, οἶσθα ὅτι ὡς ὁμοιότατ’ ἂν τὰ

ἡμέτερα αὐτῶν σώματα καὶ σχήματα ἐποιοῦμεν ἐκείνοις.

     {ΕΡΜ.} Ἀνάγκη μοι δοκεῖ ὡς λέγεις ἔχειν.

     {ΣΩ.} Οὕτω γὰρ ἂν οἶμαι δήλωμά του [σώματος] ἐγίγνετο,

423bμιμησαμένου, ὡς ἔοικε, τοῦ σώματος ἐκεῖνο ὃ ἐβούλετο

δηλῶσαι.

     {ΕΡΜ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Ἐπειδὴ δὲ φωνῇ τε καὶ γλώττῃ καὶ στόματι βουλό-

(5)μεθα δηλοῦν, ἆρ’ οὐ τότε ἑκάστου δήλωμα ἡμῖν ἔσται τὸ

ἀπὸ τούτων γιγνόμενον, ὅταν μίμημα γένηται διὰ τούτων

περὶ ὁτιοῦν;

     {ΕΡΜ.} Ἀνάγκη μοι δοκεῖ.

     {ΣΩ.} Ὄνομ’ ἄρ’ ἐστίν, ὡς ἔοικε, μίμημα φωνῇ ἐκείνου

(10)ὃ μιμεῖται, καὶ ὀνομάζει ὁ μιμούμενος τῇ φωνῇ ὃ ἂν

μιμῆται

     {ΕΡΜ.} Δοκεῖ μοι.

423c     {ΣΩ.} Μὰ Δί’ ἀλλ’ οὐκ ἐμοί πω δοκεῖ καλῶς λέγεσθαι,

ὦ ἑταῖρε.

     {ΕΡΜ.} Τί δή;

     {ΣΩ.} Τοὺς τὰ πρόβατα μιμουμένους τούτους καὶ τοὺς

(5)ἀλεκτρυόνας καὶ τὰ ἄλλα ζῷα ἀναγκαζοίμεθ’ ἂν ὁμολογεῖν

ὀνομάζειν ταῦτα ἅπερ μιμοῦνται.

     {ΕΡΜ.} Ἀληθῆ λέγεις.

     {ΣΩ.} Καλῶς οὖν ἔχειν δοκεῖ σοι;

     {ΕΡΜ.} Οὐκ ἔμοιγε. ἀλλὰ τίς ἄν, ὦ Σώκρατες, μίμησις

(10)εἴη τὸ ὄνομα;

     {ΣΩ.} Πρῶτον μέν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐκ ἐὰν καθάπερ τῇ

423dμουσικῇ μιμούμεθα τὰ πράγματα οὕτω μιμώμεθα, καίτοι

φωνῇ γε καὶ τότε μιμούμεθα· ἔπειτα οὐκ ἐὰν ἅπερ ἡ μου-

σικὴ μιμεῖται καὶ ἡμεῖς μιμώμεθα, οὔ μοι δοκοῦμεν ὀνομάσειν.

λέγω δέ τοι τοῦτο· ἔστι τοῖς πράγμασι φωνὴ καὶ σχῆμα

(5)ἑκάστῳ, καὶ χρῶμά γε πολλοῖς;

     {ΕΡΜ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Ἔοικε τοίνυν οὐκ ἐάν τις ταῦτα μιμῆται, οὐδὲ περὶ

ταύτας τὰς μιμήσεις ἡ τέχνη ἡ ὀνομαστικὴ εἶναι. αὗται

μὲν γάρ εἰσιν ἡ μὲν μουσική, ἡ δὲ γραφική· ἦ γάρ;

(10)     {ΕΡΜ.} Ναί.

423e     {ΣΩ.} Τί δὲ δὴ τόδε; οὐ καὶ οὐσία δοκεῖ σοι εἶναι ἑκάστῳ,

ὥσπερ καὶ χρῶμα καὶ ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν; πρῶτον αὐτῷ τῷ

χρώματι καὶ τῇ φωνῇ οὐκ ἔστιν οὐσία τις ἑκατέρῳ αὐτῶν

καὶ τοῖς ἄλλοις πᾶσιν ὅσα ἠξίωται ταύτης τῆς προσρήσεως,

(5)τοῦ εἶναι;

     {ΕΡΜ.} Ἔμοιγε δοκεῖ.

     {ΣΩ.} Τί οὖν; εἴ τις αὐτὸ τοῦτο μιμεῖσθαι δύναιτο ἑκάστου,

τὴν οὐσίαν, γράμμασί τε καὶ συλλαβαῖς, ἆρ’ οὐκ ἂν δηλοῖ

ἕκαστον ὃ ἔστιν; ἢ οὔ;

424a     {ΕΡΜ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Καὶ τί ἂν φαίης τὸν τοῦτο δυνάμενον, ὥσπερ τοὺς

προτέρους τὸν μὲν μουσικὸν ἔφησθα, τὸν δέ [τινα] γραφικόν.

τοῦτον δὲ τίνα;

(5)     {ΕΡΜ.} Τοῦτο ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, ὅπερ πάλαι

ζητοῦμεν, οὗτος ἂν εἶναι ὁ ὀνομαστικός.

     {ΣΩ.} Εἰ ἄρα τοῦτο ἀληθές, ἤδη ἔοικεν ἐπισκεπτέον περὶ

ἐκείνων τῶν ὀνομάτων ὧν σὺ ἤρου, περὶ "ῥοῆς" τε καὶ τοῦ

"ἰέναι" καὶ "σχέσεως," εἰ τοῖς γράμμασι καὶ ταῖς συλλαβαῖς

424bτοῦ ὄντος ἐπιλαμβάνεται αὐτῶν ὥστε ἀπομιμεῖσθαι τὴν

οὐσίαν, εἴτε καὶ οὔ;

     {ΕΡΜ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Φέρε δὴ ἴδωμεν πότερον ἄρα ταῦτα μόνα ἐστὶ τῶν

(5)πρώτων ὀνομάτων ἢ καὶ ἄλλα πολλά.

     {ΕΡΜ.} Οἶμαι ἔγωγε καὶ ἄλλα.

     {ΣΩ.} Εἰκὸς γάρ. ἀλλὰ τίς ἂν εἴη ὁ τρόπος τῆς διαιρέσεως

ὅθεν ἄρχεται μιμεῖσθαι ὁ μιμούμενος; ἆρα οὐκ ἐπείπερ

συλλαβαῖς τε καὶ γράμμασιν ἡ μίμησις τυγχάνει οὖσα τῆς

(10)οὐσίας, ὀρθότατόν ἐστι διελέσθαι τὰ στοιχεῖα πρῶτον, ὥσπερ

424cοἱ ἐπιχειροῦντες τοῖς ῥυθμοῖς τῶν στοιχείων πρῶτον τὰς

δυνάμεις διείλοντο, ἔπειτα τῶν συλλαβῶν, καὶ οὕτως ἤδη

ἔρχονται ἐπὶ τοὺς ῥυθμοὺς σκεψόμενοι, πρότερον δ’ οὔ;

     {ΕΡΜ.} Ναί.

(5)     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν καὶ ἡμᾶς οὕτω δεῖ πρῶτον μὲν τὰ φωνήεντα

διελέσθαι, ἔπειτα τῶν ἑτέρων κατὰ εἴδη τά τε ἄφωνα καὶ

ἄφθογγα_οὑτωσὶ γάρ που λέγουσιν οἱ δεινοὶ περὶ τούτων_

καὶ τὰ αὖ φωνήεντα μὲν οὔ, οὐ μέντοι γε ἄφθογγα; καὶ

αὐτῶν τῶν φωνηέντων ὅσα διάφορα εἴδη ἔχει ἀλλήλων; καὶ

424dἐπειδὰν ταῦτα διελώμεθα [τὰ ὄντα] εὖ πάντα αὖ οἷς δεῖ ὀνό-

ματα ἐπιθεῖναι, εἰ ἔστιν εἰς ἃ ἀναφέρεται πάντα ὥσπερ τὰ

στοιχεῖα, ἐξ ὧν ἔστιν ἰδεῖν αὐτά τε καὶ εἰ ἐν αὐτοῖς ἔνεστιν

εἴδη κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον ὥσπερ ἐν τοῖς στοιχείοις· ταῦτα

(5)πάντα καλῶς διαθεασαμένους ἐπίστασθαι ἐπιφέρειν ἕκαστον

κατὰ τὴν ὁμοιότητα, ἐάντε ἓν ἑνὶ δέῃ ἐπιφέρειν, ἐάντε

συγκεραννύντα πολλὰ [ἑνί], ὥσπερ οἱ ζωγράφοι βουλόμενοι

ἀφομοιοῦν ἐνίοτε μὲν ὄστρεον μόνον ἐπήνεγκαν, ἐνίοτε δὲ

424eὁτιοῦν ἄλλο τῶν φαρμάκων, ἔστι δὲ ὅτε πολλὰ συγκερά-

σαντες, οἷον ὅταν ἀνδρείκελον σκευάζωσιν ἢ ἄλλο τι τῶν

τοιούτων_ὡς ἂν οἶμαι δοκῇ ἑκάστη ἡ εἰκὼν δεῖσθαι ἑκάστου

φαρμάκου_οὕτω δὴ καὶ ἡμεῖς τὰ στοιχεῖα ἐπὶ τὰ πράγματα

(5)ἐποίσομεν, καὶ ἓν ἐπὶ ἕν, οὗ ἂν δοκῇ δεῖν, καὶ σύμπολλα,

ποιοῦντες ὃ δὴ συλλαβὰς καλοῦσιν, καὶ συλλαβὰς αὖ συντι-

425aθέντες, ἐξ ὧν τά τε ὀνόματα καὶ τὰ ῥήματα συντίθενται· καὶ

πάλιν ἐκ τῶν ὀνομάτων καὶ ῥημάτων μέγα ἤδη τι καὶ καλὸν

καὶ ὅλον συστήσομεν, ὥσπερ ἐκεῖ τὸ ζῷον τῇ γραφικῇ,

ἐνταῦθα τὸν λόγον τῇ ὀνομαστικῇ ἢ ῥητορικῇ ἢ ἥτις ἐστὶν

(5)ἡ τέχνη. μᾶλλον δὲ οὐχ ἡμεῖς, ἀλλὰ λέγων ἐξηνέχθην.

συνέθεσαν μὲν γὰρ οὕτως ᾗπερ σύγκειται οἱ παλαιοί· ἡμᾶς

δὲ δεῖ, εἴπερ τεχνικῶς ἐπιστησόμεθα σκοπεῖσθαι αὐτὰ πάντα,

425bοὕτω διελομένους, εἴτε κατὰ τρόπον τά τε πρῶτα ὀνόματα

κεῖται καὶ τὰ ὕστερα εἴτε μή, οὕτω θεᾶσθαι· ἄλλως δὲ

συνείρειν μὴ φαῦλον ᾖ καὶ οὐ καθ’ ὁδόν, ὦ φίλε Ἑρμόγενες.

     {ΕΡΜ.} Ἴσως νὴ Δί’, ὦ Σώκρατες.

(5)     {ΣΩ.} Τί οὖν; σὺ πιστεύεις σαυτῷ οἷός τ’ ἂν εἶναι ταῦτα

οὕτω διελέσθαι; ἐγὼ μὲν γὰρ οὔ.

     {ΕΡΜ.} Πολλοῦ ἄρα δέω ἔγωγε.

     {ΣΩ.} Ἐάσομεν οὖν, ἢ βούλει οὕτως ὅπως ἂν δυνώμεθα,

καὶ ἂν σμικρόν τι αὐτῶν οἷοί τ’ ὦμεν κατιδεῖν, ἐπιχειρῶμεν,

425cπροειπόντες, ὥσπερ ὀλίγον πρότερον τοῖς θεοῖς, ὅτι οὐδὲν

εἰδότες τῆς ἀληθείας τὰ τῶν ἀνθρώπων δόγματα περὶ αὐτῶν

εἰκάζομεν, οὕτω δὲ καὶ νῦν αὖ εἰπόντες [ἡμῖν] αὐτοῖς ἴωμεν,

ὅτι εἰ μέν τι χρῆν [ἔδει] αὐτὰ διελέσθαι εἴτε ἄλλον ὁντινοῦν

(5)εἴτε ἡμᾶς, οὕτως ἔδει αὐτὰ διαιρεῖσθαι, νῦν δὲ τὸ λεγόμενον

κατὰ δύναμιν δεήσει ἡμᾶς περὶ αὐτῶν πραγματεύεσθαι; δοκεῖ

ταῦτα, ἢ πῶς λέγεις;

     {ΕΡΜ.} Πάνυ μὲν οὖν σφόδρα ἔμοιγε δοκεῖ.

425d     {ΣΩ.} Γελοῖα μὲν οἶμαι φανεῖσθαι, ὦ Ἑρμόγενες, γράμμασι

καὶ συλλαβαῖς τὰ πράγματα μεμιμημένα κατάδηλα γιγνό-

μενα· ὅμως δὲ ἀνάγκη. οὐ γὰρ ἔχομεν τούτου βέλτιον εἰς

ὅτι ἐπανενέγκωμεν περὶ ἀληθείας τῶν πρώτων ὀνομάτων,

(5)εἰ μὴ ἄρα [βού]λει, ὥσπερ οἱ τραγῳδοποιοὶ ἐπειδάν τι

ἀπορῶσιν ἐπὶ τὰς μηχανὰς καταφεύγουσι θεοὺς αἴροντες,

καὶ ἡμεῖς οὕτως εἰπόντες ἀπαλλαγῶμεν, ὅτι τὰ πρῶτα

ὀνόματα οἱ θεοὶ ἔθεσαν καὶ διὰ ταῦτα ὀρθῶς ἔχει. ἆρα

425eκαὶ ἡμῖν κράτιστος οὗτος τῶν λόγων; ἢ ἐκεῖνος, ὅτι παρὰ

βαρβάρων τινῶν αὐτὰ παρειλήφαμεν, εἰσὶ δὲ ἡμῶν ἀρχαιό-

τεροι βάρβαροι; ἢ ὅτι ὑπὸ παλαιότητος ἀδύνατον αὐτὰ

426aἐπισκέψασθαι, ὥσπερ καὶ τὰ βαρβαρικά; αὗται γὰρ ἂν

πᾶσαι ἐκδύσεις εἶεν καὶ μάλα κομψαὶ τῷ μὴ ἐθέλοντι λόγον

διδόναι περὶ τῶν πρώτων ὀνομάτων ὡς ὀρθῶς κεῖται. καίτοι

ὅτῳ τις τρόπῳ τῶν πρώτων ὀνομάτων τὴν ὀρθότητα μὴ οἶδεν,

(5)ἀδύνατόν που τῶν γε ὑστέρων εἰδέναι, ἃ ἐξ ἐκείνων ἀνάγκη

δηλοῦσθαι ὧν τις πέρι μηδὲν οἶδεν· ἀλλὰ δῆλον ὅτι τὸν

φάσκοντα περὶ αὐτῶν τεχνικὸν εἶναι περὶ τῶν πρώτων

426bὀνομάτων μάλιστά τε καὶ καθαρώτατα δεῖ ἔχειν ἀποδεῖξαι,

ἢ εὖ εἰδέναι ὅτι τά γε ὕστερα ἤδη φλυαρήσει. ἢ σοὶ ἄλλως

δοκεῖ;

     {ΕΡΜ.} Οὐδ’ ὁπωστιοῦν, ὦ Σώκρατες, ἄλλως.

(5)     {ΣΩ.} Ἃ μὲν τοίνυν ἐγὼ ᾔσθημαι περὶ τῶν πρώτων ὀνο-

μάτων πάνυ μοι δοκεῖ ὑβριστικὰ εἶναι καὶ γελοῖα. τούτων

οὖν σοι μεταδώσω, ἂν βούλῃ· σὺ δ’ ἄν τι ἔχῃς βέλτιόν

ποθεν λαβεῖν, πειρᾶσθαι καὶ ἐμοὶ μεταδιδόναι.

     {ΕΡΜ.} Ποιήσω ταῦτα. ἀλλὰ θαρρῶν λέγε.

426c     {ΣΩ.} Πρῶτον μὲν τοίνυν τὸ ῥῶ ἔμοιγε φαίνεται ὥσπερ

ὄργανον εἶναι πάσης τῆς κινήσεως, ἣν οὐδ’ εἴπομεν δι’ ὅτι

ἔχει τοῦτο τοὔνομα· ἀλλὰ γὰρ δῆλον ὅτι <ἕσις> βούλεται

εἶναι· οὐ γὰρ ἦτα ἐχρώμεθα ἀλλὰ εἶ τὸ παλαιόν. ἡ δὲ

(5)ἀρχὴ ἀπὸ τοῦ "κίειν" _ξενικὸν δὲ τοὔνομα_τοῦτο δ’ ἐστὶν

ἰέναι. εἰ οὖν τις τὸ παλαιὸν αὐτῆς εὕροι ὄνομα εἰς τὴν

ἡμετέραν φωνὴν συμβαῖνον, "ἕσις" ἂν ὀρθῶς καλοῖτο· νῦν

δὲ ἀπό τε τοῦ ξενικοῦ τοῦ <κίειν> καὶ ἀπὸ τῆς τοῦ ἦτα μετα-

βολῆς καὶ τῆς τοῦ νῦ ἐνθέσεως "κίνησις" κέκληται, ἔδει

426dδὲ "κιείνησιν" καλεῖσθαι [ἢ εἶσιν]. ἡ δὲ στάσις ἀπόφασις

τοῦ ἰέναι βούλεται εἶναι, διὰ δὲ τὸν καλλωπισμὸν "στάσις"

ὠνόμασται. τὸ δὲ οὖν ῥῶ τὸ στοιχεῖον, ὥσπερ λέγω,

καλὸν ἔδοξεν ὄργανον εἶναι τῆς κινήσεως τῷ τὰ ὀνόματα

(5)τιθεμένῳ πρὸς τὸ ἀφομοιοῦν τῇ φορᾷ, πολλαχοῦ γοῦν χρῆται

αὐτῷ εἰς αὐτήν· πρῶτον μὲν ἐν αὐτῷ τῷ "ῥεῖν" καὶ "ῥοῇ"

διὰ τούτου τοῦ γράμματος τὴν φορὰν μιμεῖται, εἶτα ἐν τῷ

426e"τρόμῳ," εἶτα ἐν τῷ "τρέχειν," ἔτι δὲ ἐν τοῖς τοιοῖσδε

ῥήμασιν οἷον "κρούειν," "θραύειν," "ἐρείκειν," "θρύπτειν,"

"κερματίζειν," "ῥυμβεῖν," πάντα ταῦτα τὸ πολὺ ἀπεικάζει

διὰ τοῦ ῥῶ. ἑώ[ρα] γὰρ οἶμαι τὴν γλῶτταν ἐν τούτῳ ἥκιστα

(5)μένουσαν, μάλιστα δὲ σειομένην· διὸ φαίνεταί μοι τούτῳ

πρὸς ταῦτα κατακεχρῆσθαι. τῷ δὲ αὖ ἰῶτα πρὸς τὰ λεπτὰ

πάντα, ἃ δὴ μάλιστα διὰ πάντων ἴοι ἄν. διὰ ταῦτα τὸ

427a"ἰέναι" καὶ τὸ "ἵεσθαι" διὰ τοῦ ἰῶτα ἀπομιμεῖται, ὥσπερ

γε διὰ τοῦ φεῖ καὶ τοῦ ψεῖ καὶ τοῦ σῖγμα καὶ τοῦ ζῆτα, ὅτι

πνευματώδη τὰ γράμματα, πάντα τὰ τοιαῦτα μεμίμηται

αὐτοῖς ὀνομάζων, οἷον τὸ "ψυχρὸν" καὶ τὸ "ζέον" καὶ τὸ

(5)"σείεσθαι" καὶ ὅλως σεισμόν. καὶ ὅταν που τὸ φυσῶδες

μιμῆται, πανταχοῦ ἐνταῦθα ὡς τὸ πολὺ τὰ τοιαῦτα γράμματα

ἐπιφέρειν φαίνεται ὁ τὰ ὀνόματα τιθέμενος. τῆς δ’ αὖ τοῦ

δέλτα συμπιέσεως καὶ τοῦ ταῦ καὶ ἀπερείσεως τῆς γλώττης

427bτὴν δύναμιν χρήσιμον φαίνεται ἡγήσασθαι πρὸς τὴν μίμησιν

τοῦ "δεσμοῦ" καὶ τῆς "στάσεως." ὅτι δὲ ὀλισθάνει μάλιστα

ἐν τῷ λάβδα ἡ γλῶττα κατιδών, ἀφομοιῶν ὠνόμασε τά τε

"λεῖα" καὶ αὐτὸ τὸ "ὀλισθάνειν" καὶ τὸ "λιπαρὸν" καὶ

(5)τὸ "κολλῶδες" καὶ τἆλλα πάντα τὰ τοιαῦτα. ᾗ δὲ ὀλισθα-

νούσης τῆς γλώττης ἀντιλαμβάνεται ἡ τοῦ γάμμα δύναμις,

τὸ "γλίσχρον" ἀπεμιμήσατο καὶ "γλυκὺ" καὶ "γλοιῶδες."

427cτοῦ δ’ αὖ νῦ τὸ εἴσω αἰσθόμενος τῆς φωνῆς, τὸ "ἔνδον"

καὶ τὰ "ἐντὸς" ὠνόμασεν, ὡς ἀφομοιῶν τοῖς γράμμασι τὰ

ἔργα. τὸ δ’ αὖ ἄλφα τῷ "μεγάλῳ" ἀπέδωκε, καὶ τῷ

"μήκει" τὸ ἦτα, ὅτι μεγάλα τὰ γράμματα. εἰς δὲ τὸ

(5)"γογγύλον" τοῦ οὖ δεόμενος σημείου, τοῦτο πλεῖστον αὐτῷ

εἰς τὸ ὄνομα ἐνεκέρασεν. καὶ τἆλλα οὕτω φαίνεται προσβι-

βάζειν καὶ κατὰ γράμματα καὶ κατὰ συλλαβὰς ἑκάστῳ τῶν

ὄντων σημεῖόν τε καὶ ὄνομα ποιῶν ὁ νομοθέτης, ἐκ δὲ τούτων

τὰ λοιπὰ ἤδη αὐτοῖς τούτοις συντιθέναι ἀπομιμούμενος. αὕτη

427dμοι φαίνεται, ὦ Ἑρμόγενες, βούλεσθαι εἶναι ἡ τῶν ὀνομάτων

ὀρθότης, εἰ μή τι ἄλλο Κρατύλος ὅδε λέγει.

     {ΕΡΜ.} Καὶ μήν, ὦ Σώκρατες, πολλά γέ μοι πολλάκις

πράγματα παρέχει Κρατύλος, ὥσπερ κατ’ ἀρχὰς ἔλεγον,

(5)φάσκων μὲν εἶναι ὀρθότητα ὀνομάτων, ἥτις δ’ ἐστὶν οὐδὲν

σαφὲς λέγων, ὥστε με μὴ δύνασθαι εἰδέναι πότερον ἑκὼν ἢ

ἄκων οὕτως ἀσαφῶς ἑκάστοτε περὶ αὐτῶν λέγει. νῦν οὖν

427eμοι, ὦ Κρατύλε, ἐναντίον Σωκράτους εἰπὲ πότερον ἀρέσκει

σοι ᾗ λέγει Σωκράτης περὶ ὀνομάτων, ἢ ἔχεις πῃ ἄλλῃ

κάλλιον λέγειν; καὶ εἰ ἔχεις, λέγε, ἵνα ἤτοι μάθῃς παρὰ

Σωκράτους ἢ διδάξῃς ἡμᾶς ἀμφοτέρους.

(5)     {ΚΡ.} Τί δέ, ὦ Ἑρμόγενες; δοκεῖ σοι ῥᾴδιον εἶναι οὕτω

ταχὺ μαθεῖν τε καὶ διδάξαι ὁτιοῦν πρᾶγμα, μὴ ὅτι τοσοῦτον,

ὃ δὴ δοκεῖ ἐν τοῖς [μεγίστοις] μέγιστον εἶναι;

428a     {ΕΡΜ.} Μὰ Δί’, οὐκ ἔμοιγε. ἀλλὰ τὸ τοῦ Ἡσιόδου

καλῶς μοι φαίνεται ἔχειν, τὸ εἰ καί τις σμικρὸν ἐπὶ σμικρῷ

καταθείη, προὔργου εἶναι. εἰ οὖν καὶ σμικρόν τι οἷός τ’ εἶ

πλέον ποιῆσαι, μὴ ἀπόκαμνε ἀλλ’ εὐεργέτει καὶ Σωκράτη

(5)τόνδε_δίκαιος δ’ εἶ_καὶ ἐμέ.

     {ΣΩ.} Καὶ μὲν δὴ ἔγωγε καὶ αὐτός, ὦ Κρατύλε, οὐδὲν ἂν

ἰσχυρισαίμην ὧν εἴρηκα, ᾗ δέ μοι ἐφαίνετο μεθ’ Ἑρμογένους

ἐπεσκεψάμην, ὥστε τούτου γε ἕνεκα θαρρῶν λέγε, εἴ τι

428bἔχεις βέλτιον, ὡς ἐμοῦ ἐνδεξομένου. εἰ μέντοι ἔχεις τι σὺ

κάλλιον τούτων λέγειν, οὐκ ἂν θαυμάζοιμι· δοκεῖς γάρ μοι

αὐτός τε ἐσκέφθαι τὰ τοιαῦτα καὶ παρ’ ἄλλων μεμαθηκέναι.

ἐὰν οὖν λέγῃς τι κάλλιον, ἕνα τῶν μαθητῶν περὶ ὀρθότητος

(5)ὀνομάτων καὶ ἐμὲ γράφου.

     {ΚΡ.} Ἀλλὰ μὲν δή, ὦ Σώκρατες, ὥσπερ σὺ λέγεις,

μεμέληκέν τέ μοι περὶ αὐτῶν καὶ ἴσως ἄν σε ποιησαίμην

428cμαθητήν. φοβοῦμαι μέντοι μὴ τούτου πᾶν τοὐναντίον ᾖ,

ὅτι μοί πως ἐπέρχεται λέγειν πρὸς σὲ τὸ τοῦ Ἀχιλλέως,

ὃ ἐκεῖνος ἐν Λιταῖς πρὸς τὸν Αἴαντα λέγει. φησὶ δὲ

               Αἶαν Διογενὲς Τελαμώνιε, κοίρανε λαῶν,

(5)               πάντα τί μοι κατὰ θυμὸν ἐείσω μυθήσασθαι.

καὶ ἐμοὶ σύ, ὦ Σώκρατες, ἐπιεικῶς φαίνῃ κατὰ νοῦν χρη-

σμῳδεῖν, εἴτε παρ’ Εὐθύφρονος ἐπίπνους γενόμενος, εἴτε καὶ

ἄλλη τις Μοῦσα πάλαι σε ἐνοῦσα ἐλελήθει.

428d     {ΣΩ.} Ὠγαθὲ Κρατύλε, θαυμάζω καὶ αὐτὸς πάλαι τὴν

ἐμαυτοῦ σοφίαν καὶ ἀπιστῶ. δοκεῖ οὖν μοι χρῆναι ἐπανα-

σκέψασθαι τί καὶ λέγω. τὸ γὰρ ἐξαπατᾶσθαι αὐτὸν ὑφ’

αὑτοῦ πάντων χαλεπώτατον· ὅταν γὰρ μηδὲ σμικρὸν ἀπο-

(5)στατῇ ἀλλ’ ἀεὶ παρῇ ὁ ἐξαπατήσων, πῶς οὐ δεινόν; δεῖ δή,

ὡς ἔοικε, θαμὰ μεταστρέφεσθαι ἐπὶ τὰ προειρημένα, καὶ

πειρᾶσθαι, τὸ ἐκείνου τοῦ ποιητοῦ, βλέπειν "ἅμα πρόσσω

καὶ ὀπίσσω." καὶ δὴ καὶ νυνὶ ἡμεῖς ἴδωμεν τί ἡμῖν εἴρηται.

428eὀνόματος, φαμέν, ὀρθότης ἐστὶν αὕτη, ἥτις ἐνδείξεται οἷόν

ἐστι τὸ πρᾶγμα· τοῦτο φῶμεν ἱκανῶς εἰρῆσθαι;

     {ΚΡ.} Ἐμοὶ μὲν δοκεῖ πάνυ σφόδρα, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Διδασκαλίας ἄρα ἕνεκα τὰ ὀνόματα λέγεται;

(5)     {ΚΡ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν φῶμεν καὶ ταύτην τέχνην εἶναι καὶ δη-

μιουργοὺς αὐτῆς;

     {ΚΡ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Τίνας;

429a     {ΚΡ.} Οὕσπερ σὺ κατ’ ἀρχὰς ἔλεγες, τοὺς νομοθέτας.

     {ΣΩ.} Πότερον οὖν καὶ ταύτην φῶμεν τὴν τέχνην ἐν τοῖς

ἀνθρώποις ἐγγίγνεσθαι ὥσπερ καὶ τὰς ἄλλας ἢ μή; βούλομαι

δὲ λέγειν τὸ τοιόνδε. ζωγράφοι εἰσίν που οἱ μὲν χείρους,

(5)οἱ δὲ ἀμείνους;

     {ΚΡ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν οἱ μὲν ἀμείνους τὰ αὑτῶν ἔργα καλλίω

παρέχονται, τὰ ζῷα, οἱ δὲ φαυλότερα; καὶ οἰκοδόμοι ὡσαύτως

οἱ μὲν καλλίους τὰς οἰκίας ἐργάζονται, οἱ δὲ αἰσχίους;

(10)     {ΚΡ.} Ναί.

429b     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν καὶ νομοθέται οἱ μὲν καλλίω τὰ [ἔργα]

αὑτῶν παρέχονται, οἱ δὲ αἰσχίω;

     {ΚΡ.} Οὔ μοι δοκεῖ τοῦτο ἔτι.

     {ΣΩ.} Οὐκ ἄρα δοκοῦσί σοι νόμοι οἱ μὲν βελτίους, οἱ δὲ

(5)φαυλότεροι εἶναι;

     {ΚΡ.} Οὐ δῆτα.

     {ΣΩ.} Οὐδὲ δὴ ὄνομα, ὡς ἔοικε, δοκεῖ σοι κεῖσθαι τὸ μὲν

χεῖρον, τὸ δὲ ἄμεινον;

     {ΚΡ.} Οὐ δῆτα.

(10)     {ΣΩ.} Πάντα ἄρα τὰ ὀνόματα ὀρθῶς κεῖται;

     {ΚΡ.} Ὅσα γε ὀνόματά ἐστιν.

     {ΣΩ.} Τί οὖν; ὃ καὶ ἄρτι ἐλέγετο, Ἑρμογένει τῷδε πότερον

429cμηδὲ ὄνομα τοῦτο κεῖσθαι φῶμεν, εἰ μή τι αὐτῷ Ἑρμοῦ

γενέσεως προσήκει, ἢ κεῖσθαι μέν, οὐ μέντοι ὀρθῶς γε;

     {ΚΡ.} Οὐδὲ κεῖσθαι ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ δοκεῖν

κεῖσθαι, εἶναι δὲ ἑτέρου τοῦτο τοὔνομα, οὗπερ καὶ ἡ φύσις

(5)[ἡ τὸ ὄνομα δηλοῦσα].

     {ΣΩ.} Πότερον οὐδὲ ψεύδεται ὅταν τις φῇ Ἑρμογένη

αὐτὸν εἶναι; μὴ γὰρ οὐδὲ τοῦτο αὖ ᾖ, τὸ τοῦτον φάναι

Ἑρμογένη εἶναι, εἰ μὴ ἔστιν;

     {ΚΡ.} Πῶς λέγεις;

429d     {ΣΩ.} Ἆρα ὅτι ψευδῆ λέγειν τὸ παράπαν οὐκ ἔστιν, ἆρα

τοῦτό σοι δύναται ὁ λόγος; συχνοὶ γάρ τινες οἱ λέγοντες,

ὦ φίλε Κρατύλε, καὶ νῦν καὶ πάλαι.

     {ΚΡ.} Πῶς γὰρ ἄν, ὦ Σώκρατες, λέγων γέ τις τοῦτο

(5)ὃ λέγει, μὴ τὸ ὂν λέγοι; ἢ οὐ τοῦτό ἐστιν τὸ ψευδῆ λέγειν,

τὸ μὴ τὰ ὄντα λέγειν;

     {ΣΩ.} Κομψότερος μὲν ὁ λόγος ἢ κατ’ ἐμὲ καὶ κατὰ

τὴν ἐμὴν ἡλικίαν, ὦ ἑταῖρε. ὅμως μέντοι εἰπέ μοι τοσόνδε·

429eπότερον λέγειν μὲν οὐ δοκεῖ σοι εἶναι ψευδῆ, φάναι δέ;

     {ΚΡ.} Οὔ μοι δοκεῖ οὐδὲ φάναι.

     {ΣΩ.} Οὐδὲ εἰπεῖν οὐδὲ προσειπεῖν; οἷον εἴ τις ἀπαντήσας

σοι ἐπὶ ξενίας, λαβόμενος τῆς χειρὸς εἴποι· "Χαῖρε, ὦ ξένε

(5)Ἀθηναῖε, ὑὲ Σμικρίωνος Ἑρμόγενες," οὗτος λέξειεν ἂν

ταῦτα ἢ φαίη ἂν ταῦτα ἢ εἴποι ἂν ταῦτα ἢ προσείποι ἂν

οὕτω σὲ μὲν οὔ, Ἑρμογένη δὲ τόνδε; ἢ οὐδένα;

     {ΚΡ.} Ἐμοὶ μὲν δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, ἄλλως ἂν οὗτος ταῦτα

φθέγξασθαι.

430a     {ΣΩ.} Ἀλλ’ ἀγαπητὸν καὶ τοῦτο. πότερον γὰρ ἀληθῆ ἂν

φθέγξαιτο ταῦτα ὁ φθεγξάμενος ἢ ψευδῆ; ἢ τὸ μέν τι

αὐτῶν ἀληθές, τὸ δὲ ψεῦδος; καὶ γὰρ ἂν καὶ τοῦτο ἐξαρκοῖ.

     {ΚΡ.} Ψοφεῖν ἔγωγ’ ἂν φαίην τὸν τοιοῦτον, μάτην αὐτὸν

(5)ἑαυτὸν κινοῦντα, ὥσπερ ἂν εἴ τις χαλκίον κινήσειε κρούσας.

     {ΣΩ.} Φέρε δή, ἐάν πῃ διαλλαχθῶμεν, ὦ Κρατύλε· ἆρ’

οὐκ ἄλλο μὲν ἂν φαίης τὸ ὄνομα εἶναι, ἄλλο δὲ ἐκεῖνο οὗ

τὸ ὄνομά ἐστιν;

     {ΚΡ.} Ἔγωγε.

(10)     {ΣΩ.} Οὐκοῦν καὶ τὸ ὄνομα ὁμολογεῖς μίμημά τι εἶναι τοῦ

430bπράγματος;

     {ΚΡ.} Πάντων μάλιστα.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν καὶ τὰ ζωγραφήματα τρόπον τινὰ ἄλλον

λέγεις μιμήματα εἶναι πραγμάτων τινῶν;

(5)     {ΚΡ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Φέρε δή_ἴσως γὰρ ἐγὼ οὐ μανθάνω ἅττα ποτ’

ἔστιν ἃ λέγεις, σὺ δὲ τάχ’ ἂν ὀρθῶς λέγοις_ἔστι δια-

νεῖμαι καὶ προσενεγκεῖν ταῦτα ἀμφότερα τὰ μιμήματα, τά

τε ζωγραφήματα κἀκεῖνα τὰ ὀνόματα, τοῖς πράγμασιν ὧν

(10)μιμήματά ἐστιν, ἢ οὔ;

430c     {ΚΡ.} Ἔστιν.

     {ΣΩ.} Πρῶτον μὲν δὴ σκόπει τόδε. ἆρ’ ἄν τις τὴν μὲν

τοῦ ἀνδρὸς εἰκόνα τῷ ἀνδρὶ ἀποδοίη, τὴν δὲ τῆς γυναικὸς τῇ

γυναικί, καὶ τἆλλα οὕτως;

(5)     {ΚΡ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν καὶ τοὐναντίον τὴν μὲν τοῦ ἀνδρὸς τῇ γυναικί,

τὴν δὲ τῆς γυναικὸς τῷ ἀνδρί;

     {ΚΡ.} Ἔστι καὶ ταῦτα.

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν αὗται αἱ διανομαὶ ἀμφότεραι ὀρθαί, ἢ ἡ

(10)ἑτέρα;

     {ΚΡ.} Ἡ ἑτέρα.

     {ΣΩ.} Ἣ ἂν ἑκάστῳ οἶμαι τὸ προσῆκόν τε καὶ τὸ ὅμοιον

ἀποδιδῷ.

     {ΚΡ.} Ἔμοιγε δοκεῖ.

430d     {ΣΩ.} Ἵνα τοίνυν μὴ μαχώμεθα ἐν τοῖς λόγοις ἐγώ τε καὶ

σὺ φίλοι ὄντες, ἀπόδεξαί μου ὃ λέγω. τὴν τοιαύτην γάρ,

ὦ ἑταῖρε, καλῶ ἔγωγε διανομὴν ἐπ’ ἀμφοτέροις μὲν τοῖς

μιμήμασιν, τοῖς τε ζῴοις καὶ τοῖς ὀνόμασιν, ὀρθήν, ἐπὶ δὲ

(5)τοῖς ὀνόμασι πρὸς τῷ ὀρθὴν καὶ ἀληθῆ· τὴν δ’ ἑτέραν, τὴν

τοῦ ἀνομοίου δόσιν τε καὶ ἐπιφοράν, οὐκ ὀρθήν, καὶ ψευδῆ

ὅταν ἐπ’ ὀνόμασιν ᾖ.

     {ΚΡ.} Ἀλλ’ ὅπως μή, ὦ Σώκρατες, ἐν μὲν τοῖς ζωγραφή-

430eμασιν ᾖ τοῦτο, τὸ μὴ ὀρθῶς διανέμειν, ἐπὶ δὲ τοῖς ὀνόμασιν

οὔ, ἀλλ’ ἀναγκαῖον ᾖ ἀεὶ ὀρθῶς.

     {ΣΩ.} Πῶς λέγεις; τί τοῦτο ἐκείνου διαφέρει; ἆρ’ οὐκ

ἔστι προσελθόντα ἀνδρί τῳ εἰπεῖν ὅτι "Τουτί ἐστι σὸν

(5)γράμμα," καὶ δεῖξαι αὐτῷ, ἂν μὲν τύχῃ, ἐκείνου εἰκόνα, ἂν

δὲ τύχῃ, γυναικός; τὸ δὲ δεῖξαι λέγω εἰς τὴν τῶν ὀφθαλμῶν

αἴσθησιν καταστῆσαι.

     {ΚΡ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Τί δέ; πάλιν αὐτῷ τούτῳ προσελθόντα εἰπεῖν ὅτι

(10)"Τουτί ἐστιν σὸν ὄνομα"; ἔστι δέ που καὶ τὸ ὄνομα μίμημα

ὥσπερ τὸ ζωγράφημα. τοῦτο δὴ λέγω· ἆρ’ οὐκ ἂν εἴη αὐτῷ

431aεἰπεῖν ὅτι "Τουτί ἐστι σὸν ὄνομα," καὶ μετὰ τοῦτο εἰς τὴν

τῆς ἀκοῆς αὖ αἴσθησιν καταστῆσαι, ἂν μὲν τύχῃ, τὸ ἐκείνου

μίμημα, εἰπόντα ὅτι ἀνήρ, ἂν δὲ τύχῃ, τὸ τοῦ θήλεος τοῦ

ἀνθρωπίνου γένους, εἰπόντα ὅτι γυνή; οὐ δοκεῖ σοι τοῦτο

(5)οἷόν τ’ εἶναι καὶ γίγνεσθαι ἐνίοτε;

     {ΚΡ.} Ἐθέλω σοι, ὦ Σώκρατες, συγχωρῆσαι καὶ ἔστω οὕτως.

     {ΣΩ.} Καλῶς γε σὺ ποιῶν, ὦ φίλε, εἰ ἔστι τοῦτο οὕτως·

οὐδὲν γὰρ δεῖ νῦν πάνυ διαμάχεσθαι περὶ αὐτοῦ. εἰ δ’ οὖν

431bἔστι τοιαύτη τις διανομὴ καὶ ἐνταῦθα, τὸ μὲν ἕτερον τούτων

ἀληθεύειν βουλόμεθα καλεῖν, τὸ δ’ ἕτερον ψεύδεσθαι. εἰ δὲ

τοῦτο οὕτως ἔχει, καὶ ἔστι μὴ ὀρθῶς διανέμειν τὰ ὀνόματα

μηδὲ ἀποδιδόναι τὰ προσήκοντα ἑκάστῳ, ἀλλ’ ἐνίοτε τὰ μὴ

(5)προσήκοντα, εἴη ἂν καὶ ῥήματα ταὐτὸν τοῦτο ποιεῖν. εἰ δὲ

ῥήματα καὶ ὀνόματα ἔστιν οὕτω τιθέναι, ἀνάγκη καὶ λόγους·

431cλόγοι γάρ που, ὡς ἐγᾦμαι, ἡ τούτων σύνθεσίς ἐστιν· ἢ πῶς

λέγεις, ὦ Κρατύλε;

     {ΚΡ.} Οὕτω· καλῶς γάρ μοι δοκεῖς λέγειν.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν εἰ γράμμασιν αὖ τὰ πρῶτα ὀνόματα ἀπεικά-

(5)ζομεν, ἔστιν ὥσπερ ἐν τοῖς ζωγραφήμασιν καὶ πάντα τὰ

προσήκοντα χρώματά τε καὶ σχήματα ἀποδοῦναι, καὶ μὴ

πάντα αὖ, ἀλλ’ ἔνια ἐλλείπειν, ἔνια δὲ καὶ προστιθέναι, καὶ

πλείω καὶ μείζω· ἢ οὐκ ἔστιν;

     {ΚΡ.} Ἔστιν.

(10)     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ὁ μὲν ἀποδιδοὺς πάντα καλὰ τὰ γράμματά

τε καὶ τὰς εἰκόνας ἀποδίδωσιν, ὁ δὲ ἢ προστιθεὶς ἢ ἀφαι-

ρῶν γράμματα μὲν καὶ εἰκόνας ἐργάζεται καὶ οὗτος, ἀλλὰ

πονηράς;

431d     {ΚΡ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Τί δὲ ὁ διὰ τῶν συλλαβῶν τε καὶ γραμμάτων τὴν

οὐσίαν τῶν πραγμάτων ἀπομιμούμενος; ἆρα οὐ κατὰ τὸν

αὐτὸν λόγον, ἂν μὲν πάντα ἀποδῷ τὰ προσήκοντα, καλὴ

(5)ἡ εἰκὼν ἔσται_τοῦτο δ’ ἐστὶν ὄνομα_ἐὰν δὲ σμικρὰ

ἐλλείπῃ ἢ προστιθῇ ἐνίοτε, εἰκὼν μὲν γενήσεται, καλὴ δὲ

οὔ; ὥστε τὰ μὲν καλῶς εἰργασμένα ἔσται τῶν ὀνομάτων, τὰ

δὲ κακῶς;

     {ΚΡ.} Ἴσως.

431e     {ΣΩ.} Ἴσως ἄρα ἔσται ὁ μὲν ἀγαθὸς δημιουργὸς ὀνομάτων,

ὁ δὲ κακός;

     {ΚΡ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν τούτῳ ὁ "νομοθέτης" ἦν ὄνομα.

(5)     {ΚΡ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Ἴσως ἄρα νὴ Δί’ ἔσται, ὥσπερ ἐν ταῖς ἄλλαις

τέχναις, καὶ νομοθέτης ὁ μὲν ἀγαθός, ὁ δὲ κακός, ἐάνπερ

τὰ ἔμπροσθεν ἐκεῖνα ὁμολογηθῇ ἡμῖν.

     {ΚΡ.} Ἔστι ταῦτα. ἀλλ’ ὁρᾷς, ὦ Σώκρατες, ὅταν ταῦτα

(10)τὰ γράμματα, τό τε ἄλφα καὶ τὸ βῆτα καὶ ἕκαστον τῶν

στοιχείων, τοῖς ὀνόμασιν ἀποδιδῶμεν τῇ γραμματικῇ τέχνῃ,

432aἐάν τι ἀφέλωμεν ἢ προσθῶμεν ἢ μεταθῶμέν τι, [οὐ]

γέγραπται μὲν ἡμῖν τὸ ὄνομα, οὐ μέντοι ὀρθῶς, ἀλλὰ τὸ

παράπαν οὐδὲ γέγραπται, ἀλλ’ εὐθὺς ἕτερόν ἐστιν ἐάν τι

τούτων πάθῃ.

(5)     {ΣΩ.} Μὴ γὰρ οὐ καλῶς σκοπῶμεν οὕτω σκοποῦντες, ὦ

Κρατύλε.

     {ΚΡ.} Πῶς δή;

     {ΣΩ.} Ἴσως ὅσα ἔκ τινος ἀριθμοῦ ἀναγκαῖον εἶναι ἢ μὴ

εἶναι πάσχοι ἂν τοῦτο ὃ σὺ λέγεις, ὥσπερ καὶ αὐτὰ

(10)τὰ δέκα ἢ ὅστις βούλει ἄλλος ἀριθμός, ἐὰν ἀφέλῃς τι ἢ

432bπροσθῇς, ἕτερος εὐθὺς γέγονε· τοῦ δὲ ποιοῦ τινος καὶ

συμπάσης εἰκόνος μὴ οὐχ αὕτη [ᾖ] ἡ ὀρθότης, ἀλλὰ τὸ

ἐναντίον οὐδὲ τὸ παράπαν δέῃ πάντα ἀποδοῦναι οἷόν ἐστιν

ᾧ εἰκάζει, εἰ μέλλει εἰκὼν εἶναι. σκόπει δὲ εἰ τὶ λέγω.

(5)ἆρ’ ἂν δύο πράγματα εἴη τοιάδε, οἷον Κρατύλος καὶ Κρα-

τύλου εἰκών, εἴ τις θεῶν μὴ μόνον τὸ σὸν χρῶμα καὶ

σχῆμα ἀπεικάσειεν ὥσπερ οἱ ζωγράφοι, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐντὸς

πάντα τοιαῦτα ποιήσειεν οἷάπερ τὰ σά, καὶ μαλακότητας

432cκαὶ θερμότητας τὰς αὐτὰς ἀποδοίη, καὶ κίνησιν καὶ ψυχὴν

καὶ φρόνησιν οἵαπερ ἡ παρὰ σοὶ ἐνθείη αὐτοῖς, καὶ ἑνὶ λόγῳ

πάντα ἅπερ σὺ ἔχεις, τοιαῦτα ἕτερα καταστήσειεν πλησίον

σου; πότερον Κρατύλος ἂν καὶ εἰκὼν Κρατύλου τότ’ εἴη τὸ

(5)τοιοῦτον, ἢ δύο Κρατύλοι;

     {ΚΡ.} Δύο ἔμοιγε δοκοῦσιν, ὦ Σώκρατες, Κρατύλοι.

     {ΣΩ.} Ὁρᾷς οὖν, ὦ φίλε, ὅτι ἄλλην χρὴ εἰκόνος ὀρθότητα

ζητεῖν καὶ ὧν νυνδὴ ἐλέγομεν, καὶ οὐκ ἀναγκάζειν, ἐάν τι

432dἀπῇ ἢ προσῇ, μηκέτι αὐτὴν εἰκόνα εἶναι; ἢ οὐκ αἰσθάνῃ

ὅσου ἐνδέουσιν αἱ εἰκόνες τὰ αὐτὰ ἔχειν ἐκείνοις ὧν εἰκόνες

εἰσίν;

     {ΚΡ.} Ἔγωγε.

(5)     {ΣΩ.} Γελοῖα γοῦν, ὦ Κρατύλε, ὑπὸ τῶν ὀνομάτων πάθοι

ἂν ἐκεῖνα ὧν ὀνόματά ἐστιν τὰ ὀνόματα, εἰ πάντα πανταχῇ

αὐτοῖς ὁμοιωθείη. διττὰ γὰρ ἄν που πάντα γένοιτο, καὶ

οὐκ ἂν ἔχοι αὐτῶν εἰπεῖν [οὐδεὶς] οὐδέτερον ὁπότερόν ἐστι

τὸ μὲν αὐτό, τὸ δὲ ὄνομα.

(10)     {ΚΡ.} Ἀληθῆ λέγεις.

     {ΣΩ.} Θαρρῶν τοίνυν, ὦ γενναῖε, ἔα καὶ ὄνομα τὸ μὲν εὖ

432eκεῖσθαι, τὸ δὲ μή, καὶ μὴ ἀνάγκαζε πάντ’ ἔχειν τὰ γράμ-

ματα, ἵνα κομιδῇ ᾖ τοιοῦτον οἷόνπερ οὗ ὄνομά ἐστιν, ἀλλ’

ἔα καὶ τὸ μὴ προσῆκον γράμμα ἐπιφέρειν. εἰ δὲ γράμμα,

καὶ ὄνομα ἐν λόγῳ· εἰ δὲ ὄνομα, καὶ λόγον ἐν λόγῳ μὴ

(5)προσήκοντα τοῖς πράγμασιν ἐπιφέρεσθαι, καὶ μηδὲν ἧττον

ὀνομάζεσθαι τὸ πρᾶγμα καὶ λέγεσθαι, ἕως ἂν ὁ τύπος ἐνῇ

τοῦ πράγματος περὶ οὗ ἂν ὁ λόγος ᾖ, ὥσπερ ἐν τοῖς

433aτῶν στοιχείων ὀνόμασιν, εἰ μέμνησαι ἃ νυνδὴ ἐγὼ καὶ

Ἑρμογένης ἐλέγομεν.

     {ΚΡ.} Ἀλλὰ μέμνημαι.

     {ΣΩ.} Καλῶς τοίνυν. ὅταν γὰρ τοῦτο ἐνῇ, κἂν μὴ πάντα

(5)τὰ προσήκοντα ἔχῃ, λέξεταί γε τὸ πρᾶγμα, καλῶς ὅταν

πάντα, κακῶς δὲ ὅταν ὀλίγα· λέγεσθαι δ’ οὖν, ὦ μακάριε,

ἐῶμεν, ἵνα μὴ ὄφλωμεν ὥσπερ οἱ ἐν Αἰγίνῃ νύκτωρ περι-

ιόντες ὀψὲ ὁδοῦ, καὶ ἡμεῖς ἐπὶ τὰ πράγματα δόξωμεν αὖ

433bτῇ ἀληθείᾳ οὕτω πως ἐληλυθέναι ὀψιαίτερον τοῦ δέοντος,

ἢ ζήτει τινὰ ἄλλην ὀνόματος ὀρθότητα, καὶ μὴ ὁμολόγει

δήλωμα συλλαβαῖς καὶ γράμμασι πράγματος ὄνομα εἶναι.

εἰ γὰρ ταῦτα ἀμφότερα ἐρεῖς, οὐχ οἷός τ’ ἔσῃ συμφωνεῖν

(5)σαυτῷ.

     {ΚΡ.} Ἀλλά μοι δοκεῖς γε, ὦ Σώκρατες, μετρίως λέγειν,

καὶ οὕτω τίθεμαι.

     {ΣΩ.} Ἐπειδὴ τοίνυν ταῦτα ἡμῖν συνδοκεῖ, μετὰ ταῦτα

τάδε σκοπῶμεν· εἰ μέλλει φαμὲν καλῶς κεῖσθαι τὸ ὄνομα,

(10)τὰ προσήκοντα δεῖ αὐτὸ γράμματα ἔχειν;

     {ΚΡ.} Ναί.

433c     {ΣΩ.} Προσήκει δὲ τὰ ὅμοια τοῖς πράγμασιν;

     {ΚΡ.} Πάνυ γε.

     {ΣΩ.} Τὰ μὲν ἄρα καλῶς κείμενα οὕτω κεῖται· εἰ δὲ μή

τι καλῶς ἐτέθη, τὸ μὲν ἂν πολὺ ἴσως ἐκ προσηκόντων εἴη

(5)γραμμάτων καὶ ὁμοίων, εἴπερ ἔσται εἰκών, ἔχοι δ’ ἄν τι

καὶ οὐ προσῆκον, δι’ ὃ οὐκ ἂν καλὸν εἴη οὐδὲ καλῶς

εἰργασμένον τὸ ὄνομα. οὕτω φαμὲν ἢ ἄλλως;

     {ΚΡ.} Οὐδὲν δεῖ οἶμαι διαμάχεσθαι, ὦ Σώκρατες· ἐπεὶ οὐκ

ἀρέσκει γέ με τὸ φάναι ὄνομα μὲν εἶναι, μὴ μέντοι καλῶς

(10)γε κεῖσθαι.

433d     {ΣΩ.} Πότερον τοῦτο οὐκ ἀρέσκει σε, τὸ εἶναι τὸ ὄνομα

δήλωμα τοῦ πράγματος;

     {ΚΡ.} Ἔμοιγε.

     {ΣΩ.} Ἀλλὰ τὸ εἶναι τῶν ὀνομάτων τὰ μὲν ἐκ προτέρων

(5)συγκείμενα, τὰ δὲ πρῶτα, οὐ καλῶς σοι δοκεῖ λέγεσθαι;

     {ΚΡ.} Ἔμοιγε.

     {ΣΩ.} Ἀλλὰ τὰ πρῶτα εἰ μέλλει δηλώματά τινων γίγνε-

σθαι, ἔχεις τινὰ καλλίω τρόπον τοῦ δηλώματα αὐτὰ γενέσθαι

433eἄλλον ἢ αὐτὰ ποιῆσαι ὅτι μάλιστα τοιαῦτα οἷα ἐκεῖνα ἃ δεῖ

δηλοῦν αὐτά; ἢ ὅδε μᾶλλόν σε ἀρέσκει ὁ τρόπος ὃν Ἑρ-

μογένης λέγει καὶ ἄλλοι πολλοί, τὸ συνθήματα εἶναι τὰ

ὀνόματα καὶ δηλοῦν τοῖς συνθεμένοις προειδόσι δὲ τὰ

(5)πράγματα, καὶ εἶναι ταύτην ὀρθότητα ὀνόματος, συνθήκην,

διαφέρειν δὲ οὐδὲν ἐάντε τις συνθῆται ὥσπερ νῦν σύγ-

κειται, ἐάντε καὶ τοὐναντίον ἐπὶ μὲν ᾧ νῦν σμικρόν, μέγα

καλεῖν, ἐπὶ δὲ ᾧ μέγα, σμικρόν; πότερός σε ὁ τρόπος

ἀρέσκει;

434a     {ΚΡ.} Ὅλῳ καὶ παντὶ διαφέρει, ὦ Σώκρατες, τὸ ὁμοιώματι

δηλοῦν ὅτι ἄν τις δηλοῖ ἀλλὰ μὴ τῷ ἐπιτυχόντι.

     {ΣΩ.} Καλῶς λέγεις. οὐκοῦν εἴπερ ἔσται τὸ ὄνομα ὅμοιον

τῷ πράγματι, ἀναγκαῖον πεφυκέναι τὰ στοιχεῖα ὅμοια τοῖς

(5)πράγμασιν, ἐξ ὧν τὰ πρῶτα ὀνόματά τις συνθήσει; ὧδε

δὲ λέγω· ἆρά ποτ’ ἄν τις συνέθηκεν ὃ νυνδὴ ἐλέγομεν

ζωγράφημα ὅμοιόν τῳ τῶν ὄντων, εἰ μὴ φύσει ὑπῆρχε

434bφαρμακεῖα ὅμοια ὄντα, ἐξ ὧν συντίθεται τὰ ζωγραφούμενα,

ἐκείνοις ἃ μιμεῖται ἡ γραφική· ἢ ἀδύνατον;

     {ΚΡ.} Ἀδύνατον.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ὡσαύτως καὶ ὀνόματα οὐκ ἄν ποτε ὅμοια

(5)γένοιτο οὐδενί, εἰ μὴ ὑπάρξει ἐκεῖνα πρῶτον ὁμοιότητά τινα

ἔχοντα, ἐξ ὧν συντίθεται τὰ ὀνόματα, ἐκείνοις ὧν ἐστι τὰ

ὀνόματα μιμήματα; ἔστι δέ, ἐξ ὧν συνθετέον, στοιχεῖα;

     {ΚΡ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Ἤδη τοίνυν καὶ σὺ κοινώνῃ τοῦ λόγου οὗπερ ἄρτι

434cἙρμογένης. φέρε, καλῶς σοι δοκοῦμεν λέγειν ὅτι τὸ ῥῶ τῇ

φορᾷ καὶ κινήσει καὶ σκληρότητι προσέοικεν, ἢ οὐ καλῶς;

     {ΚΡ.} Καλῶς ἔμοιγε.

     {ΣΩ.} Τὸ δὲ λάβδα τῷ λείῳ καὶ μαλακῷ καὶ οἷς νυνδὴ

(5)ἐλέγομεν;

     {ΚΡ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Οἶσθα οὖν ὅτι ἐπὶ τῷ αὐτῷ ἡμεῖς μέν φαμεν

"σκληρότης," Ἐρετριῆς δὲ "σκληροτήρ";

     {ΚΡ.} Πάνυ γε.

(10)     {ΣΩ.} Πότερον οὖν τό τε ῥῶ καὶ τὸ σῖγμα ἔοικεν ἀμφότερα

τῷ αὐτῷ, καὶ δηλοῖ ἐκείνοις τε τὸ αὐτὸ τελευτῶντος τοῦ

ῥῶ καὶ ἡμῖν τοῦ σῖγμα, ἢ τοῖς ἑτέροις ἡμῶν οὐ δηλοῖ;

434d     {ΚΡ.} Δηλοῖ μὲν οὖν ἀμφοτέροις.

     {ΣΩ.} Πότερον ᾗ ὅμοια τυγχάνει ὄντα τὸ ῥῶ καὶ τὸ σῖγμα,

ἢ ᾗ μή;

     {ΚΡ.} Ἧι ὅμοια.

(5)     {ΣΩ.} Ἦ οὖν ὅμοιά ἐστι πανταχῇ;

     {ΚΡ.} Πρός γε τὸ ἴσως φορὰν δηλοῦν.

     {ΣΩ.} Ἦ καὶ τὸ λάβδα ἐγκείμενον; οὐ τὸ ἐναντίον δηλοῖ

σκληρότητος;

     {ΚΡ.} Ἴσως γὰρ οὐκ ὀρθῶς ἔγκειται, ὦ Σώκρατες· ὥσπερ

(10)καὶ ἃ νυνδὴ σὺ πρὸς Ἑρμογένη ἔλεγες ἐξαιρῶν τε καὶ

ἐντιθεὶς γράμματα οὗ δέοι, καὶ ὀρθῶς ἐδόκεις ἔμοιγε. καὶ

νῦν ἴσως ἀντὶ τοῦ λάβδα ῥῶ δεῖ λέγειν.

434e     {ΣΩ.} Εὖ λέγεις. τί οὖν; νῦν ὡς λέγομεν, οὐδὲν μανθά-

νομεν ἀλλήλων, ἐπειδάν τις φῇ "σκληρόν," οὐδὲ οἶσθα σὺ

νῦν ὅτι ἐγὼ λέγω;

     {ΚΡ.} Ἔγωγε, διά γε τὸ ἔθος, ὦ φίλτατε.

(5)     {ΣΩ.} Ἔθος δὲ λέγων οἴει τι διάφορον λέγειν συνθήκης;

ἢ ἄλλο τι λέγεις τὸ ἔθος ἢ ὅτι ἐγώ, ὅταν τοῦτο φθέγγωμαι,

διανοοῦμαι ἐκεῖνο, σὺ δὲ γιγνώσκεις ὅτι ἐκεῖνο διανοοῦμαι;

οὐ τοῦτο λέγεις;

435a     {ΚΡ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν εἰ γιγνώσκεις ἐμοῦ φθεγγομένου, δήλωμα

σοι γίγνεται παρ’ ἐμοῦ;

     {ΚΡ.} Ναί.

(5)     {ΣΩ.} Ἀπὸ τοῦ ἀνομοίου γε ἢ ὃ διανοούμενος φθέγγομαι,

εἴπερ τὸ λάβδα ἀνόμοιόν ἐστι τῇ ᾗ φῂς σὺ σκληρότητι· εἰ

δὲ τοῦτο οὕτως ἔχει, τί ἄλλο ἢ αὐτὸς σαυτῷ συνέθου καί

σοι γίγνεται ἡ ὀρθότης τοῦ ὀνόματος συνθήκη, ἐπειδή γε

δηλοῖ καὶ τὰ ὅμοια καὶ τὰ ἀνόμοια γράμματα, ἔθους τε καὶ

(10)συνθήκης τυχόντα; εἰ δ’ ὅτι μάλιστα μή ἐστι τὸ ἔθος

435bσυνθήκη, οὐκ ἂν καλῶς ἔτι ἔχοι λέγειν τὴν ὁμοιότητα

δήλωμα εἶναι, ἀλλὰ τὸ ἔθος· ἐκεῖνο γάρ, ὡς ἔοικε, καὶ

ὁμοίῳ καὶ ἀνομοίῳ δηλοῖ. ἐπειδὴ δὲ ταῦτα συγχωροῦμεν,

ὦ Κρατύλε_τὴν γὰρ σιγήν σου συγχώρησιν θήσω_ἀνα-

(5)γκαῖόν που καὶ συνθήκην τι καὶ ἔθος συμβάλλεσθαι πρὸς

δήλωσιν ὧν διανοούμενοι λέγομεν· ἐπεί, ὦ βέλτιστε, εἰ

’θέλεις ἐπὶ τὸν ἀριθμὸν ἐλθεῖν, πόθεν οἴει ἕξειν ὀνόματα

ὅμοια ἑνὶ ἑκάστῳ τῶν ἀριθμῶν ἐπενεγκεῖν, ἐὰν μὴ ἐᾷς τι

435cτὴν σὴν ὁμολογίαν καὶ συνθήκην κῦρος ἔχειν τῶν ὀνομάτων

ὀρθότητος πέρι; ἐμοὶ μὲν οὖν καὶ αὐτῷ ἀρέσκει μὲν κατὰ τὸ

δυνατὸν ὅμοια εἶναι τὰ ὀνόματα τοῖς πράγμασιν· ἀλλὰ μὴ

ὡς ἀληθῶς, τὸ τοῦ Ἑρμογένους, γλίσχρα ᾖ ἡ ὁλκὴ αὕτη τῆς

(5)ὁμοιότητος, ἀναγκαῖον δὲ ᾖ καὶ τῷ φορτικῷ τούτῳ προς-

χρῆσθαι, τῇ συνθήκῃ, εἰς ὀνομάτων ὀρθότητα. ἐπεὶ ἴσως

κατά γε τὸ δυνατὸν κάλλιστ’ ἂν λέγοιτο ὅταν ἢ πᾶσιν ἢ

ὡς πλείστοις ὁμοίοις λέγηται, τοῦτο δ’ ἐστὶ προσήκουσιν,

435dαἴσχιστα δὲ τοὐναντίον. τόδε δέ μοι ἔτι εἰπὲ μετὰ ταῦτα,

τίνα ἡμῖν δύναμιν ἔχει τὰ ὀνόματα καὶ τί φῶμεν αὐτὰ καλὸν

ἀπεργάζεσθαι;

     {ΚΡ.} Διδάσκειν ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, καὶ τοῦτο πάνυ

(5)ἁπλοῦν εἶναι, ὃς ἂν τὰ ὀνόματα ἐπίστηται, ἐπίστασθαι καὶ

τὰ πράγματα.

     {ΣΩ.} Ἴσως γάρ, ὦ Κρατύλε, τὸ τοιόνδε λέγεις, ὡς ἐπειδάν

τις εἰδῇ τὸ ὄνομα οἷόν ἐστιν_ἔστι δὲ οἷόνπερ τὸ πρᾶγμα_

435eεἴσεται δὴ καὶ τὸ πρᾶγμα, ἐπείπερ ὅμοιον τυγχάνει ὂν τῷ

ὀνόματι, τέχνη δὲ μία ἄρ’ ἐστὶν ἡ αὐτὴ πάντων τῶν ἀλλή-

λοις ὁμοίων. κατὰ τοῦτο δή μοι δοκεῖς λέγειν ὡς ὃς ἂν τὰ

ὀνόματα εἰδῇ εἴσεται καὶ τὰ πράγματα.

(5)     {ΚΡ.} Ἀληθέστατα λέγεις.

     {ΣΩ.} Ἔχε δή, ἴδωμεν τίς ποτ’ ἂν εἴη ὁ τρόπος οὗτος τῆς

διδασκαλίας τῶν ὄντων ὃν σὺ λέγεις νῦν, καὶ πότερον ἔστι

μὲν καὶ ἄλλος, οὗτος μέντοι βελτίων, ἢ οὐδ’ ἔστιν ἄλλος

ἢ οὗτος. ποτέρως οἴει;

436a     {ΚΡ.} Οὕτως ἔγωγε, οὐ πάνυ τι εἶναι ἄλλον, τοῦτον δὲ καὶ

μόνον καὶ βέλτιστον.

     {ΣΩ.} Πότερον δὲ καὶ εὕρεσιν τῶν ὄντων τὴν αὐτὴν ταύτην

εἶναι, τὸν τὰ ὀνόματα εὑρόντα καὶ ἐκεῖνα ηὑρηκέναι ὧν ἐστι

(5)τὰ ὀνόματα· ἢ ζητεῖν μὲν καὶ εὑρίσκειν ἕτερον δεῖν τρόπον,

μανθάνειν δὲ τοῦτον;

     {ΚΡ.} Πάντων μάλιστα καὶ ζητεῖν καὶ εὑρίσκειν τὸν αὐτὸν

τρόπον τοῦτον κατὰ ταὐτά.

     {ΣΩ.} Φέρε δὴ ἐννοήσωμεν, ὦ Κρατύλε, εἴ τις ζητῶν τὰ

436bπράγματα ἀκολουθοῖ τοῖς ὀνόμασι, σκοπῶν οἷον ἕκαστον

βούλεται εἶναι, ἆρ’ ἐννοεῖς ὅτι οὐ σμικρὸς κίνδυνός ἐστιν

ἐξαπατηθῆναι;

     {ΚΡ.} Πῶς;

(5)     {ΣΩ.} Δῆλον ὅτι ὁ θέμενος πρῶτος τὰ ὀνόματα, οἷα ἡγεῖτο

εἶναι τὰ πράγματα, τοιαῦτα ἐτίθετο καὶ τὰ ὀνόματα, ὥς

φαμεν. ἦ γάρ;

     {ΚΡ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Εἰ οὖν ἐκεῖνος μὴ ὀρθῶς ἡγεῖτο, ἔθετο δὲ οἷα ἡγεῖτο,

(10)τί οἴει ἡμᾶς τοὺς ἀκολουθοῦντας αὐτῷ πείσεσθαι; ἄλλο τι ἢ

ἐξαπατηθήσεσθαι;

     {ΚΡ.} Ἀλλὰ μὴ οὐχ οὕτως ἔχει, ὦ Σώκρατες, ἀλλ’ ἀναγκαῖον

436cᾖ εἰδότα τίθεσθαι τὸν τιθέμενον τὰ ὀνόματα· εἰ δὲ μή, ὅπερ

πάλαι ἐγὼ ἔλεγον, οὐδ’ ἂν ὀνόματα εἴη. μέγιστον δέ σοι

ἔστω τεκμήριον ὅτι οὐκ ἔσφαλται τῆς ἀληθείας ὁ τιθέμενος·

οὐ γὰρ ἄν ποτε οὕτω σύμφωνα ἦν αὐτῷ ἅπαντα. ἢ οὐκ

(5)ἐνενόεις αὐτὸς λέγων ὡς πάντα κατὰ ταὐτὸν καὶ ἐπὶ ταὐτὸν

ἐγίγνετο τὰ ὀνόματα;

     {ΣΩ.} Ἀλλὰ τοῦτο μέν, ὠγαθὲ Κρατύλε, οὐδέν ἐστιν ἀπο-

λόγημα. εἰ γὰρ τὸ πρῶτον σφαλεὶς ὁ τιθέμενος τἆλλα ἤδη

436dπρὸς τοῦτ’ ἐβιάζετο καὶ αὑτῷ συμφωνεῖν ἠνάγκαζεν, οὐδὲν

ἄτοπον, ὥσπερ τῶν διαγραμμάτων ἐνίοτε τοῦ πρώτου σμικροῦ

καὶ ἀδήλου ψεύδους γενομένου, τὰ λοιπὰ πάμπολλα ἤδη ὄντα

ἑπόμενα ὁμολογεῖν ἀλλήλοις. δεῖ δὴ περὶ τῆς ἀρχῆς παντὸς

(5)πράγματος παντὶ ἀνδρὶ τὸν πολὺν λόγον εἶναι καὶ τὴν πολλὴν

σκέψιν εἴτε ὀρθῶς εἴτε μὴ ὑπόκειται· ἐκείνης δὲ ἐξετασθείσης

ἱκανῶς, τὰ λοιπὰ φαίνεσθαι ἐκείνῃ ἑπόμενα. οὐ μέντοι ἀλλὰ

436eθαυμάζοιμ’ ἂν εἰ καὶ τὰ ὀνόματα συμφωνεῖ αὐτὰ αὑτοῖς.

πάλιν γὰρ ἐπισκεψώμεθα ἃ τὸ πρότερον διήλθομεν. ὡς

τοῦ παντὸς ἰόντος τε καὶ φερομένου καὶ ῥέοντός φαμεν

σημαίνειν ἡμῖν τὴν οὐσίαν τὰ ὀνόματα. ἄλλο τι οὕτω σοι

(5)δοκεῖ δηλοῦν;

437a     {ΚΡ.} Πάνυ σφόδρα, καὶ ὀρθῶς γε σημαίνει.

     {ΣΩ.} Σκοπῶμεν δὴ ἐξ αὐτῶν ἀναλαβόντες πρῶτον μὲν

τοῦτο τὸ ὄνομα, τὴν "ἐπιστήμην," ὡς ἀμφίβολόν [ἐστι],

καὶ μᾶλλον ἔοικε σημαίνοντι ὅτι <ἵστησιν> ἡμῶν ἐπὶ τοῖς

(5)πράγμασι τὴν ψυχὴν ἢ ὅτι συμπεριφέρεται, καὶ ὀρθότερόν

ἐστιν ὥσπερ νῦν αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν λέγειν μᾶλλον ἢ ἐμβάλ-

λοντας τὸ εἶ "ἑπεϊστήμην," ἀλλὰ τὴν ἐμβολὴν ποιήσασθαι

ἀντὶ τῆς ἐν τῷ εἶ ἐν τῷ ἰῶτα. ἔπειτα τὸ "βέβαιον," ὅτι

<βάσεώς> τινός ἐστιν καὶ στάσεως μίμημα ἀλλ’ οὐ φορᾶς.

437bἔπειτα ἡ "ἱστορία" αὐτό που σημαίνει ὅτι <ἵστησι> τὸν

<ῥοῦν>. καὶ τὸ "πιστὸν" <ἱστὰν> παντάπασι σημαίνει. ἔπειτα

δὲ ἡ "μνήμη" παντί που μηνύει ὅτι <μονή> ἐστιν ἐν τῇ ψυχῇ

ἀλλ’ οὐ φορά. εἰ δὲ βούλει, ἡ "ἁμαρτία" καὶ ἡ "συμφορά,"

(5)εἰ κατὰ τὸ ὄνομά τις ἀκολουθήσει, φανεῖται ταὐτὸν τῇ

"συνέσει" ταύτῃ καὶ "ἐπιστήμῃ" καὶ τοῖς ἄλλοις πᾶσι

τοῖς περὶ τὰ σπουδαῖα ὀνόμασιν. ἔτι τοίνυν ἡ "ἀμαθία"

καὶ ἡ "ἀκολασία" παραπλησία τούτοις φαίνεται· ἡ μὲν

437cγὰρ τοῦ <ἅμα θεῷ ἰόντος> πορεία φαίνεται, ἡ "ἀμαθία,"

ἡ δ’ "ἀκολασία" παντάπασιν <ἀκολουθία> τοῖς <πράγμασι>

φαίνεται. καὶ οὕτως, ἃ νομίζομεν ἐπὶ τοῖς κακίστοις ὀνό-

ματα εἶναι, ὁμοιότατ’ ἂν φαίνοιτο τοῖς ἐπὶ τοῖς καλλίστοις.

(5)οἶμαι δὲ καὶ ἄλλα πόλλ’ ἄν τις εὕροι εἰ πραγματεύοιτο,

ἐξ ὧν οἰηθείη ἂν αὖ πάλιν τὸν τὰ ὀνόματα τιθέμενον

οὐχὶ ἰόντα οὐδὲ φερόμενα ἀλλὰ μένοντα τὰ πράγματα

σημαίνειν.

437d     {ΚΡ.} Ἀλλ’, ὦ Σώκρατες, ὁρᾷς ὅτι τὰ πολλὰ ἐκείνως

ἐσήμαινεν.

     {ΣΩ.} Τί οὖν τοῦτο, ὦ Κρατύλε; ὥσπερ ψήφους διαριθμη-

σόμεθα τὰ ὀνόματα, καὶ ἐν τούτῳ ἔσται ἡ ὀρθότης; ὁπότερα

(5)ἂν πλείω φαίνηται τὰ ὀνόματα σημαίνοντα, ταῦτα δὴ ἔσται

τἀληθῆ;

     {ΚΡ.} Οὔκουν εἰκός γε.

     {ΣΩ.} Οὐδ’ ὁπωστιοῦν, ὦ φίλε. καὶ ταῦτα μέν γε αὐτοῦ

438aἐάσωμεν, ἐπανέλθωμεν δὲ πάλιν ὅθεν δεῦρο μετέβημεν.

ἄρτι γὰρ ἐν τοῖς πρόσθεν, εἰ μέμνησαι, τὸν τιθέμενον τὰ

ὀνόματα ἀναγκαῖον ἔφησθα εἶναι εἰδότα τίθεσθαι οἷς ἐτίθετο.

πότερον οὖν ἔτι σοι δοκεῖ οὕτως ἢ οὔ;

(5)     {ΚΡ.} Ἔτι.

     {ΣΩ.} Ἦ καὶ τὸν τὰ πρῶτα τιθέμενον εἰδότα φῂς τίθεσθαι;

     {ΚΡ.} Εἰδότα.

     {ΣΩ.} Ἐκ ποίων οὖν ὀνομάτων ἢ μεμαθηκὼς ἢ ηὑρηκὼς ἦν

438bτὰ πράγματα, εἴπερ τά γε πρῶτα μήπω ἔκειτο, μαθεῖν δ’ αὖ

φαμεν τὰ πράγματα καὶ εὑρεῖν ἀδύνατον εἶναι ἄλλως ἢ τὰ

ὀνόματα μαθόντας ἢ αὐτοὺς ἐξευρόντας οἷά ἐστι;

     {ΚΡ.} Δοκεῖς τί μοι λέγειν, ὦ Σώκρατες.

(5)     {ΣΩ.} Τίνα οὖν τρόπον φῶμεν αὐτοὺς εἰδότας θέσθαι ἢ

νομοθέτας εἶναι, πρὶν καὶ ὁτιοῦν ὄνομα κεῖσθαί τε καὶ

ἐκείνους εἰδέναι, εἴπερ μὴ ἔστι τὰ πράγματα μαθεῖν ἀλλ’ ἢ

ἐκ τῶν ὀνομάτων;

438c     {ΚΡ.} Οἶμαι μὲν ἐγὼ τὸν ἀληθέστατον λόγον περὶ τούτων

εἶναι, ὦ Σώκρατες, μείζω τινὰ δύναμιν εἶναι ἢ ἀνθρωπείαν

τὴν θεμένην τὰ πρῶτα ὀνόματα τοῖς πράγμασιν, ὥστε

ἀναγκαῖον εἶναι αὐτὰ ὀρθῶς ἔχειν.

(5)     {ΣΩ.} Εἶτα οἴει ἐναντία ἂν ἐτίθετο αὐτὸς αὑτῷ ὁ θείς, ὢν

δαίμων τις ἢ θεός; ἢ οὐδέν σοι ἐδοκοῦμεν ἄρτι λέγειν;

     {ΚΡ.} Ἀλλὰ μὴ οὐκ ἦν τούτων τὰ ἕτερα ὀνόματα.

     {ΣΩ.} Πότερα, ὦ ἄριστε, τὰ ἐπὶ τὴν στάσιν ἄγοντα ἢ τὰ

ἐπὶ τὴν φοράν; οὐ γάρ που κατὰ τὸ ἄρτι λεχθὲν πλήθει

(10)κριθήσεται.

438d     {ΚΡ.} Οὔτοι δὴ δίκαιόν γε, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Ὀνομάτων οὖν στασιασάντων, καὶ τῶν μὲν φασκόντων

ἑαυτὰ εἶναι τὰ ὅμοια τῇ ἀληθείᾳ, τῶν δ’ ἑαυτά, τίνι ἔτι δια-

κρινοῦμεν, ἢ ἐπὶ τί ἐλθόντες; οὐ γάρ που ἐπὶ ὀνόματά γε

(5)ἕτερα ἄλλα τούτων· οὐ γὰρ ἔστιν, ἀλλὰ δῆλον ὅτι ἄλλ’ ἄττα

ζητητέα πλὴν ὀνομάτων, ἃ ἡμῖν ἐμφανιεῖ ἄνευ ὀνομάτων

ὁπότερα τούτων ἐστὶ τἀληθῆ, δείξαντα δῆλον ὅτι τὴν ἀλήθειαν

τῶν ὄντων.

438e     {ΚΡ.} Δοκεῖ μοι οὕτω.

     {ΣΩ.} Ἔστιν ἄρα, ὡς ἔοικεν, ὦ Κρατύλε, δυνατὸν μαθεῖν

ἄνευ ὀνομάτων τὰ ὄντα, εἴπερ ταῦτα οὕτως ἔχει.

     {ΚΡ.} Φαίνεται.

(5)     {ΣΩ.} Διὰ τίνος ἄλλου οὖν ἔτι προσδοκᾷς ἂν ταῦτα

μαθεῖν; ἆρα δι’ ἄλλου του ἢ οὗπερ εἰκός τε καὶ δικαιότατον,

δι’ ἀλλήλων γε, εἴ πῃ συγγενῆ ἐστιν, καὶ αὐτὰ δι’ αὑτῶν;

τὸ γάρ που ἕτερον ἐκείνων καὶ ἀλλοῖον ἕτερον ἄν τι καὶ

ἀλλοῖον σημαίνοι ἀλλ’ οὐκ ἐκεῖνα.

(10)     {ΚΡ.} Ἀληθῆ μοι φαίνῃ λέγειν.

439a     {ΣΩ.} Ἔχε δὴ πρὸς Διός· τὰ δὲ ὀνόματα οὐ πολλάκις

μέντοι ὡμολογήσαμεν τὰ καλῶς κείμενα ἐοικότα εἶναι ἐκείνοις

ὧν ὀνόματα κεῖται, καὶ εἶναι εἰκόνας τῶν πραγμάτων;

     {ΚΡ.} Ναί.

(5)     {ΣΩ.} Εἰ οὖν ἔστι μὲν ὅτι μάλιστα δι’ ὀνομάτων τὰ πρά-

γματα μανθάνειν, ἔστι δὲ καὶ δι’ αὐτῶν, ποτέρα ἂν εἴη καλλίων

καὶ σαφεστέρα ἡ μάθησις; ἐκ τῆς εἰκόνος μανθάνειν αὐτήν

τε αὐτὴν εἰ καλῶς εἴκασται, καὶ τὴν ἀλήθειαν ἧς ἦν εἰκών,

439bἢ ἐκ τῆς ἀληθείας αὐτήν τε αὐτὴν καὶ τὴν εἰκόνα αὐτῆς εἰ

πρεπόντως εἴργασται;

     {ΚΡ.} Ἐκ τῆς ἀληθείας μοι δοκεῖ ἀνάγκη εἶναι.

     {ΣΩ.} Ὅντινα μὲν τοίνυν τρόπον δεῖ μανθάνειν ἢ εὑρίσκειν

(5)τὰ ὄντα, μεῖζον ἴσως ἐστὶν ἐγνωκέναι ἢ κατ’ ἐμὲ καὶ σέ·

ἀγαπητὸν δὲ καὶ τοῦτο ὁμολογήσασθαι, ὅτι οὐκ ἐξ ὀνομάτων

ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον αὐτὰ ἐξ αὑτῶν καὶ μαθητέον καὶ ζητητέον

ἢ ἐκ τῶν ὀνομάτων.

     {ΚΡ.} Φαίνεται, ὦ Σώκρατες.

(10)     {ΣΩ.} Ἔτι τοίνυν τόδε σκεψώμεθα, ὅπως μὴ ἡμᾶς τὰ

439cπολλὰ ταῦτα ὀνόματα ἐς ταὐτὸν τείνοντα ἐξαπατᾷ, εἰ τῷ

ὄντι μὲν οἱ θέμενοι αὐτὰ διανοηθέντες γε ἔθεντο ὡς ἰόντων

ἁπάντων ἀεὶ καὶ ῥεόντων_φαίνονται γὰρ ἔμοιγε καὶ αὐτῷ

οὕτω διανοηθῆναι_τὸ δ’, εἰ ἔτυχεν, οὐχ οὕτως ἔχει, ἀλλ’

(5)οὗτοι αὐτοί τε ὥσπερ εἴς τινα δίνην ἐμπεσόντες κυκῶνται

καὶ ἡμᾶς ἐφελκόμενοι προσεμβάλλουσιν. σκέψαι γάρ, ὦ

θαυμάσιε Κρατύλε, ὃ ἔγωγε πολλάκις ὀνειρώττω. πότερον

φῶμέν τι εἶναι αὐτὸ καλὸν καὶ ἀγαθὸν καὶ ἓν ἕκαστον τῶν

439dὄντων οὕτω, ἢ μή;

     {ΚΡ.} Ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, [εἶναι].

     {ΣΩ.} Αὐτὸ τοίνυν ἐκεῖνο σκεψώμεθα, μὴ εἰ πρόσωπόν τί

ἐστιν καλὸν ἤ τι τῶν τοιούτων, καὶ δοκεῖ ταῦτα πάντα ῥεῖν·

(5)ἀλλ’ αὐτό, φῶμεν, τὸ καλὸν οὐ τοιοῦτον ἀεί ἐστιν οἷόν

ἐστιν;

     {ΚΡ.} Ἀνάγκη.

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν οἷόν τε προσειπεῖν αὐτὸ ὀρθῶς, εἰ ἀεὶ

ὑπεξέρχεται, πρῶτον μὲν ὅτι ἐκεῖνό ἐστιν, ἔπειτα ὅτι τοιοῦτον,

(10)ἢ ἀνάγκη ἅμα ἡμῶν λεγόντων ἄλλο αὐτὸ εὐθὺς γίγνεσθαι

καὶ ὑπεξιέναι καὶ μηκέτι οὕτως ἔχειν;

     {ΚΡ.} Ἀνάγκη.

439e     {ΣΩ.} Πῶς οὖν ἂν εἴη τὶ ἐκεῖνο ὃ μηδέποτε ὡσαύτως

ἔχει; εἰ γάρ ποτε ὡσαύτως ἴσχει, ἔν γ’ ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ

δῆλον ὅτι οὐδὲν μεταβαίνει· εἰ δὲ ἀεὶ ὡσαύτως ἔχει καὶ τὸ

αὐτό ἐστι, πῶς ἂν τοῦτό γε μεταβάλλοι ἢ κινοῖτο, μηδὲν

(5)ἐξιστάμενον τῆς αὑτοῦ ἰδέας;

     {ΚΡ.} Οὐδαμῶς.

     {ΣΩ.} Ἀλλὰ μὴν οὐδ’ ἂν γνωσθείη γε ὑπ’ οὐδενός. ἅμα

440aγὰρ ἂν ἐπιόντος τοῦ γνωσομένου ἄλλο καὶ ἀλλοῖον γίγνοιτο,

ὥστε οὐκ ἂν γνωσθείη ἔτι ὁποῖόν γέ τί ἐστιν ἢ πῶς ἔχον·

γνῶσις δὲ δήπου οὐδεμία γιγνώσκει ὃ γιγνώσκει μηδαμῶς

ἔχον.

(5)     {ΚΡ.} Ἔστιν ὡς λέγεις.

     {ΣΩ.} Ἀλλ’ οὐδὲ γνῶσιν εἶναι φάναι εἰκός, ὦ Κρατύλε, εἰ

μεταπίπτει πάντα χρήματα καὶ μηδὲν μένει. εἰ μὲν γὰρ

αὐτὸ τοῦτο, ἡ γνῶσις, τοῦ γνῶσις εἶναι μὴ μεταπίπτει, μένοι

τε ἂν ἀεὶ ἡ γνῶσις καὶ εἴη γνῶσις. εἰ δὲ καὶ αὐτὸ τὸ εἶδος

440bμεταπίπτει τῆς γνώσεως, ἅμα τ’ ἂν μεταπίπτοι εἰς ἄλλο

εἶδος γνώσεως καὶ οὐκ ἂν εἴη γνῶσις· εἰ δὲ ἀεὶ μεταπίπτει,

ἀεὶ οὐκ ἂν εἴη γνῶσις, καὶ ἐκ τούτου τοῦ λόγου οὔτε τὸ

γνωσόμενον οὔτε τὸ γνωσθησόμενον ἂν εἴη. εἰ δὲ ἔστι μὲν

(5)ἀεὶ τὸ γιγνῶσκον, ἔστι δὲ τὸ γιγνωσκόμενον, ἔστι δὲ τὸ

καλόν, ἔστι δὲ τὸ ἀγαθόν, ἔστι δὲ ἓν ἕκαστον τῶν ὄντων,

οὔ μοι φαίνεται ταῦτα ὅμοια ὄντα, ἃ νῦν ἡμεῖς λέγομεν, ῥοῇ

440cοὐδὲν οὐδὲ φορᾷ. ταῦτ’ οὖν πότερόν ποτε οὕτως ἔχει ἢ

ἐκείνως ὡς οἱ περὶ Ἡράκλειτόν τε λέγουσιν καὶ ἄλλοι

πολλοί, μὴ οὐ ῥᾴδιον ᾖ ἐπισκέψασθαι, οὐδὲ πάνυ νοῦν

ἔχοντος ἀνθρώπου ἐπιτρέψαντα ὀνόμασιν αὑτὸν καὶ τὴν αὑτοῦ

(5)ψυχὴν θεραπεύειν, πεπιστευκότα ἐκείνοις καὶ τοῖς θεμένοις

αὐτά, διισχυρίζεσθαι ὥς τι εἰδότα, καὶ αὑτοῦ τε καὶ τῶν ὄντων

καταγιγνώσκειν ὡς οὐδὲν ὑγιὲς οὐδενός, ἀλλὰ πάντα ὥσπερ

κεράμια ῥεῖ, καὶ ἀτεχνῶς ὥσπερ οἱ κατάρρῳ νοσοῦντες

440dἄνθρωποι οὕτως οἴεσθαι καὶ τὰ πράγματα διακεῖσθαι, ὑπὸ

ῥεύματός τε καὶ κατάρρου πάντα [τὰ] χρήματα ἔχεσθαι. ἴσως

μὲν οὖν δή, ὦ Κρατύλε, οὕτως ἔχει, ἴσως δὲ καὶ οὔ. σκο-

πεῖσθαι οὖν χρὴ ἀνδρείως τε καὶ εὖ, καὶ μὴ ῥᾳδίως ἀποδέ-

(5)χεσθαι_ἔτι γὰρ νέος εἶ καὶ ἡλικίαν ἔχεις_σκεψάμενον δέ,

ἐὰν εὕρῃς, μεταδιδόναι καὶ ἐμοί.

     {ΚΡ.} Ἀλλὰ ποιήσω ταῦτα. εὖ μέντοι ἴσθι, ὦ Σώκρατες,

ὅτι οὐδὲ νυνὶ ἀσκέπτως ἔχω, ἀλλά μοι σκοπουμένῳ καὶ

440eπράγματα ἔχοντι πολὺ μᾶλλον ἐκείνως φαίνεται ἔχειν ὡς

Ἡράκλειτος λέγει.

     {ΣΩ.} Εἰς αὖθις τοίνυν με, ὦ ἑταῖρε, διδάξεις, ἐπειδὰν

ἥκῃς· νῦν δέ, ὥσπερ παρεσκεύασαι, πορεύου εἰς ἀγρόν·

(5)προπέμψει δέ σε καὶ Ἑρμογένης ὅδε.

     {ΚΡ.} Ταῦτ’ ἔσται, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ καὶ σὺ πειρῶ ἔτι

ἐννοεῖν ταῦτα ἤδη.