281a     {ΣΩ.} Ἱππίας ὁ καλός τε καὶ σοφός· ὡς διὰ χρόνου ἡμῖν

κατῆρας εἰς τὰς Ἀθήνας.

     {ΙΠ.} Οὐ γὰρ σχολή, ὦ Σώκρατες. ἡ γὰρ Ἦλις ὅταν τι

δέηται διαπράξασθαι πρός τινα τῶν πόλεων, ἀεὶ ἐπὶ πρῶτον

(5)ἐμὲ ἔρχεται τῶν πολιτῶν αἱρουμένη πρεσβευτήν, ἡγουμένη

δικαστὴν καὶ ἄγγελον ἱκανώτατον εἶναι τῶν λόγων οἳ ἂν

281bπαρὰ τῶν πόλεων ἑκάστων λέγωνται. πολλάκις μὲν οὖν

καὶ εἰς ἄλλας πόλεις ἐπρέσβευσα, πλεῖστα δὲ καὶ περὶ

πλείστων καὶ μεγίστων εἰς τὴν Λακεδαίμονα· διὸ δή, ὃ σὺ

ἐρωτᾷς, οὐ θαμίζω εἰς τούσδε τοὺς τόπους.

(5)     {ΣΩ.} Τοιοῦτον μέντοι, ὦ Ἱππία, ἔστι τὸ τῇ ἀληθείᾳ

σοφόν τε καὶ τέλειον ἄνδρα εἶναι. σὺ γὰρ καὶ ἰδίᾳ ἱκανὸς

εἶ παρὰ τῶν νέων πολλὰ χρήματα λαμβάνων ἔτι πλείω

281cὠφελεῖν ὧν λαμβάνεις, καὶ αὖ δημοσίᾳ τὴν σαυτοῦ πόλιν

ἱκανὸς εὐεργετεῖν, ὥσπερ χρὴ τὸν μέλλοντα μὴ καταφρο-

νήσεσθαι ἀλλ’ εὐδοκιμήσειν ἐν τοῖς πολλοῖς. ἀτάρ, ὦ Ἱππία,

τί ποτε τὸ αἴτιον ὅτι οἱ παλαιοὶ ἐκεῖνοι, ὧν ὀνόματα μεγάλα

(5)λέγεται ἐπὶ σοφίᾳ, Πιττακοῦ τε καὶ Βίαντος καὶ τῶν ἀμφὶ

τὸν Μιλήσιον Θαλῆν καὶ ἔτι τῶν ὕστερον μέχρι Ἀναξαγόρου,

ὡς ἢ πάντες ἢ οἱ πολλοὶ αὐτῶν φαίνονται ἀπεχόμενοι τῶν

πολιτικῶν πράξεων;

     {ΙΠ.} Τί δ’ οἴει, ὦ Σώκρατες, ἄλλο γε ἢ ἀδύνατοι ἦσαν

281dκαὶ οὐχ ἱκανοὶ ἐξικνεῖσθαι φρονήσει ἐπ’ ἀμφότερα, τά τε

κοινὰ καὶ τὰ ἴδια;

     {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν πρὸς Διός, ὥσπερ αἱ ἄλλαι τέχναι ἐπιδε-

δώκασι καὶ εἰσὶ παρὰ τοὺς νῦν δημιουργοὺς οἱ παλαιοὶ

(5)φαῦλοι, οὕτω καὶ τὴν ὑμετέραν τὴν τῶν σοφιστῶν τέχνην

ἐπιδεδωκέναι φῶμεν καὶ εἶναι τῶν ἀρχαίων τοὺς περὶ τὴν

σοφίαν φαύλους πρὸς ὑμᾶς;

     {ΙΠ.} Πάνυ μὲν οὖν ὀρθῶς λέγεις.

     {ΣΩ.} Εἰ ἄρα νῦν ἡμῖν, ὦ Ἱππία, ὁ Βίας ἀναβιοίη, γέλωτ’

282aἂν ὄφλοι πρὸς ὑμᾶς, ὥσπερ καὶ τὸν Δαίδαλόν φασιν οἱ

ἀνδριαντοποιοί, νῦν εἰ γενόμενος τοιαῦτ’ ἐργάζοιτο οἷα ἦν

ἀφ’ ὧν τοὔνομ’ ἔσχεν, καταγέλαστον ἂν εἶναι.

     {ΙΠ.} Ἔστι μὲν ταῦτα, ὦ Σώκρατες, οὕτως ὡς σὺ λέγεις·

(5)εἴωθα μέντοι ἔγωγε τοὺς παλαιούς τε καὶ προτέρους ἡμῶν

προτέρους τε καὶ μᾶλλον ἐγκωμιάζειν ἢ τοὺς νῦν, εὐλαβού-

μενος μὲν φθόνον τῶν ζώντων, φοβούμενος δὲ μῆνιν τῶν

τετελευτηκότων.

282b     {ΣΩ.} Καλῶς γε σύ, ὦ Ἱππία, ὀνομάζων τε καὶ διανοούμενος,

ὡς ἐμοὶ δοκεῖς. συμμαρτυρῆσαι δέ σοι ἔχω ὅτι ἀληθῆ λέγεις,

καὶ τῷ ὄντι ὑμῶν ἐπιδέδωκεν ἡ τέχνη πρὸς τὸ καὶ τὰ δημόσια

πράττειν δύνασθαι μετὰ τῶν ἰδίων. Γοργίας τε γὰρ οὗτος

(5)ὁ Λεοντῖνος σοφιστὴς δεῦρο ἀφίκετο δημοσίᾳ οἴκοθεν πρε-

σβεύων, ὡς ἱκανώτατος ὢν Λεοντίνων τὰ κοινὰ πράττειν,

καὶ ἔν τε τῷ δήμῳ ἔδοξεν ἄριστα εἰπεῖν, καὶ ἰδίᾳ ἐπιδείξεις

ποιούμενος καὶ συνὼν τοῖς νέοις χρήματα πολλὰ ἠργάσατο

282cκαὶ ἔλαβεν ἐκ τῆσδε τῆς πόλεως· εἰ δὲ βούλει, ὁ ἡμέτερος

ἑταῖρος Πρόδικος οὗτος πολλάκις μὲν καὶ ἄλλοτε δημοσίᾳ

ἀφίκετο, ἀτὰρ τὰ τελευταῖα ἔναγχος ἀφικόμενος δημοσίᾳ ἐκ

Κέω λέγων τ’ ἐν τῇ βουλῇ πάνυ ηὐδοκίμησεν καὶ ἰδίᾳ

(5)ἐπιδείξεις ποιούμενος καὶ τοῖς νέοις συνὼν χρήματα ἔλαβεν

θαυμαστὰ ὅσα. τῶν δὲ παλαιῶν ἐκείνων οὐδεὶς πώποτε

ἠξίωσεν ἀργύριον μισθὸν πράξασθαι οὐδ’ ἐπιδείξεις ποιή-

282dσασθαι ἐν παντοδαποῖς ἀνθρώποις τῆς ἑαυτοῦ σοφίας· οὕτως

ἦσαν εὐήθεις καὶ ἐλελήθει αὐτοὺς ἀργύριον ὡς πολλοῦ

ἄξιον εἴη. τούτων δ’ ἑκάτερος πλέον ἀργύριον ἀπὸ σοφίας

εἴργασται ἢ ἄλλος δημιουργὸς ἀφ’ ἧστινος τέχνης· καὶ ἔτι

(5)πρότερος τούτων Πρωταγόρας.

     {ΙΠ.} Οὐδὲν γάρ, ὦ Σώκρατες, οἶσθα τῶν καλῶν περὶ τοῦτο.

εἰ γὰρ εἰδείης ὅσον ἀργύριον εἴργασμαι ἐγώ, θαυμάσαις ἄν·

καὶ τὰ μὲν ἄλλα ἐῶ, ἀφικόμενος δέ ποτε εἰς Σικελίαν, Πρωτα-

282eγόρου αὐτόθι ἐπιδημοῦντος καὶ εὐδοκιμοῦντος καὶ πρεσβυτέρου

ὄντος πολὺ νεώτερος ὢν ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ πάνυ πλέον ἢ πεντή-

κοντα καὶ ἑκατὸν μνᾶς ἠργασάμην, καὶ ἐξ ἑνός γε χωρίου

πάνυ σμικροῦ, Ἰνυκοῦ, πλέον ἢ εἴκοσι μνᾶς· καὶ τοῦτο ἐλθὼν

(5)οἴκαδε φέρων τῷ πατρὶ ἔδωκα, ὥστε ἐκεῖνον καὶ τοὺς ἄλλους

πολίτας θαυμάζειν τε καὶ ἐκπεπλῆχθαι. καὶ σχεδόν τι οἶμαι

ἐμὲ πλείω χρήματα εἰργάσθαι ἢ ἄλλους σύνδυο οὕστινας

βούλει τῶν σοφιστῶν.

     {ΣΩ.} Καλόν γε, ὦ Ἱππία, λέγεις καὶ μέγα τεκμήριον

283aσοφίας τῆς τε σεαυτοῦ καὶ τῶν νῦν ἀνθρώπων πρὸς

τοὺς ἀρχαίους ὅσον διαφέρουσι. τῶν γὰρ προτέρων [περὶ

Ἀναξαγόρου λέγεται] πολλὴ ἀμαθία κατὰ τὸν σὸν λόγον.

τοὐναντίον γὰρ Ἀναξαγόρᾳ φασὶ συμβῆναι ἢ ὑμῖν· κατα-

(5)λειφθέντων γὰρ αὐτῷ πολλῶν χρημάτων καταμελῆσαι καὶ

ἀπολέσαι πάντα_οὕτως αὐτὸν ἀνόητα σοφίζεσθαι_λέγουσι

δὲ καὶ περὶ ἄλλων τῶν παλαιῶν ἕτερα τοιαῦτα. τοῦτο μὲν

οὖν μοι δοκεῖς καλὸν τεκμήριον ἀποφαίνειν περὶ σοφίας τῶν

283bνῦν πρὸς τοὺς προτέρους, καὶ πολλοῖς συνδοκεῖ ὅτι τὸν σοφὸν

αὐτὸν αὑτῷ μάλιστα δεῖ σοφὸν εἶναι· τούτου δ’ ὅρος ἐστὶν

ἄρα, ὃς ἂν πλεῖστον ἀργύριον ἐργάσηται. καὶ ταῦτα μὲν

ἱκανῶς ἐχέτω· τόδε δέ μοι εἰπέ, σὺ αὐτὸς πόθεν πλεῖστον

(5)ἀργύριον ἠργάσω τῶν πόλεων εἰς ἃς ἀφικνῇ; ἢ δῆλον ὅτι ἐκ

Λακεδαίμονος, οἷπερ καὶ πλειστάκις ἀφῖξαι;

     {ΙΠ.} Οὐ μὰ τὸν Δία, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Πῶς φῄς; ἀλλ’ ἐλάχιστον;

283c     {ΙΠ.} Οὐδὲν μὲν οὖν τὸ παράπαν πώποτε.

     {ΣΩ.} Τέρας λέγεις καὶ θαυμαστόν, ὦ Ἱππία. καί μοι

εἰπέ· πότερον ἡ σοφία ἡ σὴ οὐχ οἵα τοὺς συνόντας αὐτῇ

καὶ μανθάνοντας εἰς ἀρετὴν βελτίους ποιεῖν; — {ΙΠ.} Καὶ

(5)πολύ γε, ὦ Σώκρατες. — {ΣΩ.} Ἀλλὰ τοὺς μὲν Ἰνυκίνων

ὑεῖς οἷός τε ἦσθα ἀμείνους ποιῆσαι, τοὺς δὲ Σπαρτιατῶν

ἠδυνάτεις; — {ΙΠ.} Πολλοῦ γε δέω. — {ΣΩ.} Ἀλλὰ δῆτα Σικε-

λιῶται μὲν ἐπιθυμοῦσιν ἀμείνους γίγνεσθαι, Λακεδαιμόνιοι

283dδ’ οὔ; — {ΙΠ.} Πάντως γέ που, ὦ Σώκρατες, καὶ Λακεδαι-

μόνιοι. — {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν χρημάτων ἐνδείᾳ ἔφευγον τὴν σὴν

ὁμιλίαν; — {ΙΠ.} Οὐ δῆτα, ἐπεὶ ἱκανὰ αὐτοῖς ἐστιν.

     {ΣΩ.} Τί δῆτ’ ἂν εἴη ὅτι ἐπιθυμοῦντες καὶ ἔχοντες χρή-

(5)ματα, καὶ σοῦ δυναμένου τὰ μέγιστα αὐτοὺς ὠφελεῖν, οὐ

πλήρη σε ἀργυρίου ἀπέπεμψαν; ἀλλ’ ἐκεῖνο, μῶν μὴ Λακε-

δαιμόνιοι σοῦ βέλτιον ἂν παιδεύσειαν τοὺς αὑτῶν παῖδας; ἢ

τοῦτο φῶμεν οὕτω, καὶ σὺ συγχωρεῖς;

283e     {ΙΠ.} Οὐδ’ ὁπωστιοῦν.

     {ΣΩ.} Πότερον οὖν τοὺς νέους οὐχ οἷός τ’ ἦσθα πείθειν ἐν

Λακεδαίμονι ὡς σοὶ συνόντες πλέον ἂν εἰς ἀρετὴν ἐπιδιδοῖεν

ἢ τοῖς ἑαυτῶν, ἢ τοὺς ἐκείνων πατέρας ἠδυνάτεις πείθειν ὅτι

(5)σοὶ χρὴ παραδιδόναι μᾶλλον ἢ αὐτοὺς ἐπιμελεῖσθαι, εἴπερ τι

τῶν ὑέων κήδονται; οὐ γάρ που ἐφθόνουν γε τοῖς ἑαυτῶν

παισὶν ὡς βελτίστοις γενέσθαι.

     {ΙΠ.} Οὐκ οἶμαι ἔγωγε φθονεῖν.

     {ΣΩ.} Ἀλλὰ μὴν εὔνομός γ’ ἡ Λακεδαίμων. — {ΙΠ.} Πῶς γὰρ

284aοὔ; — {ΣΩ.} Ἐν δέ γε ταῖς εὐνόμοις πόλεσιν τιμιώτατον ἡ

ἀρετή. — {ΙΠ.} Πάνυ γε. — {ΣΩ.} Σὺ δὲ ταύτην παραδιδόναι

ἄλλῳ κάλλιστ’ ἀνθρώπων ἐπίστασαι. — {ΙΠ.} Καὶ πολύ γε,

ὦ Σώκρατες. — {ΣΩ.} Ὁ οὖν κάλλιστ’ ἐπιστάμενος ἱππικὴν

(5)παραδιδόναι ἆρ’ οὐκ ἂν ἐν Θετταλίᾳ τῆς Ἑλλάδος μάλιστα

τιμῷτο καὶ πλεῖστα χρήματα λαμβάνοι, καὶ ἄλλοθι ὅπου

τοῦτο σπουδάζοιτο; — {ΙΠ.} Εἰκός γε. — {ΣΩ.} Ὁ δὴ δυνάμενος

παραδιδόναι τὰ πλείστου ἄξια μαθήματα εἰς ἀρετὴν οὐκ ἐν

284bΛακεδαίμονι μάλιστα τιμήσεται καὶ πλεῖστα ἐργάσεται χρή-

ματα, ἂν βούληται, καὶ ἐν ἄλλῃ πόλει ἥτις τῶν Ἑλληνίδων

εὐνομεῖται; ἀλλ’ ἐν Σικελίᾳ, ὦ ἑταῖρε, οἴει μᾶλλον καὶ ἐν

Ἰνυκῷ; ταῦτα πειθώμεθα, ὦ Ἱππία; ἐὰν γὰρ σὺ κελεύῃς,

(5)πειστέον.

     {ΙΠ.} Οὐ γὰρ πάτριον, ὦ Σώκρατες, Λακεδαιμονίοις κινεῖν

τοὺς νόμους, οὐδὲ παρὰ τὰ εἰωθότα παιδεύειν τοὺς ὑεῖς.

     {ΣΩ.} Πῶς λέγεις; Λακεδαιμονίοις οὐ πάτριον ὀρθῶς

284cπράττειν ἀλλ’ ἐξαμαρτάνειν;

     {ΙΠ.} Οὐκ ἂν φαίην ἔγωγε, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν ὀρθῶς ἂν πράττοιεν βέλτιον ἀλλὰ μὴ χεῖρον

παιδεύοντες τοὺς νέους;

(5)     {ΙΠ.} Ὀρθῶς· ἀλλὰ ξενικὴν παίδευσιν οὐ νόμιμον αὐτοῖς

παιδεύειν, ἐπεὶ εὖ ἴσθι, εἴπερ τις ἄλλος ἐκεῖθεν χρήματα

ἔλαβεν πώποτε ἐπὶ παιδεύσει, καὶ ἐμὲ ἂν λαβεῖν πολὺ

μάλιστα_χαίρουσι γοῦν ἀκούοντες ἐμοῦ καὶ ἐπαινοῦσιν_

ἀλλ’, ὃ λέγω, οὐ νόμος.

284d     {ΣΩ.} Νόμον δὲ λέγεις, ὦ Ἱππία, βλάβην πόλεως εἶναι ἢ

ὠφελίαν; — {ΙΠ.} Τίθεται μὲν οἶμαι ὠφελίας ἕνεκα, ἐνίοτε δὲ

καὶ βλάπτει, ἐὰν κακῶς τεθῇ ὁ νόμος. — {ΣΩ.} Τί δέ; οὐχ

ὡς ἀγαθὸν μέγιστον πόλει τίθενται τὸν νόμον οἱ τιθέμενοι;

(5)καὶ ἄνευ τούτου μετὰ εὐνομίας ἀδύνατον οἰκεῖν; — {ΙΠ.} Ἀληθῆ

λέγεις. — {ΣΩ.} Ὅταν ἄρα ἀγαθοῦ ἁμάρτωσιν οἱ ἐπιχειροῦντες

τοὺς νόμους τιθέναι, νομίμου τε καὶ νόμου ἡμαρτήκασιν· ἢ

284eπῶς λέγεις; — {ΙΠ.} Τῷ μὲν ἀκριβεῖ λόγῳ, ὦ Σώκρατες, οὕτως

ἔχει· οὐ μέντοι εἰώθασιν ἅνθρωποι ὀνομάζειν οὕτω. — {ΣΩ.}

Πότερον, ὦ Ἱππία, οἱ εἰδότες ἢ οἱ μὴ εἰδότες; — {ΙΠ.} Οἱ

πολλοί. — {ΣΩ.} Εἰσὶν δ’ οὗτοι οἱ εἰδότες τἀληθές, οἱ πολλοί;

(5)— {ΙΠ.} Οὐ δῆτα. — {ΣΩ.} Ἀλλὰ μήν που οἵ γ’ εἰδότες τὸ

ὠφελιμώτερον τοῦ ἀνωφελεστέρου νομιμώτερον ἡγοῦνται τῇ

ἀληθείᾳ πᾶσιν ἀνθρώποις· ἢ οὐ συγχωρεῖς; — {ΙΠ.} Ναί,

συγχωρῶ, ὅτι γε τῇ ἀληθείᾳ. — {ΣΩ.} Οὐκοῦν ἔστιν τε καὶ

ἔχει οὕτως ὡς οἱ εἰδότες ἡγοῦνται; — {ΙΠ.} Πάνυ γε.

(10)     {ΣΩ.} Ἔστι δέ γε Λακεδαιμονίοις, ὡς σὺ φῄς, ὠφελιμώ-

285aτερον τὴν ὑπὸ σοῦ παίδευσιν, ξενικὴν οὖσαν, παιδεύεσθαι

μᾶλλον ἢ τὴν ἐπιχωρίαν. — {ΙΠ.} Καὶ ἀληθῆ γε λέγω. — {ΣΩ.}

Καὶ γὰρ ὅτι τὰ ὠφελιμώτερα νομιμώτερά ἐστι, καὶ τοῦτο

λέγεις, ὦ Ἱππία; — {ΙΠ.} Εἶπον γάρ. — {ΣΩ.} Κατὰ τὸν σὸν

(5)ἄρα λόγον τοῖς Λακεδαιμονίων ὑέσιν ὑπὸ Ἱππίου παιδεύεσθαι

νομιμώτερόν ἐστιν, ὑπὸ δὲ τῶν πατέρων ἀνομώτερον, εἴπερ τῷ

ὄντι ὑπὸ σοῦ πλείω ὠφεληθήσονται. — {ΙΠ.} Ἀλλὰ μὴν ὠφελη-

285bθήσονται, ὦ Σώκρατες. — {ΣΩ.} Παρανομοῦσιν ἄρα Λακεδαι-

μόνιοι οὐ διδόντες σοι χρυσίον καὶ ἐπιτρέποντες τοὺς αὑτῶν

ὑεῖς. — {ΙΠ.} Συγχωρῶ ταῦτα· δοκεῖς γάρ μοι τὸν λόγον πρὸς

ἐμοῦ λέγειν, καὶ οὐδέν με δεῖ αὐτῷ ἐναντιοῦσθαι.

(5)     {ΣΩ.} Παρανόμους μὲν δή, ὦ ἑταῖρε, τοὺς Λάκωνας εὑρί-

σκομεν, καὶ ταῦτ’ εἰς τὰ μέγιστα, τοὺς νομιμωτάτους δοκοῦντας

εἶναι. ἐπαινοῦσι δὲ δή σε πρὸς θεῶν, ὦ Ἱππία, καὶ χαίρουσιν

ἀκούοντες ποῖα; ἢ δῆλον δὴ ὅτι ἐκεῖνα ἃ σὺ κάλλιστα

285cἐπίστασαι, τὰ περὶ τὰ ἄστρα τε καὶ τὰ οὐράνια πάθη; —

{ΙΠ.} Οὐδ’ ὁπωστιοῦν· ταῦτά γε οὐδ’ ἀνέχονται. — {ΣΩ.} Ἀλλὰ

περὶ γεωμετρίας τι χαίρουσιν ἀκούοντες; — {ΙΠ.} Οὐδαμῶς,

ἐπεὶ οὐδ’ ἀριθμεῖν ἐκείνων γε, ὡς ἔπος εἰπεῖν, πολλοὶ

(5)ἐπίστανται. — {ΣΩ.} Πολλοῦ ἄρα δέουσιν περί γε λογισμῶν

ἀνέχεσθαί σου ἐπιδεικνυμένου. — {ΙΠ.} Πολλοῦ μέντοι νὴ Δία.

— {ΣΩ.} Ἀλλὰ δῆτα ἐκεῖνα ἃ σὺ ἀκριβέστατα ἐπίστασαι

285dἀνθρώπων διαιρεῖν, περί τε γραμμάτων δυνάμεως καὶ συλ-

λαβῶν καὶ ῥυθμῶν καὶ ἁρμονιῶν; — {ΙΠ.} Ποίων, ὠγαθέ,

ἁρμονιῶν καὶ γραμμάτων; — {ΣΩ.} Ἀλλὰ τί μήν ἐστιν ἃ ἡδέως

σου ἀκροῶνται καὶ ἐπαινοῦσιν; αὐτός μοι εἰπέ, ἐπειδὴ ἐγὼ

(5)οὐχ εὑρίσκω.

     {ΙΠ.} Περὶ τῶν γενῶν, ὦ Σώκρατες, τῶν τε ἡρώων καὶ τῶν

ἀνθρώπων, καὶ τῶν κατοικίσεων, ὡς τὸ ἀρχαῖον ἐκτίσθησαν

αἱ πόλεις, καὶ συλλήβδην πάσης τῆς ἀρχαιολογίας ἥδιστα

285eἀκροῶνται, ὥστ’ ἔγωγε δι’ αὐτοὺς ἠνάγκασμαι ἐκμεμαθηκέναι

τε καὶ ἐκμεμελετηκέναι πάντα τὰ τοιαῦτα.

     {ΣΩ.} Ναὶ μὰ Δί’, ὦ Ἱππία, ηὐτύχηκάς γε ὅτι Λακε-

δαιμόνιοι οὐ χαίρουσιν ἄν τις αὐτοῖς ἀπὸ Σόλωνος τοὺς

(5)ἄρχοντας τοὺς ἡμετέρους καταλέγῃ· εἰ δὲ μή, πράγματ’ ἂν

εἶχες ἐκμανθάνων.

     {ΙΠ.} Πόθεν, ὦ Σώκρατες; ἅπαξ ἀκούσας πεντήκοντα

ὀνόματα ἀπομνημονεύσω.

     {ΣΩ.} Ἀληθῆ λέγεις, ἀλλ’ ἐγὼ οὐκ ἐνενόησα ὅτι τὸ

(10)μνημονικὸν ἔχεις· ὥστ’ ἐννοῶ ὅτι εἰκότως σοι χαίρουσιν

286aοἱ Λακεδαιμόνιοι ἅτε πολλὰ εἰδότι, καὶ χρῶνται ὥσπερ ταῖς

πρεσβύτισιν οἱ παῖδες πρὸς τὸ ἡδέως μυθολογῆσαι.

     {ΙΠ.} Καὶ ναὶ μὰ Δί’, ὦ Σώκρατες, περί γε ἐπιτηδευμάτων

καλῶν καὶ ἔναγχος αὐτόθι ηὐδοκίμησα διεξιὼν ἃ χρὴ τὸν

(5)νέον ἐπιτηδεύειν. ἔστι γάρ μοι περὶ αὐτῶν παγκάλως λόγος

συγκείμενος, καὶ ἄλλως εὖ διακείμενος καὶ τοῖς ὀνόμασι·

πρόσχημα δέ μοί ἐστι καὶ ἀρχὴ τοιάδε τις τοῦ λόγου.

ἐπειδὴ ἡ Τροία ἥλω, λέγει ὁ λόγος ὅτι Νεοπτόλεμος

286bΝέστορα ἔροιτο ποῖά ἐστι καλὰ ἐπιτηδεύματα, ἃ ἄν τις

ἐπιτηδεύσας νέος ὢν εὐδοκιμώτατος γένοιτο· μετὰ ταῦτα δὴ

λέγων ἐστὶν ὁ Νέστωρ καὶ ὑποτιθέμενος αὐτῷ πάμπολλα

νόμιμα καὶ πάγκαλα. τοῦτον δὴ καὶ ἐκεῖ ἐπεδειξάμην καὶ

(5)ἐνθάδε μέλλω ἐπιδεικνύναι εἰς τρίτην ἡμέραν, ἐν τῷ Φειδο-

στράτου διδασκαλείῳ, καὶ ἄλλα πολλὰ καὶ ἄξια ἀκοῆς·

ἐδεήθη γάρ μου Εὔδικος ὁ Ἀπημάντου. ἀλλ’ ὅπως παρέσῃ

286cκαὶ αὐτὸς καὶ ἄλλους ἄξεις, οἵτινες ἱκανοὶ ἀκούσαντες κρῖναι

τὰ λεγόμενα.

     {ΣΩ.} Ἀλλὰ ταῦτ’ ἔσται, ἂν θεὸς θέλῃ, ὦ Ἱππία. νυνὶ

μέντοι βραχύ τί μοι περὶ αὐτοῦ ἀπόκριναι· καὶ γάρ με εἰς

(5)καλὸν ὑπέμνησας. ἔναγχος γάρ τις, ὦ ἄριστε, εἰς ἀπορίαν

με κατέβαλεν ἐν λόγοις τισὶ τὰ μὲν ψέγοντα ὡς αἰσχρά,

τὰ δ’ ἐπαινοῦντα ὡς καλά, οὕτω πως ἐρόμενος καὶ μάλα

ὑβριστικῶς· "Πόθεν δέ μοι σύ," ἔφη, "ὦ Σώκρατες, οἶσθα

286dὁποῖα καλὰ καὶ αἰσχρά; ἐπεὶ φέρε, ἔχοις ἂν εἰπεῖν τί ἐστι

τὸ καλόν;" καὶ ἐγὼ διὰ τὴν ἐμὴν φαυλότητα ἠπορούμην τε

καὶ οὐκ εἶχον αὐτῷ κατὰ τρόπον ἀποκρίνασθαι· ἀπιὼν οὖν

ἐκ τῆς συνουσίας ἐμαυτῷ τε ὠργιζόμην καὶ ὠνείδιζον, καὶ

(5)ἠπείλουν, ὁπότε πρῶτον ὑμῶν τῳ τῶν σοφῶν ἐντύχοιμι,

ἀκούσας καὶ μαθὼν καὶ ἐκμελετήσας ἰέναι πάλιν ἐπὶ τὸν

ἐρωτήσαντα, ἀναμαχούμενος τὸν λόγον. νῦν οὖν, ὃ λέγω,

εἰς καλὸν ἥκεις, καί με δίδαξον ἱκανῶς αὐτὸ τὸ καλὸν ὅτι

286eἐστί, καὶ πειρῶ μοι ὅτι μάλιστα ἀκριβῶς εἰπεῖν ἀποκρινό-

μενος, μὴ ἐξελεγχθεὶς τὸ δεύτερον αὖθις γέλωτα ὄφλω.

οἶσθα γὰρ δήπου σαφῶς, καὶ σμικρόν που τοῦτ’ ἂν εἴη

μάθημα ὧν σὺ τῶν πολλῶν ἐπίστασαι.

(5)     {ΙΠ.} Σμικρὸν μέντοι νὴ Δί’, ὦ Σώκρατες, καὶ οὐδενὸς

ἄξιον, ὡς ἔπος εἰπεῖν.

     {ΣΩ.} Ῥᾳδίως ἄρα μαθήσομαι καὶ οὐδείς με ἐξελέγξει ἔτι.

     {ΙΠ.} Οὐδεὶς μέντοι· φαῦλον γὰρ ἂν εἴη τὸ ἐμὸν πρᾶγμα

287aκαὶ ἰδιωτικόν.

     {ΣΩ.} Εὖ γε νὴ τὴν Ἥραν λέγεις, ὦ Ἱππία, εἰ χειρωσόμεθα

τὸν ἄνδρα. ἀτὰρ μή τι κωλύω μιμούμενος ἐγὼ ἐκεῖνον,

ἐὰν σοῦ ἀποκρινομένου ἀντιλαμβάνωμαι τῶν λόγων, ἵνα ὅτι

(5)μάλιστά με ἐκμελετήσῃς; σχεδὸν γάρ τι ἔμπειρός εἰμι τῶν

ἀντιλήψεων. εἰ οὖν μή τί σοι διαφέρει, βούλομαι ἀντι-

λαμβάνεσθαι, ἵν’ ἐρρωμενέστερον μάθω.

     {ΙΠ.} Ἀλλ’ ἀντιλαμβάνου. καὶ γάρ, ὃ νυνδὴ εἶπον, οὐ

287bμέγα ἐστὶ τὸ ἐρώτημα, ἀλλὰ καὶ πολὺ τούτου χαλεπώτερα

ἂν ἀποκρίνασθαι ἐγώ σε διδάξαιμι, ὥστε μηδένα ἀνθρώπων

δύνασθαί σε ἐξελέγχειν.

     {ΣΩ.} Φεῦ ὡς εὖ λέγεις· ἀλλ’ ἄγ’, ἐπειδὴ καὶ σὺ κελεύεις,

(5)φέρε ὅτι μάλιστα ἐκεῖνος γενόμενος πειρῶμαί σε ἐρωτᾶν. εἰ

γὰρ δὴ αὐτῷ τὸν λόγον τοῦτον ἐπιδείξαις ὃν φῄς, τὸν περὶ

τῶν καλῶν ἐπιτηδευμάτων, ἀκούσας, ἐπειδὴ παύσαιο λέγων,

ἔροιτ’ ἂν οὐ περὶ ἄλλου πρότερον ἢ περὶ τοῦ καλοῦ_ἔθος

287cγάρ τι τοῦτ’ ἔχει_καὶ εἴποι ἄν· "Ὦ ξένε Ἠλεῖε, ἆρ’ οὐ

δικαιοσύνῃ δίκαιοί εἰσιν οἱ δίκαιοι;" ἀπόκριναι δή, ὦ Ἱππία,

ὡς ἐκείνου ἐρωτῶντος. — {ΙΠ.} Ἀποκρινοῦμαι ὅτι δικαιοσύνῃ.

— {ΣΩ.} "Οὐκοῦν ἔστι τι τοῦτο, ἡ δικαιοσύνη;" — {ΙΠ.} Πάνυ

(5)γε. — {ΣΩ.} "Οὐκοῦν καὶ σοφίᾳ οἱ σοφοί εἰσι σοφοὶ καὶ τῷ

ἀγαθῷ πάντα τἀγαθὰ ἀγαθά;" — {ΙΠ.} Πῶς δ’ οὔ; — {ΣΩ.} "Οὖσί

γέ τισι τούτοις· οὐ γὰρ δήπου μὴ οὖσί γε." — {ΙΠ.} Οὖσι

μέντοι. — {ΣΩ.} "Ἆρ’ οὖν οὐ καὶ τὰ καλὰ πάντα τῷ καλῷ

287dἐστι καλά;" — {ΙΠ.} Ναί, τῷ καλῷ. — {ΣΩ.} "Ὄντι γέ τινι

τούτῳ;" — {ΙΠ.} Ὄντι· ἀλλὰ τί γὰρ μέλλει; — {ΣΩ.} "Εἰπὲ

δή, ὦ ξένε," φήσει, "τί ἐστι τοῦτο τὸ καλόν;"

     {ΙΠ.} Ἄλλο τι οὖν, ὦ Σώκρατες, ὁ τοῦτο ἐρωτῶν δεῖται

(5)πυθέσθαι τί ἐστι καλόν;

     {ΣΩ.} Οὔ μοι δοκεῖ, ἀλλ’ ὅτι ἐστὶ τὸ καλόν, ὦ Ἱππία.

     {ΙΠ.} Καὶ τί διαφέρει τοῦτ’ ἐκείνου;

     {ΣΩ.} Οὐδέν σοι δοκεῖ;

     {ΙΠ.} Οὐδὲν γὰρ διαφέρει.

(10)     {ΣΩ.} Ἀλλὰ μέντοι δῆλον ὅτι σὺ κάλλιον οἶσθα. ὅμως

δέ, ὠγαθέ, ἄθρει· ἐρωτᾷ γάρ σε οὐ τί ἐστι καλόν, ἀλλ’ ὅτι

287eἐστὶ τὸ καλόν.

     {ΙΠ.} Μανθάνω, ὠγαθέ, καὶ ἀποκρινοῦμαί γε αὐτῷ ὅτι ἐστι

τὸ καλόν, καὶ οὐ μή ποτε ἐλεγχθῶ. ἔστι γάρ, ὦ Σώκρατες,

εὖ ἴσθι, εἰ δεῖ τὸ ἀληθὲς λέγειν, παρθένος καλὴ καλόν.

(5)     {ΣΩ.} Καλῶς γε, ὦ Ἱππία, νὴ τὸν κύνα καὶ εὐδόξως

ἀπεκρίνω. ἄλλο τι οὖν, ἂν ἐγὼ τοῦτο ἀποκρίνωμαι, τὸ

288aἐρωτώμενόν τε ἀποκεκριμένος ἔσομαι καὶ ὀρθῶς, καὶ οὐ μή

ποτε ἐλεγχθῶ;

     {ΙΠ.} Πῶς γὰρ ἄν, ὦ Σώκρατες, ἐλεγχθείης, ὅ γε πᾶσιν

δοκεῖ καὶ πάντες σοι μαρτυρήσουσιν οἱ ἀκούοντες ὅτι ὀρθῶς

(5)λέγεις;

     {ΣΩ.} Εἶεν· πάνυ μὲν οὖν. φέρε δή, ὦ Ἱππία, πρὸς

ἐμαυτὸν ἀναλάβω ὃ λέγεις. ὁ μὲν ἐρήσεταί με οὑτωσί πως·

"Ἴθι μοι, ὦ Σώκρατες, ἀπόκριναι· ταῦτα πάντα ἃ φῂς καλὰ

εἶναι, εἰ τί ἐστιν αὐτὸ τὸ καλόν, ταῦτ’ ἂν εἴη καλά;" ἐγὼ

(10)δὲ δὴ ἐρῶ ὅτι εἰ παρθένος καλὴ καλόν, ἔστι δι’ ὃ ταῦτ’ ἂν

εἴη καλά;

288b     {ΙΠ.} Οἴει οὖν ἔτι αὐτὸν ἐπιχειρήσειν σε ἐλέγχειν ὡς οὐ

καλόν ἐστιν ὃ λέγεις, ἢ ἐὰν ἐπιχειρήσῃ, οὐ καταγέλαστον

ἔσεσθαι;

     {ΣΩ.} Ὅτι μὲν ἐπιχειρήσει, ὦ θαυμάσιε, εὖ οἶδα· εἰ δὲ

(5)ἐπιχειρήσας ἔσται καταγέλαστος, αὐτὸ δείξει. ἃ μέντοι ἐρεῖ,

ἐθέλω σοι λέγειν.

     {ΙΠ.} Λέγε δή.

     {ΣΩ.} "Ὡς γλυκὺς εἶ," φήσει, "ὦ Σώκρατες. θήλεια δὲ

ἵππος καλὴ οὐ καλόν, ἣν καὶ ὁ θεὸς ἐν τῷ χρησμῷ ἐπῄνεσεν;"

288cτί φήσομεν, ὦ Ἱππία; ἄλλο τι ἢ φῶμεν καὶ τὴν ἵππον καλὸν

εἶναι, τήν γε καλήν; πῶς γὰρ ἂν τολμῷμεν ἔξαρνοι εἶναι τὸ

καλὸν μὴ καλὸν εἶναι;

     {ΙΠ.} Ἀληθῆ λέγεις, ὦ Σώκρατες· ἐπεί τοι καὶ ὀρθῶς αὐτὸ

(5)ὁ θεὸς εἶπεν· πάγκαλαι γὰρ παρ’ ἡμῖν ἵπποι γίγνονται.

     {ΣΩ.} "Εἶεν," φήσει δή· "τί δὲ λύρα καλή; οὐ καλόν;"

φῶμεν, ὦ Ἱππία;

     {ΙΠ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Ἐρεῖ τοίνυν μετὰ τοῦτ’ ἐκεῖνος, σχεδόν τι εὖ οἶδα

(10)ἐκ τοῦ τρόπου τεκμαιρόμενος· "Ὦ βέλτιστε σύ, τί δὲ χύτρα

καλή; οὐ καλὸν ἄρα;"

288d     {ΙΠ.} Ὦ Σώκρατες, τίς δ’ ἐστὶν ὁ ἄνθρωπος; ὡς ἀπαί-

δευτός τις ὃς οὕτω φαῦλα ὀνόματα ὀνομάζειν τολμᾷ ἐν

σεμνῷ πράγματι.

     {ΣΩ.} Τοιοῦτός τις, ὦ Ἱππία, οὐ κομψὸς ἀλλὰ συρφετός,

(5)οὐδὲν ἄλλο φροντίζων ἢ τὸ ἀληθές. ἀλλ’ ὅμως ἀποκριτέον

τῷ ἀνδρί, καὶ ἔγωγε προαποφαίνομαι· εἴπερ ἡ χύτρα κεκερα-

μευμένη εἴη ὑπὸ ἀγαθοῦ κεραμέως λεία καὶ στρογγύλη καὶ

καλῶς ὠπτημένη, οἷαι τῶν καλῶν χυτρῶν εἰσί τινες δίωτοι,

τῶν ἓξ χοᾶς χωρουσῶν, πάγκαλαι, εἰ τοιαύτην ἐρωτῴη

288eχύτραν, καλὴν ὁμολογητέον εἶναι. πῶς γὰρ ἂν φαῖμεν καλὸν

ὂν μὴ καλὸν εἶναι;

     {ΙΠ.} Οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} "Οὐκοῦν καὶ χύτρα," φήσει, "καλὴ καλόν; ἀπο-

(5)κρίνου."

     {ΙΠ.} Ἀλλ’ οὕτως, ὦ Σώκρατες, ἔχει, οἶμαι· καλὸν μὲν καὶ

τοῦτο τὸ σκεῦός ἐστι καλῶς εἰργασμένον, ἀλλὰ τὸ ὅλον τοῦτο

οὐκ ἔστιν ἄξιον κρίνειν ὡς ὂν καλὸν πρὸς ἵππον τε καὶ

παρθένον καὶ τἆλλα πάντα τὰ καλά.

289a     {ΣΩ.} Εἶεν· μανθάνω, ὦ Ἱππία, ὡς ἄρα χρὴ ἀντιλέγειν

πρὸς τὸν ταῦτα ἐρωτῶντα τάδε· Ὦ ἄνθρωπε, ἀγνοεῖς ὅτι τὸ

τοῦ Ἡρακλείτου εὖ ἔχει, ὡς ἄρα "Πιθήκων ὁ κάλλιστος αἰ-

σχρὸς ἀνθρώπων γένει συμβάλλειν," καὶ χυτρῶν ἡ καλλίστη

(5)αἰσχρὰ παρθένων γένει συμβάλλειν, ὥς φησιν Ἱππίας ὁ

σοφός. οὐχ οὕτως, ὦ Ἱππία;

     {ΙΠ.} Πάνυ μὲν οὖν, ὦ Σώκρατες, ὀρθῶς ἀπεκρίνω.

     {ΣΩ.} Ἄκουε δή. μετὰ τοῦτο γὰρ εὖ οἶδ’ ὅτι φήσει· "Τί

δέ, ὦ Σώκρατες; τὸ τῶν παρθένων γένος θεῶν γένει ἄν τις

289bσυμβάλλῃ, οὐ ταὐτὸν πείσεται ὅπερ τὸ τῶν χυτρῶν τῷ τῶν

παρθένων συμβαλλόμενον; οὐχ ἡ καλλίστη παρθένος αἰσχρὰ

φανεῖται; ἢ οὐ καὶ Ἡράκλειτος αὐτὸ τοῦτο λέγει, ὃν σὺ

ἐπάγῃ, ὅτι "Ἀνθρώπων ὁ σοφώτατος πρὸς θεὸν πίθηκος

(5)φανεῖται καὶ σοφίᾳ καὶ κάλλει καὶ τοῖς ἄλλοις πᾶσιν;"

ὁμολογήσωμεν, Ἱππία, τὴν καλλίστην παρθένον πρὸς θεῶν

γένος αἰσχρὰν εἶναι;

     {ΙΠ.} Τίς γὰρ ἂν ἀντείποι τούτῳ γε, ὦ Σώκρατες;

289c     {ΣΩ.} Ἂν τοίνυν ταῦτα ὁμολογήσωμεν, γελάσεταί τε καὶ

ἐρεῖ· "Ὦ Σώκρατες, μέμνησαι οὖν ὅτι ἠρωτήθης;" Ἔγωγε,

φήσω, ὅτι αὐτὸ τὸ καλὸν ὅτι ποτέ ἐστιν. "Ἔπειτα," φήσει,

"ἐρωτηθεὶς τὸ καλὸν ἀποκρίνῃ ὃ τυγχάνει ὄν, ὡς αὐτὸς φῄς,

(5)οὐδὲν μᾶλλον καλὸν ἢ αἰσχρόν;" Ἔοικε, φήσω· ἢ τί μοι

συμβουλεύεις, ὦ φίλε, φάναι;

     {ΙΠ.} Τοῦτο ἔγωγε· καὶ γὰρ δὴ πρός γε θεοὺς ὅτι οὐ καλὸν

τὸ ἀνθρώπειον γένος, ἀληθῆ ἐρεῖ.

     {ΣΩ.} "Εἰ δέ σε ἠρόμην," φήσει, "ἐξ ἀρχῆς τί ἐστι

289dκαλόν τε καὶ αἰσχρόν, εἴ μοι ἅπερ νῦν ἀπεκρίνω, ἆρ’ οὐκ ἂν

ὀρθῶς ἀπεκέκρισο; ἔτι δὲ καὶ δοκεῖ σοι αὐτὸ τὸ καλόν, ᾧ

καὶ τἆλλα πάντα κοσμεῖται καὶ καλὰ φαίνεται, ἐπειδὰν

προσγένηται ἐκεῖνο τὸ εἶδος, τοῦτ’ εἶναι παρθένος ἢ ἵππος

(5)ἢ λύρα;

     {ΙΠ.} Ἀλλὰ μέντοι, ὦ Σώκρατες, εἰ τοῦτό γε ζητεῖ, πάντων

ῥᾷστον ἀποκρίνασθαι αὐτῷ τί ἐστι τὸ καλὸν ᾧ καὶ τὰ ἄλλα

πάντα κοσμεῖται καὶ προσγενομένου αὐτοῦ καλὰ φαίνεται.

289eεὐηθέστατος οὖν ἐστιν ὁ ἄνθρωπος καὶ οὐδὲν ἐπαΐει περὶ

καλῶν κτημάτων. ἐὰν γὰρ αὐτῷ ἀποκρίνῃ ὅτι τοῦτ’ ἐστὶν

ὃ ἐρωτᾷ τὸ καλὸν οὐδὲν ἄλλο ἢ χρυσός, ἀπορήσει καὶ οὐκ

ἐπιχειρήσει σε ἐλέγχειν. ἴσμεν γάρ που πάντες ὅτι ὅπου ἂν

(5)τοῦτο προσγένηται, κἂν πρότερον αἰσχρὸν φαίνηται, καλὸν

φανεῖται χρυσῷ γε κοσμηθέν.

     {ΣΩ.} Ἄπειρος εἶ τοῦ ἀνδρός, ὦ Ἱππία, ὡς σχέτλιός ἐστι

καὶ οὐδὲν ῥᾳδίως ἀποδεχόμενος.

     {ΙΠ.} Τί οὖν τοῦτο, ὦ Σώκρατες; τὸ γὰρ ὀρθῶς λεγόμενον

290aἀνάγκη αὐτῷ ἀποδέχεσθαι, ἢ μὴ ἀποδεχομένῳ καταγελάστῳ

εἶναι.

     {ΣΩ.} Καὶ μὲν δὴ ταύτην γε τὴν ἀπόκρισιν, ὦ ἄριστε, οὐ

μόνον οὐκ ἀποδέξεται, ἀλλὰ πάνυ με καὶ τωθάσεται, καὶ ἐρεῖ·

(5)"Ὦ τετυφωμένε σύ, Φειδίαν οἴει κακὸν εἶναι δημιουργόν;"

καὶ ἐγὼ οἶμαι ἐρῶ ὅτι Οὐδ’ ὁπωστιοῦν.

     {ΙΠ.} Καὶ ὀρθῶς γ’ ἐρεῖς, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Ὀρθῶς μέντοι. τοιγάρτοι ἐκεῖνος, ἐπειδὰν ἐγὼ

ὁμολογῶ ἀγαθὸν εἶναι δημιουργὸν τὸν Φειδίαν, "Εἶτα,"

290bφήσει, "οἴει τοῦτο τὸ καλὸν ὃ σὺ λέγεις ἠγνόει Φειδίας;"

Καὶ ἐγώ· Τί μάλιστα; φήσω. "Ὅτι," ἐρεῖ, "τῆς Ἀθηνᾶς

τοὺς ὀφθαλμοὺς οὐ χρυσοῦς ἐποίησεν, οὐδὲ τὸ ἄλλο πρός-

ωπον οὐδὲ τοὺς πόδας οὐδὲ τὰς χεῖρας, εἴπερ χρυσοῦν γε

(5)δὴ ὂν κάλλιστον ἔμελλε φαίνεσθαι, ἀλλ’ ἐλεφάντινον· δῆλον

ὅτι τοῦτο ὑπὸ ἀμαθίας ἐξήμαρτεν, ἀγνοῶν ὅτι χρυσὸς ἄρ’

ἐστὶν ὁ πάντα καλὰ ποιῶν, ὅπου ἂν προσγένηται." ταῦτα οὖν

λέγοντι τί ἀποκρινώμεθα, ὦ Ἱππία;

290c     {ΙΠ.} Οὐδὲν χαλεπόν· ἐροῦμεν γὰρ ὅτι ὀρθῶς ἐποίησε. καὶ

γὰρ τὸ ἐλεφάντινον οἶμαι καλόν ἐστιν.

     {ΣΩ.} "Τοῦ οὖν ἕνεκα," φήσει, "οὐ καὶ τὰ μέσα τῶν

ὀφθαλμῶν ἐλεφάντινα ἠργάσατο, ἀλλὰ λίθινα, ὡς οἷόν τ’ ἦν

(5)ὁμοιότητα τοῦ λίθου τῷ ἐλέφαντι ἐξευρών; ἢ καὶ ὁ λίθος ὁ

καλὸς καλόν ἐστι;" φήσομεν, ὦ Ἱππία;

     {ΙΠ.} Φήσομεν μέντοι, ὅταν γε πρέπων ᾖ.

     {ΣΩ.} "Ὅταν δὲ μὴ πρέπων, αἰσχρόν;" ὁμολογῶ ἢ μή;

     {ΙΠ.} Ὁμολόγει, ὅταν γε μὴ πρέπῃ.

290d     {ΣΩ.} "Τί δὲ δή; ὁ ἐλέφας καὶ ὁ χρυσός," φήσει, "ὦ

σοφὲ σύ, οὐχ ὅταν μὲν πρέπῃ, καλὰ ποιεῖ φαίνεσθαι, ὅταν

δὲ μή, αἰσχρά;" ἔξαρνοι ἐσόμεθα ἢ ὁμολογήσομεν αὐτῷ

ὀρθῶς λέγειν αὐτόν;

(5)     {ΙΠ.} Ὁμολογήσομεν τοῦτό γε, ὅτι ὃ ἂν πρέπῃ ἑκάστῳ,

τοῦτο καλὸν ποιεῖ ἕκαστον.

     {ΣΩ.} "Πότερον οὖν πρέπει," φήσει, "ὅταν τις τὴν

χύτραν ἣν ἄρτι ἐλέγομεν, τὴν καλήν, ἕψῃ ἔτνους καλοῦ

μεστήν, χρυσῆ τορύνη αὐτῇ ἢ συκίνη;"

(10)     {ΙΠ.} Ἡράκλεις, οἷον λέγεις ἄνθρωπον, ὦ Σώκρατες. οὐ

290eβούλει μοι εἰπεῖν τίς ἐστιν;

     {ΣΩ.} Οὐ γὰρ ἂν γνοίης, εἴ σοι εἴποιμι τοὔνομα.

     {ΙΠ.} Ἀλλὰ καὶ νῦν ἔγωγε γιγνώσκω, ὅτι ἀμαθής τίς ἐστιν.

     {ΣΩ.} Μέρμερος πάνυ ἐστίν, ὦ Ἱππία· ἀλλ’ ὅμως τί

(5)φήσομεν; ποτέραν πρέπειν τοῖν τορύναιν τῷ ἔτνει καὶ τῇ

χύτρᾳ; ἢ δῆλον ὅτι τὴν συκίνην; εὐωδέστερον γάρ που

τὸ ἔτνος ποιεῖ, καὶ ἅμα, ὦ ἑταῖρε, οὐκ ἂν συντρίψασα ἡμῖν

τὴν χύτραν ἐκχέαι τὸ ἔτνος καὶ τὸ πῦρ ἀποσβέσειεν καὶ τοὺς

μέλλοντας ἑστιᾶσθαι ἄνευ ὄψου ἂν πάνυ γενναίου ποιήσειεν·

(10)ἡ δὲ χρυσῆ ἐκείνη πάντα ἂν ταῦτα ποιήσειεν, ὥστ’ ἔμοιγε

291aδοκεῖν τὴν συκίνην ἡμᾶς μᾶλλον φάναι πρέπειν ἢ τὴν χρυσῆν,

εἰ μή τι σὺ ἄλλο λέγεις.

     {ΙΠ.} Πρέπει μὲν γάρ, ὦ Σώκρατες, μᾶλλον· οὐ μεντἂν

ἔγωγε τῷ ἀνθρώπῳ τοιαῦτα ἐρωτῶντι διαλεγοίμην.

(5)     {ΣΩ.} Ὀρθῶς γε, ὦ φίλε· σοὶ μὲν γὰρ οὐκ ἂν πρέποι

τοιούτων ὀνομάτων ἀναπίμπλασθαι, καλῶς μὲν οὑτωσὶ ἀμπε-

χομένῳ, καλῶς δὲ ὑποδεδεμένῳ, εὐδοκιμοῦντι δὲ ἐπὶ σοφίᾳ

ἐν πᾶσι τοῖς Ἕλλησιν. ἀλλ’ ἐμοὶ οὐδὲν πρᾶγμα φύρεσθαι

291bπρὸς τὸν ἄνθρωπον· ἐμὲ οὖν προδίδασκε καὶ ἐμὴν χάριν

ἀποκρίνου. "Εἰ γὰρ δὴ πρέπει γε μᾶλλον ἡ συκίνη τῆς

χρυσῆς," φήσει ὁ ἄνθρωπος, "ἄλλο τι καὶ καλλίων ἂν εἴη,

ἐπειδήπερ τὸ πρέπον, ὦ Σώκρατες, κάλλιον ὡμολόγησας εἶναι

(5)τοῦ μὴ πρέποντος;" ἄλλο τι ὁμολογῶμεν, ὦ Ἱππία, τὴν

συκίνην καλλίω τῆς χρυσῆς εἶναι;

     {ΙΠ.} Βούλει σοι εἴπω, ὦ Σώκρατες, ὃ εἰπὼν εἶναι τὸ καλὸν

ἀπαλλάξεις σαυτὸν τῶν πολλῶν λόγων;

291c     {ΣΩ.} Πάνυ μὲν οὖν· μὴ μέντοι πρότερόν γε πρὶν ἄν μοι

εἴπῃς ποτέραν ἀποκρίνωμαι οἷν ἄρτι ἔλεγον τοῖν τορύναιν

πρέπουσάν τε καὶ καλλίω εἶναι.

     {ΙΠ.} Ἀλλ’, εἰ βούλει, αὐτῷ ἀπόκριναι ὅτι ἡ ἐκ τῆς συκῆς

(5)εἰργασμένη.

     {ΣΩ.} Λέγε δὴ νυνὶ ὃ ἄρτι ἔμελλες λέγειν. ταύτῃ μὲν γὰρ

τῇ ἀποκρίσει, [ᾗ] ἂν φῶ τὸ καλὸν χρυσὸν εἶναι, οὐδὲν ὡς

ἔοικέ μοι ἀναφανήσεται κάλλιον ὂν χρυσὸς ἢ ξύλον σύκινον·

τὸ δὲ νῦν τί αὖ λέγεις τὸ καλὸν εἶναι;

291d     {ΙΠ.} Ἐγώ σοι ἐρῶ. ζητεῖν γάρ μοι δοκεῖς τοιοῦτόν τι

τὸ καλὸν ἀποκρίνασθαι, ὃ μηδέποτε αἰσχρὸν μηδαμοῦ μηδενὶ

φανεῖται.

     {ΣΩ.} Πάνυ μὲν οὖν, ὦ Ἱππία· καὶ καλῶς γε νῦν ὑπο-

(5)λαμβάνεις.

     {ΙΠ.} Ἄκουε δή· πρὸς γὰρ τοῦτο ἴσθι, ἐάν τις ἔχῃ ὅτι

ἀντείπῃ, φάναι ἐμὲ μηδ’ ὁτιοῦν ἐπαΐειν.

     {ΣΩ.} Λέγε δὴ ὡς τάχιστα πρὸς θεῶν.

     {ΙΠ.} Λέγω τοίνυν ἀεὶ καὶ παντὶ καὶ πανταχοῦ κάλλιστον

(10)εἶναι ἀνδρί, πλουτοῦντι, ὑγιαίνοντι, τιμωμένῳ ὑπὸ τῶν Ἑλ-

λήνων, ἀφικομένῳ εἰς γῆρας, τοὺς αὑτοῦ γονέας τελευτή-

291eσαντας καλῶς περιστείλαντι, ὑπὸ τῶν αὑτοῦ ἐκγόνων καλῶς

καὶ μεγαλοπρεπῶς ταφῆναι.

     {ΣΩ.} Ἰοὺ ἰού, ὦ Ἱππία, ἦ θαυμασίως τε καὶ μεγαλείως

καὶ ἀξίως σαυτοῦ εἴρηκας· καὶ νὴ τὴν Ἥραν ἄγαμαί σου ὅτι

(5)μοι δοκεῖς εὐνοϊκῶς, καθ’ ὅσον οἷός τ’ εἶ, βοηθεῖν· ἀλλὰ γὰρ

τοῦ ἀνδρὸς οὐ τυγχάνομεν, ἀλλ’ ἡμῶν δὴ νῦν καὶ πλεῖστον

καταγελάσεται, εὖ ἴσθι.

     {ΙΠ.} Πονηρόν γ’, ὦ Σώκρατες, γέλωτα· ὅταν γὰρ πρὸς

ταῦτα ἔχῃ μὲν μηδὲν ὅτι λέγῃ, γελᾷ δέ, αὑτοῦ καταγελάσεται

292aκαὶ ὑπὸ τῶν παρόντων αὐτὸς ἔσται καταγέλαστος.

     {ΣΩ.} Ἴσως οὕτως ἔχει· ἴσως μέντοι ἐπί γε ταύτῃ τῇ

ἀποκρίσει, ὡς ἐγὼ μαντεύομαι, κινδυνεύσει οὐ μόνον μου

καταγελᾶν.

(5)     {ΙΠ.} Ἀλλὰ τί μήν;

     {ΣΩ.} Ὅτι, ἂν τύχῃ βακτηρίαν ἔχων, ἂν μὴ ἐκφύγω φεύγων

αὐτόν, εὖ μάλα μου ἐφικέσθαι πειράσεται.

     {ΙΠ.} Πῶς λέγεις; δεσπότης τίς σου ὁ ἄνθρωπός ἐστιν, καὶ

τοῦτο ποιήσας οὐκ ἀχθήσεται καὶ δίκας ὀφλήσει; ἢ οὐκ

292bἔνδικος ὑμῖν ἡ πόλις ἐστίν, ἀλλ’ ἐᾷ ἀδίκως τύπτειν ἀλλήλους

τοὺς πολίτας;

     {ΣΩ.} Οὐδ’ ὁπωστιοῦν ἐᾷ.

     {ΙΠ.} Οὐκοῦν δώσει δίκην ἀδίκως γέ σε τύπτων.

(5)     {ΣΩ.} Οὔ μοι δοκεῖ, ὦ Ἱππία, οὔκ, εἰ ταῦτά γε ἀποκρι-

ναίμην, ἀλλὰ δικαίως, ἔμοιγε δοκεῖ.

     {ΙΠ.} Καὶ ἐμοὶ τοίνυν δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, ἐπειδήπερ γε

αὐτὸς ταῦτα οἴει.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν εἴπω σοι καὶ ᾗ αὐτὸς οἴομαι δικαίως ἂν

(10)τύπτεσθαι ταῦτα ἀποκρινόμενος; ἢ καὶ σύ με ἄκριτον

τυπτήσεις; ἢ δέξῃ λόγον;

292c     {ΙΠ.} Δεινὸν γὰρ ἂν εἴη, ὦ Σώκρατες, εἰ μὴ δεχοίμην·

ἀλλὰ πῶς λέγεις;

     {ΣΩ.} Ἐγώ σοι ἐρῶ, τὸν αὐτὸν τρόπον ὅνπερ νυνδή, μιμού-

μενος ἐκεῖνον, ἵνα μὴ πρὸς σὲ λέγω ῥήματα, οἷα ἐκεῖνος εἰς

(5)ἐμὲ ἐρεῖ, χαλεπά τε καὶ ἀλλόκοτα. εὖ γὰρ ἴσθι, "Εἰπέ μοι,"

φήσει, "ὦ Σώκρατες, οἴει ἂν ἀδίκως πληγὰς λαβεῖν, ὅστις

διθύραμβον τοσουτονὶ ᾄσας οὕτως ἀμούσως πολὺ ἀπῇσας

ἀπὸ τοῦ ἐρωτήματος;" Πῶς δή; φήσω ἐγώ. "Ὅπως;"

φήσει· "οὐχ οἷός τ’ εἶ μεμνῆσθαι ὅτι τὸ καλὸν αὐτὸ ἠρώτων,

292dὃ παντὶ ᾧ ἂν προσγένηται, ὑπάρχει ἐκείνῳ καλῷ εἶναι, καὶ

λίθῳ καὶ ξύλῳ καὶ ἀνθρώπῳ καὶ θεῷ καὶ πάσῃ πράξει

καὶ παντὶ μαθήματι; αὐτὸ γὰρ ἔγωγε, ὤνθρωπε, κάλλος

ἐρωτῶ ὅτι ἐστίν, καὶ οὐδέν σοι μᾶλλον γεγωνεῖν δύναμαι ἢ

(5)εἴ μοι παρεκάθησο λίθος, καὶ οὗτος μυλίας, μήτε ὦτα μήτε

ἐγκέφαλον ἔχων." εἰ οὖν φοβηθεὶς εἴποιμι ἐγὼ ἐπὶ τούτοις

τάδε, ἆρα οὐκ ἂν ἄχθοιο, ὦ Ἱππία; Ἀλλὰ μέντοι τόδε τὸ

292eκαλὸν εἶναι Ἱππίας ἔφη· καίτοι ἐγὼ αὐτὸν ἠρώτων οὕτως

ὥσπερ σὺ ἐμέ, ὃ πᾶσι καλὸν καὶ ἀεί ἐστι. πῶς οὖν φῄς;

οὐκ ἀχθέσῃ, ἂν εἴπω ταῦτα;

     {ΙΠ.} Εὖ γ’ οὖν οἶδα, ὦ Σώκρατες, ὅτι πᾶσι καλὸν τοῦτ’

(5)ἐστίν, ὃ ἐγὼ εἶπον, καὶ δόξει.

     {ΣΩ.} "Ἦ καὶ ἔσται;" φήσει· "ἀεὶ γάρ που τό γε καλὸν

καλόν." — {ΙΠ.} Πάνυ γε. — {ΣΩ.} "Οὐκοῦν καὶ ἦν;" φήσει.

— {ΙΠ.} Καὶ ἦν. — {ΣΩ.} "Ἦ καὶ τῷ Ἀχιλλεῖ," φήσει, "ὁ

ξένος ὁ Ἠλεῖος ἔφη καλὸν εἶναι ὑστέρῳ τῶν προγόνων

(10)ταφῆναι, καὶ τῷ πάππῳ αὐτοῦ Αἰακῷ, καὶ τοῖς ἄλλοις ὅσοι

293aἐκ θεῶν γεγόνασι, καὶ αὐτοῖς τοῖς θεοῖς;"

     {ΙΠ.} Τί τοῦτο; βάλλ’ ἐς μακαρίαν. τοῦ ἀνθρώπου οὐδ’

εὔφημα, ὦ Σώκρατες, ταῦτά γε τὰ ἐρωτήματα.

     {ΣΩ.} Τί δέ; τὸ ἐρομένου ἑτέρου φάναι ταῦτα οὕτως ἔχειν

(5)οὐ πάνυ δύσφημον;

     {ΙΠ.} Ἴσως.

     {ΣΩ.} "Ἴσως τοίνυν σὺ εἶ οὗτος," φήσει, "ὃς παντὶ φῂς

καὶ ἀεὶ καλὸν εἶναι ὑπὸ μὲν τῶν ἐκγόνων ταφῆναι, τοὺς δὲ

γονέας θάψαι· ἢ οὐχ εἷς τῶν ἁπάντων καὶ Ἡρακλῆς ἦν καὶ

(10)οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν πάντες;"

     {ΙΠ.} Ἀλλ’ οὐ τοῖς θεοῖς ἔγωγε ἔλεγον.

293b     {ΣΩ.} "Οὐδὲ τοῖς ἥρωσιν, ὡς ἔοικας."

     {ΙΠ.} Οὐχ ὅσοι γε θεῶν παῖδες ἦσαν.

     {ΣΩ.} "Ἀλλ’ ὅσοι μή;"

     {ΙΠ.} Πάνυ γε.

(5)     {ΣΩ.} "Οὐκοῦν κατὰ τὸν σὸν αὖ λόγον, ὡς φαίνεται, τῶν

ἡρώων τῷ μὲν Ταντάλῳ καὶ τῷ Δαρδάνῳ καὶ τῷ Ζήθῳ

δεινόν τε καὶ ἀνόσιον καὶ αἰσχρόν ἐστι, Πέλοπι δὲ καὶ τοῖς

ἄλλοις τοῖς οὕτω γεγονόσι καλόν."

     {ΙΠ.} Ἔμοιγε δοκεῖ.

(10)     {ΣΩ.} "Σοὶ τοίνυν δοκεῖ," φήσει, "ὃ ἄρτι οὐκ ἔφησθα, τὸ

θάψαντι τοὺς προγόνους ταφῆναι ὑπὸ τῶν ἐκγόνων ἐνίοτε καὶ

293cἐνίοις αἰσχρὸν εἶναι· ἔτι δὲ μᾶλλον, ὡς ἔοικεν, ἀδύνατον

πᾶσι τοῦτο γενέσθαι καὶ εἶναι καλόν, ὥστε τοῦτό γε ὥσπερ

καὶ τὰ ἔμπροσθεν ἐκεῖνα, ἥ τε παρθένος καὶ ἡ χύτρα, ταὐτὸν

πέπονθε, καὶ ἔτι γελοιοτέρως τοῖς μέν ἐστι καλόν, τοῖς δ’ οὐ

(5)καλόν. καὶ οὐδέπω καὶ τήμερον," φήσει, "οἷός τ’ εἶ, ὦ

Σώκρατες, περὶ τοῦ καλοῦ ὅτι ἐστὶ τὸ ἐρωτώμενον ἀποκρί-

νασθαι." ταῦτά μοι καὶ τοιαῦτα ὀνειδιεῖ δικαίως, ἐὰν αὐτῷ

οὕτως ἀποκρίνωμαι. τὰ μὲν οὖν πολλά, ὦ Ἱππία, σχεδόν

293dτί μοι οὕτω διαλέγεται· ἐνίοτε δὲ ὥσπερ ἐλεήσας μου τὴν

ἀπειρίαν καὶ ἀπαιδευσίαν αὐτός μοι προβάλλει ἐρωτῶν εἰ

τοιόνδε μοι δοκεῖ εἶναι τὸ καλόν, ἢ καὶ περὶ ἄλλου ὅτου ἂν

τύχῃ πυνθανόμενος καὶ περὶ οὗ ἂν λόγος ᾖ.

(5)     {ΙΠ.} Πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ Σώκρατες;

     {ΣΩ.} Ἐγώ σοι φράσω. "Ὦ δαιμόνιε," φησί, "Σώ-

κρατες, τὰ μὲν τοιαῦτα ἀποκρινόμενος καὶ οὕτω παῦσαι_

λίαν γὰρ εὐήθη τε καὶ εὐεξέλεγκτά ἐστιν_ἀλλὰ τὸ τοιόνδε

293eσκόπει εἴ σοι δοκεῖ καλὸν εἶναι, οὗ καὶ νυνδὴ ἐπελαβόμεθα

ἐν τῇ ἀποκρίσει, ἡνίκ’ ἔφαμεν τὸν χρυσὸν οἷς μὲν πρέπει

καλὸν εἶναι, οἷς δὲ μή, οὔ, καὶ τἆλλα πάντα οἷς ἂν τοῦτο

προσῇ· αὐτὸ δὴ τοῦτο τὸ πρέπον καὶ τὴν φύσιν αὐτοῦ τοῦ

(5)πρέποντος σκόπει εἰ τοῦτο τυγχάνει ὂν τὸ καλόν." ἐγὼ μὲν

οὖν εἴωθα συμφάναι τὰ τοιαῦτα ἑκάστοτε_οὐ γὰρ ἔχω ὅτι

λέγω_σοὶ δ’ οὖν δοκεῖ τὸ πρέπον καλὸν εἶναι;

     {ΙΠ.} Πάντως δήπου, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Σκοπώμεθα, μή πῃ ἄρ’ ἐξαπατώμεθα.

(10)     {ΙΠ.} Ἀλλὰ χρὴ σκοπεῖν.

     {ΣΩ.} Ὅρα τοίνυν· τὸ πρέπον ἆρα τοῦτο λέγομεν, ὃ παρα-

294aγενόμενον ποιεῖ ἕκαστα φαίνεσθαι καλὰ τούτων οἷς ἂν παρῇ,

ἢ ὃ εἶναι ποιεῖ, ἢ οὐδέτερα τούτων;

     {ΙΠ.} Ἔμοιγε δοκεῖ [πότερα] ὃ ποιεῖ φαίνεσθαι καλά·

ὥσπερ γε ἐπειδὰν ἱμάτιά τις λάβῃ ἢ ὑποδήματα ἁρμόττοντα,

(5)κἂν ᾖ γελοῖος, καλλίων φαίνεται.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν εἴπερ καλλίω ποιεῖ φαίνεσθαι ἢ ἔστι τὸ

πρέπον, ἀπάτη τις ἂν εἴη περὶ τὸ καλὸν τὸ πρέπον, καὶ οὐκ

ἂν εἴη τοῦτο ὃ ἡμεῖς ζητοῦμεν, ὦ Ἱππία; ἡμεῖς μὲν γάρ που

294bἐκεῖνο ἐζητοῦμεν, ᾧ πάντα τὰ καλὰ πράγματα καλά ἐστιν_

ὥσπερ ᾧ πάντα τὰ μεγάλα ἐστὶ μεγάλα, τῷ ὑπερέχοντι·

τούτῳ γὰρ πάντα μεγάλα ἐστί, καὶ ἐὰν μὴ φαίνηται, ὑπερέχῃ

δέ, ἀνάγκη αὐτοῖς μεγάλοις εἶναι_οὕτω δή, φαμέν, καὶ τὸ

(5)καλόν, ᾧ καλὰ πάντα ἐστίν, ἄντ’ οὖν φαίνηται ἄντε μή, τί

ἂν εἴη; τὸ μὲν γὰρ πρέπον οὐκ ἂν εἴη· καλλίω γὰρ ποιεῖ

φαίνεσθαι ἢ ἔστιν, ὡς ὁ σὸς λόγος, οἷα δ’ ἔστιν οὐκ ἐᾷ

φαίνεσθαι. τὸ δὲ ποιοῦν εἶναι καλά, ὅπερ νυνδὴ εἶπον,

294cἐάντε φαίνηται ἐάντε μή, πειρατέον λέγειν τί ἐστι· τοῦτο

γὰρ ζητοῦμεν, εἴπερ τὸ καλὸν ζητοῦμεν.

     {ΙΠ.} Ἀλλὰ τὸ πρέπον, ὦ Σώκρατες, καὶ εἶναι καὶ φαί-

νεσθαι ποιεῖ καλὰ παρόν.

(5)     {ΣΩ.} Ἀδύνατον ἄρα τῷ ὄντι καλὰ ὄντα μὴ φαίνεσθαι

καλὰ εἶναι, παρόντος γε τοῦ ποιοῦντος φαίνεσθαι;

     {ΙΠ.} Ἀδύνατον.

     {ΣΩ.} Ὁμολογήσομεν οὖν τοῦτο, ὦ Ἱππία, πάντα τὰ τῷ

ὄντι καλὰ καὶ νόμιμα καὶ ἐπιτηδεύματα καὶ δοξάζεσθαι καλὰ

294dεἶναι καὶ φαίνεσθαι ἀεὶ πᾶσιν, ἢ πᾶν τοὐναντίον ἀγνοεῖσθαι

καὶ πάντων μάλιστα ἔριν καὶ μάχην περὶ αὐτῶν εἶναι καὶ

ἰδίᾳ ἑκάστοις καὶ δημοσίᾳ ταῖς πόλεσιν;

     {ΙΠ.} Οὕτω μᾶλλον, ὦ Σώκρατες· ἀγνοεῖσθαι.

(5)     {ΣΩ.} Οὐκ ἄν, εἴ γέ που τὸ φαίνεσθαι αὐτοῖς προσῆν·

προσῆν δ’ ἄν, εἴπερ τὸ πρέπον καλὸν ἦν καὶ μὴ μόνον καλὰ

ἐποίει εἶναι ἀλλὰ καὶ φαίνεσθαι. ὥστε τὸ πρέπον, εἰ μὲν

τὸ καλὰ ποιοῦν ἐστιν εἶναι, τὸ μὲν καλὸν ἂν εἴη, ὃ ἡμεῖς

ζητοῦμεν, οὐ μέντοι τό γε ποιοῦν φαίνεσθαι· εἰ δ’ αὖ τὸ

294eφαίνεσθαι ποιοῦν ἐστιν τὸ πρέπον, οὐκ ἂν εἴη τὸ καλόν, ὃ

ἡμεῖς ζητοῦμεν. εἶναι γὰρ ἐκεῖνό γε ποιεῖ, φαίνεσθαι δὲ καὶ

[ποιεῖν] εἶναι οὐ μόνον καλὰ οὐκ ἄν ποτε δύναιτο τὸ αὐτό, ἀλλ’

οὐδὲ ἄλλο ὁτιοῦν. ἑλώμεθα δὴ πότερα δοκεῖ τὸ πρέπον εἶναι

(5)τὸ φαίνεσθαι καλὰ ποιοῦν, ἢ τὸ εἶναι.

     {ΙΠ.} Τὸ φαίνεσθαι, ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Βαβαῖ, οἴχεται ἄρ’ ἡμᾶς διαπεφευγός, ὦ Ἱππία, τὸ

καλὸν γνῶναι ὅτι ποτέ ἐστιν, ἐπειδή γε τὸ πρέπον ἄλλο τι

ἐφάνη ὂν ἢ καλόν.

(10)     {ΙΠ.} Ναὶ μὰ Δία, ὦ Σώκρατες, καὶ μάλα ἔμοιγε ἀτόπως.

295a     {ΣΩ.} Ἀλλὰ μέντοι, ὦ ἑταῖρε, μήπω γε ἀνῶμεν αὐτό· ἔτι

γάρ τινα ἐλπίδα ἔχω ἐκφανήσεσθαι τί ποτ’ ἐστὶν τὸ καλόν.

     {ΙΠ.} Πάντως δήπου, ὦ Σώκρατες· οὐδὲ γὰρ χαλεπόν ἐστιν

εὑρεῖν. ἐγὼ μὲν οὖν εὖ οἶδ’ ὅτι, εἰ ὀλίγον χρόνον εἰς ἐρημίαν

(5)ἐλθὼν σκεψαίμην πρὸς ἐμαυτόν, ἀκριβέστερον ἂν αὐτό σοι

εἴποιμι τῆς ἁπάσης ἀκριβείας.

     {ΣΩ.} Ἆ μὴ μέγα, ὦ Ἱππία, λέγε. ὁρᾷς ὅσα πράγματα

ἡμῖν ἤδη παρέσχηκε· μὴ καὶ ὀργισθὲν ἡμῖν ἔτι μᾶλλον

295bἀποδρᾷ. καίτοι οὐδὲν λέγω· σὺ μὲν γὰρ οἶμαι ῥᾳδίως αὐτὸ

εὑρήσεις, ἐπειδὰν μόνος γένῃ. ἀλλὰ πρὸς θεῶν ἐμοῦ ἐναντίον

αὐτὸ ἔξευρε, εἰ δὲ βούλει, ὥσπερ νῦν ἐμοὶ συζήτει· καὶ ἐὰν

μὲν εὕρωμεν, κάλλιστα ἕξει, εἰ δὲ μή, στέρξω οἶμαι ἐγὼ τῇ

(5)ἐμῇ τύχῃ, σὺ δ’ ἀπελθὼν ῥᾳδίως εὑρήσεις· καὶ ἐὰν μὲν νῦν

εὕρωμεν, ἀμέλει οὐκ ὀχληρὸς ἔσομαί σοι πυνθανόμενος ὅτι

ἦν ἐκεῖνο ὃ κατὰ σαυτὸν ἐξηῦρες· νῦν δὲ θέασαι αὐτὸ ὅ σοι

295cδοκεῖ εἶναι τὸ καλόν. λέγω δὴ αὐτὸ εἶναι_ἀλλὰ γὰρ ἐπι-

σκόπει μοι πάνυ προσέχων τὸν νοῦν μὴ παραληρήσω_τοῦτο

γὰρ δὴ ἔστω ἡμῖν καλόν, ὃ ἂν χρήσιμον ᾖ. εἶπον δὲ ἐκ

τῶνδε ἐννοούμενος· καλοί, φαμέν, οἱ ὀφθαλμοί εἰσιν, οὐχ

(5)οἳ ἂν δοκῶσι τοιοῦτοι εἶναι οἷοι μὴ δυνατοὶ ὁρᾶν, ἀλλ’ οἳ ἂν

δυνατοί τε καὶ χρήσιμοι πρὸς τὸ ἰδεῖν. ἦ γάρ;

     {ΙΠ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν καὶ τὸ ὅλον σῶμα οὕτω λέγομεν καλὸν

εἶναι, τὸ μὲν πρὸς δρόμον, τὸ δὲ πρὸς πάλην, καὶ αὖ τὰ

295dζῷα πάντα, ἵππον καλὸν καὶ ἀλεκτρυόνα καὶ ὄρτυγα, καὶ

τὰ σκεύη πάντα καὶ τὰ ὀχήματα τά τε πεζὰ καὶ τὰ ἐν τῇ

θαλάττῃ πλοῖά τε καὶ τριήρεις, καὶ τά γε ὄργανα πάντα

τά τε ὑπὸ τῇ μουσικῇ καὶ τὰ ὑπὸ ταῖς ἄλλαις τέχναις,

(5)εἰ δὲ βούλει, τὰ ἐπιτηδεύματα καὶ τοὺς νόμους, σχεδόν τι

πάντα ταῦτα καλὰ προσαγορεύομεν τῷ αὐτῷ τρόπῳ· ἀπο-

βλέποντες πρὸς ἕκαστον αὐτῶν ᾗ πέφυκεν, ᾗ εἴργασται,

ᾗ κεῖται, τὸ μὲν χρήσιμον καὶ ᾗ χρήσιμον καὶ πρὸς ὃ χρή-

295eσιμον καὶ ὁπότε χρήσιμον καλόν φαμεν εἶναι, τὸ δὲ ταύτῃ

πάντῃ ἄχρηστον αἰσχρόν· ἆρ’ οὐ καὶ σοὶ δοκεῖ οὕτως, ὦ

Ἱππία;

     {ΙΠ.} Ἔμοιγε.

(5)     {ΣΩ.} Ὀρθῶς ἄρα νῦν λέγομεν ὅτι τυγχάνει παντὸς ὂν

μᾶλλον καλὸν τὸ χρήσιμον; — {ΙΠ.} Ὀρθῶς μέντοι, ὦ Σώ-

κρατες. — {ΣΩ.} Οὐκοῦν τὸ δυνατὸν ἕκαστον ἀπεργάζεσθαι, εἰς

ὅπερ δυνατόν, εἰς τοῦτο καὶ χρήσιμον, τὸ δὲ ἀδύνατον

ἄχρηστον; — {ΙΠ.} Πάνυ γε. — {ΣΩ.} Δύναμις μὲν ἄρα καλόν,

(10)ἀδυναμία δὲ αἰσχρόν; — {ΙΠ.} Σφόδρα γε. τά τε γοῦν ἄλλα,

296aὦ Σώκρατες, μαρτυρεῖ ἡμῖν ὅτι τοῦτο οὕτως ἔχει, ἀτὰρ οὖν

καὶ τὰ πολιτικά· ἐν γὰρ τοῖς πολιτικοῖς τε καὶ τῇ ἑαυτοῦ

πόλει τὸ μὲν δυνατὸν εἶναι πάντων κάλλιστον, τὸ δὲ ἀδύ-

νατον πάντων αἴσχιστον. — {ΣΩ.} Εὖ λέγεις. ἆρ’ οὖν πρὸς

(5)θεῶν, Ἱππία, διὰ ταῦτα καὶ ἡ σοφία πάντων κάλλιστον, ἡ

δὲ ἀμαθία πάντων αἴσχιστον; — {ΙΠ.} Ἀλλὰ τί οἴει, ὦ Σώ-

κρατες;

     {ΣΩ.} Ἔχε δὴ ἠρέμα, ὦ φίλε ἑταῖρε· ὡς φοβοῦμαι τί ποτ’

αὖ λέγομεν.

296b     {ΙΠ.} Τί δ’ αὖ φοβῇ, ὦ Σώκρατες, ἐπεὶ νῦν γέ σοι ὁ λόγος

παγκάλως προβέβηκε;

     {ΣΩ.} Βουλοίμην ἄν, ἀλλά μοι τόδε συνεπίσκεψαι· ἆρ’ ἄν

τίς τι ποιήσειεν ὃ μήτ’ ἐπίσταιτο μήτε τὸ παράπαν δύναιτο;

(5)— {ΙΠ.} Οὐδαμῶς· πῶς γὰρ ἂν ὅ γε μὴ δύναιτο; — {ΣΩ.} Οἱ

οὖν ἐξαμαρτάνοντες καὶ κακὰ ἐργαζόμενοί τε καὶ ποιοῦντες

ἄκοντες, ἄλλο τι οὗτοι, εἰ μὴ ἐδύναντο ταῦτα ποιεῖν, οὐκ ἄν

ποτε ἐποίουν; — {ΙΠ.} Δῆλον δή. — {ΣΩ.} Ἀλλὰ μέντοι δυνάμει

296cγε δύνανται οἱ δυνάμενοι· οὐ γάρ που ἀδυναμίᾳ γε. — {ΙΠ.}

Οὐ δῆτα. — {ΣΩ.} Δύνανται δέ γε πάντες ποιεῖν οἱ ποιοῦν-

τες ἃ ποιοῦσιν; — {ΙΠ.} Ναί. — {ΣΩ.} Κακὰ δέ γε πολὺ πλείω

ποιοῦσιν ἢ ἀγαθὰ πάντες ἄνθρωποι, ἀρξάμενοι ἐκ παίδων,

(5)καὶ ἐξαμαρτάνουσιν ἄκοντες. — {ΙΠ.} Ἔστι ταῦτα. — {ΣΩ.} Τί

οὖν; ταύτην τὴν δύναμιν καὶ ταῦτα τὰ χρήσιμα, ἃ ἂν ᾖ ἐπὶ

τὸ κακόν τι ἐργάζεσθαι χρήσιμα, ἆρα φήσομεν ταῦτα εἶναι

296dκαλά, ἢ πολλοῦ δεῖ; — {ΙΠ.} Πολλοῦ, ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώ-

κρατες. — {ΣΩ.} Οὐκ ἄρα, ὦ Ἱππία, τὸ δυνατόν τε καὶ τὸ

χρήσιμον ἡμῖν, ὡς ἔοικεν, ἐστὶ τὸ καλόν.

     {ΙΠ.} Ἐάν γε, ὦ Σώκρατες, ἀγαθὰ δύνηται καὶ ἐπὶ τοιαῦτα

(5)χρήσιμον ᾖ.

     {ΣΩ.} Ἐκεῖνο μὲν τοίνυν οἴχεται, τὸ δυνατόν τε καὶ χρή-

σιμον ἁπλῶς εἶναι καλόν· ἀλλ’ ἄρα τοῦτ’ ἦν ἐκεῖνο, ὦ Ἱπ-

πία, ὃ ἐβούλετο ἡμῶν ἡ ψυχὴ εἰπεῖν, ὅτι τὸ χρήσιμόν τε

καὶ τὸ δυνατὸν ἐπὶ τὸ ἀγαθόν τι ποιῆσαι, τοῦτ’ ἐστὶ τὸ

296eκαλόν; — {ΙΠ.} Ἔμοιγε δοκεῖ. — {ΣΩ.} Ἀλλὰ μὴν τοῦτό γε

ὠφέλιμόν ἐστιν. ἢ οὔ; — {ΙΠ.} Πάνυ γε. — {ΣΩ.} Οὕτω δὴ

καὶ τὰ καλὰ σώματα καὶ τὰ καλὰ νόμιμα καὶ ἡ σοφία καὶ

ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν πάντα καλά ἐστιν, ὅτι ὠφέλιμα. — {ΙΠ.}

(5)Δῆλον ὅτι. — {ΣΩ.} Τὸ ὠφέλιμον ἄρα ἔοικεν ἡμῖν εἶναι τὸ

καλόν, ὦ Ἱππία. — {ΙΠ.} Πάντως δήπου, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Ἀλλὰ μὴν τό γε ὠφέλιμον τὸ ποιοῦν ἀγαθόν ἐστιν.

— {ΙΠ.} Ἔστι γάρ. — {ΣΩ.} Τὸ ποιοῦν δέ γ’ ἐστὶν οὐκ ἄλλο

τι ἢ τὸ αἴτιον· ἦ γάρ; — {ΙΠ.} Οὕτως. — {ΣΩ.} Τοῦ ἀγαθοῦ ἄρα

297aαἴτιόν ἐστιν τὸ καλόν. — {ΙΠ.} Ἔστι γάρ.

     {ΣΩ.} Ἀλλὰ μὴν τό γε αἴτιον, ὦ Ἱππία, καὶ οὗ ἂν αἴτιον

ᾖ τὸ αἴτιον, ἄλλο ἐστίν· οὐ γάρ που τό γε αἴτιον αἰτίου

αἴτιον ἂν εἴη. ὧδε δὲ σκόπει· οὐ τὸ αἴτιον ποιοῦν ἐφάνη;

(5)— {ΙΠ.} Πάνυ γε. — {ΣΩ.} Οὐκοῦν ὑπὸ τοῦ ποιοῦντος ποιεῖται

οὐκ ἄλλο τι ἢ τὸ γιγνόμενον, ἀλλ’ οὐ τὸ ποιοῦν; — {ΙΠ.}

Ἔστι ταῦτα. — {ΣΩ.} Οὐκοῦν ἄλλο τι τὸ γιγνόμενον, ἄλλο

δὲ τὸ ποιοῦν; — {ΙΠ.} Ναί. — {ΣΩ.} Οὐκ ἄρα τό γ’ αἴτιον αἴτιον

297bαἰτίου ἐστίν, ἀλλὰ τοῦ γιγνομένου ὑφ’ ἑαυτοῦ. — {ΙΠ.} Πάνυ

γε. — {ΣΩ.} Εἰ ἄρα τὸ καλόν ἐστιν αἴτιον ἀγαθοῦ, γίγνοιτ’ ἂν

ὑπὸ τοῦ καλοῦ τὸ ἀγαθόν· καὶ διὰ ταῦτα, ὡς ἔοικε, σπου-

δάζομεν καὶ τὴν φρόνησιν καὶ τἆλλα πάντα τὰ καλά, ὅτι

(5)τὸ ἔργον αὐτῶν καὶ τὸ ἔκγονον σπουδαστόν ἐστι, τὸ ἀγαθόν,

καὶ κινδυνεύει ἐξ ὧν εὑρίσκομεν ἐν πατρός τινος ἰδέᾳ εἶναι

τὸ καλὸν τοῦ ἀγαθοῦ. — {ΙΠ.} Πάνυ μὲν οὖν· καλῶς γὰρ

λέγεις, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Οὐκοῦν καὶ τόδε καλῶς λέγω, ὅτι οὔτε ὁ πατὴρ ὑός

297cἐστιν, οὔτε ὁ ὑὸς πατήρ; — {ΙΠ.} Καλῶς μέντοι. — {ΣΩ.} Οὐδέ

γε τὸ αἴτιον γιγνόμενόν ἐστιν, οὐδὲ τὸ γιγνόμενον αὖ αἴτιον.

— {ΙΠ.} Ἀληθῆ λέγεις. — {ΣΩ.} Μὰ Δία, ὦ ἄριστε, οὐδὲ ἄρα

τὸ καλὸν ἀγαθόν ἐστιν, οὐδὲ τὸ ἀγαθὸν καλόν· ἢ δοκεῖ σοι

(5)οἷόν τε εἶναι ἐκ τῶν προειρημένων; — {ΙΠ.} Οὐ μὰ τὸν Δία,

οὔ μοι φαίνεται.

     {ΣΩ.} Ἀρέσκει οὖν ἡμῖν καὶ ἐθέλοιμεν ἂν λέγειν ὡς τὸ

καλὸν οὐκ ἀγαθὸν οὐδὲ τὸ ἀγαθὸν καλόν;

     {ΙΠ.} Οὐ μὰ τὸν Δία, οὐ πάνυ μοι ἀρέσκει.

(10)     {ΣΩ.} Ναὶ μὰ τὸν Δία, ὦ Ἱππία· ἐμοὶ δέ γε πάντων

297dἥκιστα ἀρέσκει ὧν εἰρήκαμεν λόγων.

     {ΙΠ.} Ἔοικε γὰρ οὕτως.

     {ΣΩ.} Κινδυνεύει ἄρα ἡμῖν, οὐχ ὥσπερ ἄρτι ἐφαίνετο κάλ-

λιστος εἶναι τῶν λόγων τὸ ὠφέλιμον καὶ τὸ χρήσιμόν τε

(5)καὶ τὸ δυνατὸν ἀγαθόν τι ποιεῖν καλὸν εἶναι, οὐχ οὕτως

ἔχειν, ἀλλ’, εἰ οἷόν τέ ἐστιν, ἐκείνων εἶναι γελοιότερος τῶν

πρώτων, ἐν οἷς τήν τε παρθένον ᾠόμεθα εἶναι τὸ καλὸν καὶ

ἓν ἕκαστον τῶν ἔμπροσθεν λεχθέντων.

     {ΙΠ.} Ἔοικεν.

(10)     {ΣΩ.} Καὶ ἐγὼ μέν γε οὐκ ἔτι ἔχω, ὦ Ἱππία, ὅποι τρά-

πωμαι, ἀλλ’ ἀπορῶ· σὺ δὲ ἔχεις τι λέγειν;

297e     {ΙΠ.} Οὐκ ἔν γε τῷ παρόντι, ἀλλ’, ὥσπερ ἄρτι ἔλεγον,

σκεψάμενος εὖ οἶδ’ ὅτι εὑρήσω.

     {ΣΩ.} Ἀλλ’ ἐγώ μοι δοκῶ ὑπὸ ἐπιθυμίας τοῦ εἰδέναι οὐχ

οἷός τε σὲ εἶναι περιμένειν μέλλοντα· καὶ γὰρ οὖν δή τι

(5)καὶ οἶμαι ἄρτι ηὐπορηκέναι. ὅρα γάρ· εἰ ὃ ἂν χαίρειν ἡμᾶς

ποιῇ, μήτι πάσας τὰς ἡδονάς, ἀλλ’ ὃ ἂν διὰ τῆς ἀκοῆς καὶ

τῆς ὄψεως, τοῦτο φαῖμεν εἶναι καλόν, πῶς τι ἄρ’ ἂν ἀγωνι-

298aζοίμεθα; οἵ τέ γέ που καλοὶ ἄνθρωποι, ὦ Ἱππία, καὶ τὰ

ποικίλματα πάντα καὶ τὰ ζωγραφήματα καὶ τὰ πλάσματα

τέρπει ἡμᾶς ὁρῶντας, ἃ ἂν καλὰ ᾖ· καὶ οἱ φθόγγοι οἱ καλοὶ

καὶ ἡ μουσικὴ σύμπασα καὶ οἱ λόγοι καὶ αἱ μυθολογίαι

(5)ταὐτὸν τοῦτο ἐργάζονται, ὥστ’ εἰ ἀποκριναίμεθα τῷ θρασεῖ

ἐκείνῳ ἀνθρώπῳ ὅτι Ὦ γενναῖε, τὸ καλόν ἐστι τὸ δι’ ἀκοῆς

τε καὶ δι’ ὄψεως ἡδύ, οὐκ ἂν οἴει αὐτὸν τοῦ θράσους ἐπί-

σχοιμεν;

     {ΙΠ.} Ἐμοὶ γοῦν δοκεῖ νῦν γε, ὦ Σώκρατες, εὖ λέγεσθαι

298bτὸ καλὸν ὃ ἔστιν.

     {ΣΩ.} Τί δ’; ἆρα τὰ ἐπιτηδεύματα τὰ καλὰ καὶ τοὺς νό-

μους, ὦ Ἱππία, δι’ ἀκοῆς ἢ δι’ ὄψεως φήσομεν ἡδέα ὄντα

καλὰ εἶναι, ἢ ἄλλο τι εἶδος ἔχειν;

(5)     {ΙΠ.} Ταῦτα δ’ ἴσως, ὦ Σώκρατες, κἂν παραλάθοι τὸν

ἄνθρωπον.

     {ΣΩ.} Μὰ τὸν κύνα, ὦ Ἱππία, οὐχ ὅν γ’ ἂν ἐγὼ μάλιστα

αἰσχυνοίμην ληρῶν καὶ προσποιούμενός τι λέγειν μηδὲν

λέγων.

(10)     {ΙΠ.} Τίνα τοῦτον;

     {ΣΩ.} Τὸν Σωφρονίσκου, ὃς ἐμοὶ οὐδὲν ἂν μᾶλλον ταῦτα

298cἐπιτρέποι ἀνερεύνητα ὄντα ῥᾳδίως λέγειν ἢ ὡς εἰδότα ἃ μὴ

οἶδα.

     {ΙΠ.} Ἀλλὰ μὴν ἔμοιγε καὶ αὐτῷ, ἐπειδὴ σὺ εἶπες, δοκεῖ

τι ἄλλο εἶναι τοῦτο τὸ περὶ τοὺς νόμους.

(5)     {ΣΩ.} Ἔχ’ ἡσυχῇ, ὦ Ἱππία· κινδυνεύομεν γάρ τοι, ἐν τῇ

αὐτῇ ἐμπεπτωκότες ἀπορίᾳ περὶ τοῦ καλοῦ ἐν ᾗπερ νυνδή,

οἴεσθαι ἐν ἄλλῃ τινὶ εὐπορίᾳ εἶναι.

     {ΙΠ.} Πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ Σώκρατες;

     {ΣΩ.} Ἐγώ σοι φράσω ὅ γ’ ἐμοὶ καταφαίνεται, εἰ ἄρα τὶ

298dλέγω. ταῦτα μὲν γὰρ τὰ περὶ τοὺς νόμους τε καὶ τὰ ἐπιτη-

δεύματα τάχ’ ἂν φανείη οὐκ ἐκτὸς ὄντα τῆς αἰσθήσεως ἣ

διὰ τῆς ἀκοῆς τε καὶ ὄψεως ἡμῖν οὖσα τυγχάνει· ἀλλ’

ὑπομείνωμεν τοῦτον τὸν λόγον, τὸ διὰ τούτων ἡδὺ καλὸν

(5)εἶναι, μηδὲν τὸ τῶν νόμων εἰς μέσον παράγοντες. ἀλλ’ εἰ

ἡμᾶς ἔροιτο εἴτε οὗτος ὃν λέγω, εἴτε ἄλλος ὁστισοῦν· "Τί

δή, ὦ Ἱππία τε καὶ Σώκρατες, ἀφωρίσατε τοῦ ἡδέος τὸ

ταύτῃ ἡδὺ ᾗ λέγετε καλὸν εἶναι, τὸ δὲ κατὰ τὰς ἄλλας

298eαἰσθήσεις σίτων τε καὶ ποτῶν καὶ τῶν περὶ τἀφροδίσια καὶ

τἆλλα πάντα τὰ τοιαῦτα οὔ φατε καλὰ εἶναι; ἢ οὐδὲ ἡδέα,

οὐδὲ ἡδονὰς τὸ παράπαν ἐν τοῖς τοιούτοις φατὲ εἶναι, οὐδ’

ἐν ἄλλῳ ἢ τῷ ἰδεῖν τε καὶ ἀκοῦσαι;" τί φήσομεν, ὦ Ἱππία;

(5)     {ΙΠ.} Πάντως δήπου φήσομεν, ὦ Σώκρατες, καὶ ἐν τοῖς

ἄλλοις μεγάλας πάνυ ἡδονὰς εἶναι.

     {ΣΩ.} "Τί οὖν," φήσει, "ἡδονὰς οὔσας οὐδὲν ἧττον ἢ

καὶ ἐκείνας ἀφαιρεῖσθε τοῦτο τοὔνομα καὶ ἀποστερεῖτε τοῦ

299aκαλὰς εἶναι;" Ὅτι, φήσομεν, καταγελῴη ἂν ἡμῶν οὐδεὶς

ὅστις οὔ, εἰ φαῖμεν μὴ ἡδὺ εἶναι φαγεῖν, ἀλλὰ καλόν, καὶ

ὄζειν ἡδὺ μὴ ἡδὺ ἀλλὰ καλόν· τὰ δέ που περὶ τὰ ἀφροδίσια

πάντες ἂν ἡμῖν μάχοιντο ὡς ἥδιστον ὄν, δεῖν δὲ αὐτό, ἐάν

(5)τις καὶ πράττῃ, οὕτω πράττειν ὥστε μηδένα ὁρᾶν, ὡς

αἴσχιστον ὂν ὁρᾶσθαι. ταῦτα ἡμῶν λεγόντων, ὦ Ἱππία,

"Μανθάνω," ἂν ἴσως φαίη, "καὶ ἐγὼ ὅτι πάλαι αἰσχύνεσθε

ταύτας τὰς ἡδονὰς φάναι καλὰς εἶναι, ὅτι οὐ δοκεῖ τοῖς

299bἀνθρώποις· ἀλλ’ ἐγὼ οὐ τοῦτο ἠρώτων, ὃ δοκεῖ τοῖς πολλοῖς

καλὸν εἶναι, ἀλλ’ ὅτι ἔστιν." ἐροῦμεν δὴ οἶμαι ὅπερ ὑπε-

θέμεθα, ὅτι "Τοῦθ’ ἡμεῖς γέ φαμεν τὸ μέρος τοῦ ἡδέος, τὸ

ἐπὶ τῇ ὄψει τε καὶ ἀκοῇ γιγνόμενον, καλὸν εἶναι. ἀλλὰ

(5)ἔχεις ἔτι τι χρῆσθαι τῷ λόγῳ, ἤ τι καὶ ἄλλο ἐροῦμεν, ὦ Ἱππία;

     {ΙΠ.} Ἀνάγκη πρός γε τὰ εἰρημένα, ὦ Σώκρατες, μὴ ἄλλ’

ἄττα ἢ ταῦτα λέγειν.

     {ΣΩ.} "Καλῶς δὴ λέγετε," φήσει. "οὐκοῦν εἴπερ τὸ

299cδι’ ὄψεως καὶ ἀκοῆς ἡδὺ καλόν ἐστιν, ὃ μὴ τοῦτο τυγχάνει

ὂν τῶν ἡδέων, δῆλον ὅτι οὐκ ἂν καλὸν εἴη;" ὁμολογήσομεν;

     {ΙΠ.} Ναί.

     {ΣΩ.} "Ἦ οὖν τὸ δι’ ὄψεως ἡδύ," φήσει, "δι’ ὄψεως

(5)καὶ ἀκοῆς ἐστιν ἡδύ, ἢ τὸ δι’ ἀκοῆς ἡδὺ δι’ ἀκοῆς καὶ δι’

ὄψεώς ἐστιν ἡδύ;" Οὐδαμῶς, φήσομεν, τὸ διὰ τοῦ ἑτέρου

ὂν τοῦτο δι’ ἀμφοτέρων εἴη ἄν_τοῦτο γὰρ δοκεῖς ἡμῖν λέ-

γειν_ἀλλ’ ἡμεῖς ἐλέγομεν ὅτι καὶ ἑκάτερον τούτων αὐτὸ

καθ’ αὑτὸ τῶν ἡδέων καλὸν εἴη, καὶ ἀμφότερα. οὐχ οὕτως

(10)ἀποκρινούμεθα;

299d     {ΙΠ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΣΩ.} "Ἆρ’ οὖν," φήσει, "ἡδὺ ἡδέος ὁτιοῦν ὁτουοῦν δια-

φέρει τούτῳ, τῷ ἡδὺ εἶναι; μὴ γὰρ εἰ μείζων τις ἡδονὴ ἢ

ἐλάττων ἢ μᾶλλον ἢ ἧττόν ἐστιν, ἀλλ’ εἴ τις αὐτῷ τούτῳ

(5)διαφέρει, τῷ ἡ μὲν ἡδονὴ εἶναι, ἡ δὲ μὴ ἡδονή, τῶν ἡδο-

νῶν;" Οὐχ ἡμῖν γε δοκεῖ· οὐ γάρ;

     {ΙΠ.} Οὐ γὰρ οὖν δοκεῖ.

     {ΣΩ.} "Οὐκοῦν," φήσει, "δι’ ἄλλο τι ἢ ὅτι ἡδοναί εἰσι

προείλεσθε ταύτας τὰς ἡδονὰς ἐκ τῶν ἄλλων ἡδονῶν, τοιοῦ-

299eτόν τι ὁρῶντες ἐπ’ ἀμφοῖν, ὅτι ἔχουσί τι διάφορον τῶν

ἄλλων, εἰς ὃ ἀποβλέποντες καλάς φατε αὐτὰς εἶναι; οὐ

γάρ που διὰ τοῦτο καλή ἐστιν ἡδονὴ ἡ διὰ τῆς ὄψεως,

ὅτι δι’ ὄψεώς ἐστιν· εἰ γὰρ τοῦτο αὐτῇ ἦν τὸ αἴτιον

(5)καλῇ εἶναι, οὐκ ἄν ποτε ἦν ἡ ἑτέρα, ἡ διὰ τῆς ἀκοῆς,

καλή· οὔκουν ἔστι γε δι’ ὄψεως ἡδονή." Ἀληθῆ λέγεις,

φήσομεν;

     {ΙΠ.} Φήσομεν γάρ.

300a     {ΣΩ.} "Οὐδέ γ’ αὖ ἡ δι’ ἀκοῆς ἡδονή, ὅτι δι’ ἀκοῆς ἐστι,

διὰ ταῦτα τυγχάνει καλή· οὐ γὰρ ἄν ποτε αὖ ἡ διὰ τῆς

ὄψεως καλὴ ἦν· οὔκουν ἔστι γε δι’ ἀκοῆς ἡδονή." ἀληθῆ

φήσομεν, ὦ Ἱππία, λέγειν τὸν ἄνδρα ταῦτα λέγοντα;

(5)     {ΙΠ.} Ἀληθῆ.

     {ΣΩ.} "Ἀλλὰ μέντοι ἀμφότεραί γ’ εἰσὶ καλαί, ὡς φατέ."

φαμὲν γάρ;

     {ΙΠ.} Φαμέν.

     {ΣΩ.} "Ἔχουσιν ἄρα τι τὸ αὐτὸ ὃ ποιεῖ αὐτὰς καλὰς

(10)εἶναι, τὸ κοινὸν τοῦτο, ὃ καὶ ἀμφοτέραις αὐταῖς ἔπεστι κοινῇ

300bκαὶ ἑκατέρᾳ ἰδίᾳ· οὐ γὰρ ἄν που ἄλλως ἀμφότεραί γε καλαὶ

ἦσαν καὶ ἑκατέρα." ἀποκρίνου ἐμοὶ ὡς ἐκείνῳ.

     {ΙΠ.} Ἀποκρίνομαι, καὶ ἐμοὶ δοκεῖ ἔχειν ὡς λέγεις.

     {ΣΩ.} Εἰ ἄρα τι αὗται αἱ ἡδοναὶ ἀμφότεραι πεπόνθασιν,

(5)ἑκατέρα δὲ μή, οὐκ ἂν τούτῳ γε τῷ παθήματι εἶεν καλαί.

     {ΙΠ.} Καὶ πῶς ἂν εἴη τοῦτο, ὦ Σώκρατες, μηδετέρας πε-

πονθυίας τι τῶν ὄντων ὁτιοῦν, ἔπειτα τοῦτο τὸ πάθος, ὃ

μηδετέρα πέπονθεν, ἀμφοτέρας πεπονθέναι;

300c     {ΣΩ.} Οὐ δοκεῖ σοι;

     {ΙΠ.} Πολλὴ γὰρ ἄν μ’ ἔχοι ἀπειρία καὶ τῆς τούτων

φύσεως καὶ τῆς τῶν παρόντων λέξεως λόγων.

     {ΣΩ.} Ἡδέως γε, ὦ Ἱππία. ἀλλὰ γὰρ ἐγὼ ἴσως κιν-

(5)δυνεύω δοκεῖν μέν τι ὁρᾶν οὕτως ἔχον ὡς σὺ φῂς ἀδύνατον

εἶναι, ὁρῶ δ’ οὐδέν.

     {ΙΠ.} Οὐ κινδυνεύεις, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ πάνυ ἑτοίμως

παρορᾷς.

     {ΣΩ.} Καὶ μὴν πολλά γέ μοι προφαίνεται τοιαῦτα πρὸ

(10)τῆς ψυχῆς, ἀλλὰ ἀπιστῶ αὐτοῖς, ὅτι σοὶ μὲν οὐ φαντάζεται,

300dἀνδρὶ πλεῖστον ἀργύριον εἰργασμένῳ τῶν νῦν ἐπὶ σοφίᾳ,

ἐμοὶ δέ, ὃς οὐδὲν πώποτε ἠργασάμην. καὶ ἐνθυμοῦμαι, ὦ

ἑταῖρε, μὴ παίζῃς πρός με καὶ ἑκὼν ἐξαπατᾷς· οὕτως μοι

σφόδρα καὶ πολλὰ φαίνεται.

(5)     {ΙΠ.} Οὐδεὶς σοῦ, ὦ Σώκρατες, κάλλιον εἴσεται εἴτε παίζω

εἴτε μή, ἐὰν ἐπιχειρήσῃς λέγειν τὰ προφαινόμενά σοι ταῦτα·

φανήσῃ γὰρ οὐδὲν λέγων. οὐ γὰρ μήποτε εὕρῃς, ὃ μήτ’

ἐγὼ πέπονθα μήτε σύ, τοῦτ’ ἀμφοτέρους ἡμᾶς πεπονθότας.

300e     {ΣΩ.} Πῶς λέγεις, ὦ Ἱππία; ἴσως μὲν τὶ λέγεις, ἐγὼ δ’ οὐ

μανθάνω· ἀλλά μου σαφέστερον ἄκουσον ὃ βούλομαι λέγειν.

ἐμοὶ γὰρ φαίνεται, ὃ μήτ’ ἐγὼ πέπονθα εἶναι μήτ’ εἰμὶ μηδ’

αὖ σὺ εἶ, τοῦτο ἀμφοτέρους πεπονθέναι ἡμᾶς οἷόν τ’ εἶναι·

(5)ἕτερα δ’ αὖ, ἃ ἀμφότεροι πεπόνθαμεν εἶναι, ταῦτα οὐδέτερον

εἶναι ἡμῶν.

     {ΙΠ.} Τέρατα αὖ ἀποκρινομένῳ ἔοικας, ὦ Σώκρατες, ἔτι

μείζω ἢ ὀλίγον πρότερον ἀπεκρίνω. σκόπει γάρ· πότερον

εἰ ἀμφότεροι δίκαιοί ἐσμεν, οὐ καὶ ἑκάτερος ἡμῶν εἴη ἄν,

(10)ἢ εἰ ἄδικος ἑκάτερος, οὐ καὶ ἀμφότεροι, ἢ εἰ ὑγιαίνοντες,

301aοὐ καὶ ἑκάτερος; ἢ εἰ κεκμηκώς τι ἢ τετρωμένος ἢ πεπλη-

γμένος ἢ ἄλλ’ ὁτιοῦν πεπονθὼς ἑκάτερος ἡμῶν εἴη, οὐ καὶ

ἀμφότεροι αὖ ἂν τοῦτο πεπόνθοιμεν; ἔτι τοίνυν εἰ χρυσοῖ ἢ

ἀργυροῖ ἢ ἐλεφάντινοι, εἰ δὲ βούλει, γενναῖοι ἢ σοφοὶ

(5)ἢ τίμιοι ἢ γέροντές γε ἢ νέοι ἢ ἄλλο ὅτι βούλει τῶν

ἐν ἀνθρώποις ἀμφότεροι τύχοιμεν ὄντες, ἆρ’ οὐ μεγάλη

ἀνάγκη καὶ ἑκάτερον ἡμῶν τοῦτο εἶναι;

301b     {ΣΩ.} Πάντως γε δήπου.

     {ΙΠ.} Ἀλλὰ γὰρ δὴ σύ, ὦ Σώκρατες, τὰ μὲν ὅλα τῶν

πραγμάτων οὐ σκοπεῖς, οὐδ’ ἐκεῖνοι οἷς σὺ εἴωθας διαλέ-

γεσθαι, κρούετε δὲ ἀπολαμβάνοντες τὸ καλὸν καὶ ἕκαστον

(5)τῶν ὄντων ἐν τοῖς λόγοις κατατέμνοντες. διὰ ταῦτα οὕτω

μεγάλα ὑμᾶς λανθάνει καὶ διανεκῆ σώματα τῆς οὐσίας πε-

φυκότα. καὶ νῦν τοσοῦτόν σε λέληθεν, ὥστε οἴει εἶναί τι

ἢ πάθος ἢ οὐσίαν, ἣ περὶ μὲν ἀμφότερα ταῦτα ἔστιν ἅμα,

301cπερὶ δὲ ἑκάτερον οὔ, ἢ αὖ περὶ μὲν ἑκάτερον, περὶ δὲ ἀμ-

φότερα οὔ· οὕτως ἀλογίστως καὶ ἀσκέπτως καὶ εὐήθως καὶ

ἀδιανοήτως διάκεισθε.

     {ΣΩ.} Τοιαῦτα, ὦ Ἱππία, τὰ ἡμέτερά ἐστιν, οὐχ οἷα

(5)βούλεταί τις, φασὶν ἄνθρωποι ἑκάστοτε παροιμιαζόμενοι,

ἀλλ’ οἷα δύναται· ἀλλὰ σὺ ἡμᾶς ὀνίνης ἀεὶ νουθετῶν. ἐπεὶ

καὶ νῦν, πρὶν ὑπὸ σοῦ ταῦτα νουθετηθῆναι, ὡς εὐήθως διε-

κείμεθα, ἔτι σοι μᾶλλον ἐγὼ ἐπιδείξω εἰπὼν ἃ διενοούμεθα

301dπερὶ αὐτῶν, ἢ μὴ εἴπω;

     {ΙΠ.} Εἰδότι μὲν ἐρεῖς, ὦ Σώκρατες· οἶδα γὰρ ἑκάστους

τῶν περὶ τοὺς λόγους ὡς διάκεινται. ὅμως δ’ εἴ τι σοὶ

ἥδιον, λέγε.

(5)     {ΣΩ.} Ἀλλὰ μὴν ἥδιόν γε. ἡμεῖς γάρ, ὦ βέλτιστε, οὕτως

ἀβέλτεροι ἦμεν, πρίν σε ταῦτ’ εἰπεῖν, ὥστε δόξαν εἴχομεν

περὶ ἐμοῦ τε καὶ σοῦ ὡς ἑκάτερος ἡμῶν εἷς ἐστι, τοῦτο δὲ

ὃ ἑκάτερος ἡμῶν εἴη οὐκ ἄρα εἶμεν ἀμφότεροι_οὐ γὰρ εἷς

ἐσμεν, ἀλλὰ δύο_οὕτως εὐηθικῶς εἴχομεν· νῦν δὲ παρὰ

301eσοῦ ἤδη ἀνεδιδάχθημεν ὅτι εἰ μὲν δύο ἀμφότεροί ἐσμεν,

δύο καὶ ἑκάτερον ἡμῶν ἀνάγκη εἶναι, εἰ δὲ εἷς ἑκάτερος,

ἕνα καὶ ἀμφοτέρους ἀνάγκη· οὐ γὰρ οἷόν τε διανεκεῖ λόγῳ

τῆς οὐσίας κατὰ Ἱππίαν ἄλλως ἔχειν, ἀλλ’ ὃ ἂν ἀμφότερα

(5)ᾖ, τοῦτο καὶ ἑκάτερον, καὶ ὃ ἑκάτερον, ἀμφότερα εἶναι.

πεπεισμένος δὴ νῦν ἐγὼ ὑπὸ σοῦ ἐνθάδε κάθημαι. πρότερον

μέντοι, ὦ Ἱππία, ὑπόμνησόν με· πότερον εἷς ἐσμεν ἐγώ τε

καὶ σύ, ἢ σύ τε δύο εἶ κἀγὼ δύο;

     {ΙΠ.} Τί λέγεις, ὦ Σώκρατες;

(10)     {ΣΩ.} Ταῦτα ἅπερ λέγω· φοβοῦμαι γάρ σε σαφῶς λέγειν,

302aὅτι μοι χαλεπαίνεις, ἐπειδὰν τὶ δόξῃς σαυτῷ λέγειν. ὅμως

δ’ ἔτι μοι εἰπέ· οὐχ εἷς ἡμῶν ἑκάτερός ἐστι καὶ πέπονθε

τοῦτο, εἷς εἶναι; — {ΙΠ.} Πάνυ γε. — {ΣΩ.} Οὐκοῦν εἴπερ εἷς,

καὶ περιττὸς ἂν εἴη ἑκάτερος ἡμῶν· ἢ οὐ τὸ ἓν περιττὸν

(5)ἡγῇ; — {ΙΠ.} Ἔγωγε. — {ΣΩ.} Ἦ καὶ ἀμφότεροι οὖν περιττοί

ἐσμεν δύο ὄντες; — {ΙΠ.} Οὐκ ἂν εἴη, ὦ Σώκρατες. — {ΣΩ.}

Ἀλλ’ ἄρτιοί γε ἀμφότεροι· ἦ γάρ; — {ΙΠ.} Πάνυ γε. — {ΣΩ.}

Μῶν οὖν, ὅτι ἀμφότεροι ἄρτιοι, τούτου ἕνεκα καὶ ἑκάτερος

302bἄρτιος ἡμῶν ἐστιν; — {ΙΠ.} Οὐ δῆτα. — {ΣΩ.} Οὐκ ἄρα πᾶσα

ἀνάγκη, ὡς νυνδὴ ἔλεγες, ἃ ἂν ἀμφότεροι καὶ ἑκάτερον, καὶ

ἃ ἂν ἑκάτερος καὶ ἀμφοτέρους εἶναι.

     {ΙΠ.} Οὐ τά γε τοιαῦτα, ἀλλ’ οἷα ἐγὼ πρότερον ἔλεγον.

(5)     {ΣΩ.} Ἐξαρκεῖ, ὦ Ἱππία· ἀγαπητὰ γὰρ καὶ ταῦτα, ἐπειδὴ

τὰ μὲν οὕτω φαίνεται, τὰ δ’ οὐχ οὕτως ἔχοντα. καὶ γὰρ

ἐγὼ ἔλεγον, εἰ μέμνησαι ὅθεν οὗτος ὁ λόγος ἐλέχθη, ὅτι

ἡ διὰ τῆς ὄψεως καὶ ἀκοῆς ἡδονὴ οὐ τούτῳ εἶεν καλαί,

302cὅτι τυγχάνοιεν ἑκατέρα μὲν αὐτῶν εἶναι πεπονθυῖα, ἀμφό-

τεραι δὲ μή, ἢ ἀμφότεραι μέν, ἑκατέρα δὲ μή, ἀλλ’ ἐκείνῳ

ᾧ ἀμφότεραί τε καὶ ἑκατέρα, διότι συνεχώρεις ἀμφοτέρας

τε αὐτὰς εἶναι καλὰς καὶ ἑκατέραν. τούτου δὴ ἕνεκα τῇ

(5)οὐσίᾳ τῇ ἐπ’ ἀμφότερα ἑπομένῃ ᾤμην, εἴπερ ἀμφότερά ἐστι

καλά, ταύτῃ δεῖν αὐτὰ καλὰ εἶναι, τῇ δὲ κατὰ τὰ ἕτερα

ἀπολειπομένῃ μή· καὶ ἔτι νῦν οἴομαι. ἀλλά μοι λέγε,

ὥσπερ ἐξ ἀρχῆς· ἡ δι’ ὄψεως ἡδονὴ καὶ ἡ δι’ ἀκοῆς, εἴπερ

302dἀμφότεραί τ’ εἰσὶ καλαὶ καὶ ἑκατέρα, ἆρα καὶ ὃ ποιεῖ αὐτὰς

καλὰς οὐχὶ καὶ ἀμφοτέραις γε αὐταῖς ἕπεται καὶ ἑκατέρᾳ;

— {ΙΠ.} Πάνυ γε. — {ΣΩ.} Ἆρ’ οὖν ὅτι ἡδονὴ ἑκατέρα τ’ ἐστὶ

καὶ ἀμφότεραι, διὰ τοῦτο ἂν εἶεν καλαί; ἢ διὰ τοῦτο μὲν

(5)καὶ αἱ ἄλλαι πᾶσαι ἂν οὐδὲν τούτων ἧττον εἶεν καλαί; οὐ-

δὲν γὰρ ἧττον ἡδοναὶ ἐφάνησαν οὖσαι, εἰ μέμνησαι. — {ΙΠ.}

Μέμνημαι. — {ΣΩ.} Ἀλλ’ ὅτι γε δι’ ὄψεως καὶ ἀκοῆς αὗταί

302eεἰσι, διὰ τοῦτο ἐλέγετο καλὰς αὐτὰς εἶναι. — {ΙΠ.} Καὶ ἐρρήθη

οὕτως.

     {ΣΩ.} Σκόπει δὲ εἰ ἀληθῆ λέγω. ἐλέγετο γάρ, ὡς ἐγὼ

μνήμης ἔχω, τοῦτ’ εἶναι καλὸν τὸ ἡδύ, οὐ πᾶν, ἀλλ’ ὃ ἂν

(5)δι’ ὄψεως καὶ ἀκοῆς ᾖ. — {ΙΠ.} Ἀληθῆ. — {ΣΩ.} Οὐκοῦν τοῦτό

γε τὸ πάθος ἀμφοτέραις μὲν ἕπεται, ἑκατέρᾳ δ’ οὔ; οὐ γάρ

που ἑκάτερόν γε αὐτῶν, ὅπερ ἐν τοῖς πρόσθεν ἐλέγετο, δι’

ἀμφοτέρων ἐστίν, ἀλλ’ ἀμφότερα μὲν δι’ ἀμφοῖν, ἑκάτερον

δ’ οὔ· ἔστι ταῦτα; — {ΙΠ.} Ἔστιν. — {ΣΩ.} Οὐκ ἄρα τούτῳ γε

(10)ἑκάτερον αὐτῶν ἐστι καλόν, ὃ μὴ ἕπεται ἑκατέρῳ [τὸ γὰρ

ἀμφότερον ἑκατέρῳ οὐχ ἕπεται] ὥστε ἀμφότερα μὲν αὐτὰ

φάναι καλὰ κατὰ τὴν ὑπόθεσιν ἔξεστιν, ἑκάτερον δὲ οὐκ

303aἔξεστιν· ἢ πῶς λέγομεν; οὐκ ἀνάγκη; — {ΙΠ.} Φαίνεται. —

{ΣΩ.} Φῶμεν οὖν ἀμφότερα μὲν καλὰ εἶναι, ἑκάτερον δὲ μὴ

φῶμεν; — {ΙΠ.} Τί γὰρ κωλύει;

     {ΣΩ.} Τόδε ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ φίλε, κωλύειν, ὅτι ἦν που

(5)ἡμῖν τὰ μὲν οὕτως ἐπιγιγνόμενα ἑκάστοις, εἴπερ ἀμφοτέροις

ἐπιγίγνοιτο, καὶ ἑκατέρῳ, καὶ εἴπερ ἑκατέρῳ, καὶ ἀμφοτέροις,

ἅπαντα ὅσα σὺ διῆλθες· ἦ γάρ;

     {ΙΠ.} Ναί.

     {ΣΩ.} Ἃ δέ γε αὖ ἐγὼ διῆλθον, οὔ· ὧν δὴ ἦν καὶ αὐτὸ

(10)τὸ ἑκάτερον καὶ τὸ ἀμφότερον. ἔστιν οὕτως;

     {ΙΠ.} Ἔστιν.

303b     {ΣΩ.} Ποτέρων οὖν, ὦ Ἱππία, δοκεῖ σοι τὸ καλὸν εἶναι;

πότερον ὧν σὺ ἔλεγες· εἴπερ ἐγὼ ἰσχυρὸς καὶ σύ, καὶ ἀμ-

φότεροι, καὶ εἴπερ ἐγὼ δίκαιος καὶ σύ, καὶ ἀμφότεροι, καὶ

εἴπερ ἀμφότεροι, καὶ ἑκάτερος· οὕτω δὴ καὶ εἴπερ ἐγὼ καλὸς

(5)καὶ σύ, καὶ ἀμφότεροι, καὶ εἴπερ ἀμφότεροι, καὶ ἑκάτερος;

ἢ οὐδὲν κωλύει, ὥσπερ ἀρτίων ὄντων τινῶν ἀμφοτέρων τάχα

μὲν ἑκάτερα περιττὰ εἶναι, τάχα δ’ ἄρτια, καὶ αὖ ἀρρήτων

ἑκατέρων ὄντων τάχα μὲν ῥητὰ τὰ συναμφότερα εἶναι, τάχα

303cδ’ ἄρρητα, καὶ ἄλλα μυρία τοιαῦτα, ἃ δὴ καὶ ἐγὼ ἔφην ἐμοὶ

προφαίνεσθαι; ποτέρων δὴ τιθεῖς τὸ καλόν; ἢ ὥσπερ ἐμοὶ

περὶ αὐτοῦ καταφαίνεται, καὶ σοί; πολλὴ γὰρ ἀλογία ἔμοιγε

δοκεῖ εἶναι ἀμφοτέρους μὲν ἡμᾶς εἶναι καλούς, ἑκάτερον δὲ

(5)μή, ἢ ἑκάτερον μέν, ἀμφοτέρους δὲ μή, ἢ ἄλλο ὁτιοῦν τῶν

τοιούτων. οὕτως αἱρῇ, ὥσπερ ἐγώ, ἢ ’κείνως;

     {ΙΠ.} Οὕτως ἔγωγε, ὦ Σώκρατες.

     {ΣΩ.} Εὖ γε σὺ ποιῶν, ὦ Ἱππία, ἵνα καὶ ἀπαλλαγῶμεν

303dπλείονος ζητήσεως· εἰ γὰρ τούτων γ’ ἐστὶ τὸ καλόν, οὐκ

ἂν ἔτι εἴη τὸ δι’ ὄψεως καὶ ἀκοῆς ἡδὺ καλόν. ἀμφότερα

μὲν γὰρ ποιεῖ καλὰ τὸ δι’ ὄψεως καὶ ἀκοῆς, ἑκάτερον δ’ οὔ·

τοῦτο δ’ ἦν ἀδύνατον, ὡς ἐγώ τε καὶ σὺ δὴ ὁμολογοῦμεν,

(5)ὦ Ἱππία.

     {ΙΠ.} Ὁμολογοῦμεν γάρ.

     {ΣΩ.} Ἀδύνατον ἄρα τὸ δι’ ὄψεως καὶ ἀκοῆς ἡδὺ καλὸν

εἶναι, ἐπειδή γε καλὸν γιγνόμενον τῶν ἀδυνάτων τι παρέ-

χεται.

(10)     {ΙΠ.} Ἔστι ταῦτα.

     {ΣΩ.} "Λέγετε δὴ πάλιν," φήσει, "ἐξ ἀρχῆς, ἐπειδὴ

303eτούτου διημάρτετε· τί φατε εἶναι τοῦτο τὸ καλὸν τὸ ἐπ’

ἀμφοτέραις ταῖς ἡδοναῖς, δι’ ὅτι ταύτας πρὸ τῶν ἄλλων

τιμήσαντες καλὰς ὠνομάσατε;" ἀνάγκη δή μοι δοκεῖ εἶναι,

ὦ Ἱππία, λέγειν ὅτι ἀσινέσταται αὗται τῶν ἡδονῶν εἰσι

(5)καὶ βέλτισται, καὶ ἀμφότεραι καὶ ἑκατέρα· ἢ σύ τι ἔχεις

λέγειν ἄλλο ᾧ διαφέρουσι τῶν ἄλλων;

     {ΙΠ.} Οὐδαμῶς· τῷ ὄντι γὰρ βέλτισταί εἰσιν.

     {ΣΩ.} "Τοῦτ’ ἄρα," φήσει, "λέγετε δὴ τὸ καλὸν εἶναι,

ἡδονὴν ὠφέλιμον;" Ἐοίκαμεν, φήσω ἔγωγε· σὺ δέ;

(10)     {ΙΠ.} Καὶ ἐγώ.

     {ΣΩ.} "Οὐκοῦν ὠφέλιμον," φήσει, "τὸ ποιοῦν τἀγαθόν,

τὸ δὲ ποιοῦν καὶ τὸ ποιούμενον ἕτερον νυνδὴ ἐφάνη, καὶ εἰς

τὸν πρότερον λόγον ἥκει ὑμῖν ὁ λόγος; οὔτε γὰρ τὸ ἀγαθὸν ἂν

304aεἴη καλὸν οὔτε τὸ καλὸν ἀγαθόν, εἴπερ ἄλλο αὐτῶν ἑκάτερόν

ἐστι." Παντός γε μᾶλλον, φήσομεν, ὦ Ἱππία, ἂν σωφρο-

νῶμεν· οὐ γάρ που θέμις τῷ ὀρθῶς λέγοντι μὴ συγχωρεῖν.

     {ΙΠ.} Ἀλλὰ δή γ’, ὦ Σώκρατες, τί οἴει ταῦτα εἶναι συν-

(5)άπαντα; κνήσματά τοί ἐστι καὶ περιτμήματα τῶν λόγων,

ὅπερ ἄρτι ἔλεγον, κατὰ βραχὺ διῃρημένα· ἀλλ’ ἐκεῖνο καὶ

καλὸν καὶ πολλοῦ ἄξιον, οἷόν τ’ εἶναι εὖ καὶ καλῶς λόγον

καταστησάμενον ἐν δικαστηρίῳ ἢ ἐν βουλευτηρίῳ ἢ ἐπὶ ἄλλῃ

304bτινὶ ἀρχῇ, πρὸς ἣν ἂν ὁ λόγος ᾖ, πείσαντα οἴχεσθαι φέροντα

οὐ τὰ σμικρότατα ἀλλὰ τὰ μέγιστα τῶν ἄθλων, σωτηρίαν

αὑτοῦ τε καὶ τῶν αὑτοῦ χρημάτων καὶ φίλων. τούτων οὖν

χρὴ ἀντέχεσθαι, χαίρειν ἐάσαντα τὰς σμικρολογίας ταύτας,

(5)ἵνα μὴ δοκῇ λίαν ἀνόητος εἶναι λήρους καὶ φλυαρίας ὥσπερ

νῦν μεταχειριζόμενος.

     {ΣΩ.} Ὦ Ἱππία φίλε, σὺ μὲν μακάριος εἶ, ὅτι τε οἶσθα

ἃ χρὴ ἐπιτηδεύειν ἄνθρωπον, καὶ ἐπιτετήδευκας ἱκανῶς, ὡς

304cφῄς· ἐμὲ δὲ δαιμονία τις τύχη, ὡς ἔοικε, κατέχει, ὅστις

πλανῶμαι μὲν καὶ ἀπορῶ ἀεί, ἐπιδεικνὺς δὲ τὴν ἐμαυτοῦ

ἀπορίαν ὑμῖν τοῖς σοφοῖς λόγῳ αὖ ὑπὸ ὑμῶν προπηλακί-

ζομαι, ἐπειδὰν ἐπιδείξω. λέγετε γάρ με, ἅπερ καὶ σὺ νῦν

(5)λέγεις, ὡς ἠλίθιά τε καὶ σμικρὰ καὶ οὐδενὸς ἄξια πρα-

γματεύομαι· ἐπειδὰν δὲ αὖ ἀναπεισθεὶς ὑπὸ ὑμῶν λέγω ἅπερ

ὑμεῖς, ὡς πολὺ κράτιστόν ἐστιν οἷόν τ’ εἶναι λόγον εὖ καὶ

καλῶς καταστησάμενον περαίνειν ἐν δικαστηρίῳ ἢ ἐν ἄλλῳ

304dτινὶ συλλόγῳ, ὑπό τε ἄλλων τινῶν τῶν ἐνθάδε καὶ ὑπὸ

τούτου τοῦ ἀνθρώπου τοῦ ἀεί με ἐλέγχοντος πάντα κακὰ

ἀκούω. καὶ γάρ μοι τυγχάνει ἐγγύτατα γένους ὢν καὶ ἐν

τῷ αὐτῷ οἰκῶν· ἐπειδὰν οὖν εἰσέλθω οἴκαδε εἰς ἐμαυτοῦ

(5)καί μου ἀκούσῃ ταῦτα λέγοντος, ἐρωτᾷ εἰ οὐκ αἰσχύνομαι

τολμῶν περὶ καλῶν ἐπιτηδευμάτων διαλέγεσθαι, οὕτω φανε-

ρῶς ἐξελεγχόμενος περὶ τοῦ καλοῦ ὅτι οὐδ’ αὐτὸ τοῦτο ὅτι

ποτέ ἐστιν οἶδα. "Καίτοι πῶς σὺ εἴσῃ," φησίν, "ἢ λόγον

304eὅστις καλῶς κατεστήσατο ἢ μή, ἢ ἄλλην πρᾶξιν ἡντινοῦν,

τὸ καλὸν ἀγνοῶν; καὶ ὁπότε οὕτω διάκεισαι, οἴει σοι κρεῖτ-

τον εἶναι ζῆν μᾶλλον ἢ τεθνάναι;" συμβέβηκε δή μοι, ὅπερ

λέγω, κακῶς μὲν ὑπὸ ὑμῶν ἀκούειν καὶ ὀνειδίζεσθαι, κακῶς

(5)δὲ ὑπ’ ἐκείνου. ἀλλὰ γὰρ ἴσως ἀναγκαῖον ὑπομένειν ταῦτα

πάντα· οὐδὲν γὰρ ἄτοπον εἰ ὠφελοίμην. ἐγὼ οὖν μοι δοκῶ,

ὦ Ἱππία, ὠφελῆσθαι ἀπὸ τῆς ἀμφοτέρων ὑμῶν ὁμιλίας· τὴν

γὰρ παροιμίαν ὅτι ποτὲ λέγει, τὸ "Χαλεπὰ τὰ καλά," δοκῶ

μοι εἰδέναι.