676a     {ΑΘ.} Ταῦτα μὲν οὖν δὴ ταύτῃ· πολιτείας δὲ

ποτὲ φῶμεν γεγονέναι; μῶν οὐκ ἐνθένδε τις ἂν αὐτὴν ῥᾷστά

τε καὶ κάλλιστα κατίδοι;

     {ΚΛ.} Πόθεν;

(5)     {ΑΘ.} Ὅθενπερ καὶ τὴν τῶν πόλεων ἐπίδοσιν εἰς ἀρετὴν

μεταβαίνουσαν ἅμα καὶ κακίαν ἑκάστοτε θεατέον.

     {ΚΛ.} Λέγεις δὲ πόθεν;

     {ΑΘ.} Οἶμαι μὲν ἀπὸ χρόνου μήκους τε καὶ ἀπειρίας καὶ

676bτῶν μεταβολῶν ἐν τῷ τοιούτῳ.

     {ΚΛ.} Πῶς λέγεις;

     {ΑΘ.} Φέρε, ἀφ’ οὗ πόλεις τ’ εἰσὶν καὶ ἄνθρωποι πολι-

τευόμενοι, δοκεῖς ἄν ποτε κατανοῆσαι χρόνου πλῆθος ὅσον

(5)γέγονεν;

     {ΚΛ.} Οὔκουν ῥᾴδιόν γε οὐδαμῶς.

     {ΑΘ.} Τὸ δέ γε ὡς ἄπλετόν τι καὶ ἀμήχανον ἂν εἴη;

     {ΚΛ.} Πάνυ μὲν οὖν τοῦτό γε.

     {ΑΘ.} Μῶν οὖν οὐ μυρίαι μὲν ἐπὶ μυρίαις ἡμῖν γεγόνασι

(10)πόλεις ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ, κατὰ τὸν αὐτὸν δὲ τοῦ πλήθους

676cλόγον οὐκ ἐλάττους ἐφθαρμέναι; πεπολιτευμέναι δ’ αὖ πάσας

πολιτείας πολλάκις ἑκασταχοῦ; καὶ τοτὲ μὲν ἐξ ἐλαττόνων

μείζους, τοτὲ δ’ ἐκ μειζόνων ἐλάττους, καὶ χείρους ἐκ

βελτιόνων γεγόνασι καὶ βελτίους ἐκ χειρόνων;

(5)     {ΚΛ.} Ἀναγκαῖον.

     {ΑΘ.} Ταύτης δὴ πέρι λάβωμεν, εἰ δυναίμεθα, τῆς με-

ταβολῆς τὴν αἰτίαν· τάχα γὰρ ἂν ἴσως δείξειεν ἡμῖν τὴν

πρώτην τῶν πολιτειῶν γένεσιν καὶ μετάβασιν.

     {ΚΛ.} Εὖ λέγεις, καὶ προθυμεῖσθαι δεῖ, σὲ μὲν ὃ διανοῇ

(10)περὶ αὐτῶν ἀποφαινόμενον, ἡμᾶς δὲ συνεπομένους.

677a     {ΑΘ.} Ἆρ’ οὖν ὑμῖν οἱ παλαιοὶ λόγοι ἀλήθειαν ἔχειν τινὰ

δοκοῦσιν;

     {ΚΛ.} Ποῖοι δή;

     {ΑΘ.} Τὸ πολλὰς ἀνθρώπων φθορὰς γεγονέναι κατακλυ-

(5)σμοῖς τε καὶ νόσοις καὶ ἄλλοις πολλοῖς, ἐν οἷς βραχύ τι

τῶν ἀνθρώπων λείπεσθαι γένος.

     {ΚΛ.} Πάνυ μὲν οὖν πιθανὸν τὸ τοιοῦτον πᾶν παντί.

     {ΑΘ.} Φέρε δή, νοήσωμεν μίαν τῶν πολλῶν ταύτην τὴν

τῷ κατακλυσμῷ ποτε γενομένην.

(10)     {ΚΛ.} Τὸ ποῖόν τι περὶ αὐτῆς διανοηθέντες;

677b     {ΑΘ.} Ὡς οἱ τότε περιφυγόντες τὴν φθορὰν σχεδὸν ὄρειοί

τινες ἂν εἶεν νομῆς, ἐν κορυφαῖς που σμικρὰ ζώπυρα τοῦ

τῶν ἀνθρώπων διασεσωμένα γένους.

     {ΚΛ.} Δῆλον.

(5)     {ΑΘ.} Καὶ δὴ τοὺς τοιούτους γε ἀνάγκη που τῶν ἄλλων

ἀπείρους εἶναι τεχνῶν καὶ τῶν ἐν τοῖς ἄστεσι πρὸς ἀλλή-

λους μηχανῶν εἴς τε πλεονεξίας καὶ φιλονικίας καὶ ὁπός’

ἄλλα κακουργήματα πρὸς ἀλλήλους ἐπινοοῦσιν.

     {ΚΛ.} Εἰκὸς γοῦν.

677c     {ΑΘ.} Θῶμεν δὴ τὰς ἐν τοῖς πεδίοις πόλεις καὶ πρὸς

θαλάττῃ κατοικούσας ἄρδην ἐν τῷ τότε χρόνῳ διαφθείρεσθαι;

     {ΚΛ.} Θῶμεν.

     {ΑΘ.} Οὐκοῦν ὄργανά τε πάντα ἀπόλλυσθαι, καὶ εἴ τι

(5)τέχνης ἦν ἐχόμενον σπουδαίως ηὑρημένον ἢ πολιτικῆς ἢ

καὶ σοφίας τινὸς ἑτέρας, πάντα ἔρρειν ταῦτα ἐν τῷ τότε

χρόνῳ φήσομεν; πῶς γὰρ ἄν, ὦ ἄριστε, εἴ γε ἔμενεν τάδε

οὕτω τὸν πάντα χρόνον ὡς νῦν διακεκόσμηται, καινὸν

ἀνηυρίσκετό ποτε καὶ ὁτιοῦν;

677d     {ΚΛ.} Τοῦτο ὅτι μὲν μυριάκις μύρια ἔτη διελάνθανεν ἄρα

τοὺς τότε, χίλια δὲ ἀφ’ οὗ γέγονεν ἢ δὶς τοσαῦτα ἔτη, τὰ

μὲν Δαιδάλῳ καταφανῆ γέγονεν, τὰ δὲ Ὀρφεῖ, τὰ δὲ

Παλαμήδει, τὰ δὲ περὶ μουσικὴν Μαρσύᾳ καὶ Ὀλύμπῳ,

(5)περὶ λύραν δὲ Ἀμφίονι, τὰ δὲ ἄλλα ἄλλοις πάμπολλα, ὡς

ἔπος εἰπεῖν χθὲς καὶ πρῴην γεγονότα.

     {ΑΘ.} Ἄριστ’, ὦ Κλεινία, τὸν φίλον ὅτι παρέλιπες, τὸν

ἀτεχνῶς χθὲς γενόμενον.

     {ΚΛ.} Μῶν φράζεις Ἐπιμενίδην;

677e     {ΑΘ.} Ναί, τοῦτον· πολὺ γὰρ ὑμῖν ὑπερεπήδησε τῷ μη-

χανήματι τοὺς σύμπαντας, ὦ φίλε, ὃ λόγῳ μὲν Ἡσίοδος

ἐμαντεύετο πάλαι, τῷ δὲ ἔργῳ ἐκεῖνος ἀπετέλεσεν, ὡς ὑμεῖς

φατε.

(5)     {ΚΛ.} Φαμὲν γὰρ οὖν.

     {ΑΘ.} Οὐκοῦν οὕτω δὴ λέγωμεν ἔχειν τότε, ὅτ’ ἐγένετο

ἡ φθορά, τὰ περὶ τοὺς ἀνθρώπους πράγματα, μυρίαν μέν

τινα φοβερὰν ἐρημίαν, γῆς δ’ ἀφθόνου πλῆθος πάμπολυ,

ζῴων δὲ τῶν ἄλλων ἐρρόντων, βουκόλι’ ἄττα, καὶ εἴ τί που

(10)αἰγῶν περιλειφθὲν ἐτύγχανεν γένος, σπάνια καὶ ταῦτα

678aνέμουσιν εἶναι ζῆν τότε κατ’ ἀρχάς;

     {ΚΛ.} Τί μήν;

     {ΑΘ.} Πόλεως δὲ καὶ πολιτείας πέρι καὶ νομοθεσίας, ὧν

νῦν ὁ λόγος ἡμῖν παρέστηκεν, ἆρ’ ὡς ἔπος εἰπεῖν οἰόμεθα

(5)καὶ μνήμην εἶναι τὸ παράπαν;

     {ΚΛ.} Οὐδαμῶς.

     {ΑΘ.} Οὐκοῦν ἐξ ἐκείνων τῶν διακειμένων οὕτω τὰ νῦν

γέγονεν ἡμῖν σύμπαντα, πόλεις τε καὶ πολιτεῖαι καὶ τέχναι

καὶ νόμοι, καὶ πολλὴ μὲν πονηρία, πολλὴ δὲ καὶ ἀρετή;

(10)     {ΚΛ.} Πῶς λέγεις;

678b     {ΑΘ.} Ἆρ’ οἰόμεθα, ὦ θαυμάσιε, τοὺς τότε, ἀπείρους ὄντας

πολλῶν μὲν καλῶν τῶν κατὰ τὰ ἄστη, πολλῶν δὲ καὶ τῶν

ἐναντίων, τελέους πρὸς ἀρετὴν ἢ πρὸς κακίαν γεγονέναι;

     {ΚΛ.} Καλῶς εἶπες, καὶ μανθάνομεν ὃ λέγεις.

(5)     {ΑΘ.} Οὐκοῦν προϊόντος μὲν τοῦ χρόνου, πληθύοντος δ’

ἡμῶν τοῦ γένους, εἰς πάντα τὰ νῦν καθεστηκότα προελήλυθεν

πάντα;

     {ΚΛ.} Ὀρθότατα.

     {ΑΘ.} Οὐκ ἐξαίφνης γε, ὡς εἰκός, κατὰ σμικρὸν δὲ ἐν

(10)παμπόλλῳ τινὶ χρόνῳ.

678c     {ΚΛ.} Καὶ μάλα πρέπει τοῦθ’ οὕτως.

     {ΑΘ.} Ἐκ γὰρ τῶν ὑψηλῶν εἰς τὰ πεδία καταβαίνειν,

οἶμαι, πᾶσιν φόβος ἔναυλος ἐγεγόνει.

     {ΚΛ.} Πῶς δ’ οὔ;

(5)     {ΑΘ.} Ἆρ’ οὐχ ἅσμενοι μὲν ἑαυτοὺς ἑώρων δι’ ὀλιγότητα

ἐν τοῖς περὶ ἐκεῖνον τὸν χρόνον, πορεῖα δέ, ὥστ’ ἐπ’ ἀλλή-

λους τότε πορεύεσθαι κατὰ γῆν ἢ κατὰ θάλατταν, σὺν ταῖς

τέχναις ὡς ἔπος εἰπεῖν πάντα σχεδὸν ἀπωλώλει; συμμίσγειν

οὖν ἀλλήλοις οὐκ ἦν οἶμαι σφόδρα δυνατόν· σίδηρος γὰρ

678dκαὶ χαλκὸς καὶ πάντα τὰ μεταλλεῖα συγκεχυμένα ἠφάνιστο,

ὥστε ἀπορία πᾶσα ἦν τοῦ ἀνακαθαίρεσθαι τὰ τοιαῦτα, δρυο-

τομίας τε εἶχον σπάνιν. εἰ γάρ πού τι καὶ περιγεγονὸς ἦν

ὄργανον ἐν ὄρεσι, ταῦτα μὲν ταχὺ κατατριβέντα ἠφάνιστο,

(5)ἄλλα δὲ οὐκ ἔμελλεν γενήσεσθαι, πρὶν πάλιν ἡ τῶν μεταλ-

λέων ἀφίκοιτο εἰς ἀνθρώπους τέχνη.

     {ΚΛ.} Πῶς γὰρ ἄν;

     {ΑΘ.} Γενεαῖς δὴ πόσαις ὕστερον οἰόμεθα τοῦθ’ οὕτως

γεγονέναι;

678e     {ΚΛ.} Δῆλον ὅτι παμπόλλαις τισίν.

     {ΑΘ.} Οὐκοῦν καὶ τέχναι, ὅσαιπερ σιδήρου δέονται καὶ

χαλκοῦ καὶ τῶν τοιούτων ἁπάντων, τὸν αὐτὸν χρόνον καὶ

ἔτι πλείονα ἠφανισμέναι ἂν εἶεν ἐν τῷ τότε;

(5)     {ΚΛ.} Τί μήν;

     {ΑΘ.} Καὶ τοίνυν στάσις ἅμα καὶ πόλεμος ἀπωλώλει κατὰ

τὸν τότε χρόνον πολλαχῇ.

     {ΚΛ.} Πῶς;

     {ΑΘ.} Πρῶτον μὲν ἠγάπων καὶ ἐφιλοφρονοῦντο ἀλλήλους

(10)δι’ ἐρημίαν, ἔπειτα οὐ περιμάχητος ἦν αὐτοῖς ἡ τροφή.

679aνομῆς γὰρ οὐκ ἦν σπάνις, εἰ μή τισιν κατ’ ἀρχὰς ἴσως, ᾗ

δὴ τὸ πλεῖστον διέζων ἐν τῷ τότε χρόνῳ· γάλακτος γὰρ

καὶ κρεῶν οὐδαμῶς ἐνδεεῖς ἦσαν, ἔτι δὲ θηρεύοντες οὐ

φαύλην οὐδ’ ὀλίγην τροφὴν παρείχοντο. καὶ μὴν ἀμπε-

(5)χόνης γε καὶ στρωμνῆς καὶ οἰκήσεων καὶ σκευῶν ἐμπύρων

τε καὶ ἀπύρων ηὐπόρουν· αἱ πλαστικαὶ γὰρ καὶ ὅσαι πλε-

κτικαὶ τῶν τεχνῶν οὐδὲ ἓν προσδέονται σιδήρου, ταῦτα δὲ

679bπάντα τούτω τὼ τέχνα θεὸς ἔδωκε πορίζειν τοῖς ἀνθρώποις,

ἵν’ ὁπότε εἰς τὴν τοιαύτην ἀπορίαν ἔλθοιεν, ἔχοι βλάστην

καὶ ἐπίδοσιν τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος. πένητες μὲν δὴ διὰ

τὸ τοιοῦτον σφόδρα οὐκ ἦσαν, οὐδ’ ὑπὸ πενίας ἀναγκαζό-

(5)μενοι διάφοροι ἑαυτοῖς ἐγίγνοντο· πλούσιοι δ’ οὐκ ἄν ποτε

ἐγένοντο ἄχρυσοί τε καὶ ἀνάργυροι ὄντες, ὃ τότε ἐν ἐκείνοις

παρῆν. ᾗ δ’ ἄν ποτε συνοικίᾳ μήτε πλοῦτος συνοικῇ μήτε

πενία, σχεδὸν ἐν ταύτῃ γενναιότατα ἤθη γίγνοιτ’ ἄν· οὔτε

679cγὰρ ὕβρις οὔτ’ ἀδικία, ζῆλοί τε αὖ καὶ φθόνοι οὐκ ἐγγί-

γνονται. ἀγαθοὶ μὲν δὴ διὰ ταῦτά τε ἦσαν καὶ διὰ τὴν

λεγομένην εὐήθειαν· ἃ γὰρ ἤκουον καλὰ καὶ αἰσχρά, εὐήθεις

ὄντες ἡγοῦντο ἀληθέστατα λέγεσθαι καὶ ἐπείθοντο. ψεῦδος

(5)γὰρ ὑπονοεῖν οὐδεὶς ἠπίστατο διὰ σοφίαν, ὥσπερ τὰ νῦν,

ἀλλὰ περὶ θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων τὰ λεγόμενα ἀληθῆ νομί-

ζοντες ἔζων κατὰ ταῦτα· διόπερ ἦσαν τοιοῦτοι παντάπασιν

οἵους αὐτοὺς ἡμεῖς ἄρτι διεληλύθαμεν.

679d     {ΚΛ.} Ἐμοὶ γοῦν δὴ καὶ τῷδε οὕτως ταῦτα συνδοκεῖ.

     {ΑΘ.} Οὐκοῦν εἴπωμεν ὅτι γενεαὶ διαβιοῦσαι πολλαὶ τοῦτον

τὸν τρόπον τῶν πρὸ κατακλυσμοῦ γεγονότων καὶ τῶν νῦν

ἀτεχνότεροι μὲν καὶ ἀμαθέστεροι πρός τε τὰς ἄλλας μέλ-

(5)λουσιν εἶναι τέχνας καὶ πρὸς τὰς πολεμικάς, ὅσαι τε πεζαὶ

καὶ ὅσαι κατὰ θάλατταν γίγνονται τὰ νῦν, καὶ ὅσαι δὴ κατὰ

πόλιν μόνον αὐτοῦ, δίκαι καὶ στάσεις λεγόμεναι, λόγοις

679eἔργοις τε μεμηχανημέναι πάσας μηχανὰς εἰς τὸ κακουργεῖν

τε ἀλλήλους καὶ ἀδικεῖν, εὐηθέστεροι δὲ καὶ ἀνδρειότεροι

καὶ ἅμα σωφρονέστεροι καὶ σύμπαντα δικαιότεροι; τὸ δὲ

τούτων αἴτιον ἤδη διεληλύθαμεν.

(5)     {ΚΛ.} Ὀρθῶς λέγεις.

     {ΑΘ.} Λελέχθω δὴ ταῦτα ἡμῖν καὶ τὰ τούτοις συνεπόμενα

ἔτι πάντα εἰρήσθω τοῦδ’ ἕνεκα, ἵνα νοήσωμεν τοῖς τότε

680aνόμων τίς ποτ’ ἦν χρεία καὶ τίς ἦν νομοθέτης αὐτοῖς.

     {ΚΛ.} Καὶ καλῶς γε εἴρηκας.

     {ΑΘ.} Ἆρ’ οὖν ἐκεῖνοι μὲν οὔτ’ ἐδέοντο νομοθετῶν οὔτε

πω ἐφίλει κατὰ τούτους τοὺς χρόνους γίγνεσθαι τὸ τοιοῦτον;

(5)οὐδὲ γὰρ γράμματα ἔστι πω τοῖς ἐν τούτῳ τῷ μέρει τῆς

περιόδου γεγονόσιν, ἀλλ’ ἔθεσι καὶ τοῖς λεγομένοις πατρίοις

νόμοις ἑπόμενοι ζῶσιν.

     {ΚΛ.} Εἰκὸς γοῦν.

     {ΑΘ.} Πολιτείας δέ γε ἤδη καὶ τρόπος ἐστίν τις οὗτος.

(10)     {ΚΛ.} Τίς;

680b     {ΑΘ.} Δοκοῦσί μοι πάντες τὴν ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ πολι-

τείαν δυναστείαν καλεῖν, ἣ καὶ νῦν ἔτι πολλαχοῦ καὶ ἐν

Ἕλλησι καὶ κατὰ βαρβάρους ἐστίν· λέγει δ’ αὐτήν που καὶ

Ὅμηρος γεγονέναι περὶ τὴν τῶν Κυκλώπων οἴκησιν, εἰπὼν_

(5)          τοῖσιν δ’ οὔτ’ ἀγοραὶ βουληφόροι οὔτε θέμιστες,

          ἀλλ’ οἵ γ’ ὑψηλῶν ὀρέων ναίουσι κάρηνα

          ἐν σπέσσι γλαφυροῖσι, θεμιστεύει δὲ ἕκαστος

680c          παίδων ἠδ’ ἀλόχων, οὐδ’ ἀλλήλων ἀλέγουσιν.

     {ΚΛ.} Ἔοικέν γε ὁ ποιητὴς ὑμῖν οὗτος γεγονέναι χαρίεις.

καὶ γὰρ δὴ καὶ ἄλλα αὐτοῦ διεληλύθαμεν μάλ’ ἀστεῖα, οὐ

μὴν πολλά γε· οὐ γὰρ σφόδρα χρώμεθα οἱ Κρῆτες τοῖς

(5)ξενικοῖς ποιήμασιν.

     {ΜΕ.} Ἡμεῖς δ’ αὖ χρώμεθα μέν, καὶ ἔοικέν γε κρατεῖν

τῶν τοιούτων ποιητῶν, οὐ μέντοι Λακωνικόν γε ἀλλά τινα

680dμᾶλλον Ἰωνικὸν βίον διεξέρχεται ἑκάστοτε. νῦν μὴν εὖ

τῷ σῷ λόγῳ ἔοικε μαρτυρεῖν, τὸ ἀρχαῖον αὐτῶν ἐπὶ τὴν

ἀγριότητα διὰ μυθολογίας ἐπανενεγκών.

     {ΑΘ.} Ναί· συμμαρτυρεῖ γάρ, καὶ λάβωμέν γε αὐτὸν μη-

(5)νυτὴν ὅτι τοιαῦται πολιτεῖαι γίγνονταί ποτε.

     {ΚΛ.} Καλῶς.

     {ΑΘ.} Μῶν οὖν οὐκ ἐκ τούτων τῶν κατὰ μίαν οἴκησιν καὶ

κατὰ γένος διεσπαρμένων ὑπὸ ἀπορίας τῆς ἐν ταῖς φθοραῖς,

680eἐν αἷς τὸ πρεσβύτατον ἄρχει διὰ τὸ τὴν ἀρχὴν αὐτοῖς ἐκ

πατρὸς καὶ μητρὸς γεγονέναι, οἷς ἑπόμενοι καθάπερ ὄρνιθες

ἀγέλην μίαν ποιήσουσι, πατρονομούμενοι καὶ βασιλείαν

πασῶν δικαιοτάτην βασιλευόμενοι;

(5)     {ΚΛ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΑΘ.} Μετὰ δὲ ταῦτά γε εἰς τὸ κοινὸν μείζους ποιοῦντες

πόλεις πλείους συνέρχονται, καὶ ἐπὶ γεωργίας τὰς ἐν ταῖς

681aὑπωρείαις τρέπονται πρώτας, περιβόλους τε αἱμασιώδεις τινὰς

τειχῶν ἐρύματα τῶν θηρίων ἕνεκα ποιοῦνται, μίαν οἰκίαν αὖ

κοινὴν καὶ μεγάλην ἀποτελοῦντες.

     {ΚΛ.} Τὸ γοῦν εἰκὸς ταῦθ’ οὕτως γίγνεσθαι.

(5)     {ΑΘ.} Τί δέ; τόδε ἆρα οὐκ εἰκός;

     {ΚΛ.} Τὸ ποῖον;

     {ΑΘ.} Τῶν οἰκήσεων τούτων μειζόνων αὐξανομένων ἐκ

τῶν ἐλαττόνων καὶ πρώτων, ἑκάστην τῶν σμικρῶν παρεῖναι

κατὰ γένος ἔχουσαν τόν τε πρεσβύτατον ἄρχοντα καὶ αὑτῆς

681bἔθη ἄττα ἴδια διὰ τὸ χωρὶς ἀλλήλων οἰκεῖν, ἕτερα ἀφ’

ἑτέρων ὄντων τῶν γεννητόρων τε καὶ θρεψάντων, ἃ εἰθί-

σθησαν περὶ θεούς τε καὶ ἑαυτούς, κοσμιωτέρων μὲν κοσμιώ-

τερα καὶ ἀνδρικῶν ἀνδρικώτερα, καὶ κατὰ τρόπον οὕτως

(5)ἑκάστους τὰς αὑτῶν ἂν αἱρέσεις εἰς τοὺς παῖδας ἀποτυπου-

μένους καὶ παίδων παῖδας, ὃ λέγομεν, ἥκειν ἔχοντας ἰδίους

νόμους εἰς τὴν μείζονα συνοικίαν.

     {ΚΛ.} Πῶς γὰρ οὔ;

681c     {ΑΘ.} Καὶ μὴν τούς γε αὑτῶν νόμους ἀρέσκειν ἑκάστοις

ἀναγκαῖόν που, τοὺς δὲ τῶν ἄλλων ὑστέρους.

     {ΚΛ.} Οὕτως.

     {ΑΘ.} Ἀρχῇ δὴ νομοθεσίας οἷον ἐμβάντες ἐλάθομεν, ὡς

(5)ἔοικεν.

     {ΚΛ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΑΘ.} Τὸ γοῦν μετὰ ταῦτα ἀναγκαῖον αἱρεῖσθαι τοὺς

συνελθόντας τούτους κοινούς τινας ἑαυτῶν, οἳ δὴ τὰ πάντων

ἰδόντες νόμιμα, τά σφισιν ἀρέσκοντα αὐτῶν μάλιστα εἰς

(10)τὸ κοινὸν τοῖς ἡγεμόσι καὶ ἀγαγοῦσι τοὺς δήμους οἷον

681dβασιλεῦσι φανερὰ δείξαντες ἑλέσθαι τε δόντες, αὐτοὶ μὲν

νομοθέται κληθήσονται, τοὺς δὲ ἄρχοντας καταστήσαντες,

ἀριστοκρατίαν τινὰ ἐκ τῶν δυναστειῶν ποιήσαντες ἢ καί

τινα βασιλείαν, ἐν ταύτῃ τῇ μεταβολῇ τῆς πολιτείας οἰκή-

(5)σουσιν.

     {ΚΛ.} Ἐφεξῆς γοῦν ἂν οὕτω τε καὶ ταύτῃ γίγνοιτο.

     {ΑΘ.} Τρίτον τοίνυν εἴπωμεν ἔτι πολιτείας σχῆμα γιγνό-

μενον, ἐν ᾧ δὴ πάντα εἴδη καὶ παθήματα πολιτειῶν καὶ ἅμα

πόλεων συμπίπτει γίγνεσθαι.

(10)     {ΚΛ.} Τὸ ποῖον δὴ τοῦτο;

681e     {ΑΘ.} Ὃ μετὰ τὸ δεύτερον καὶ Ὅμηρος ἐπεσημήνατο,

λέγων τὸ τρίτον οὕτω γεγονέναι. "κτίσσε δὲ Δαρδανίην"

γάρ πού φησιν, "ἐπεὶ οὔπω Ἴλιος ἱρὴ

          ἐν πεδίῳ πεπόλιστο, πόλις μερόπων ἀνθρώπων,

(5)          ἀλλ’ ἔθ’ ὑπωρείας ᾤκουν πολυπιδάκου Ἴδης."

682aλέγει γὰρ δὴ ταῦτα τὰ ἔπη καὶ ἐκεῖνα, ἃ περὶ τῶν Κυκλώ-

πων εἴρηκεν, κατὰ θεόν πως εἰρημένα καὶ κατὰ φύσιν·

θεῖον γὰρ οὖν δὴ καὶ τὸ ποιητικὸν ἐνθεαστικὸν ὂν γένος

ὑμνῳδοῦν, πολλῶν τῶν κατ’ ἀλήθειαν γιγνομένων σύν τισιν

(5)Χάρισιν καὶ Μούσαις ἐφάπτεται ἑκάστοτε.

     {ΚΛ.} Καὶ μάλα.

     {ΑΘ.} Εἰς δὴ τὸ πρόσθεν προέλθωμεν ἔτι τοῦ νῦν ἐπελ-

θόντος ἡμῖν μύθου· τάχα γὰρ ἂν σημήνειέ τι τῆς ἡμετέρας

περὶ βουλήσεως. οὐκοῦν χρή;

682b     {ΚΛ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΑΘ.} Κατῳκίσθη δή, φαμέν, ἐκ τῶν ὑψηλῶν εἰς μέγα

τε καὶ καλὸν πεδίον Ἴλιον, ἐπὶ λόφον τινὰ οὐχ ὑψηλὸν

καὶ ἔχοντα ποταμοὺς πολλοὺς ἄνωθεν ἐκ τῆς Ἴδης ὡρμη-

(5)μένους.

     {ΚΛ.} Φασὶ γοῦν.

     {ΑΘ.} Ἆρ’ οὖν οὐκ ἐν πολλοῖς τισι χρόνοις τοῖς μετὰ τὸν

κατακλυσμὸν τοῦτο οἰόμεθα γεγονέναι;

     {ΚΛ.} Πῶς δ’ οὐκ ἐν πολλοῖς;

(10)     {ΑΘ.} Δεινὴ γοῦν ἔοικεν αὐτοῖς λήθη τότε παρεῖναι τῆς

682cνῦν λεγομένης φθορᾶς, ὅθ’ οὕτως ὑπὸ ποταμοὺς πολλοὺς

καὶ ἐκ τῶν ὑψηλῶν ῥέοντας πόλιν ὑπέθεσαν, πιστεύσαντες

οὐ σφόδρα ὑψηλοῖς τισιν λόφοις.

     {ΚΛ.} Δῆλον οὖν ὡς παντάπασί τι[να] μακρὸν ἀπεῖχον

(5)χρόνον τοῦ τοιούτου πάθους.

     {ΑΘ.} Καὶ ἄλλαι γε οἶμαι πόλεις τότε κατῴκουν ἤδη

πολλαί, πληθυόντων τῶν ἀνθρώπων.

     {ΚΛ.} Τί μήν;

     {ΑΘ.} Αἵ γέ που καὶ ἐπεστρατεύσαντο αὐτῇ, καὶ κατὰ θά-

(10)λατταν δὲ ἴσως, ἀφόβως ἤδη πάντων χρωμένων τῇ θαλάττῃ.

682d     {ΚΛ.} Φαίνεται.

     {ΑΘ.} Δέκα δ’ ἔτη που μείναντες Ἀχαιοὶ τὴν Τροίαν

ἀνάστατον ἐποίησαν.

     {ΚΛ.} Καὶ μάλα.

(5)     {ΑΘ.} Οὐκοῦν ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ, ὄντι δεκέτει, ὃν τὸ

Ἴλιον ἐπολιορκεῖτο, τὰ τῶν πολιορκούντων ἑκάστων οἴκοι

κακὰ πολλὰ συνέβαινεν γιγνόμενα περὶ τὰς στάσεις τῶν

νέων, οἳ καὶ ἀφικομένους τοὺς στρατιώτας εἰς τὰς αὑτῶν

πόλεις τε καὶ οἰκίας οὐ καλῶς οὐδ’ ἐν δίκῃ ὑπεδέξαντο,

682eἀλλ’ ὥστε θανάτους τε καὶ σφαγὰς καὶ φυγὰς γενέσθαι

παμπόλλας· οἳ πάλιν ἐκπεσόντες κατῆλθον μεταβαλόντες

ὄνομα, Δωριῆς ἀντ’ Ἀχαιῶν κληθέντες διὰ τὸ τὸν συλλέ-

ξαντα εἶναι τὰς τότε φυγὰς Δωριᾶ. καὶ δὴ ταῦτά γε ἤδη

(5)πάνθ’ ὑμεῖς, ὦ Λακεδαιμόνιοι, τἀντεῦθεν μυθολογεῖτέ τε καὶ

διαπεραίνετε.

     {ΜΕ.} Τί μήν;

     {ΑΘ.} Ὅθεν δὴ κατ’ ἀρχὰς ἐξετραπόμεθα περὶ νόμων δια-

λεγόμενοι, περιπεσόντες μουσικῇ τε καὶ ταῖς μέθαις, νῦν

(10)ἐπὶ τὰ αὐτὰ πάλιν ἀφίγμεθα ὥσπερ κατὰ θεόν, καὶ ὁ λόγος

ἡμῖν οἷον λαβὴν ἀποδίδωσιν· ἥκει γὰρ ἐπὶ τὴν εἰς Λακεδαί-

683aμονα κατοίκισιν αὐτήν, ἣν ὑμεῖς ὀρθῶς ἔφατε κατοικεῖσθαι

καὶ Κρήτην ὡς ἀδελφοῖς νόμοις. νῦν οὖν δὴ τοσόνδε

πλεονεκτοῦμεν τῇ πλάνῃ τοῦ λόγου, διὰ πολιτειῶν τινων

καὶ κατοικισμῶν διεξελθόντες· ἐθεασάμεθα πρώτην τε καὶ

(5)δευτέραν καὶ τρίτην πόλιν, ἀλλήλων, ὡς οἰόμεθα, ταῖς

κατοικίσεσιν ἐχομένας ἐν χρόνου τινὸς μήκεσιν ἀπλέτοις,

νῦν δὲ δὴ τετάρτη τις ἡμῖν αὕτη πόλις, εἰ δὲ βούλεσθε,

ἔθνος ἥκει κατοικιζόμενόν τέ ποτε καὶ νῦν κατῳκισμένον.

683bἐξ ὧν ἁπάντων εἴ τι συνεῖναι δυνάμεθα τί τε καλῶς ἢ μὴ

κατῳκίσθη, καὶ ποῖοι νόμοι σῴζουσιν αὐτῶν τὰ σῳζόμενα

καὶ ποῖοι φθείρουσι τὰ φθειρόμενα, καὶ ἀντὶ ποίων ποῖα

μετατεθέντα εὐδαίμονα πόλιν ἀπεργάζοιτ’ ἄν, ὦ Μέγιλλέ

(5)τε καὶ Κλεινία, ταῦτα δὴ πάλιν οἷον ἐξ ἀρχῆς ἡμῖν λεκτέον,

εἰ μή τι τοῖς εἰρημένοις ἐγκαλοῦμεν λόγοις.

     {ΜΕ.} Εἰ γοῦν, ὦ ξένε, τις ἡμῖν ὑπόσχοιτο θεὸς ὡς, ἐὰν

683cἐπιχειρήσωμεν τὸ δεύτερον τῇ τῆς νομοθεσίας σκέψει, τῶν

νῦν εἰρημένων λόγων οὐ χείρους οὐδ’ ἐλάττους ἀκουσόμεθα,

μακρὰν ἂν ἔλθοιμι ἔγωγε, καί μοι βραχεῖ’ ἂν δόξειεν ἡ νῦν

παροῦσα ἡμέρα γίγνεσθαι. καίτοι σχεδόν γ’ ἐστὶν ἡ ἐκ

(5)θερινῶν εἰς τὰ χειμερινὰ τοῦ θεοῦ τρεπομένου.

     {ΑΘ.} Χρὴ δὴ ταῦτα, ὡς ἔοικεν, σκοπεῖν.

     {ΜΕ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΑΘ.} Γενώμεθα δὴ ταῖς διανοίαις ἐν τῷ τότε χρόνῳ,

ὅτε Λακεδαίμων μὲν καὶ Ἄργος καὶ Μεσσήνη καὶ τὰ μετὰ

683dτούτων ὑποχείρια τοῖς προγόνοις ὑμῶν, ὦ Μέγιλλε, ἱκανῶς

ἐγεγόνει· τὸ δὲ δὴ μετὰ τοῦτο ἔδοξεν αὐτοῖς, ὥς γε λέγεται

τὸ τοῦ μύθου, τριχῇ τὸ στράτευμα διανείμαντας, τρεῖς πόλεις

κατοικίζειν, Ἄργος, Μεσσήνην, Λακεδαίμονα.

(5)     {ΜΕ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΑΘ.} Καὶ βασιλεὺς μὲν Ἄργους Τήμενος ἐγίγνετο,

Μεσσήνης δὲ Κρεσφόντης, Λακεδαίμονος δὲ Προκλῆς καὶ

Εὐρυσθένης.

     {ΜΕ.} Πῶς γὰρ οὔ;

(10)     {ΑΘ.} Καὶ πάντες δὴ τούτοις ὤμοσαν οἱ τότε βοηθήσειν,

683eἐάν τις τὴν βασιλείαν αὐτῶν διαφθείρῃ.

     {ΜΕ.} Τί μήν;

     {ΑΘ.} Βασιλεία δὲ καταλύεται, ὦ πρὸς Διός, ἢ καί τις

ἀρχὴ πώποτε κατελύθη, μῶν ὑπό τινων ἄλλων ἢ σφῶν αὐ-

(5)τῶν; ἢ νυνδὴ μέν, ὀλίγον ἔμπροσθεν τούτοις περιτυχόντες

τοῖς λόγοις, οὕτω ταῦτ’ ἐτίθεμεν, νῦν δ’ ἐπιλελήσμεθα;

     {ΜΕ.} Καὶ πῶς;

     {ΑΘ.} Οὐκοῦν νῦν δὴ μᾶλλον βεβαιωσόμεθα τὸ τοιοῦτον·

περιτυχόντες γὰρ ἔργοις γενομένοις, ὡς ἔοικεν, ἐπὶ τὸν

(10)αὐτὸν λόγον ἐληλύθαμεν, ὥστε οὐ περὶ κενόν τι ζητήσομεν

684aτὸν αὐτὸν λόγον, ἀλλὰ περὶ γεγονός τε καὶ ἔχον ἀλήθειαν.

γέγονεν δὴ τάδε· βασιλεῖαι τρεῖς βασιλευομέναις πόλεσιν

τριτταῖς ὤμοσαν ἀλλήλαις ἑκάτεραι, κατὰ νόμους οὓς ἔθεντο

τοῦ τε ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαι κοινούς, οἱ μὲν μὴ βιαιοτέραν

(5)τὴν ἀρχὴν ποιήσεσθαι προϊόντος τοῦ χρόνου καὶ γένους,

οἱ δέ, ταῦτα ἐμπεδούντων τῶν ἀρχόντων, μήτε αὐτοὶ τὰς

βασιλείας ποτὲ καταλύσειν μήτ’ ἐπιτρέψειν ἐπιχειροῦσιν

684bἑτέροις, βοηθήσειν δὲ βασιλῆς τε βασιλεῦσιν ἀδικουμένοις

καὶ δήμοις, καὶ δῆμοι δήμοις καὶ βασιλεῦσιν ἀδικουμένοις.

ἆρ’ οὐχ οὕτως;

     {ΜΕ.} Οὕτω μὲν οὖν.

(5)     {ΑΘ.} Οὐκοῦν τό γε μέγιστον ταῖς καταστάσεσιν τῶν

πολιτειῶν ὑπῆρχεν ταῖς ἐν ταῖς τρισὶ πόλεσι νομοθετουμέ-

ναις, εἴτε οἱ βασιλῆς ἐνομοθέτουν εἴτ’ ἄλλοι τινές;

     {ΜΕ.} Ποῖον;

     {ΑΘ.} Τὸ βοηθούς γε εἶναι τὰς δύο ἐπὶ τὴν μίαν ἀεὶ

(10)πόλιν, τὴν τοῖς τεθεῖσιν νόμοις ἀπειθοῦσαν.

     {ΜΕ.} Δῆλον.

684c     {ΑΘ.} Καὶ μὴν τοῦτό γε οἱ πολλοὶ προστάττουσιν τοῖς

νομοθέταις, ὅπως τοιούτους θήσουσιν τοὺς νόμους οὓς

ἑκόντες οἱ δῆμοι καὶ τὰ πλήθη δέξονται, καθάπερ ἂν εἴ τις

γυμνασταῖς ἢ ἰατροῖς προστάττοι μεθ’ ἡδονῆς θεραπεύειν τε

(5)καὶ ἰᾶσθαι τὰ θεραπευόμενα σώματα.

     {ΜΕ.} Παντάπασι μὲν οὖν.

     {ΑΘ.} Τὸ δέ γ’ ἐστὶν ἀγαπητὸν πολλάκις εἰ καί τις μετὰ

λύπης μὴ μεγάλης δύναιτο εὐεκτικά τε καὶ ὑγιῆ σώματα

ἀπεργάζεσθαι.

(10)     {ΜΕ.} Τί μήν;

684d     {ΑΘ.} Καὶ τόδε γε ἔτι τοῖς τότε ὑπῆρχεν οὐ σμικρὸν εἰς

ῥᾳστώνην τῆς θέσεως τῶν νόμων.

     {ΜΕ.} Τὸ ποῖον;

     {ΑΘ.} Οὐκ ἦν τοῖς νομοθέταις ἡ μεγίστη τῶν μέμψεων,

(5)ἰσότητα αὐτοῖς τινα κατασκευάζουσιν τῆς οὐσίας, ἥπερ ἐν

ἄλλαις νομοθετουμέναις πόλεσι πολλαῖς γίγνεται, ἐάν τις

ζητῇ γῆς τε κτῆσιν κινεῖν καὶ χρεῶν διάλυσιν, ὁρῶν ὡς οὐκ

ἂν δύναιτο ἄνευ τούτων γενέσθαι ποτὲ τὸ ἴσον ἱκανῶς· ὡς

ἐπιχειροῦντι δὴ νομοθέτῃ κινεῖν τῶν τοιούτων τι πᾶς ἀπαντᾷ

684eλέγων μὴ κινεῖν τὰ ἀκίνητα, καὶ ἐπαρᾶται γῆς τε ἀναδα-

σμοὺς εἰσηγούμενον καὶ χρεῶν ἀποκοπάς, ὥστ’ εἰς ἀπορίαν

καθίστασθαι πάντ’ ἄνδρα. τοῖς δὲ δὴ Δωριεῦσι καὶ τοῦθ’

οὕτως ὑπῆρχεν καλῶς καὶ ἀνεμεσήτως, γῆν τε ἀναμφις-

(5)βητήτως διανέμεσθαι, καὶ χρέα μεγάλα καὶ παλαιὰ οὐκ ἦν.

     {ΜΕ.} Ἀληθῆ.

     {ΑΘ.} Πῇ δή ποτε οὖν, ὦ ἄριστοι, κακῶς οὕτως αὐτοῖς

ἐχώρησεν ἡ κατοίκισίς τε καὶ νομοθεσία;

685a     {ΜΕ.} Πῶς δὴ καὶ τί μεμφόμενος αὐτῶν λέγεις;

     {ΑΘ.} Ὅτι τριῶν γενομένων τῶν οἰκήσεων τὰ δύο αὐτῶν

μέρη ταχὺ τήν τε πολιτείαν καὶ τοὺς νόμους διέφθειρεν, τὸ

δὲ ἓν μόνον ἔμεινεν, τὸ τῆς ὑμετέρας πόλεως.

(5)     {ΜΕ.} Οὐ πάνυ ῥᾴδιον ἐρωτᾷς.

     {ΑΘ.} Ἀλλὰ μὴν δεῖ γε ἡμᾶς τοῦτο ἐν τῷ νῦν σκοποῦντας

καὶ ἐξετάζοντας, περὶ νόμων παίζοντας παιδιὰν πρεσβυτικὴν

σώφρονα, διελθεῖν τὴν ὁδὸν ἀλύπως, ὡς ἔφαμεν ἡνίκα

685bἠρχόμεθα πορεύεσθαι.

     {ΜΕ.} Τί μήν; καὶ ποιητέον γε ὡς λέγεις.

     {ΑΘ.} Τίν’ οὖν ἂν σκέψιν καλλίω ποιησαίμεθα περὶ νόμων

ἢ τούτων οἳ ταύτας διακεκοσμήκασιν; ἢ πόλεων περὶ τίνων

(5)εὐδοκιμωτέρων τε καὶ μειζόνων κατοικίσεων σκοποίμεθ’ ἄν;

     {ΜΕ.} Οὐ ῥᾴδιον ἀντὶ τούτων ἑτέρας λέγειν.

     {ΑΘ.} Οὐκοῦν ὅτι μὲν διενοοῦντό γε οἱ τότε τὴν κατα-

σκευὴν ταύτην οὐ Πελοποννήσῳ μόνον ἔσεσθαι βοηθὸν

685cἱκανήν, σχεδὸν δῆλον, ἀλλὰ καὶ τοῖς Ἕλλησιν πᾶσιν, εἴ

τις τῶν βαρβάρων αὐτοὺς ἀδικοῖ, καθάπερ οἱ περὶ τὸ Ἴλιον

οἰκοῦντες τότε, πιστεύοντες τῇ τῶν Ἀσσυρίων δυνάμει τῇ

περὶ Νῖνον γενομένῃ, θρασυνόμενοι τὸν πόλεμον ἤγειραν

(5)τὸν ἐπὶ Τροίαν. ἦν γὰρ ἔτι τὸ τῆς ἀρχῆς ἐκείνης σχῆμα

τὸ σῳζόμενον οὐ σμικρόν· καθάπερ νῦν τὸν μέγαν βασιλέα

φοβούμεθα ἡμεῖς, καὶ τότε ἐκείνην τὴν συσταθεῖσαν σύν-

ταξιν ἐδέδισαν οἱ τότε. μέγα γὰρ ἔγκλημα πρὸς αὐτοὺς

685dἡ τῆς Τροίας ἅλωσις τὸ δεύτερον ἐγεγόνει· τῆς ἀρχῆς γὰρ

τῆς ἐκείνων ἦν μόριον. πρὸς δὴ ταῦτ’ ἦν πάντα ἡ τοῦ

στρατοπέδου τοῦ τότε διανεμηθεῖσα εἰς τρεῖς πόλεις κατα-

σκευὴ μία ὑπὸ βασιλέων ἀδελφῶν, παίδων Ἡρακλέους,

(5)καλῶς, ὡς ἐδόκει, ἀνηυρημένη καὶ κατακεκοσμημένη καὶ

διαφερόντως τῆς ἐπὶ τὴν Τροίαν ἀφικομένης. πρῶτον μὲν

γὰρ τοὺς Ἡρακλείδας τῶν Πελοπιδῶν ἀμείνους ἡγοῦντο

ἀρχόντων ἄρχοντας ἔχειν, ἔπειτ’ αὖ τὸ στρατόπεδον τοῦτο

685eτοῦ ἐπὶ Τροίαν ἀφικομένου διαφέρειν πρὸς ἀρετήν· νενικη-

κέναι γὰρ τούτους, ἡττᾶσθαι δ’ ὑπὸ τούτων ἐκείνους, Ἀχαιοὺς

ὄντας ὑπὸ Δωριῶν. ἆρ’ οὐχ οὕτως οἰόμεθα καί τινι διανοίᾳ

ταύτῃ κατασκευάζεσθαι τοὺς τότε;

(5)     {ΜΕ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΑΘ.} Οὐκοῦν καὶ τὸ βεβαίως οἴεσθαι ταῦθ’ ἕξειν εἰκὸς

686aαὐτοὺς καὶ χρόνον τιν’ ἂν πολὺν μένειν, ἅτε κεκοινωνηκότας

μὲν πολλῶν πόνων καὶ κινδύνων ἀλλήλοις, ὑπὸ γένους δὲ

ἑνὸς τῶν βασιλέων ἀδελφῶν ὄντων διακεκοσμῆσθαι, πρὸς

τούτοις δ’ ἔτι καὶ πολλοῖς μάντεσι κεχρημένους εἶναι τοῖς

(5)τε ἄλλοις καὶ τῷ Δελφικῷ Ἀπόλλωνι;

     {ΜΕ.} Πῶς δ’ οὐκ εἰκός;

     {ΑΘ.} Ταῦτα δὴ τὰ μεγάλα οὕτως προσδοκώμενα διέπτατο,

ὡς ἔοικε, τότε ταχύ, πλὴν ὅπερ εἴπομεν νυνδὴ σμικροῦ

686bμέρους τοῦ περὶ τὸν ὑμέτερον τόπον, καὶ τοῦτο δὴ πρὸς τὰ

δύο μέρη πολεμοῦν οὐ πώποτε πέπαυται μέχρι τὰ νῦν· ἐπεὶ

γενομένη γε ἡ τότε διάνοια καὶ συμφωνήσασα εἰς ἕν, ἀνυ-

πόστατον ἄν τινα δύναμιν ἔσχε κατὰ πόλεμον.

(5)     {ΜΕ.} Πῶς γὰρ οὔ;

     {ΑΘ.} Πῶς οὖν καὶ πῇ διώλετο; ἆρ’ οὐκ ἄξιον ἐπισκοπεῖν

τηλικοῦτον καὶ τοιοῦτον σύστημα ἥτις ποτὲ τύχη διέφθειρε;

     {ΜΕ.} Σχολῇ γὰρ οὖν δή τις ἂν ἄλλο σκοπῶν, ἢ νόμους

686cἢ πολιτείας ἄλλας θεάσαιτο σῳζούσας καλὰ καὶ μεγάλα

πράγματα ἢ καὶ τοὐναντίον διαφθειρούσας τὸ παράπαν, εἰ

ἀμελήσειε τούτων.

     {ΑΘ.} Τοῦτο μὲν ἄρα, ὡς ἔοικεν, εὐτυχῶς πως ἐμβεβή-

(5)καμέν γε εἴς τινα σκέψιν ἱκανήν.

     {ΜΕ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΑΘ.} Ἆρ’ οὖν, ὦ θαυμάσιε, λελήθαμεν ἄνθρωποι πάντες,

καὶ τὰ νῦν δὴ ἡμεῖς, οἰόμενοι μὲν ἑκάστοτέ τι καλὸν ὁρᾶν

πρᾶγμα γενόμενον καὶ θαυμαστὰ ἂν ἐργασάμενον, εἴ τις ἄρα

686dἠπιστήθη καλῶς αὐτῷ χρῆσθαι κατά τινα τρόπον, τὸ δὲ νῦν

γε ἡμεῖς τάχ’ ἂν ἴσως περὶ τοῦτο αὐτὸ οὔτ’ ὀρθῶς διανοοί-

μεθα οὔτε κατὰ φύσιν, καὶ δὴ καὶ περὶ τὰ ἄλλα πάντες

πάντα, περὶ ὧν ἂν οὕτω διανοηθῶσιν;

(5)     {ΜΕ.} Λέγεις δὲ δὴ τί, καὶ περὶ τίνος σοι φῶμεν μάλιστ’

εἰρῆσθαι τοῦτον τὸν λόγον;

     {ΑΘ.} Ὠγαθέ, καὶ αὐτὸς ἐμαυτοῦ νυνδὴ κατεγέλασα.

ἀποβλέψας γὰρ πρὸς τοῦτον τὸν στόλον οὗ πέρι διαλεγό-

μεθα, ἔδοξέ μοι πάγκαλός τε εἶναι καὶ θαυμαστὸν κτῆμα

(10)παραπεσεῖν τοῖς Ἕλλησιν, ὅπερ εἶπον, εἴ τις ἄρα αὐτῷ τότε

686eκαλῶς ἐχρήσατο.

     {ΜΕ.} Οὐκοῦν εὖ καὶ ἐχόντως νοῦν σύ τε πάντα εἶπες καὶ

ἐπῃνέσαμεν ἡμεῖς;

     {ΑΘ.} Ἴσως· ἐννοῶ γε μὴν ὡς πᾶς, ὃς ἂν ἴδῃ τι μέγα

(5)καὶ δύναμιν ἔχον πολλὴν καὶ ῥώμην, εὐθὺς ἔπαθε τοῦτο, ὡς

εἴπερ ἐπίσταιτο ὁ κεκτημένος αὐτῷ χρῆσθαι τοιούτῳ τε ὄντι

καὶ τηλικούτῳ, θαυμάστ’ ἂν καὶ πολλὰ κατεργασάμενος

εὐδαιμονοῖ.

687a     {ΜΕ.} Οὐκοῦν ὀρθὸν καὶ τοῦτο; ἢ πῶς λέγεις;

     {ΑΘ.} Σκόπει δὴ ποῖ βλέπων ὁ τὸν ἔπαινον τοῦτον περὶ

ἑκάστου τιθέμενος ὀρθῶς λέγει· πρῶτον δὲ περὶ αὐτοῦ τοῦ

νῦν λεγομένου, πῶς, εἰ κατὰ τρόπον ἠπιστήθησαν τάξαι τὸ

(5)στρατόπεδον οἱ τότε διακοσμοῦντες, τοῦ καιροῦ πως ἂν

ἔτυχον; ἆρ’ οὐκ εἰ συνέστησάν τε ἀσφαλῶς αὐτὸ διέσῳζόν

τε εἰς τὸν ἀεὶ χρόνον, ὥστε αὐτούς τε ἐλευθέρους εἶναι καὶ

ἄλλων ἄρχοντας ὧν βουληθεῖεν, καὶ ὅλως ἐν ἀνθρώποις πᾶσι

687bκαὶ Ἕλλησι καὶ βαρβάροις πράττειν ὅτι ἐπιθυμοῖεν αὐτοί

τε καὶ οἱ ἔκγονοι; μῶν οὐ τούτων χάριν ἐπαινοῖεν ἄν;

     {ΜΕ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΑΘ.} Ἆρ’ οὖν καὶ ὃς ἂν ἰδὼν πλοῦτον μέγαν ἢ τιμὰς

(5)διαφερούσας γένους, ἢ καὶ ὁτιοῦν τῶν τοιούτων, εἴπῃ ταὐτὰ

ταῦτα, πρὸς τοῦτο βλέπων εἶπεν, ὡς διὰ τοῦτο αὐτῷ γενησό-

μενα ὧν ἂν ἐπιθυμῇ πάντα ἢ τὰ πλεῖστα καὶ ὅσα ἀξιώτατα

λόγου;

     {ΜΕ.} Ἔοικε γοῦν.

687c     {ΑΘ.} Φέρε δή, πάντων ἀνθρώπων ἐστὶ κοινὸν ἐπιθύμημα

ἕν τι τὸ νῦν ὑπὸ τοῦ λόγου δηλούμενον, ὡς αὐτός φησιν ὁ

λόγος;

     {ΜΕ.} Τὸ ποῖον;

(5)     {ΑΘ.} Τὸ κατὰ τὴν τῆς αὑτοῦ ψυχῆς ἐπίταξιν τὰ γιγνό-

μενα γίγνεσθαι, μάλιστα μὲν ἅπαντα, εἰ δὲ μή, τά γε

ἀνθρώπινα.

     {ΜΕ.} Τί μήν;

     {ΑΘ.} Οὐκοῦν ἐπείπερ βουλόμεθα πάντες τὸ τοιοῦτον

(10)ἀεί, παῖδές τε ὄντες καὶ ἄνδρες πρεσβῦται, τοῦτ’ αὐτὸ καὶ

εὐχοίμεθ’ ἂν ἀναγκαίως διὰ τέλους;

     {ΜΕ.} Πῶς δ’ οὔ;

687d     {ΑΘ.} Καὶ μὴν τοῖς γε φίλοις που συνευχοίμεθ’ ἂν ταῦτα

ἅπερ ἐκεῖνοι ἑαυτοῖσιν.

     {ΜΕ.} Τί μήν;

     {ΑΘ.} Φίλος μὲν ὑὸς πατρί, παῖς ὢν ἀνδρί.

(5)     {ΜΕ.} Πῶς δ’ οὔ;

     {ΑΘ.} Καὶ μὴν ὧν γ’ ὁ παῖς εὔχεται ἑαυτῷ γίγνεσθαι,

πολλὰ ὁ πατὴρ ἀπεύξαιτ’ ἂν τοῖς θεοῖς μηδαμῶς κατὰ τὰς

τοῦ ὑέος εὐχὰς γίγνεσθαι.

     {ΜΕ.} Ὅταν ἀνόητος ὢν καὶ ἔτι νέος εὔχηται, λέγεις;

(10)     {ΑΘ.} Καὶ ὅταν γε ὁ πατὴρ ὢν γέρων ἢ καὶ σφόδρα νεα-

687eνίας, μηδὲν τῶν καλῶν καὶ τῶν δικαίων γιγνώσκων, εὔχηται

μάλα προθύμως ἐν παθήμασιν ἀδελφοῖς ὢν τοῖς γενομένοις

Θησεῖ πρὸς τὸν δυστυχῶς τελευτήσαντα Ἱππόλυτον, ὁ δὲ

παῖς γιγνώσκῃ, τότε, δοκεῖς, παῖς πατρὶ συνεύξεται;

(5)     {ΜΕ.} Μανθάνω ὃ λέγεις. λέγειν γάρ μοι δοκεῖς ὡς οὐ

τοῦτο εὐκτέον οὐδὲ ἐπεικτέον, ἕπεσθαι πάντα τῇ ἑαυτοῦ βου-

λήσει, τὴν βούλησιν δὲ πολὺ μᾶλλον τῇ ἑαυτοῦ φρονήσει·

τοῦτο δὲ καὶ πόλιν καὶ ἕνα ἡμῶν ἕκαστον καὶ εὔχεσθαι δεῖν

καὶ σπεύδειν, ὅπως νοῦν ἕξει.

688a     {ΑΘ.} Ναί, καὶ δὴ καὶ πολιτικόν γε ἄνδρα νομοθέτην ὡς

ἀεὶ δεῖ πρὸς τοῦτο βλέποντα τιθέναι τὰς τάξεις τῶν νόμων,

αὐτός τε ἐμνήσθην καὶ ὑμᾶς ἐπαναμιμνῄσκω, κατ’ ἀρχὰς εἰ

μεμνήμεθα τὰ λεχθέντα, ὅτι τὸ μὲν σφῷν ἦν παρακέλευμα

(5)ὡς χρεὼν εἴη τὸν ἀγαθὸν νομοθέτην πάντα πολέμου χάριν

τὰ νόμιμα τιθέναι, τὸ δὲ ἐμὸν ἔλεγον ὅτι τοῦτο μὲν πρὸς

μίαν ἀρετὴν οὐσῶν τεττάρων κελεύοι τίθεσθαι τοὺς νόμους,

688bδέοι δὲ δὴ πρὸς πᾶσαν μὲν βλέπειν, μάλιστα δὲ καὶ πρὸς

πρώτην τὴν τῆς συμπάσης ἡγεμόνα ἀρετῆς, φρόνησις δ’ εἴη

τοῦτο καὶ νοῦς καὶ δόξα μετ’ ἔρωτός τε καὶ ἐπιθυμίας τούτοις

ἑπομένης. ἥκει δὴ πάλιν ὁ λόγος εἰς ταὐτόν, καὶ ὁ λέγων

(5)ἐγὼ νῦν λέγω πάλιν ἅπερ τότε, εἰ μὲν βούλεσθε, ὡς παίζων,

εἰ δ’, ὡς σπουδάζων, ὅτι δή φημι εὐχῇ χρῆσθαι σφαλερὸν

εἶναι νοῦν μὴ κεκτημένον, ἀλλὰ τἀναντία ταῖς βουλήσεσίν

688cοἱ γίγνεσθαι. σπουδάζοντα δ’ εἴ με τιθέναι βούλεσθε,

τίθετε· πάνυ γὰρ οὖν προσδοκῶ νῦν ὑμᾶς εὑρήσειν, τῷ λόγῳ

ἑπομένους ὃν ὀλίγον ἔμπροσθε προυθέμεθα, τῆς τῶν βασι-

λέων τε φθορᾶς καὶ ὅλου τοῦ διανοήματος οὐ δειλίαν οὖσαν

(5)τὴν αἰτίαν, οὐδ’ ὅτι τὰ περὶ τὸν πόλεμον οὐκ ἠπίσταντο

ἄρχοντές τε καὶ οὓς προσῆκεν ἄρχεσθαι, τῇ λοιπῇ δὲ πάσῃ

κακίᾳ διεφθαρμένα, καὶ μάλιστα τῇ περὶ τὰ μέγιστα τῶν

688dἀνθρωπίνων πραγμάτων ἀμαθίᾳ. ταῦτ’ οὖν ὡς οὕτω γέγονε

περὶ τὰ τότε, καὶ νῦν, εἴ που, γίγνεται, καὶ ἐς τὸν ἔπειτα

χρόνον οὐκ ἄλλως συμβήσεται, ἐὰν βούλησθε, πειράσομαι

ἰὼν κατὰ τὸν ἑξῆς λόγον ἀνευρίσκειν τε καὶ ὑμῖν δηλοῦν

(5)κατὰ δύναμιν ὡς οὖσιν φίλοις.

     {ΚΛ.} Λόγῳ μὲν τοίνυν σε, ὦ ξένε, ἐπαινεῖν ἐπαχθέστερον,

ἔργῳ δὲ σφόδρα ἐπαινεσόμεθα· προθύμως γὰρ τοῖς λεγο-

μένοις ἐπακολουθήσομεν, ἐν οἷς ὅ γε ἐλεύθερος ἐπαινῶν

καὶ μὴ μάλιστ’ ἐστὶν καταφανής.

688e     {ΜΕ.} Ἄριστ’, ὦ Κλεινία, καὶ ποιῶμεν ἃ λέγεις.

     {ΚΛ.} Ἔσται ταῦτα, ἐὰν θεὸς ἐθέλῃ. λέγε μόνον.

     {ΑΘ.} Φαμὲν δή νυν, καθ’ ὁδὸν ἰόντες τὴν λοιπὴν τοῦ

λόγου, τὴν μεγίστην ἀμαθίαν τότε ἐκείνην τὴν δύναμιν

(5)ἀπολέσαι καὶ νῦν ταὐτὸν τοῦτο πεφυκέναι ποιεῖν, ὥστε τόν

γε νομοθέτην, εἰ τοῦθ’ οὕτως ἔχει, πειρατέον ταῖς πόλεσιν

φρόνησιν μὲν ὅσην δυνατὸν ἐμποιεῖν, τὴν δ’ ἄνοιαν ὅτι

μάλιστα ἐξαιρεῖν.

     {ΚΛ.} Δῆλον.

689a     {ΑΘ.} Τίς οὖν ἡ μεγίστη δικαίως ἂν λέγοιτο ἀμαθία;

σκοπεῖτε εἰ συνδόξει καὶ σφῷν λεγόμενον· ἐγὼ μὲν δὴ τὴν

τοιάνδε τίθεμαι.

     {ΚΛ.} Ποίαν;

(5)     {ΑΘ.} Τὴν ὅταν τῴ τι δόξαν καλὸν ἢ ἀγαθὸν εἶναι μὴ φιλῇ

τοῦτο ἀλλὰ μισῇ, τὸ δὲ πονηρὸν καὶ ἄδικον δοκοῦν εἶναι

φιλῇ τε καὶ ἀσπάζηται. ταύτην τὴν διαφωνίαν λύπης τε

καὶ ἡδονῆς πρὸς τὴν κατὰ λόγον δόξαν ἀμαθίαν φημὶ εἶναι

τὴν ἐσχάτην, μεγίστην δέ, ὅτι τοῦ πλήθους ἐστὶ τῆς ψυχῆς·

689bτὸ γὰρ λυπούμενον καὶ ἡδόμενον αὐτῆς ὅπερ δῆμός τε καὶ

πλῆθος πόλεώς ἐστιν. ὅταν οὖν ἐπιστήμαις ἢ δόξαις ἢ λόγῳ

ἐναντιῶται, τοῖς φύσει ἀρχικοῖς, ἡ ψυχή, τοῦτο ἄνοιαν προς-

αγορεύω, πόλεώς τε, ὅταν ἄρχουσιν καὶ νόμοις μὴ πείθηται

(5)τὸ πλῆθος, ταὐτόν, καὶ δὴ καὶ ἑνὸς ἀνδρός, ὁπόταν καλοὶ ἐν

ψυχῇ λόγοι ἐνόντες μηδὲν ποιῶσιν πλέον ἀλλὰ δὴ τούτοις

πᾶν τοὐναντίον, ταύτας πάσας ἀμαθίας τὰς πλημμελεστάτας

689cἔγωγ’ ἂν θείην πόλεώς τε καὶ ἑνὸς ἑκάστου τῶν πολιτῶν, ἀλλ’

οὐ τὰς τῶν δημιουργῶν, εἰ ἄρα μου καταμανθάνετε, ὦ ξένοι,

ὃ λέγω.

     {ΚΛ.} Μανθάνομέν τε, ὦ φίλε, καὶ συγχωροῦμεν ἃ

(5)λέγεις.

     {ΑΘ.} Τοῦτο μὲν τοίνυν οὕτω κείσθω δεδογμένον καὶ λεγό-

μενον, ὡς τοῖς ταῦτ’ ἀμαθαίνουσι τῶν πολιτῶν οὐδὲν ἐπι-

τρεπτέον ἀρχῆς ἐχόμενον καὶ ὡς ἀμαθέσιν ὀνειδιστέον, ἂν

καὶ πάνυ λογιστικοί τε ὦσι καὶ πάντα τὰ κομψὰ καὶ ὅσα

689dπρὸς τάχος τῆς ψυχῆς πεφυκότα διαπεπονημένοι ἅπαντα,

τοὺς δὲ τοὐναντίον ἔχοντας τούτων ὡς σοφούς τε προσρητέον,

ἂν καὶ τὸ λεγόμενον μήτε γράμματα μήτε νεῖν ἐπίστωνται,

καὶ τὰς ἀρχὰς δοτέον ὡς ἔμφροσιν. πῶς γὰρ ἄν, ὦ φίλοι, ἄνευ

(5)συμφωνίας γένοιτ’ ἂν φρονήσεως καὶ τὸ σμικρότατον εἶδος;

οὐκ ἔστιν, ἀλλ’ ἡ καλλίστη καὶ μεγίστη τῶν συμφωνιῶν

μεγίστη δικαιότατ’ ἂν λέγοιτο σοφία, ἧς ὁ μὲν κατὰ λόγον

ζῶν μέτοχος, ὁ δὲ ἀπολειπόμενος οἰκοφθόρος καὶ περὶ πόλιν

οὐδαμῇ σωτὴρ ἀλλὰ πᾶν τοὐναντίον ἀμαθαίνων εἰς ταῦτα

689eἑκάστοτε φανεῖται. ταῦτα μὲν οὖν, καθάπερ εἴπομεν ἄρτι,

λελεγμένα τεθήτω ταύτῃ.

     {ΚΛ.} Κείσθω γὰρ οὖν.

     {ΑΘ.} Ἄρχοντας δὲ δὴ καὶ ἀρχομένους ἀναγκαῖον ἐν ταῖς

(5)πόλεσιν εἶναί που.

     {ΚΛ.} Τί μήν;

690a     {ΑΘ.} Εἶεν· ἀξιώματα δὲ δὴ τοῦ τε ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαι

ποῖά ἐστι καὶ πόσα, ἔν τε πόλεσιν μεγάλαις καὶ σμικραῖς ἔν τε

οἰκίαις ὡσαύτως; ἆρ’ οὐχὶ ἓν μὲν τό τε πατρὸς καὶ μητρός; καὶ

ὅλως γονέας ἐκγόνων ἄρχειν ἀξίωμα ὀρθὸν πανταχοῦ ἂν εἴη;

(5)     {ΚΛ.} Καὶ μάλα.

     {ΑΘ.} Τούτῳ δέ γε ἑπόμενον γενναίους ἀγεννῶν ἄρχειν·

καὶ τρίτον ἔτι τούτοις συνέπεται τὸ πρεσβυτέρους μὲν ἄρχειν

δεῖν, νεωτέρους δὲ ἄρχεσθαι.

     {ΚΛ.} Τί μήν;

690b     {ΑΘ.} Τέταρτον δ’ αὖ δούλους μὲν ἄρχεσθαι, δεσπότας δὲ

ἄρχειν.

     {ΚΛ.} Πῶς γὰρ οὔ;

     {ΑΘ.} Πέμπτον γε οἶμαι τὸ κρείττονα μὲν ἄρχειν, τὸν

(5)ἥττω δὲ ἄρχεσθαι.

     {ΚΛ.} Μάλα γε ἀναγκαῖον ἀρχὴν εἴρηκας.

     {ΑΘ.} Καὶ πλείστην γε ἐν σύμπασιν τοῖς ζῴοις οὖσαν καὶ

κατὰ φύσιν, ὡς ὁ Θηβαῖος ἔφη ποτὲ Πίνδαρος. τὸ δὲ

μέγιστον, ὡς ἔοικεν, ἀξίωμα ἕκτον ἂν γίγνοιτο, ἕπεσθαι μὲν

(10)τὸν ἀνεπιστήμονα κελεῦον, τὸν δὲ φρονοῦντα ἡγεῖσθαί τε καὶ

690cἄρχειν. καίτοι τοῦτό γε, ὦ Πίνδαρε σοφώτατε, σχεδὸν οὐκ ἂν

παρὰ φύσιν ἔγωγε φαίην γίγνεσθαι, κατὰ φύσιν δέ, τὴν τοῦ

νόμου ἑκόντων ἀρχὴν ἀλλ’ οὐ βίαιον πεφυκυῖαν.

     {ΚΛ.} Ὀρθότατα λέγεις.

(5)     {ΑΘ.} Θεοφιλῆ δέ γε καὶ εὐτυχῆ τινα λέγοντες ἑβδόμην

ἀρχήν, εἰς κλῆρόν τινα προάγομεν, καὶ λαχόντα μὲν ἄρχειν,

δυσκληροῦντα δὲ ἀπιόντα ἄρχεσθαι τὸ δικαιότατον εἶναί

φαμεν.

     {ΚΛ.} Ἀληθέστατα λέγεις.

690d     {ΑΘ.} "Ὁρᾷς δή," φαῖμεν ἄν, "ὦ νομοθέτα," πρός τινα

παίζοντες τῶν ἐπὶ νόμων θέσιν ἰόντων ῥᾳδίως, "ὅσα ἐστὶ

πρὸς ἄρχοντας ἀξιώματα, καὶ ὅτι πεφυκότα πρὸς ἄλληλα

ἐναντίως; νῦν γὰρ δὴ στάσεων πηγήν τινα ἀνηυρήκαμεν ἡμεῖς,

(5)ἣν δεῖ σε θεραπεύειν. πρῶτον δὲ μεθ’ ἡμῶν ἀνάσκεψαι πῶς

τε καὶ τί παρὰ ταῦτα ἁμαρτόντες οἱ περί τε Ἄργος καὶ Μες-

σήνην βασιλῆς αὑτοὺς ἅμα καὶ τὴν τῶν Ἑλλήνων δύναμιν,

690eοὖσαν θαυμαστὴν ἐν τῷ τότε χρόνῳ, διέφθειραν. ἆρ’ οὐκ

ἀγνοήσαντες τὸν Ἡσίοδον ὀρθότατα λέγοντα ὡς τὸ ἥμισυ

τοῦ παντὸς πολλάκις ἐστὶ πλέον; ὁπόταν ᾖ τὸ μὲν ὅλον

λαμβάνειν ζημιῶδες, τὸ δ’ ἥμισυ μέτριον, τότε τὸ μέτριον

(5)τοῦ ἀμέτρου πλέον ἡγήσατο, ἄμεινον ὂν χείρονος."

     {ΚΛ.} Ὀρθότατά γε.

     {ΑΘ.} Πότερον οὖν οἰόμεθα περὶ βασιλέας τοῦτ’ ἐγγιγνό-

μενον ἑκάστοτε διαφθείρειν πρότερον, ἢ ἐν τοῖσιν δήμοις;

691a     {ΚΛ.} Τὸ μὲν εἰκὸς καὶ τὸ πολύ, βασιλέων τοῦτ’ εἶναι

νόσημα ὑπερηφάνως ζώντων διὰ τρυφάς.

     {ΑΘ.} Οὐκοῦν δῆλον ὡς πρῶτον τοῦτο οἱ τότε βασιλῆς

ἔσχον, τὸ πλεονεκτεῖν τῶν τεθέντων νόμων, καὶ ὃ λόγῳ τε

(5)καὶ ὅρκῳ ἐπῄνεσαν, οὐ συνεφώνησαν αὑτοῖς, ἀλλὰ ἡ δια-

φωνία, ὡς ἡμεῖς φαμεν, οὖσα ἀμαθία μεγίστη, δοκοῦσα δὲ

σοφία, πάντ’ ἐκεῖνα διὰ πλημμέλειαν καὶ ἀμουσίαν τὴν

πικρὰν διέφθειρεν;

     {ΚΛ.} Ἔοικε γοῦν.

691b     {ΑΘ.} Εἶεν· τί δὴ τὸν νομοθέτην ἔδει τότε τιθέντα εὐ-

λαβηθῆναι τούτου περὶ τοῦ πάθους τῆς γενέσεως; ἆρ’ ὦ

πρὸς θεῶν νῦν μὲν οὐδὲν σοφὸν γνῶναι τοῦτο οὐδ’ εἰπεῖν

χαλεπόν, εἰ δὲ προϊδεῖν ἦν τότε, σοφώτερος ἂν ἦν ἡμῶν ὁ

(5)προϊδών;

     {ΜΕ.} Τὸ ποῖον δὴ λέγεις;

     {ΑΘ.} Εἰς τὸ γεγονὸς παρ’ ὑμῖν, ὦ Μέγιλλε, ἔστιν νῦν

γε κατιδόντα γνῶναι, καὶ γνόντα εἰπεῖν ῥᾴδιον, ὃ τότε ἔδει

γίγνεσθαι.

(10)     {ΜΕ.} Σαφέστερον ἔτι λέγε.

     {ΑΘ.} Τὸ τοίνυν σαφέστατον ἂν εἴη τὸ τοιόνδε.

     {ΜΕ.} Τὸ ποῖον;

691c     {ΑΘ.} Ἐάν τις μείζονα διδῷ τοῖς ἐλάττοσι [δύναμιν]

παρεὶς τὸ μέτριον, πλοίοις τε ἱστία καὶ σώμασιν τροφὴν

καὶ ψυχαῖς ἀρχάς, ἀνατρέπεταί που πάντα, καὶ ἐξυβρίζοντα

τὰ μὲν εἰς νόσους θεῖ, τὰ δ’ εἰς ἔκγονον ὕβρεως ἀδικίαν.

(5)τί οὖν δή ποτε λέγομεν; ἆρά γε τὸ τοιόνδε, ὡς Οὐκ ἔστ’,

ὦ φίλοι ἄνδρες, θνητῆς ψυχῆς φύσις ἥτις ποτὲ δυνήσεται

τὴν μεγίστην ἐν ἀνθρώποις ἀρχὴν φέρειν νέα καὶ ἀνυπεύ-

691dθυνος, ὥστε μὴ τῆς μεγίστης νόσου ἀνοίας πληρωθεῖσα

αὑτῆς τὴν διάνοιαν, μῖσος ἔχειν πρὸς τῶν ἐγγύτατα φίλων,

ὃ γενόμενον ταχὺ διέφθειρεν αὐτὴν καὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν

ἠφάνισεν αὐτῆς; τοῦτ’ οὖν εὐλαβηθῆναι γνόντας τὸ μέτριον

(5)μεγάλων νομοθετῶν. ὡς οὖν δὴ τότε γενόμενον, νῦν ἔστιν

μετριώτατα τοπάσαι· τὸ δ’ ἔοικεν εἶναι_

     {ΜΕ.} Τὸ ποῖον;

     {ΑΘ.} Θεὸς εἶναι κηδόμενος ὑμῶν τις, ὃς τὰ μέλλοντα

προορῶν, δίδυμον ὑμῖν φυτεύσας τὴν τῶν βασιλέων γένεσιν

691eἐκ μονογενοῦς, εἰς τὸ μέτριον μᾶλλον συνέστειλε. καὶ μετὰ

τοῦτο ἔτι φύσις τις ἀνθρωπίνη μεμειγμένη θείᾳ τινὶ δυνάμει,

κατιδοῦσα ὑμῶν τὴν ἀρχὴν φλεγμαίνουσαν ἔτι, μείγνυσιν τὴν

692aκατὰ γῆρας σώφρονα δύναμιν τῇ κατὰ γένος αὐθάδει ῥώμῃ,

τὴν τῶν ὀκτὼ καὶ εἴκοσι γερόντων ἰσόψηφον εἰς τὰ μέγιστα

τῇ τῶν βασιλέων ποιήσασα δυνάμει. ὁ δὲ τρίτος σωτὴρ

ὑμῖν ἔτι σπαργῶσαν καὶ θυμουμένην τὴν ἀρχὴν ὁρῶν, οἷον

(5)ψάλιον ἐνέβαλεν αὐτῇ τὴν τῶν ἐφόρων δύναμιν, ἐγγὺς τῆς

κληρωτῆς ἀγαγὼν δυνάμεως· καὶ κατὰ δὴ τοῦτον τὸν λόγον

ἡ βασιλεία παρ’ ὑμῖν, ἐξ ὧν ἔδει σύμμεικτος γενομένη καὶ

μέτρον ἔχουσα, σωθεῖσα αὐτὴ σωτηρίας τοῖς ἄλλοις γέγονεν

692bαἰτία. ἐπεὶ ἐπί γε Τημένῳ καὶ Κρεσφόντῃ καὶ τοῖς τότε

νομοθέταις, οἵτινες ἄρα ἦσαν νομοθετοῦντες, οὐδ’ ἡ Ἀρι-

στοδήμου μερὶς ἐσώθη ποτ’ ἄν_οὐ γὰρ ἱκανῶς ἦσαν νομο-

θεσίας ἔμπειροι· σχεδὸν γὰρ οὐκ ἄν ποτ’ ᾠήθησαν ὅρκοις

(5)μετριάσαι ψυχὴν νέαν, λαβοῦσαν ἀρχὴν ἐξ ἧς δυνατὸν ἦν

τυραννίδα γενέσθαι_νῦν δ’ ὁ θεὸς ἔδειξεν οἵαν ἔδει καὶ

δεῖ δὴ τὴν μενοῦσαν μάλιστα ἀρχὴν γίγνεσθαι. τὸ δὲ παρ’

692cἡμῶν γιγνώσκεσθαι ταῦτα, ὅπερ εἶπον ἔμπροσθεν, νῦν μὲν

γενόμενον οὐδὲν σοφόν_ἐκ γὰρ παραδείγματος ὁρᾶν γεγο-

νότος οὐδὲν χαλεπόν_εἰ δ’ ἦν τις προορῶν τότε ταῦτα καὶ

δυνάμενος μετριάσαι τὰς ἀρχὰς καὶ μίαν ἐκ τριῶν ποιῆσαι,

(5)τά τε νοηθέντα ἂν καλὰ τότε πάντα ἀπέσωσε καὶ οὐκ ἄν

ποτε ὁ Περσικὸς ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα οὐδ’ ἄλλος οὐδεὶς στόλος

ἂν ὥρμησε, καταφρονήσας ὡς ὄντων ἡμῶν βραχέος ἀξίων.

     {ΚΛ.} Ἀληθῆ λέγεις.

692d     {ΑΘ.} Αἰσχρῶς γοῦν ἠμύναντο αὐτούς, ὦ Κλεινία. τὸ δ’

αἰσχρὸν λέγω οὐχ ὡς οὐ νικῶντές γε οἱ τότε καὶ κατὰ γῆν

καὶ κατὰ θάλατταν καλὰς νενικήκασι μάχας· ἀλλὰ ὅ φημι

αἰσχρὸν τότ’ εἶναι, τόδε λέγω, τὸ πρῶτον μὲν ἐκείνων τῶν

(5)πόλεων τριῶν οὐσῶν μίαν ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος ἀμῦναι, τὼ

δὲ δύο κακῶς οὕτως εἶναι διεφθαρμένα, ὥστε ἡ μὲν καὶ

Λακεδαίμονα διεκώλυεν ἐπαμύνειν αὐτῇ, πολεμοῦσα αὐτῇ

κατὰ κράτος, ἡ δ’ αὖ πρωτεύουσα ἐν τοῖς τότε χρόνοις τοῖς

692eπερὶ τὴν διανομήν, ἡ περὶ τὸ Ἄργος, παρακαλουμένη ἀμύ-

νειν τὸν βάρβαρον οὔθ’ ὑπήκουσεν οὔτ’ ἤμυνεν. πολλὰ δὲ

λέγων ἄν τις τὰ τότε γενόμενα περὶ ἐκεῖνον τὸν πόλεμον,

τῆς Ἑλλάδος οὐδαμῶς εὐσχήμονα ἂν κατηγοροῖ· οὐδ’ αὖ

(5)ἀμύνασθαι τήν γε Ἑλλάδα λέγων ὀρθῶς ἂν λέγοι, ἀλλ’ εἰ

μὴ τό τε Ἀθηναίων καὶ τὸ Λακεδαιμονίων κοινῇ διανόημα

693aἤμυνεν τὴν ἐπιοῦσαν δουλείαν, σχεδὸν ἂν ἤδη πάντ’ ἦν με-

μειγμένα τὰ τῶν Ἑλλήνων γένη ἐν ἀλλήλοις, καὶ βάρβαρα

ἐν Ἕλλησι καὶ Ἑλληνικὰ ἐν βαρβάροις, καθάπερ ὧν Πέρσαι

τυραννοῦσι τὰ νῦν διαπεφορημένα καὶ συμπεφορημένα κακῶς

(5)ἐσπαρμένα κατοικεῖται. ταῦτ’, ὦ Κλεινία καὶ Μέγιλλε,

ἔχομεν ἐπιτιμᾶν τοῖς τε πάλαι πολιτικοῖς λεγομένοις καὶ

νομοθέταις καὶ τοῖς νῦν, ἵνα τὰς αἰτίας αὐτῶν ἀναζητοῦντες,

693bἀνευρίσκωμεν τί παρὰ ταῦτα ἔδει πράττειν ἄλλο· οἷον δὴ

καὶ τὸ παρὸν εἴπομεν, ὡς ἄρα οὐ δεῖ μεγάλας ἀρχὰς οὐδ’

αὖ ἀμείκτους νομοθετεῖν, διανοηθέντας τὸ τοιόνδε, ὅτι πόλιν

ἐλευθέραν τε εἶναι δεῖ καὶ ἔμφρονα καὶ ἑαυτῇ φίλην, καὶ

(5)τὸν νομοθετοῦντα πρὸς ταῦτα βλέποντα δεῖ νομοθετεῖν. μὴ

θαυμάσωμεν δὲ εἰ πολλάκις ἤδη προθέμενοι ἄττα, εἰρήκαμεν

ὅτι πρὸς ταῦτα δεῖ νομοθετεῖν βλέποντα τὸν νομοθέτην,

693cτὰ δὲ προτεθέντα οὐ ταὐτὰ ἡμῖν φαίνεται ἑκάστοτε· ἀλλὰ

ἀναλογίζεσθαι χρή, ὅταν πρὸς τὸ σωφρονεῖν φῶμεν δεῖν

βλέπειν, ἢ πρὸς φρόνησιν ἢ φιλίαν, ὡς ἔσθ’ οὗτος ὁ σκοπὸς

οὐχ ἕτερος ἀλλ’ ὁ αὐτός, καὶ ἄλλα δὴ πολλὰ ἡμᾶς τοιαῦτα

(5)ἂν γίγνηται ῥήματα μὴ διαταραττέτω.

     {ΚΛ.} Πειρασόμεθα ποιεῖν οὕτως ἐπανιόντες τοὺς λόγους·

καὶ νῦν δὴ τὸ περὶ τῆς φιλίας τε καὶ φρονήσεως καὶ ἐλευ-

θερίας, πρὸς ὅτι βουλόμενος ἔμελλες λέγειν δεῖν στοχάζεσθαι

693dτὸν νομοθέτην, λέγε.

     {ΑΘ.} Ἄκουσον δή νυν. εἰσὶν πολιτειῶν οἷον μητέρες δύο

τινές, ἐξ ὧν τὰς ἄλλας γεγονέναι λέγων ἄν τις ὀρθῶς λέγοι,

καὶ τὴν μὲν προσαγορεύειν μοναρχίαν ὀρθόν, τὴν δ’ αὖ δη-

(5)μοκρατίαν, καὶ τῆς μὲν τὸ Περσῶν γένος ἄκρον ἔχειν, τῆς

δὲ ἡμᾶς· αἱ δ’ ἄλλαι σχεδὸν ἅπασαι, καθάπερ εἶπον, ἐκ

τούτων εἰσὶ διαπεποικιλμέναι. δεῖ δὴ οὖν καὶ ἀναγκαῖον

μεταλαβεῖν ἀμφοῖν τούτοιν, εἴπερ ἐλευθερία τ’ ἔσται καὶ

693eφιλία μετὰ φρονήσεως· ὃ δὴ βούλεται ἡμῖν ὁ λόγος προς-

τάττειν, λέγων ὡς οὐκ ἄν ποτε τούτων πόλις ἄμοιρος γενο-

μένη πολιτευθῆναι δύναιτ’ ἂν καλῶς.

     {ΚΛ.} Πῶς γὰρ ἄν;

(5)     {ΑΘ.} Ἡ μὲν τοίνυν τὸ μοναρχικόν, ἡ δὲ τὸ ἐλεύθερον

ἀγαπήσασα μειζόνως ἢ ἔδει μόνον, οὐδετέρα τὰ μέτρια

κέκτηται τούτων, αἱ δὲ ὑμέτεραι, ἥ τε Λακωνικὴ καὶ Κρη-

τική, μᾶλλον· Ἀθηναῖοι δὲ καὶ Πέρσαι τὸ μὲν πάλαι οὕτω

694aπως, τὸ νῦν δὲ ἧττον. τὰ δ’ αἴτια διέλθωμεν· ἦ γάρ;

     {ΚΛ.} Πάντως, εἴ γέ που μέλλομεν ὃ προυθέμεθα περαίνειν.

     {ΑΘ.} Ἀκούωμεν δή. Πέρσαι γάρ, ὅτε μὲν τὸ μέτριον

μᾶλλον δουλείας τε καὶ ἐλευθερίας ἦγον ἐπὶ Κύρου, πρῶτον

(5)μὲν ἐλεύθεροι ἐγένοντο, ἔπειτα δὲ ἄλλων πολλῶν δεσπόται.

ἐλευθερίας γὰρ ἄρχοντες μεταδιδόντες ἀρχομένοις καὶ ἐπὶ

τὸ ἴσον ἄγοντες, μᾶλλον φίλοι τε ἦσαν στρατιῶται στρατη-

694bγοῖς καὶ προθύμους αὑτοὺς ἐν τοῖς κινδύνοις παρείχοντο· καὶ

εἴ τις αὖ φρόνιμος ἦν ἐν αὐτοῖς καὶ βουλεύειν δυνατός, οὐ

φθονεροῦ τοῦ βασιλέως ὄντος, διδόντος δὲ παρρησίαν καὶ

τιμῶντος τοὺς εἴς τι δυναμένους συμβουλεύειν, κοινὴν τὴν τοῦ

(5)φρονεῖν εἰς τὸ μέσον παρείχετο δύναμιν, καὶ πάντα δὴ τότε

ἐπέδωκεν αὐτοῖς δι’ ἐλευθερίαν τε καὶ φιλίαν καὶ νοῦ κοινωνίαν.

     {ΚΛ.} Ἔοικέν γέ πως τὰ λεγόμενα οὕτω γεγονέναι.

694c     {ΑΘ.} Πῇ δὴ οὖν ποτε ἀπώλετο ἐπὶ Καμβύσου καὶ πάλιν

ἐπὶ Δαρείου σχεδὸν ἐσώθη; βούλεσθε οἷον μαντείᾳ διανοη-

θέντες χρώμεθα;

     {ΚΛ.} Φέρει γοῦν ἡμῖν σκέψιν τοῦτο ἐφ’ ὅπερ ὡρμήκαμεν.

(5)     {ΑΘ.} Μαντεύομαι δὴ νῦν περί γε Κύρου, τὰ μὲν ἄλλ’

αὐτὸν στρατηγόν τε ἀγαθὸν εἶναι καὶ φιλόπολιν, παιδείας

δὲ ὀρθῆς οὐχ ἧφθαι τὸ παράπαν, οἰκονομίᾳ τε οὐδὲν τὸν νοῦν

προσεσχηκέναι.

     {ΚΛ.} Πῶς δὴ τὸ τοιοῦτον φῶμεν;

694d     {ΑΘ.} Ἔοικεν ἐκ νέου στρατεύεσθαι διὰ βίου, ταῖς γυ-

ναιξὶν παραδοὺς τοὺς παῖδας τρέφειν. αἱ δὲ ὡς εὐδαίμονας

αὐτοὺς ἐκ τῶν παίδων εὐθὺς καὶ μακαρίους ἤδη γεγονότας

καὶ ἐπιδεεῖς ὄντας τούτων οὐδενὸς ἔτρεφον· κωλύουσαι δὲ

(5)ὡς οὖσιν ἱκανῶς εὐδαίμοσιν μήτε αὐτοῖς ἐναντιοῦσθαι μηδένα

εἰς μηδέν, ἐπαινεῖν τε ἀναγκάζουσαι πάντας τὸ λεγόμενον

ἢ πραττόμενον ὑπ’ αὐτῶν, ἔθρεψαν τοιούτους τινάς.

     {ΚΛ.} Καλήν, ὡς ἔοικας, τροφὴν εἴρηκας.

694e     {ΑΘ.} Γυναικείαν μὲν οὖν βασιλίδων γυναικῶν νεωστὶ

γεγονυιῶν πλουσίων, καὶ ἐν ἀνδρῶν ἐρημίᾳ, διὰ τὸ μὴ σχο-

λάζειν ὑπὸ πολέμων καὶ πολλῶν κινδύνων, τοὺς παῖδας

τρεφουσῶν.

(5)     {ΚΛ.} Ἔχει γὰρ λόγον.

     {ΑΘ.} Ὁ δὲ πατήρ γε αὐτοῖς αὖ ποίμνια μὲν καὶ πρόβατα

καὶ ἀγέλας ἀνδρῶν τε καὶ ἄλλων πολλῶν πολλὰς ἐκτᾶτο,

695aαὐτοὺς δὲ οἷς ταῦτα παραδώσειν ἔμελλεν ἠγνόει τὴν πατρῴαν

οὐ παιδευομένους τέχνην, οὖσαν Περσικήν_ποιμένων ὄντων

Περσῶν, τραχείας χώρας ἐκγόνων_σκληρὰν καὶ ἱκανὴν ποι-

μένας ἀπεργάζεσθαι μάλα ἰσχυροὺς καὶ δυναμένους θυραυλεῖν

(5)καὶ ἀγρυπνεῖν καὶ εἰ στρατεύεσθαι δέοι στρατεύεσθαι· διε-

φθαρμένην δὲ παιδείαν ὑπὸ τῆς λεγομένης εὐδαιμονίας τὴν

Μηδικὴν περιεῖδεν ὑπὸ γυναικῶν τε καὶ εὐνούχων παιδευ-

695bθέντας αὑτοῦ τοὺς ὑεῖς, ὅθεν ἐγένοντο οἵους ἦν αὐτοὺς εἰκὸς

γενέσθαι, τροφῇ ἀνεπιπλήκτῳ τραφέντας. παραλαβόντες

δ’ οὖν οἱ παῖδες τελευτήσαντος Κύρου τρυφῆς μεστοὶ καὶ

ἀνεπιπληξίας, πρῶτον μὲν τὸν ἕτερον ἅτερος ἀπέκτεινε τῷ

(5)ἴσῳ ἀγανακτῶν, μετὰ δὲ τοῦτο αὐτὸς μαινόμενος ὑπὸ μέθης

τε καὶ ἀπαιδευσίας τὴν ἀρχὴν ἀπώλεσεν ὑπὸ Μήδων τε καὶ

τοῦ λεγομένου τότε εὐνούχου, καταφρονήσαντος τῆς Καμ-

βύσου μωρίας.

695c     {ΚΛ.} Λέγεται δὴ ταῦτά γε, καὶ ἔοικεν σχεδὸν οὕτω πως

γεγονέναι.

     {ΑΘ.} Καὶ μὴν καὶ πάλιν εἰς Πέρσας ἐλθεῖν τὴν ἀρχὴν

διὰ Δαρείου καὶ τῶν ἑπτὰ λέγεταί που.

(5)     {ΚΛ.} Τί μήν;

     {ΑΘ.} Θεωρῶμεν δὴ συνεπόμενοι τῷ λόγῳ. Δαρεῖος γὰρ

βασιλέως οὐκ ἦν ὑός, παιδείᾳ τε οὐ διατρυφώσῃ τεθραμ-

μένος, ἐλθὼν δ’ εἰς τὴν ἀρχὴν καὶ λαβὼν αὐτὴν ἕβδομος,

διείλετο ἑπτὰ μέρη τεμόμενος, ὧν καὶ νῦν ἔτι σμικρὰ ὀνεί-

(10)ρατα λέλειπται, καὶ νόμους ἠξίου θέμενος οἰκεῖν ἰσότητα

695dκοινήν τινα εἰσφέρων, καὶ τὸν τοῦ Κύρου δασμόν, ὃν

ὑπέσχετο Πέρσαις, εἰς τὸν νόμον ἐνέδει, φιλίαν πορίζων

καὶ κοινωνίαν πᾶσιν Πέρσαις, χρήμασι καὶ δωρεαῖς τὸν

Περσῶν δῆμον προσαγόμενος· τοιγαροῦν αὐτῷ τὰ στρατεύ-

(5)ματα μετ’ εὐνοίας προσεκτήσατο χώρας οὐκ ἐλάττους ὧν

κατέλιπε Κῦρος. μετὰ δὲ Δαρεῖον ὁ τῇ βασιλικῇ καὶ

τρυφώσῃ πάλιν παιδευθεὶς παιδείᾳ Ξέρξης_ "Ὦ Δαρεῖε,"

εἰπεῖν ἐστιν δικαιότατον ἴσως, "ὃς τὸ Κύρου κακὸν οὐκ

695eἔμαθες, ἐθρέψω δὲ Ξέρξην ἐν τοῖς αὐτοῖς ἤθεσιν ἐν οἷσπερ

Κῦρος Καμβύσην" _ὁ δέ, ἅτε τῶν αὐτῶν παιδειῶν γενόμενος

ἔκγονος, παραπλήσια ἀπετέλεσεν τοῖς Καμβύσου παθήμασιν·

καὶ σχεδὸν ἔκ γε τοσούτου βασιλεὺς ἐν Πέρσαις οὐδείς πω

(5)μέγας ἐγγέγονεν ἀληθῶς, πλήν γε ὀνόματι. τὸ δ’ αἴτιον

οὐ τύχης, ὡς ὁ ἐμὸς λόγος, ἀλλ’ ὁ κακὸς βίος ὃν οἱ τῶν

696aδιαφερόντως πλουσίων καὶ τυράννων παῖδες τὰ πολλὰ ζῶσιν·

οὐ γὰρ μή ποτε γένηται παῖς καὶ ἀνὴρ καὶ γέρων ἐκ ταύτης

τῆς τροφῆς διαφέρων πρὸς ἀρετήν. ἃ δή, φαμέν, τῷ νομο-

θέτῃ σκεπτέον, καὶ ἡμῖν δὲ ἐν τῷ νῦν παρόντι. δίκαιον

(5)μήν, ὦ Λακεδαιμόνιοι, τοῦτό γε τῇ πόλει ὑμῶν ἀποδιδόναι,

ὅτι πενίᾳ καὶ πλούτῳ καὶ ἰδιωτείᾳ καὶ βασιλείᾳ διαφέρουσαν

οὐδ’ ἡντινοῦν τιμὴν καὶ τροφὴν νέμετε, ἃς μὴ τὸ κατ’ ἀρχὰς

696bὑμῖν θεῖον παρὰ θεοῦ διεμαντεύσατό τινος. οὐ γὰρ δὴ δεῖ

κατὰ πόλιν γε εἶναι τὰς τιμὰς ὑπερεχούσας, ὅτι τίς ἐστιν

πλούτῳ διαφέρων, ἐπεὶ οὐδ’ ὅτι ταχὺς ἢ καλὸς ἢ ἰσχυρὸς

ἄνευ τινὸς ἀρετῆς, οὐδ’ ἀρετῆς ἧς ἂν σωφροσύνη ἀπῇ.

(5)     {ΜΕ.} Πῶς τοῦτο, ὦ ξένε, λέγεις;

     {ΑΘ.} Ἀνδρεία που μόριον ἀρετῆς ἕν;

     {ΜΕ.} Πῶς γὰρ οὔ;

     {ΑΘ.} Δίκασον τοίνυν αὐτὸς τὸν λόγον ἀκούσας εἴ σοι

δέξαι’ ἂν σύνοικον ἢ γείτονα εἶναί τινα σφόδρα μὲν ἀνδρεῖον,

(10)μὴ σώφρονα δὲ ἀλλ’ ἀκόλαστον.

696c     {ΜΕ.} Εὐφήμει.

     {ΑΘ.} Τί δέ; τεχνικὸν μὲν καὶ περὶ ταῦτα σοφόν, ἄδι-

κον δέ;

     {ΜΕ.} Οὐδαμῶς.

(5)     {ΑΘ.} Ἀλλὰ μὴν τό γε δίκαιον οὐ φύεται χωρὶς τοῦ

σωφρονεῖν.

     {ΜΕ.} Πῶς γὰρ ἄν;

     {ΑΘ.} Οὐδὲ μὴν ὅν γε σοφὸν ἡμεῖς νυνδὴ προυθέμεθα, τὸν

τὰς ἡδονὰς καὶ λύπας κεκτημένον συμφώνους τοῖς ὀρθοῖς

(10)λόγοις καὶ ἑπομένας.

     {ΜΕ.} Οὐ γὰρ οὖν.

     {ΑΘ.} Ἔτι δὴ καὶ τόδε ἐπισκεψώμεθα τῶν ἐν ταῖς πό-

696dλεσιν τιμήσεων ἕνεκα, ποῖαί τε ὀρθαὶ καὶ μὴ γίγνονται

ἑκάστοτε.

     {ΜΕ.} Τὸ ποῖον;

     {ΑΘ.} Σωφροσύνη ἄνευ πάσης τῆς ἄλλης ἀρετῆς ἐν

(5)ψυχῇ τινι μεμονωμένη τίμιον ἢ ἄτιμον γίγνοιτ’ ἂν κατὰ

δίκην;

     {ΜΕ.} Οὐκ ἔχω ὅπως εἴπω.

     {ΑΘ.} Καὶ μὴν εἴρηκάς γε μετρίως· εἰπὼν γὰρ δὴ ὧν ἠρό-

μην ὁποτερονοῦν, παρὰ μέλος ἔμοιγ’ ἂν δοκεῖς φθέγξασθαι.

(10)     {ΜΕ.} Καλῶς τοίνυν γεγονὸς ἂν εἴη.

     {ΑΘ.} Εἶεν· τὸ μὲν δὴ πρόσθημα ὧν τιμαί τε καὶ ἀτιμίαι

696eοὐ λόγου, ἀλλά τινος μᾶλλον ἀλόγου σιγῆς, ἄξιον ἂν εἴη.

     {ΜΕ.} Σωφροσύνην μοι φαίνῃ λέγειν.

     {ΑΘ.} Ναί. τὸ δέ γε τῶν ἄλλων πλεῖστα ἡμᾶς ὠφελοῦν

μετὰ τῆς προσθήκης μάλιστ’ ἂν τιμώμενον ὀρθότατα τιμῷτο,

(5)καὶ τὸ δεύτερον δευτέρως· καὶ οὕτω δὴ κατὰ τὸν ἑξῆς λόγον

τὰς ἐφεξῆς τιμὰς λαγχάνον ἕκαστον ὀρθῶς ἂν λαγχάνοι.

697a     {ΜΕ.} Ἔχει ταύτῃ.

     {ΑΘ.} Τί οὖν; οὐ νομοθέτου καὶ ταῦτα αὖ φήσομεν εἶναι

διανέμειν;

     {ΜΕ.} Καὶ μάλα.

(5)     {ΑΘ.} Βούλει δὴ τὰ μὲν ἅπαντα καὶ ἐφ’ ἕκαστον ἔργον

καὶ κατὰ σμικρὰ ἐκείνῳ δῶμεν νεῖμαι, τὸ δὲ τριχῇ διελεῖν,

ἐπειδὴ νόμων ἐσμὲν καὶ αὐτοί πως ἐπιθυμηταί, πειραθῶμεν,

διατεμεῖν χωρὶς τά τε μέγιστα καὶ δεύτερα καὶ τρίτα;

     {ΜΕ.} Πάνυ μὲν οὖν.

(10)     {ΑΘ.} Λέγομεν τοίνυν ὅτι πόλιν, ὡς ἔοικεν, τὴν μέλλουσαν

697bσῴζεσθαί τε καὶ εὐδαιμονήσειν εἰς δύναμιν ἀνθρωπίνην δεῖ

καὶ ἀναγκαῖον τιμάς τε καὶ ἀτιμίας διανέμειν ὀρθῶς. ἔστιν

δὲ ὀρθῶς ἄρα τιμιώτατα μὲν καὶ πρῶτα τὰ περὶ τὴν ψυχὴν

ἀγαθὰ κεῖσθαι, σωφροσύνης ὑπαρχούσης αὐτῇ, δεύτερα δὲ

(5)τὰ περὶ τὸ σῶμα καλὰ καὶ ἀγαθά, καὶ τρίτα τὰ περὶ τὴν

οὐσίαν καὶ χρήματα λεγόμενα· τούτων δὲ ἂν ἐκτός τις

βαίνῃ νομοθέτης ἢ πόλις, εἰς τιμὰς ἢ χρήματα προάγουσα

697cἤ τι τῶν ὑστέρων εἰς τὸ πρόσθεν τιμαῖς τάττουσα, οὔθ’

ὅσιον οὔτε πολιτικὸν ἂν δρῴη πρᾶγμα. εἰρήσθω ταῦτα ἢ

πῶς ἡμῖν;

     {ΜΕ.} Πάνυ μὲν οὖν εἰρήσθω σαφῶς.

(5)     {ΑΘ.} Ταῦτα μὲν τοίνυν ἡμᾶς ἐπὶ πλέον ἐποίησεν εἰπεῖν

ἡ Περσῶν πέρι διάσκεψις τῆς πολιτείας· ἀνευρίσκομεν δὲ

ἐπὶ ἔτι χείρους αὐτοὺς γεγονότας, τὴν δὲ αἰτίαν φαμέν, ὅτι

τὸ ἐλεύθερον λίαν ἀφελόμενοι τοῦ δήμου, τὸ δεσποτικὸν δ’

ἐπαγαγόντες μᾶλλον τοῦ προσήκοντος, τὸ φίλον ἀπώλεσαν

697dκαὶ τὸ κοινὸν ἐν τῇ πόλει. τούτου δὲ φθαρέντος, οὔθ’ ἡ τῶν

ἀρχόντων βουλὴ ὑπὲρ ἀρχομένων καὶ τοῦ δήμου βουλεύεται,

ἀλλ’ ἕνεκα τῆς αὑτῶν ἀρχῆς, ἄν τι καὶ σμικρὸν πλέον ἑκά-

στοτε ἡγῶνται ἔσεσθαί σφισιν, ἀναστάτους μὲν πόλεις,

(5)ἀνάστατα δὲ ἔθνη φίλια πυρὶ καταφθείραντες, ἐχθρῶς τε

καὶ ἀνηλεήτως μισοῦντες μισοῦνται· ὅταν τε εἰς χρείαν τοῦ

μάχεσθαι περὶ ἑαυτῶν τοὺς δήμους ἀφικνῶνται, οὐδὲν κοινὸν

ἐν αὐτοῖς αὖ μετὰ προθυμίας τοῦ ἐθέλειν κινδυνεύειν καὶ

697eμάχεσθαι ἀνευρίσκουσιν, ἀλλὰ κεκτημένοι μυριάδας ἀπεράν-

τους λογισμῷ, ἀχρήστους εἰς πόλεμον πάσας κέκτηνται, καὶ

καθάπερ ἐνδεεῖς ἀνθρώπων μισθούμενοι, ὑπὸ μισθωτῶν καὶ

ὀθνείων ἀνθρώπων ἡγοῦνταί ποτε σωθήσεσθαι. πρὸς δὲ

698aτούτοις ἀμαθαίνειν ἀναγκάζονται, λέγοντες ἔργοις ὅτι λῆρος

πρὸς χρυσόν τε καὶ ἄργυρόν ἐστιν ἑκάστοτε τὰ λεγόμενα

τίμια καὶ καλὰ κατὰ πόλιν.

     {ΜΕ.} Πάνυ μὲν οὖν.

(5)     {ΑΘ.} Τὰ μὲν δὴ περί γε Περσῶν, ὡς οὐκ ὀρθῶς τὰ νῦν

διοικεῖται διὰ τὴν σφόδρα δουλείαν τε καὶ δεσποτείαν, τέλος

ἐχέτω.

     {ΜΕ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΑΘ.} Τὰ δὲ περὶ τὴν τῆς Ἀττικῆς αὖ πολιτείας τὸ μετὰ

(10)τοῦτο ὡσαύτως ἡμᾶς διεξελθεῖν χρεών, ὡς ἡ παντελὴς καὶ

698bἀπὸ πασῶν ἀρχῶν ἐλευθερία τῆς μέτρον ἐχούσης ἀρχῆς ὑφ’

ἑτέρων οὐ σμικρῷ χείρων· ἡμῖν γὰρ κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον,

ὅτε ἡ Περσῶν ἐπίθεσις τοῖς Ἕλλησιν, ἴσως δὲ σχεδὸν ἅπασιν

τοῖς τὴν Εὐρώπην οἰκοῦσιν, ἐγίγνετο, πολιτεία τε ἦν παλαιὰ

(5)καὶ ἐκ τιμημάτων ἀρχαί τινες τεττάρων, καὶ δεσπότις ἐνῆν

τις αἰδώς, δι’ ἣν δουλεύοντες τοῖς τότε νόμοις ζῆν ἠθέλομεν.

καὶ πρὸς τούτοις δὴ τὸ μέγεθος τοῦ στόλου κατά τε γῆν καὶ

κατὰ θάλατταν γενόμενον, φόβον ἄπορον ἐμβαλόν, δουλείαν

698cἔτι μείζονα ἐποίησεν ἡμᾶς τοῖς τε ἄρχουσιν καὶ τοῖς νόμοις

δουλεῦσαι, καὶ διὰ πάντα ταῦθ’ ἡμῖν συνέπεσε πρὸς ἡμᾶς

αὐτοὺς σφόδρα φιλία. σχεδὸν γὰρ δέκα ἔτεσιν πρὸ τῆς ἐν

Σαλαμῖνι ναυμαχίας ἀφίκετο Δᾶτις Περσικὸν στόλον ἄγων,

(5)πέμψαντος Δαρείου διαρρήδην ἐπί τε Ἀθηναίους καὶ Ἐρε-

τριᾶς, ἐξανδραποδισάμενον ἀγαγεῖν, θάνατον αὐτῷ προειπὼν

μὴ πράξαντι ταῦτα. καὶ ὁ Δᾶτις τοὺς μὲν Ἐρετριᾶς ἔν τινι

698dβραχεῖ χρόνῳ παντάπασιν κατὰ κράτος τε εἷλεν μυριάσι

συχναῖς, καί τινα λόγον εἰς τὴν ἡμετέραν πόλιν ἀφῆκεν

φοβερόν, ὡς οὐδεὶς Ἐρετριῶν αὐτὸν ἀποπεφευγὼς εἴη·

συνάψαντες γὰρ ἄρα τὰς χεῖρας σαγηνεύσαιεν πᾶσαν τὴν

(5)Ἐρετρικὴν οἱ στρατιῶται τοῦ Δάτιδος. ὁ δὴ λόγος, εἴτ’

ἀληθὴς εἴτε καὶ ὅπῃ ἀφίκετο, τούς τε ἄλλους Ἕλληνας καὶ

δὴ καὶ Ἀθηναίους ἐξέπληττεν, καὶ πρεσβευομένοις αὐτοῖς

698eπανταχόσε βοηθεῖν οὐδεὶς ἤθελεν πλήν γε Λακεδαιμονίων·

οὗτοι δὲ ὑπό τε τοῦ πρὸς Μεσσήνην ὄντος τότε πολέμου καὶ

εἰ δή τι διεκώλυεν ἄλλο αὐτούς_οὐ γὰρ ἴσμεν λεγόμενον_

ὕστεροι δ’ οὖν ἀφίκοντο τῆς ἐν Μαραθῶνι μάχης γενομένης

(5)μιᾷ ἡμέρᾳ. μετὰ δὲ τοῦτο παρασκευαί τε μεγάλαι λεγό-

μεναι καὶ ἀπειλαὶ ἐφοίτων μυρίαι παρὰ βασιλέως. προϊόντος

δὲ τοῦ χρόνου, Δαρεῖος μὲν τεθνάναι ἐλέχθη, νέος δὲ καὶ

σφοδρὸς ὁ ὑὸς αὐτοῦ παρειληφέναι τὴν ἀρχὴν καὶ οὐδαμῶς

699aἀφίστασθαι τῆς ὁρμῆς. οἱ δὲ Ἀθηναῖοι πᾶν τοῦτο ᾤοντο ἐπὶ

σφᾶς αὐτοὺς παρασκευάζεσθαι διὰ τὸ Μαραθῶνι γενόμενον,

καὶ ἀκούοντες Ἄθων τε διορυττόμενον καὶ Ἑλλήσποντον

ζευγνύμενον καὶ τὸ τῶν νεῶν πλῆθος, ἡγήσαντο οὔτε κατὰ

(5)γῆν σφίσιν εἶναι σωτηρίαν οὔτε κατὰ θάλατταν· οὔτε γὰρ

βοηθήσειν αὑτοῖς οὐδένα_μεμνημένοι ὡς οὐδ’ ὅτε τὸ πρό-

τερον ἦλθον καὶ τὰ περὶ Ἐρέτριαν διεπράξαντο, σφίσι γε

οὐδεὶς τότε ἐβοήθησεν οὐδ’ ἐκινδύνευσεν συμμαχόμενος· ταὐ-

699bτὸν δὴ προσεδόκων καὶ τότε γενήσεσθαι τό γε κατὰ γῆν_καὶ

κατὰ θάλατταν δ’ αὖ πᾶσαν ἀπορίαν ἑώρων σωτηρίας, νεῶν

χιλίων καὶ ἔτι πλεόνων ἐπιφερομένων. μίαν δὴ σωτηρίαν

συνενόουν, λεπτὴν μὲν καὶ ἄπορον, μόνην δ’ οὖν, βλέψαντες

(5)πρὸς τὸ πρότερον γενόμενον, ὡς ἐξ ἀπόρων καὶ τότε ἐφαίνετο

γενέσθαι τὸ νικῆσαι μαχομένους· ἐπὶ δὲ τῆς ἐλπίδος ὀχού-

μενοι ταύτης ηὕρισκον καταφυγὴν αὑτοῖς εἰς αὑτοὺς μόνους

699cεἶναι καὶ τοὺς θεούς. ταῦτ’ οὖν αὐτοῖς πάντα φιλίαν ἀλλήλων

ἐνεποίει, ὁ φόβος ὁ τότε παρὼν ὅ τε ἐκ τῶν νόμων τῶν

ἔμπροσθεν γεγονώς, ὃν δουλεύοντες τοῖς πρόσθεν νόμοις

ἐκέκτηντο, ἣν αἰδῶ πολλάκις ἐν τοῖς ἄνω λόγοις εἴπομεν,

(5)ᾗ καὶ δουλεύειν ἔφαμεν δεῖν τοὺς μέλλοντας ἀγαθοὺς ἔσεσθαι,

ἧς ὁ δειλὸς ἐλεύθερος καὶ ἄφοβος· ὃν εἰ τότε μὴ δέος ἔλαβεν,

οὐκ ἄν ποτε συνελθὼν ἠμύνατο, οὐδ’ ἤμυνεν ἱεροῖς τε καὶ

τάφοις καὶ πατρίδι καὶ τοῖς ἄλλοις οἰκείοις τε ἅμα καὶ φίλοις,

699dὥσπερ τότ’ ἐβοήθησεν, ἀλλὰ κατὰ σμικρὰ ἂν ἐν τῷ τότε

ἡμῶν ἕκαστος σκεδασθεὶς ἄλλος ἄλλοσε διεσπάρη.

     {ΜΕ.} Καὶ μάλα, ὦ ξένε, ὀρθῶς τε εἴρηκας καὶ σαυτῷ τε

καὶ τῇ πατρίδι πρεπόντως.

(5)     {ΑΘ.} Ἔστι ταῦτα, ὦ Μέγιλλε· πρὸς γὰρ σὲ τὰ ἐν τῷ

τότε χρόνῳ γενόμενα, κοινωνὸν τῇ τῶν πατέρων γεγονότα

φύσει, δίκαιον λέγειν. ἐπισκόπει μὴν καὶ σὺ καὶ Κλεινίας

εἴ τι πρὸς τὴν νομοθεσίαν προσήκοντα λέγομεν· οὐ γὰρ μύθων

699eἕνεκα διεξέρχομαι, οὗ λέγω δ’ ἕνεκα. ὁρᾶτε γάρ· ἐπειδή

τινα τρόπον ταὐτὸν ἡμῖν συμβεβήκει πάθος ὅπερ Πέρσαις,

ἐκείνοις μὲν ἐπὶ πᾶσαν δουλείαν ἄγουσιν τὸν δῆμον, ἡμῖν δ’

αὖ τοὐναντίον ἐπὶ πᾶσαν ἐλευθερίαν προτρέπουσι τὰ πλήθη,

(5)πῶς δὴ καὶ τί λέγωμεν τοὐντεῦθεν, οἱ προγεγονότες ἡμῖν

ἔμπροσθεν λόγοι τρόπον τινὰ καλῶς εἰσιν εἰρημένοι.

700a     {ΜΕ.} Λέγεις εὖ· πειρῶ δ’ ἔτι σαφέστερον ἡμῖν σημῆναι

τὸ νῦν λεγόμενον.

     {ΑΘ.} Ἔσται ταῦτα. οὐκ ἦν, ὦ φίλοι, ἡμῖν ἐπὶ τῶν

παλαιῶν νόμων ὁ δῆμός τινων κύριος, ἀλλὰ τρόπον τινὰ

(5)ἑκὼν ἐδούλευε τοῖς νόμοις.

     {ΜΕ.} Ποίοις δὴ λέγεις;

     {ΑΘ.} Τοῖς περὶ τὴν μουσικὴν πρῶτον τὴν τότε, ἵνα ἐξ

ἀρχῆς διέλθωμεν τὴν τοῦ ἐλευθέρου λίαν ἐπίδοσιν βίου.

διῃρημένη γὰρ δὴ τότε ἦν ἡμῖν ἡ μουσικὴ κατὰ εἴδη τε

700bἑαυτῆς ἄττα καὶ σχήματα, καί τι ἦν εἶδος ᾠδῆς εὐχαὶ πρὸς

θεούς, ὄνομα δὲ ὕμνοι ἐπεκαλοῦντο· καὶ τούτῳ δὴ τὸ ἐναντίον

ἦν ᾠδῆς ἕτερον εἶδος_θρήνους δέ τις ἂν αὐτοὺς μάλιστα

ἐκάλεσεν_καὶ παίωνες ἕτερον, καὶ ἄλλο, Διονύσου γένεσις

(5)οἶμαι, διθύραμβος λεγόμενος. νόμους τε αὐτὸ τοῦτο τοὔνομα

ἐκάλουν, ᾠδὴν ὥς τινα ἑτέραν· ἐπέλεγον δὲ κιθαρῳδικούς.

τούτων δὴ διατεταγμένων καὶ ἄλλων τινῶν, οὐκ ἐξῆν ἄλλο

700cεἰς ἄλλο καταχρῆσθαι μέλους εἶδος· τὸ δὲ κῦρος τούτων

γνῶναί τε καὶ ἅμα γνόντα δικάσαι, ζημιοῦν τε αὖ τὸν μὴ

πειθόμενον, οὐ σύριγξ ἦν οὐδέ τινες ἄμουσοι βοαὶ πλήθους,

καθάπερ τὰ νῦν, οὐδ’ αὖ κρότοι ἐπαίνους ἀποδιδόντες, ἀλλὰ

(5)τοῖς μὲν γεγονόσι περὶ παίδευσιν δεδογμένον ἀκούειν ἦν

αὐτοῖς μετὰ σιγῆς διὰ τέλους, παισὶ δὲ καὶ παιδαγωγοῖς καὶ

τῷ πλείστῳ ὄχλῳ ῥάβδου κοσμούσης ἡ νουθέτησις ἐγίγνετο.

700dταῦτ’ οὖν οὕτω τεταγμένως ἤθελεν ἄρχεσθαι τῶν πολιτῶν τὸ

πλῆθος, καὶ μὴ τολμᾶν κρίνειν διὰ θορύβου· μετὰ δὲ ταῦτα,

προϊόντος τοῦ χρόνου, ἄρχοντες μὲν τῆς ἀμούσου παρανομίας

ποιηταὶ ἐγίγνοντο φύσει μὲν ποιητικοί, ἀγνώμονες δὲ περὶ

(5)τὸ δίκαιον τῆς Μούσης καὶ τὸ νόμιμον, βακχεύοντες καὶ

μᾶλλον τοῦ δέοντος κατεχόμενοι ὑφ’ ἡδονῆς, κεραννύντες δὲ

θρήνους τε ὕμνοις καὶ παίωνας διθυράμβοις, καὶ αὐλῳδίας

δὴ ταῖς κιθαρῳδίαις μιμούμενοι, καὶ πάντα εἰς πάντα συνά-

700eγοντες, μουσικῆς ἄκοντες ὑπ’ ἀνοίας καταψευδόμενοι ὡς

ὀρθότητα μὲν οὐκ ἔχοι οὐδ’ ἡντινοῦν μουσική, ἡδονῇ δὲ τῇ

τοῦ χαίροντος, εἴτε βελτίων εἴτε χείρων ἂν εἴη τις, κρίνοιτο

ὀρθότατα. τοιαῦτα δὴ ποιοῦντες ποιήματα, λόγους τε ἐπιλέ-

(5)γοντες τοιούτους, τοῖς πολλοῖς ἐνέθεσαν παρανομίαν εἰς τὴν

μουσικὴν καὶ τόλμαν ὡς ἱκανοῖς οὖσιν κρίνειν· ὅθεν δὴ τὰ

701aθέατρα ἐξ ἀφώνων φωνήεντ’ ἐγένοντο, ὡς ἐπαΐοντα ἐν

μούσαις τό τε καλὸν καὶ μή, καὶ ἀντὶ ἀριστοκρατίας ἐν αὐτῇ

θεατροκρατία τις πονηρὰ γέγονεν. εἰ γὰρ δὴ καὶ δημοκρατία

ἐν αὐτῇ τις μόνον ἐγένετο ἐλευθέρων ἀνδρῶν, οὐδὲν ἂν πάνυ

(5)γε δεινὸν ἦν τὸ γεγονός· νῦν δὲ ἦρξε μὲν ἡμῖν ἐκ μουσικῆς

ἡ πάντων εἰς πάντα σοφίας δόξα καὶ παρανομία, συνεφέ-

σπετο δὲ ἐλευθερία. ἄφοβοι γὰρ ἐγίγνοντο ὡς εἰδότες, ἡ

δὲ ἄδεια ἀναισχυντίαν ἐνέτεκεν· τὸ γὰρ τὴν τοῦ βελτίονος

701bδόξαν μὴ φοβεῖσθαι διὰ θράσος, τοῦτ’ αὐτό ἐστιν σχεδὸν

ἡ πονηρὰ ἀναισχυντία, διὰ δή τινος ἐλευθερίας λίαν ἀπο-

τετολμημένης.

     {ΜΕ.} Ἀληθέστατα λέγεις.

(5)     {ΑΘ.} Ἐφεξῆς δὴ ταύτῃ τῇ ἐλευθερίᾳ ἡ τοῦ μὴ ἐθέλειν τοῖς

ἄρχουσι δουλεύειν γίγνοιτ’ ἄν, καὶ ἑπομένη ταύτῃ φεύγειν

πατρὸς καὶ μητρὸς καὶ πρεσβυτέρων δουλείαν καὶ νουθέτησιν,

καὶ ἐγγὺς τοῦ τέλους οὖσιν νόμων ζητεῖν μὴ ὑπηκόοις εἶναι,

701cπρὸς αὐτῷ δὲ ἤδη τῷ τέλει ὅρκων καὶ πίστεων καὶ τὸ παράπαν

θεῶν μὴ φροντίζειν, τὴν λεγομένην παλαιὰν Τιτανικὴν φύσιν

ἐπιδεικνῦσι καὶ μιμουμένοις, ἐπὶ τὰ αὐτὰ πάλιν ἐκεῖνα ἀφικο-

μένους, χαλεπὸν αἰῶνα διάγοντας μὴ λῆξαί ποτε κακῶν. τίνος

(5)δὴ καὶ ταῦθ’ ἡμῖν αὖ χάριν ἐλέχθη; δεῖν φαίνεται ἔμοιγε

οἷόνπερ ἵππον τὸν λόγον ἑκάστοτε ἀναλαμβάνειν, καὶ μὴ

καθάπερ ἀχάλινον κεκτημένον τὸ στόμα, βίᾳ ὑπὸ τοῦ λόγου

701dφερόμενον, κατὰ τὴν παροιμίαν ἀπό τινος ὄνου πεσεῖν, ἀλλ’

ἐπανερωτᾶν τὸ νυνδὴ λεχθέν, τὸ τίνος δὴ χάριν ἕνεκα ταῦτα

ἐλέχθη;

     {ΜΕ.} Καλῶς.

(5)     {ΑΘ.} Ταῦτα τοίνυν εἴρηται ἐκείνων ἕνεκα.

     {ΜΕ.} Τίνων;

     {ΑΘ.} Ἐλέξαμεν ὡς τὸν νομοθέτην δεῖ τριῶν στοχαζόμενον

νομοθετεῖν, ὅπως ἡ νομοθετουμένη πόλις ἐλευθέρα τε ἔσται

καὶ φίλη ἑαυτῇ καὶ νοῦν ἕξει. ταῦτ’ ἦν· ἦ γάρ;

(10)     {ΜΕ.} Πάνυ μὲν οὖν.

701e     {ΑΘ.} Τούτων ἕνεκα δὴ πολιτείας τήν τε δεσποτικωτάτην

προελόμενοι καὶ τὴν ἐλευθερικωτάτην, ἐπισκοποῦμεν νυνὶ

ποτέρα τούτων ὀρθῶς πολιτεύεται· λαβόντες δὲ αὐτῶν ἑκα-

τέρας μετριότητά τινα, τῶν μὲν τοῦ δεσπόζειν, τῶν δὲ τοῦ

(5)ἐλευθεριάσαι, κατείδομεν ὅτι τότε διαφερόντως ἐν αὐταῖς

ἐγένετο εὐπραγία, ἐπὶ δὲ τὸ ἄκρον ἀγαγόντων ἑκατέρων,

τῶν μὲν δουλείας, τῶν δὲ τοὐναντίου, οὐ συνήνεγκεν οὔτε

τοῖς οὔτε τοῖς.

702a     {ΜΕ.} Ἀληθέστατα λέγεις.

     {ΑΘ.} Καὶ μὴν αὐτῶν γ’ ἕνεκα καὶ τὸ Δωρικὸν ἐθεασάμεθα

κατοικιζόμενον στρατόπεδον καὶ τὰς τοῦ Δαρδάνου ὑπωρείας

τε καὶ τὴν ἐπὶ θαλάττῃ κατοίκισιν, καὶ τοὺς πρώτους δὴ τοὺς

(5)περιλιπεῖς γενομένους τῆς φθορᾶς, ἔτι δὲ τοὺς ἔμπροσθεν

τούτων γενομένους ἡμῖν λόγους περί τε μουσικῆς καὶ μέθης

καὶ τὰ τούτων ἔτι πρότερα. ταῦτα γὰρ πάντα εἴρηται τοῦ

κατιδεῖν ἕνεκα πῶς ποτ’ ἂν πόλις ἄριστα οἰκοίη, καὶ ἰδίᾳ

702bπῶς ἄν τις βέλτιστα τὸν αὑτοῦ βίον διαγάγοι· εἰ δὲ δή τι

πεποιήκαμεν προὔργου, τίς ποτ’ ἂν ἔλεγχος γίγνοιτο ἡμῖν

πρὸς ἡμᾶς αὐτοὺς λεχθείς, ὦ Μέγιλλέ τε καὶ Κλεινία;

     {ΚΛ.} Ἐγώ τινα, ὦ ξένε, μοι δοκῶ κατανοεῖν. ἔοικεν κατὰ

(5)τύχην τινὰ ἡμῖν τὰ τῶν λόγων τούτων πάντων ὧν διεξήλθομεν

γεγονέναι· σχεδὸν γὰρ εἰς χρείαν αὐτῶν ἔγωγ’ ἐλήλυθα τὰ

νῦν, καὶ κατά τινα αὖ καιρὸν σύ τε παραγέγονας ἅμα καὶ

702cΜέγιλλος ὅδε. οὐ γὰρ ἀποκρύψομαι σφὼ τὸ νῦν ἐμοὶ

συμβαῖνον, ἀλλὰ καὶ πρὸς οἰωνόν τινα ποιοῦμαι. ἡ γὰρ

πλείστη τῆς Κρήτης ἐπιχειρεῖ τινα ἀποικίαν ποιήσασθαι,

καὶ προστάττει τοῖς Κνωσίοις ἐπιμεληθῆναι τοῦ πράγματος,

(5)ἡ δὲ τῶν Κνωσίων πόλις ἐμοί τε καὶ ἄλλοις ἐννέα· ἅμα δὲ

καὶ νόμους τῶν τε αὐτόθι, εἴ τινες ἡμᾶς ἀρέσκουσιν, τίθεσθαι

κελεύει, καὶ εἴ τινες ἑτέρωθεν, μηδὲν ὑπολογιζομένους τὸ

ξενικὸν αὐτῶν, ἂν βελτίους φαίνωνται. νῦν οὖν ἐμοί τε καὶ

702dὑμῖν ταύτην δῶμεν χάριν· ἐκ τῶν εἰρημένων ἐκλέξαντες, τῷ

λόγῳ συστησώμεθα πόλιν, οἷον ἐξ ἀρχῆς κατοικίζοντες,

καὶ ἅμα μὲν ἡμῖν οὗ ζητοῦμεν ἐπίσκεψις γενήσεται, ἅμα

δὲ ἐγὼ τάχ’ ἂν χρησαίμην εἰς τὴν μέλλουσαν πόλιν ταύτῃ

(5)τῇ συστάσει.

     {ΑΘ.} Οὐ πόλεμόν γε ἐπαγγέλλεις, ὦ Κλεινία· ἀλλ’ εἰ μή

τι Μεγίλλῳ πρόσαντες, τὰ παρ’ ἐμοῦ γε ἡγοῦ σοι πάντα κατὰ

νοῦν ὑπάρχειν εἰς δύναμιν.

     {ΚΛ.} Εὖ λέγεις.

(10)     {ΜΕ.} Καὶ μὴν καὶ τὰ παρ’ ἐμοῦ.

702e     {ΚΛ.} Κάλλιστ’ εἰρήκατον. ἀτὰρ πειρώμεθα λόγῳ πρῶτον

κατοικίζειν τὴν πόλιν.