788a     {ΑΘ.} Γενομένων δὲ παίδων ἀρρένων καὶ θηλειῶν, τροφὴν

μέν που καὶ παιδείαν τὸ μετὰ ταῦτα λέγειν ὀρθότατ’ ἂν

γίγνοιθ’ ἡμῖν, ἣν εἶναι μὲν ἄρρητον πάντως ἀδύνατον, λεγο-

μένη δὲ διδαχῇ τινι καὶ νουθετήσει μᾶλλον ἢ νόμοις εἰκυῖ’

(5)ἂν ἡμῖν φαίνοιτο. ἰδίᾳ γὰρ καὶ κατ’ οἰκίας πολλὰ καὶ

σμικρὰ καὶ οὐκ ἐμφανῆ πᾶσι γιγνόμενα, ῥᾳδίως ὑπὸ τῆς

788bἑκάστων λύπης τε καὶ ἡδονῆς καὶ ἐπιθυμίας ἕτερα παρὰ

τὰς τοῦ νομοθέτου συμβουλὰς παραγενόμενα, παντοδαπὰ καὶ

οὐχ ὅμοια ἀλλήλοις ἀπεργάζοιτ’ ἂν τὰ τῶν πολιτῶν ἤθη.

τοῦτο δὲ κακὸν ταῖς πόλεσιν· καὶ γὰρ διὰ σμικρότητα αὐτῶν

(5)καὶ πυκνότητα ἐπιζήμια τιθέντα ποιεῖν νόμους ἀπρεπὲς ἅμα

καὶ ἄσχημον, διαφθείρει δὲ καὶ τοὺς γραφῇ τεθέντας νόμους,

ἐν τοῖς σμικροῖς καὶ πυκνοῖς ἐθισθέντων τῶν ἀνθρώπων παρα-

788cνομεῖν. ὥστε ἀπορία μὲν περὶ αὐτὰ νομοθετεῖν, σιγᾶν δὲ

ἀδύνατον. ἃ δὲ λέγω, δηλῶσαι πειρατέον οἷον δείγματα

ἐξενεγκόντα εἰς φῶς· νῦν γὰρ λεγομένοις ἔοικε κατά τι

σκότος.

(5)     {ΚΛ.} Ἀληθέστατα λέγεις.

     {ΑΘ.} Οὐκοῦν ὅτι μὲν σώματα καὶ ψυχὰς τήν γε ὀρθὴν

πάντως δεῖ τροφὴν φαίνεσθαι δυναμένην ὡς κάλλιστα καὶ

ἄριστα ἐξεργάζεσθαι, τοῦτο μὲν ὀρθῶς εἴρηταί που.

     {ΚΛ.} Τί μήν;

788d     {ΑΘ.} Σώματα δὲ κάλλιστα, οἴομαι, τό γε ἁπλούστατον,

ὡς ὀρθότατα δεῖ νέων ὄντων εὐθὺς φύεσθαι τῶν παίδων.

     {ΚΛ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΑΘ.} Τί δέ; τόδε οὐκ ἐννοοῦμεν, ὡς ἡ πρώτη βλάστη

(5)παντὸς ζῴου πολὺ μεγίστη καὶ πλείστη φύεται, ὥστε καὶ

ἔριν πολλοῖς παρέσχηκεν μὴ γίγνεσθαι τά γ’ ἀνθρώπινα

μήκη διπλάσια ἀπὸ πέντε ἐτῶν ἐν τοῖς λοιποῖς εἴκοσιν ἔτεσιν

αὐξανόμενα;

     {ΚΛ.} Ἀληθῆ.

(10)     {ΑΘ.} Τί οὖν; πολλὴ αὔξη ὅταν ἐπιρρέῃ πόνων χωρὶς

789aπολλῶν καὶ συμμέτρων, οὐκ ἴσμεν ὅτι μυρία κακὰ ἐν τοῖς

σώμασιν ἀποτελεῖ;

     {ΚΛ.} Πάνυ γε.

     {ΑΘ.} Οὐκοῦν τότε δεῖται πλείστων πόνων, ὅταν ἡ πλείστη

(5)τροφὴ προσγίγνηται τοῖς σώμασι.

     {ΚΛ.} Τί δῆτ’, ὦ ξένε; ἦ τοῖς ἄρτι γεγονόσι καὶ νεωτάτοις

πόνους πλείστους προστάξομεν;

     {ΑΘ.} Οὐδαμῶς γε, ἀλλ’ ἔτι καὶ πρότερον τοῖς ἐντὸς τῶν

αὑτῶν μητέρων τρεφομένοις.

(10)     {ΚΛ.} Πῶς λέγεις, ὦ λῷστε; ἢ τοῖς κυουμένοισι φράζεις;

789b     {ΑΘ.} Ναί. θαυμαστὸν δ’ οὐδέν ἐστιν ἀγνοεῖν ὑμᾶς τὴν

τῶν τηλικούτων γυμναστικήν, ἣν βουλοίμην ἂν ὑμῖν καίπερ

ἄτοπον οὖσαν δηλῶσαι.

     {ΚΛ.} Πάνυ μὲν οὖν.

(5)     {ΑΘ.} Ἔστι τοίνυν παρ’ ἡμῖν μᾶλλον τὸ τοιοῦτον κατα-

νοεῖν διὰ τὸ τὰς παιδιὰς αὐτόθι μειζόνως τινὰς παίζειν ἢ

δεῖ· τρέφουσι γὰρ δὴ παρ’ ἡμῖν οὐ μόνον παῖδες ἀλλὰ καὶ

πρεσβύτεροί τινες ὀρνίθων θρέμματα, ἐπὶ τὰς μάχας τὰς

πρὸς ἄλληλα. ἀσκοῦντας τὰ τοιαῦτα τῶν θηρίων πολλοῦ

789cδὴ δέουσιν ἡγεῖσθαι τοὺς πόνους αὐτοῖς εἶναι τοὺς πρὸς

ἄλληλα μετρίους, ἐν οἷς αὐτὰ ἀνακινοῦσι γυμνάζοντες· πρὸς

γὰρ τούτοις λαβόντες ὑπὸ μάλης ἕκαστος, τοὺς μὲν ἐλάτ-

τονας εἰς τὰς χεῖρας, μείζους δ’ ὑπὸ τὴν ἀγκάλην ἐντός,

(5)πορεύονται περιπατοῦντες σταδίους παμπόλλους ἕνεκα τῆς

εὐεξίας οὔτι τῆς τῶν αὑτῶν σωμάτων, ἀλλὰ τῆς τούτων τῶν

θρεμμάτων, καὶ τό γε τοσοῦτον δηλοῦσι τῷ δυναμένῳ κατα-

789dμαθεῖν, ὅτι τὰ σώματα πάντα ὑπὸ τῶν σεισμῶν τε καὶ κινή-

σεων κινούμενα ἄκοπα ὀνίναται πάντων, ὅσα τε ὑπὸ ἑαυτῶν,

ἢ καὶ ἐν αἰώραις ἢ καὶ κατὰ θάλατταν, ἢ καὶ ἐφ’ ἵππων

ὀχουμένων καὶ ὑπ’ ἄλλων ὁπωσοῦν δὴ φερομένων τῶν σω-

(5)μάτων, κινεῖται, καὶ διὰ ταῦτα τὰς τῶν σίτων τροφὰς καὶ

ποτῶν κατακρατοῦντα, ὑγίειαν καὶ κάλλος καὶ τὴν ἄλλην

ῥώμην ἡμῖν δυνατά ἐστι παραδιδόναι. τί οὖν ἂν φαῖμεν

ἐχόντων οὕτω τούτων τὸ μετὰ τοῦτο ἡμᾶς δεῖν ποιεῖν; βού-

789eλεσθε ἅμα γέλωτι φράζωμεν, τιθέντες νόμους τὴν μὲν κύου-

σαν περιπατεῖν, τὸ γενόμενον δὲ πλάττειν τε οἷον κήρινον,

ἕως ὑγρόν, καὶ μέχρι δυοῖν ἐτοῖν σπαργανᾶν; καὶ δὴ καὶ

τὰς τροφοὺς ἀναγκάζωμεν νόμῳ ζημιοῦντες τὰ παιδία ἢ πρὸς

(5)ἀγροὺς ἢ πρὸς ἱερὰ ἢ πρὸς οἰκείους ἀεί πῃ φέρειν, μέχριπερ

ἂν ἱκανῶς ἵστασθαι δυνατὰ γίγνηται, καὶ τότε, διευλαβου-

μένας ἔτι νέων ὄντων μή πῃ βίᾳ ἐπερειδομένων στρέφηται

τὰ κῶλα, ἐπιπονεῖν φερούσας ἕως ἂν τριετὲς ἀποτελεσθῇ

τὸ γενόμενον; εἰς δύναμιν δὲ ἰσχυρὰς αὐτὰς εἶναι χρεὼν

790aκαὶ μὴ μίαν; ἐπὶ δὲ τούτοις ἑκάστοις, ἂν μὴ γίγνηται, ζη-

μίαν τοῖς μὴ ποιοῦσι γράφωμεν; ἢ πολλοῦ γε δεῖ; τὸ γὰρ

ἄρτι ῥηθὲν γίγνοιτ’ ἂν πολὺ καὶ ἄφθονον.

     {ΚΛ.} Τὸ ποῖον;

(5)     {ΑΘ.} Τὸ γέλωτα ἂν πολὺν ὀφλεῖν ἡμᾶς πρὸς τῷ μὴ

ἐθέλειν ἂν πείθεσθαι γυναικεῖά τε καὶ δούλεια ἤθη τροφῶν.

     {ΚΛ.} Ἀλλὰ τίνος δὴ χάριν ἔφαμεν αὐτὰ δεῖν ῥηθῆναι;

     {ΑΘ.} Τοῦδε· τὰ τῶν δεσποτῶν τε καὶ ἐλευθέρων ἐν ταῖς

790bπόλεσιν ἤθη τάχ’ ἂν ἀκούσαντα εἰς σύννοιαν ἀφίκοιτ’ ἂν

τὴν ὀρθήν, ὅτι χωρὶς τῆς ἰδίας διοικήσεως ἐν ταῖς πόλεσιν

ὀρθῆς γιγνομένης μάτην ἂν τὰ κοινά τις οἴοιτο ἕξειν τινὰ

βεβαιότητα θέσεως νόμων, καὶ ταῦτα ἐννοῶν, αὐτὸς νόμοις

(5)ἂν τοῖς νῦν ῥηθεῖσιν χρῷτο, καὶ χρώμενος, εὖ τήν τε οἰκίαν

καὶ πόλιν ἅμα τὴν αὑτοῦ διοικῶν, εὐδαιμονοῖ.

     {ΚΛ.} Καὶ μάλ’ εἰκότως εἴρηκας.

     {ΑΘ.} Τοιγαροῦν μήπω λήξωμεν τῆς τοιαύτης νομοθεσίας,

790cπρὶν ἂν καὶ τὰ περὶ τὰς ψυχὰς τῶν πάνυ νέων παίδων ἐπι-

τηδεύματα ἀποδῶμεν κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον ὅνπερ ἤργμεθα

τῶν περὶ τὰ σώματα μύθων λεχθέντων διαπεραίνειν.

     {ΚΛ.} Πάνυ μὲν οὖν ὀρθῶς.

(5)     {ΑΘ.} Λάβωμεν τοίνυν τοῦτο οἷον στοιχεῖον ἐπ’ ἀμφότερα,

σώματός τε καὶ ψυχῆς τῶν πάνυ νέων τὴν τιθήνησιν καὶ

κίνησιν γιγνομένην ὅτι μάλιστα διὰ πάσης τε νυκτὸς καὶ

ἡμέρας, ὡς ἔστι σύμφορος ἅπασι μέν, οὐχ ἥκιστα δὲ τοῖς

ὅτι νεωτάτοισι, καὶ οἰκεῖν, εἰ δυνατὸν ἦν, οἷον ἀεὶ πλέοντας·

790dνῦν δ’ ὡς ἐγγύτατα τούτου ποιεῖν δεῖ περὶ τὰ νεογενῆ παίδων

θρέμματα. τεκμαίρεσθαι δὲ χρὴ καὶ ἀπὸ τῶνδε, ὡς ἐξ ἐμ-

πειρίας αὐτὸ εἰλήφασι καὶ ἐγνώκασιν ὂν χρήσιμον αἵ τε

τροφοὶ τῶν σμικρῶν καὶ αἱ περὶ τὰ τῶν Κορυβάντων ἰάματα

(5)τελοῦσαι· ἡνίκα γὰρ ἄν που βουληθῶσιν κατακοιμίζειν τὰ

δυσυπνοῦντα τῶν παιδίων αἱ μητέρες, οὐχ ἡσυχίαν αὐτοῖς

προσφέρουσιν ἀλλὰ τοὐναντίον κίνησιν, ἐν ταῖς ἀγκάλαις

790eἀεὶ σείουσαι, καὶ οὐ σιγὴν ἀλλά τινα μελῳδίαν, καὶ ἀτεχνῶς

οἷον καταυλοῦσι τῶν παιδίων, καθάπερ ἡ τῶν ἐκφρόνων

βακχειῶν ἰάσεις, ταύτῃ τῇ τῆς κινήσεως ἅμα χορείᾳ καὶ

μούσῃ χρώμεναι.

(5)     {ΚΛ.} Τίς οὖν αἰτία τούτων, ὦ ξένε, μάλιστ’ ἔσθ’ ἡμῖν;

     {ΑΘ.} Οὐ πάνυ χαλεπὴ γιγνώσκειν.

     {ΚΛ.} Πῶς δή;

     {ΑΘ.} Δειμαίνειν ἐστίν που ταῦτ’ ἀμφότερα τὰ πάθη, καὶ

ἔστι δείματα δι’ ἕξιν φαύλην τῆς ψυχῆς τινα. ὅταν οὖν

791aἔξωθέν τις προσφέρῃ τοῖς τοιούτοις πάθεσι σεισμόν, ἡ τῶν

ἔξωθεν κρατεῖ κίνησις προσφερομένη τὴν ἐντὸς φοβερὰν

οὖσαν καὶ μανικὴν κίνησιν, κρατήσασα δέ, γαλήνην ἡσυχίαν

τε ἐν τῇ ψυχῇ φαίνεσθαι ἀπεργασαμένη τῆς περὶ τὰ τῆς

(5)καρδίας χαλεπῆς γενομένης ἑκάστων πηδήσεως, παντάπασιν

ἀγαπητόν τι, τοὺς μὲν ὕπνου λαγχάνειν ποιεῖ, τοὺς δ’ ἐγρη-

γορότας ὀρχουμένους τε καὶ αὐλουμένους μετὰ θεῶν, οἷς ἂν

καλλιεροῦντες ἕκαστοι θύωσι, κατηργάσατο ἀντὶ μανικῶν

791bἡμῖν διαθέσεων ἕξεις ἔμφρονας ἔχειν. καὶ ταῦτα, ὡς διὰ

βραχέων γε οὕτως εἰπεῖν, πιθανὸν λόγον ἔχει τινά.

     {ΚΛ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΑΘ.} Εἰ δέ γε οὕτως τοιαύτην τινὰ δύναμιν ἔχει ταῦτα,

(5)ἐννοεῖν χρὴ τόδε παρ’ αὑτοῖς, ὡς ἅπασα ψυχὴ δείμασιν

συνοῦσα ἐκ νέων μᾶλλον ἂν διὰ φόβων ἐθίζοιτο γίγνεσθαι·

τοῦτο δέ που πᾶς ἂν φαίη δειλίας ἄσκησιν ἀλλ’ οὐκ ἀνδρείας

γίγνεσθαι.

     {ΚΛ.} Πῶς γὰρ οὔ;

(10)     {ΑΘ.} Τὸ δέ γε ἐναντίον ἀνδρείας ἂν φαῖμεν ἐκ νέων εὐθὺς

791cἐπιτήδευμα εἶναι, τὸ νικᾶν τὰ προσπίπτονθ’ ἡμῖν δείματά τε

καὶ φόβους.

     {ΚΛ.} Ὀρθῶς.

     {ΑΘ.} Ἓν δὴ καὶ τοῦτο εἰς ψυχῆς μόριον ἀρετῆς, τὴν τῶν

(5)παντελῶς παίδων γυμναστικὴν ἐν ταῖς κινήσεσιν, μέγα ἡμῖν

φῶμεν συμβάλλεσθαι.

     {ΚΛ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΑΘ.} Καὶ μὴν τό γε μὴ δύσκολον ἐν ψυχῇ καὶ τὸ δύς-

κολον οὐ σμικρὸν μόριον εὐψυχίας καὶ κακοψυχίας ἑκάτερον

(10)γιγνόμενον γίγνοιτ’ ἄν.

     {ΚΛ.} Πῶς δ’ οὔ;

791d     {ΑΘ.} Τίνα οὖν ἂν τρόπον εὐθὺς ἐμφύοιθ’ ἡμῖν ὁπότερον

βουληθεῖμεν τῷ νεογενεῖ, φράζειν δὴ πειρατέον ὅπως τις καὶ

καθ’ ὅσον εὐπορεῖ τούτων.

     {ΚΛ.} Πῶς γὰρ οὔ;

(5)     {ΑΘ.} Λέγω δὴ τό γε παρ’ ἡμῖν δόγμα, ὡς ἡ μὲν τρυφὴ

δύσκολα καὶ ἀκράχολα καὶ σφόδρα ἀπὸ σμικρῶν κινούμενα

τὰ τῶν νέων ἤθη ἀπεργάζεται, τὸ δὲ τούτων ἐναντίον, ἥ τε

σφοδρὰ καὶ ἀγρία δούλωσις, ταπεινοὺς καὶ ἀνελευθέρους καὶ

μισανθρώπους ποιοῦσα, ἀνεπιτηδείους συνοίκους ἀποτελεῖ.

791e     {ΚΛ.} Πῶς οὖν δὴ χρὴ τὰ μήπω φωνῆς συνιέντα, μηδὲ

παιδείας τῆς ἄλλης δυνατὰ γεύεσθαί πω, τρέφειν τὴν πόλιν

ἅπασαν;

     {ΑΘ.} Ὧδέ πως· φθέγγεσθαί που μετὰ βοῆς εὐθὺς πᾶν

(5)εἴωθεν τὸ γενόμενον, καὶ οὐχ ἥκιστα τὸ τῶν ἀνθρώπων γέ-

νος· καὶ δὴ καὶ τῷ κλάειν πρὸς τῇ βοῇ μᾶλλον τῶν ἄλλων

συνέχεται.

     {ΚΛ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΑΘ.} Οὐκοῦν αἱ τροφοὶ σκοποῦσαι τίνος ἐπιθυμεῖ, τούτοις

792aαὐτοῖς ἐν τῇ προσφορᾷ τεκμαίρονται· οὗ μὲν γὰρ ἂν προς-

φερομένου σιγᾷ, καλῶς οἴονται προσφέρειν, οὗ δ’ ἂν κλάῃ

καὶ βοᾷ, οὐ καλῶς. τοῖς δὴ παιδίοις τὸ δήλωμα ὧν ἐρᾷ

καὶ μισεῖ κλαυμοναὶ καὶ βοαί, σημεῖα οὐδαμῶς εὐτυχῆ· ἔστιν

(5)δὲ ὁ χρόνος οὗτος τριῶν οὐκ ἐλάττων ἐτῶν, μόριον οὐ σμι-

κρὸν τοῦ βίου διαγαγεῖν χεῖρον ἢ μὴ χεῖρον.

     {ΚΛ.} Ὀρθῶς λέγεις.

     {ΑΘ.} Ὁ δὴ δύσκολος οὐδαμῶς τε ἵλεως ἆρ’ οὐ δοκεῖ σφῷν

792bθρηνώδης τε εἶναι καὶ ὀδυρμῶν ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ πλήρης

μᾶλλον ἢ χρεών ἐστιν τὸν ἀγαθόν;

     {ΚΛ.} Ἐμοὶ γοῦν δοκεῖ.

     {ΑΘ.} Τί οὖν; εἴ τις τὰ τρί’ ἔτη πειρῷτο πᾶσαν μηχανὴν

(5)προσφέρων ὅπως τὸ τρεφόμενον ἡμῖν ὡς ὀλιγίστῃ προσχρή-

σεται ἀλγηδόνι καὶ φόβοις καὶ λύπῃ πάσῃ κατὰ δύναμιν,

ἆρ’ οὐκ οἰόμεθα εὔθυμον μᾶλλόν τε καὶ ἵλεων ἀπεργάζεσθαι

τηνικαῦτα τὴν ψυχὴν τοῦ τρεφομένου;

     {ΚΛ.} Δῆλον δή, καὶ μάλιστά γ’ ἄν, ὦ ξένε, εἴ τις πολλὰς

792cἡδονὰς αὐτῷ παρασκευάζοι.

     {ΑΘ.} Τοῦτ’ οὐκέτ’ ἂν ἐγὼ Κλεινίᾳ συνακολουθήσαιμ’ ἄν,

ὦ θαυμάσιε. ἔστιν γὰρ οὖν ἡμῖν ἡ τοιαύτη πρᾶξις δια-

φθορὰ μεγίστη πασῶν· ἐν ἀρχῇ γὰρ γίγνεται ἑκάστοτε

(5)τροφῆς. ὁρῶμεν δὲ εἴ τι λέγομεν.

     {ΚΛ.} Λέγε τί φῄς.

     {ΑΘ.} Οὐ σμικροῦ πέρι νῦν εἶναι νῷν τὸν λόγον. ὅρα δὲ

καὶ σύ, συνεπίκρινέ τε ἡμᾶς, ὦ Μέγιλλε. ὁ μὲν γὰρ ἐμὸς δὴ

λόγος οὔθ’ ἡδονάς φησι δεῖν διώκειν τὸν ὀρθὸν βίον οὔτ’ αὖ

792dτὸ παράπαν φεύγειν τὰς λύπας, ἀλλ’ αὐτὸ ἀσπάζεσθαι τὸ

μέσον, ὃ νυνδὴ προσεῖπον ὡς ἵλεων ὀνομάσας, ἣν δὴ διά-

θεσιν καὶ θεοῦ κατά τινα μαντείας φήμην εὐστόχως πάντες

προσαγορεύομεν. ταύτην τὴν ἕξιν διώκειν φημὶ δεῖν ἡμῶν

(5)καὶ τὸν μέλλοντα ἔσεσθαι θεῖον, μήτ’ οὖν αὐτὸν προπετῆ

πρὸς τὰς ἡδονὰς γιγνόμενον ὅλως, ὡς οὐδ’ ἐκτὸς λυπῶν

ἐσόμενον, μήτε ἄλλον, γέροντα ἢ νέον, ἐᾶν πάσχειν ταὐτὸν

τοῦθ’ ἡμῖν, ἄρρενα ἢ θῆλυν, ἁπάντων δὲ ἥκιστα εἰς δύναμιν

792eτὸν ἀρτίως νεογενῆ· κυριώτατον γὰρ οὖν ἐμφύεται πᾶσι τότε

τὸ πᾶν ἦθος διὰ ἔθος. ἔτι δ’ ἔγωγ’, εἰ μὴ μέλλοιμι δόξειν

παίζειν, φαίην ἂν δεῖν καὶ τὰς φερούσας ἐν γαστρὶ πασῶν

τῶν γυναικῶν μάλιστα θεραπεύειν ἐκεῖνον τὸν ἐνιαυτόν,

(5)ὅπως μήτε ἡδοναῖς τισι πολλαῖς ἅμα καὶ μάργοις προσχρή-

σεται ἡ κύουσα μήτε αὖ λύπαις, τὸ δὲ ἵλεων καὶ εὐμενὲς

πρᾷόν τε τιμῶσα διαζήσει τὸν τότε χρόνον.

793a     {ΚΛ.} Οὐδὲν δεῖ σε, ὦ ξένε, Μέγιλλον ἀνερωτᾶν πότερος

ἡμῶν ὀρθότερον εἴρηκεν· ἐγὼ γὰρ αὐτός σοι συγχωρῶ τὸν

λύπης τε καὶ ἡδονῆς ἀκράτου βίον φεύγειν δεῖν πάντας,

μέσον δέ τινα τέμνειν ἀεί. καλῶς τοίνυν εἴρηκάς τε καὶ

(5)ἀκήκοας ἅμα.

     {ΑΘ.} Μάλα μὲν οὖν ὀρθῶς, ὦ Κλεινία. τόδε τοίνυν ἐπὶ

τούτοις τρεῖς ὄντες διανοηθῶμεν.

     {ΚΛ.} Τὸ ποῖον;

     {ΑΘ.} Ὅτι ταῦτ’ ἔστιν πάντα, ὅσα νῦν διεξερχόμεθα, τὰ

(10)καλούμενα ὑπὸ τῶν πολλῶν ἄγραφα νόμιμα· καὶ οὓς πατρίους

793bνόμους ἐπονομάζουσιν, οὐκ ἄλλα ἐστὶν ἢ τὰ τοιαῦτα σύμ-

παντα. καὶ ἔτι γε ὁ νυνδὴ λόγος ἡμῖν ἐπιχυθείς, ὡς οὔτε

νόμους δεῖ προσαγορεύειν αὐτὰ οὔτε ἄρρητα ἐᾶν, εἴρηται

καλῶς· δεσμοὶ γὰρ οὗτοι πάσης εἰσὶν πολιτείας, μεταξὺ

(5)πάντων ὄντες τῶν ἐν γράμμασιν τεθέντων τε καὶ κειμένων

καὶ τῶν ἔτι θησομένων, ἀτεχνῶς οἷον πάτρια καὶ παντά-

πασιν ἀρχαῖα νόμιμα, ἃ καλῶς μὲν τεθέντα καὶ ἐθισθέντα

πάσῃ σωτηρίᾳ περικαλύψαντα ἔχει τοὺς τότε γραφέντας

793cνόμους, ἂν δ’ ἐκτὸς τοῦ καλοῦ βαίνῃ πλημμελῶς, οἷον

τεκτόνων ἐν οἰκοδομήμασιν ἐρείσματα ἐκ μέσου ὑπορρέοντα,

συμπίπτειν εἰς ταὐτὸν ποιεῖ τὰ σύμπαντα, κεῖσθαί τε ἄλλα

ὑφ’ ἑτέρων, αὐτά τε καὶ τὰ καλῶς ὕστερον ἐποικοδομηθέντα,

(5)τῶν ἀρχαίων ὑποπεσόντων. ἃ δὴ διανοουμένους ἡμᾶς, ὦ

Κλεινία, σοὶ δεῖ τὴν πόλιν καινὴν οὖσαν πάντῃ συνδεῖν,

μήτε μέγα μήτε σμικρὸν παραλιπόντας εἰς δύναμιν ὅσα

793dνόμους ἢ ἔθη τις ἢ ἐπιτηδεύματα καλεῖ· πᾶσι γὰρ τοῖς

τοιούτοις πόλις συνδεῖται, ἄνευ δὲ ἀλλήλων ἑκάτερα τούτων

οὐκ ἔστιν μόνιμα, ὥστε οὐ χρὴ θαυμάζειν ἐὰν ἡμῖν πολλὰ

ἅμα καὶ σμικρὰ δοκούντων εἶναι νόμιμα ἢ καὶ ἐθίσματα

(5)ἐπιρρέοντα μακροτέρους ποιῇ τοὺς νόμους.

     {ΚΛ.} Ἀλλ’ ὀρθῶς σύ γε λέγεις, ἡμεῖς τε οὕτω διανοησόμεθα.

     {ΑΘ.} Εἰς μὲν τοίνυν τὴν τοῦ τρί’ ἔτη γεγονότος ἡλικίαν,

793eκόρου καὶ κόρης, ταῦτα εἴ τις ἀκριβῶς ἀποτελοῖ καὶ μὴ

παρέργως τοῖς εἰρημένοις χρῷτο, οὐ σμικρὰ εἰς ὠφελίαν

γίγνοιτ’ ἂν τοῖς νεωστὶ τρεφομένοις· τριετεῖ δὲ δὴ καὶ

τετραετεῖ καὶ πενταετεῖ καὶ ἔτι ἑξετεῖ ἤθει ψυχῆς παιδιῶν

(5)δέον ἂν εἴη, τρυφῆς δ’ ἤδη παραλυτέον κολάζοντα, μὴ ἀτί-

μως, ἀλλ’ ὅπερ ἐπὶ τῶν δούλων γ’ ἐλέγομεν, τὸ μὴ μεθ’

ὕβρεως κολάζοντας ὀργὴν ἐμποιῆσαι δεῖν τοῖς κολασθεῖσιν

794aμηδ’ ἀκολάστους ἐῶντας τρυφήν, ταὐτὸν δραστέον τοῦτό γε

καὶ ἐπ’ ἐλευθέροισι. παιδιαὶ δ’ εἰσὶν τοῖς τηλικούτοις αὐτο-

φυεῖς τινες, ἃς ἐπειδὰν συνέλθωσιν αὐτοὶ σχεδὸν ἀνευρί-

σκουσι. συνιέναι δὲ εἰς τὰ κατὰ κώμας ἱερὰ δεῖ πάντα ἤδη

(5)τὰ τηλικαῦτα παιδία, ἀπὸ τριετοῦς μέχρι τῶν ἓξ ἐτῶν, κοινῇ

τὰ τῶν κωμητῶν εἰς ταὐτὸν ἕκαστα· τὰς δὲ τροφοὺς ἔτι

τῶν τηλικούτων κοσμιότητός τε καὶ ἀκολασίας ἐπιμελεῖσθαι,

τῶν δὲ τροφῶν αὐτῶν καὶ τῆς ἀγέλης συμπάσης, τῶν δώ-

794bδεκα γυναικῶν μίαν ἐφ’ ἑκάστῃ τετάχθαι κοσμοῦσαν κατ’

ἐνιαυτὸν τῶν προειρημένων ἃς ἂν τάξωσιν οἱ νομοφύλακες.

ταύτας δὲ αἱρείσθωσαν μὲν αἱ τῶν γάμων κύριαι τῆς ἐπι-

μελείας, ἐξ ἑκάστης τῆς φυλῆς μίαν, ἥλικας αὑταῖς· ἡ δὲ

(5)καταστᾶσα ἀρχέτω φοιτῶσα εἰς τὸ ἱερὸν ἑκάστης ἡμέρας

καὶ κολάζουσα ἀεὶ τὸν ἀδικοῦντα, δοῦλον μὲν καὶ δούλην καὶ

ξένον καὶ ξένην αὐτὴ διά τινων τῆς πόλεως οἰκετῶν, πολίτην

794cδὲ ἀμφισβητοῦντα μὲν τῇ κολάσει πρὸς τοὺς ἀστυνόμους

ἐπὶ δίκην ἄγουσα, ἀναμφισβήτητον δὲ ὄντα καὶ τὸν πολίτην

αὐτὴ κολαζέτω. μετὰ δὲ τὸν ἑξέτη καὶ τὴν ἑξέτιν διακρι-

νέσθω μὲν ἤδη τὸ γένος ἑκατέρων_κόροι μὲν μετὰ κόρων,

(5)παρθένοι δὲ ὡσαύτως μετ’ ἀλλήλων τὴν διατριβὴν ποιεί-

σθωσαν_πρὸς δὲ τὰ μαθήματα τρέπεσθαι χρεὼν ἑκατέρους,

τοὺς μὲν ἄρρενας ἐφ’ ἵππων διδασκάλους καὶ τόξων καὶ

ἀκοντίων καὶ σφενδονήσεως, ἐὰν δέ πῃ συγχωρῶσιν, μέχρι

794dγε μαθήσεως καὶ τὰ θήλεα, καὶ δὴ τά γε μάλιστα πρὸς τὴν

τῶν ὅπλων χρείαν. τὸ γὰρ δὴ νῦν καθεστὸς περὶ τὰ τοιαῦτα

ἀγνοεῖται παρὰ τοῖς πᾶσιν ὀλίγου.

     {ΚΛ.} Τὸ ποῖον;

(5)     {ΑΘ.} Ὡς ἄρα τὰ δεξιὰ καὶ τὰ ἀριστερὰ διαφέροντά ἐσθ’

ἡμῶν φύσει πρὸς τὰς χρείας εἰς ἑκάστας τῶν πράξεων τὰ

περὶ τὰς χεῖρας, ἐπεὶ τά γε περὶ πόδας τε καὶ τὰ κάτω τῶν

μελῶν οὐδὲν διαφέροντα εἰς τοὺς πόνους φαίνεται· τὰ δὲ

794eκατὰ χεῖρας ἀνοίᾳ τροφῶν καὶ μητέρων οἷον χωλοὶ γεγόνα-

μεν ἕκαστοι. τῆς φύσεως γὰρ ἑκατέρων τῶν μελῶν σχεδὸν

ἰσορροπούσης, αὐτοὶ διὰ τὰ ἔθη διάφορα αὐτὰ πεποιήκαμεν

οὐκ ὀρθῶς χρώμενοι. ἐν ὅσοις μὲν γὰρ τῶν ἔργων μὴ μέγα

(5)διαφέρει, λύρᾳ μὲν ἐν ἀριστερᾷ χρώμενον, πλήκτρῳ δὲ ἐν

δεξιᾷ, πρᾶγμα οὐδέν, καὶ ὅσα τοιαῦτα· τούτοις δὲ παρα-

δείγμασι χρώμενον καὶ εἰς ἄλλα μὴ δέον οὕτω χρῆσθαι

795aσχεδὸν ἄνοια. ἔδειξεν δὲ ταῦτα ὁ τῶν Σκυθῶν νόμος, οὐκ

ἐν ἀριστερᾷ μὲν τόξον ἀπάγων, ἐν δεξιᾷ δὲ οἰστὸν προσαγό-

μενος μόνον, ἀλλ’ ὁμοίως ἑκατέροις ἐπ’ ἀμφότερα χρώμενος·

πάμπολλα δ’ ἕτερα τοιαῦτα παραδείγματα ἐν ἡνιοχείαις τέ

(5)ἐστι καὶ ἐν ἑτέροις, ἐν οἷσιν μαθεῖν δυνατὸν ὅτι παρὰ φύσιν

κατασκευάζουσιν οἱ ἀριστερὰ δεξιῶν ἀσθενέστερα κατασκευά-

ζοντες. ταῦτα δ’, ὅπερ εἴπομεν, ἐν μὲν κερατίνοις πλήκτροις

795bκαὶ ἐν ὀργάνοις τοιούτοις οὐδὲν μέγα· σιδηροῖς δ’ εἰς τὸν

πόλεμον ὅταν δέῃ χρῆσθαι, μέγα διαφέρει, καὶ τόξοις καὶ

ἀκοντίοις καὶ ἑκάστοις τούτων, πολὺ δὲ μέγιστον, ὅταν ὅπλοις

δέῃ πρὸς ὅπλα χρῆσθαι. διαφέρει δὲ πάμπολυ μαθὼν μὴ

(5)μαθόντος καὶ ὁ γυμνασάμενος τοῦ μὴ γεγυμνασμένου. καθά-

περ γὰρ ὁ τελέως παγκράτιον ἠσκηκὼς ἢ πυγμὴν ἢ πάλην

οὐκ ἀπὸ μὲν τῶν ἀριστερῶν ἀδύνατός ἐστι μάχεσθαι,

χωλαίνει δὲ καὶ ἐφέλκεται πλημμελῶν, ὁπόταν αὐτόν τις

795cμεταβιβάζων ἐπὶ θάτερα ἀναγκάζῃ διαπονεῖν, ταὐτὸν δὴ

τοῦτ’, οἶμαι, καὶ ἐν ὅπλοις καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις πᾶσι χρὴ

προσδοκᾶν ὀρθόν, ὅτι τὸν διττὰ δεῖ κεκτημένον, οἷς ἀμύ-

νοιτό τ’ ἂν καὶ ἐπιτιθεῖτο ἄλλοις, μηδὲν ἀργὸν τούτων μηδὲ

(5)ἀνεπιστῆμον ἐᾶν εἶναι κατὰ δύναμιν· Γηρυόνου δέ γε εἴ τις

φύσιν ἔχων ἢ καὶ τὴν Βριάρεω φύοιτο, ταῖς ἑκατὸν χερσὶν

ἑκατὸν δεῖ βέλη ῥίπτειν δυνατὸν εἶναι. τούτων δὴ πάντων

795dτὴν ἐπιμέλειαν ἀρχούσαις τε καὶ ἄρχουσι δεῖ γίγνεσθαι, ταῖς

μὲν ἐν παιδιαῖς τε καὶ τροφαῖς ἐπισκόποις γιγνομέναις, τοῖς

δὲ περὶ μαθήματα, ὅπως ἀρτίποδές τε καὶ ἀρτίχειρες πάντες

τε καὶ πᾶσαι γιγνόμενοι, μηδὲν τοῖς ἔθεσιν ἀποβλάπτωσι

(5)τὰς φύσεις εἰς τὸ δυνατόν.

     Τὰ δὲ μαθήματά που διττά, ὥς γ’ εἰπεῖν, χρήσασθαι

συμβαίνοι ἄν, τὰ μὲν ὅσα περὶ τὸ σῶμα γυμναστικῆς, τὰ

δ’ εὐψυχίας χάριν μουσικῆς. τὰ δὲ γυμναστικῆς αὖ δύο,

795eτὸ μὲν ὄρχησις, τὸ δὲ πάλη. τῆς ὀρχήσεως δὲ ἄλλη μὲν

Μούσης λέξιν μιμουμένων, τό τε μεγαλοπρεπὲς φυλάττοντας

ἅμα καὶ ἐλεύθερον, ἄλλη δέ, εὐεξίας ἐλαφρότητός τε ἕνεκα

καὶ κάλλους, τῶν τοῦ σώματος αὐτοῦ μελῶν καὶ μερῶν τὸ

(5)προσῆκον καμπῆς τε καὶ ἐκτάσεως, καὶ ἀποδιδομένης ἑκά-

στοις αὐτοῖς αὑτῶν εὐρύθμου κινήσεως, διασπειρομένης ἅμα

καὶ συνακολουθούσης εἰς πᾶσαν τὴν ὄρχησιν ἱκανῶς. καὶ

796aδὴ τά γε κατὰ πάλην ἃ μὲν Ἀνταῖος ἢ Κερκύων ἐν τέχναις

ἑαυτῶν συνεστήσαντο φιλονικίας ἀχρήστου χάριν, ἢ πυγμῆς

Ἐπειὸς ἢ Ἄμυκος, οὐδὲν χρήσιμα ἐπὶ πολέμου κοινωνίαν

ὄντα, οὐκ ἄξια λόγῳ κοσμεῖν· τὰ δὲ ἀπ’ ὀρθῆς πάλης, ἀπ’

(5)αὐχένων καὶ χειρῶν καὶ πλευρῶν ἐξειλήσεως, μετὰ φιλο-

νικίας τε καὶ καταστάσεως διαπονούμενα μετ’ εὐσχήμονος

ῥώμης τε καὶ ὑγιείας ἕνεκα, ταῦτ’ εἰς πάντα ὄντα χρήσιμα

οὐ παρετέον, ἀλλὰ προστακτέον μαθηταῖς τε ἅμα καὶ τοῖς

796bδιδάξουσιν, ὅταν ἐνταῦθ’ ὦμεν τῶν νόμων, τοῖς μὲν πάντα

τὰ τοιαῦτα εὐμενῶς δωρεῖσθαι, τοῖς δὲ παραλαμβάνειν ἐν

χάρισιν. οὐδ’ ὅσα ἐν τοῖς χοροῖς ἐστιν αὖ μιμήματα προσή-

κοντα μιμεῖσθαι παρετέον, κατὰ μὲν τὸν τόπον τόνδε Κου-

(5)ρήτων ἐνόπλια παίγνια, κατὰ δὲ Λακεδαίμονα Διοσκόρων.

ἡ δὲ αὖ που παρ’ ἡμῖν κόρη καὶ δέσποινα, εὐφρανθεῖσα τῇ

τῆς χορείας παιδιᾷ, κεναῖς χερσὶν οὐκ ᾠήθη δεῖν ἀθύρειν,

796cπανοπλίᾳ δὲ παντελεῖ κοσμηθεῖσα, οὕτω τὴν ὄρχησιν δια-

περαίνειν· ἃ δὴ πάντως μιμεῖσθαι πρέπον ἂν εἴη κόρους τε

ἅμα καὶ κόρας, τὴν τῆς θεοῦ χάριν τιμῶντας, πολέμου τ’ ἐν

χρείᾳ καὶ ἑορτῶν ἕνεκα. τοῖς δέ που παισὶν εὐθύς τε καὶ

(5)ὅσον ἂν χρόνον μήπω εἰς πόλεμον ἴωσιν, πᾶσι θεοῖς προς-

όδους τε καὶ πομπὰς ποιουμένους μεθ’ ὅπλων τε καὶ ἵππων

ἀεὶ κοσμεῖσθαι δέον ἂν εἴη, θάττους τε καὶ βραδυτέρας ἐν

ὀρχήσεσι καὶ ἐν πορείᾳ τὰς ἱκετείας ποιουμένους πρὸς θεούς

796dτε καὶ θεῶν παῖδας. καὶ ἀγῶνας δὴ καὶ προαγῶνας, εἴ

τινων, οὐκ ἄλλων ἢ τούτων ἕνεκα προαγωνιστέον· οὗτοι γὰρ

καὶ ἐν εἰρήνῃ καὶ κατὰ πόλεμον χρήσιμοι εἴς τε πολιτείαν καὶ

ἰδίους οἴκους, οἱ δὲ ἄλλοι πόνοι τε καὶ παιδιαὶ καὶ σπουδαὶ

(5)κατὰ σώματα οὐκ ἐλευθέρων, ὦ Μέγιλλέ τε καὶ Κλεινία.

     Ἣν εἶπον γυμναστικὴν ἐν τοῖς πρώτοις λόγοις ὅτι δέοι

διεξελθεῖν, σχεδὸν δὴ διελήλυθα τὰ νῦν, καὶ ἔσθ’ αὕτη

παντελής· εἰ δέ τινα ταύτης ὑμεῖς ἔχετε βελτίω, θέντες

796eεἰς κοινὸν λέγετε.

     {ΚΛ.} Οὐ ῥᾴδιον, ὦ ξένε, παρέντας ταῦτα ἄλλα ἔχειν

βελτίω τούτων περὶ γυμναστικῆς ἅμα καὶ ἀγωνίας εἰπεῖν.

     {ΑΘ.} Τὸ τοίνυν τούτοις ἑξῆς περὶ τὰ τῶν Μουσῶν τε καὶ

(5)Ἀπόλλωνος δῶρα, τότε μέν, ὡς ἅπαντα εἰρηκότες, ᾠόμεθα

καταλείπειν μόνα τὰ περὶ γυμναστικῆς· νῦν δ’ ἔστιν δῆλα

ἅ τ’ ἐστὶν καὶ ὅτι πρῶτα πᾶσιν ῥητέα. λέγωμεν τοίνυν

ἑξῆς αὐτά.

     {ΚΛ.} Πάνυ μὲν οὖν λεκτέον.

797a     {ΑΘ.} Ἀκούσατε δέ μου, προακηκοότες μὲν καὶ ἐν τοῖς

πρόσθεν· ὅμως δὲ τό γε σφόδρα ἄτοπον καὶ ἄηθες διευ-

λαβεῖσθαι δεῖ λέγοντα καὶ ἀκούοντα, καὶ δὴ καὶ νῦν. ἐρῶ

μὲν γὰρ ἐγὼ λόγον οὐκ ἄφοβον εἰπεῖν, ὅμως δέ πῃ θαρρήσας

(5)οὐκ ἀποστήσομαι.

     {ΚΛ.} Τίνα δὴ τοῦτον, ὦ ξένε, λέγεις;

     {ΑΘ.} Φημὶ κατὰ πάσας πόλεις τὸ τῶν παιδιῶν γένος

ἠγνοῆσθαι σύμπασιν ὅτι κυριώτατόν ἐστι περὶ θέσεως νό-

μων, ἢ μονίμους εἶναι τοὺς τεθέντας ἢ μή. ταχθὲν μὲν

797bγὰρ αὐτὸ καὶ μετασχὸν τοῦ τὰ αὐτὰ κατὰ τὰ αὐτὰ καὶ

ὡσαύτως ἀεὶ τοὺς αὐτοὺς παίζειν τε καὶ εὐθυμεῖσθαι τοῖς

αὐτοῖς παιγνίοις, ἐᾷ καὶ τὰ σπουδῇ κείμενα νόμιμα μένειν

ἡσυχῇ, κινούμενα δὲ τὰ αὐτὰ καὶ καινοτομούμενα, μετα-

(5)βολαῖς τε ἄλλαις ἀεὶ χρώμενα, καὶ μηδέποτε ταὐτὰ φίλα

προσαγορευόντων τῶν νέων, μήτ’ ἐν σχήμασιν τοῖς τῶν αὑ-

τῶν σωμάτων μήτε ἐν τοῖς ἄλλοις σκεύεσιν ὁμολογουμένως

αὐτοῖς ἀεὶ κεῖσθαι τό τ’ εὔσχημον καὶ ἄσχημον, ἀλλὰ τόν

797cτι νέον ἀεὶ καινοτομοῦντα καὶ εἰσφέροντα τῶν εἰωθότων

ἕτερον κατά τε σχήματα καὶ χρώματα καὶ πάντα ὅσα τοιαῦτα,

τοῦτον τιμᾶσθαι διαφερόντως, τούτου πόλει λώβην οὐκ εἶναι

μείζω φαῖμεν ἂν ὀρθότατα λέγοντες· λανθάνειν γὰρ τῶν

(5)νέων τὰ ἤθη μεθιστάντα καὶ ποιεῖν τὸ μὲν ἀρχαῖον παρ’

αὐτοῖς ἄτιμον, τὸ δὲ νέον ἔντιμον. τούτου δὲ πάλιν αὖ

λέγω τοῦ τε ῥήματος καὶ τοῦ δόγματος οὐκ εἶναι ζημίαν

μείζω πάσαις πόλεσιν· ἀκούσατε δὲ ὅσον φημὶ αὔτ’ εἶναι

κακόν.

797d     {ΚΛ.} Ἦ τὸ ψέγεσθαι τὴν ἀρχαιότητα λέγεις ἐν ταῖς

πόλεσιν;

     {ΑΘ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΚΛ.} Οὐ φαύλους τοίνυν ἡμᾶς ἂν ἀκροατὰς πρὸς αὐτὸν

(5)τὸν λόγον ἔχοις ἂν τοῦτον, ἀλλ’ ὡς δυνατὸν εὐμενεστάτους.

     {ΑΘ.} Εἰκὸς γοῦν.

     {ΚΛ.} Λέγε μόνον.

     {ΑΘ.} Ἴτε δή, μειζόνως αὐτὸν ἀκούσωμέν τε ἡμῶν αὐτῶν

καὶ πρὸς ἀλλήλους οὕτως εἴπωμεν. μεταβολὴν γὰρ δὴ

(10)πάντων πλὴν κακῶν πολὺ σφαλερώτατον εὑρήσομεν ἐν ὥραις

πάσαις, ἐν πνεύμασιν, ἐν διαίταις σωμάτων, ἐν τρόποις

797eψυχῶν, ἐν ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐ τοῖς μέν, τοῖς δ’ οὔ, πλήν,

ὅτιπερ εἶπον νυνδή, κακοῖς· ὥστε, εἴ τις ἀποβλέψειε πρὸς

σώματα, ὡς πᾶσι μὲν σιτίοις, πᾶσι δ’ αὖ ποτοῖς καὶ πόνοις

συνήθη γιγνόμενα, καὶ τὸ πρῶτον ταραχθέντα ὑπ’ αὐτῶν,

(5)ἔπειτ’ ἐξ αὐτῶν τούτων ὑπὸ χρόνου σάρκας φύσαντα οἰκείας

798aτούτοις, φίλα τε καὶ συνήθη καὶ γνώριμα γενόμενα ἁπάσῃ

ταύτῃ τῇ διαίτῃ πρὸς ἡδονὴν καὶ ὑγίειαν ἄριστα διάγει, καὶ

ἄν ποτ’ ἄρα ἀναγκασθῇ μεταβάλλειν αὖθις ἡντινοῦν τῶν

εὐδοκίμων διαιτῶν, τό γε κατ’ ἀρχὰς συνταραχθεὶς ὑπὸ

(5)νόσων μόγις ποτὲ κατέστη, τὴν συνήθειαν τῇ τροφῇ πάλιν

ἀπολαβών, ταὐτὸν δὴ δεῖ νομίζειν τοῦτο γίγνεσθαι καὶ περὶ

τὰς τῶν ἀνθρώπων διανοίας τε ἅμα καὶ τὰς τῶν ψυχῶν

φύσεις. οἷς γὰρ ἂν ἐντραφῶσιν νόμοις καὶ κατά τινα θείαν

798bεὐτυχίαν ἀκίνητοι γένωνται μακρῶν καὶ πολλῶν χρόνων, ὡς

μηδένα ἔχειν μνείαν μηδὲ ἀκοὴν τοῦ ποτε ἄλλως αὐτὰ σχεῖν

ἢ καθάπερ νῦν ἔχει, σέβεται καὶ φοβεῖται πᾶσα ἡ ψυχὴ

τό τι κινεῖν τῶν τότε καθεστώτων. μηχανὴν δὴ δεῖ τὸν

(5)νομοθέτην ἐννοεῖν ἁμόθεν γέ ποθεν ὅντινα τρόπον τοῦτ’

ἔσται τῇ πόλει. τῇδ’ οὖν ἔγωγε εὑρίσκω. τὰς παιδιὰς

πάντες διανοοῦνται κινουμένας τῶν νέων, ὅπερ ἔμπροσθεν

ἐλέγομεν, παιδιὰς ὄντως εἶναι καὶ οὐ τὴν μεγίστην ἐξ αὐτῶν

798cσπουδὴν καὶ βλάβην συμβαίνειν, ὥστε οὐκ ἀποτρέπουσιν

ἀλλὰ συνέπονται ὑπείκοντες, καὶ οὐ λογίζονται τόδε, ὅτι

τούτους ἀνάγκη τοὺς παῖδας τοὺς ἐν ταῖς παιδιαῖς νεωτερί-

ζοντας ἑτέρους ἄνδρας τῶν ἔμπροσθεν γενέσθαι παίδων,

(5)γενομένους δὲ ἄλλους, ἄλλον βίον ζητεῖν, ζητήσαντας δέ,

ἑτέρων ἐπιτηδευμάτων καὶ νόμων ἐπιθυμῆσαι, καὶ μετὰ τοῦτο

ὡς ἥξοντος τοῦ νυνδὴ λεγομένου μεγίστου κακοῦ πόλεσιν

798dοὐδεὶς αὐτῶν φοβεῖται. τὰ μὲν οὖν ἄλλα ἐλάττω μετα-

βαλλόμενα κακὰ διεξεργάζοιτ’ ἄν, ὅσα περὶ σχήματα πάσχει

τὸ τοιοῦτον· ὅσα δὲ περὶ τὰ τῶν ἠθῶν ἐπαίνου τε καὶ ψόγου

πέρι πυκνὰ μεταπίπτει, πάντων, οἴομαι, μέγιστά τε καὶ

(5)πλείστης εὐλαβείας δεόμενα ἂν εἴη.

     {ΚΛ.} Πῶς γὰρ οὔ;

     {ΑΘ.} Τί οὖν; τοῖς ἔμπροσθεν λόγοις πιστεύομεν, οἷς

ἐλέγομεν ὡς τὰ περὶ τοὺς ῥυθμοὺς καὶ πᾶσαν μουσικήν

ἐστιν τρόπων μιμήματα βελτιόνων καὶ χειρόνων ἀνθρώπων;

798eἢ πῶς;

     {ΚΛ.} Οὐδαμῶς ἄλλως πως τό γε παρ’ ἡμῖν δόγμα ἔχον

ἂν εἴη.

     {ΑΘ.} Οὐκοῦν, φαμέν, ἅπασαν μηχανητέον μηχανὴν ὅπως

(5)ἂν ἡμῖν οἱ παῖδες μήτε ἐπιθυμῶσιν ἄλλων μιμημάτων

ἅπτεσθαι κατὰ ὀρχήσεις ἢ κατὰ μελῳδίας, μήτε τις αὐτοὺς

πείσῃ προσάγων παντοίας ἡδονάς;

     {ΚΛ.} Ὀρθότατα λέγεις.

799a     {ΑΘ.} Ἔχει τις οὖν ἡμῶν ἐπὶ τὰ τοιαῦτα βελτίω τινα

τέχνην τῆς τῶν Αἰγυπτίων;

     {ΚΛ.} Ποίας δὴ λέγεις;

     {ΑΘ.} Τοῦ καθιερῶσαι πᾶσαν μὲν ὄρχησιν, πάντα δὲ

(5)μέλη, τάξαντας πρῶτον μὲν τὰς ἑορτάς, συλλογισαμένους εἰς

τὸν ἐνιαυτὸν ἅστινας ἐν οἷς χρόνοις καὶ οἷστισιν ἑκάστοις

τῶν θεῶν καὶ παισὶ τούτων καὶ δαίμοσι γίγνεσθαι χρεών,

μετὰ δὲ τοῦτο, ἐπὶ τοῖς τῶν θεῶν θύμασιν ἑκάστοις ἣν ᾠδὴν

δεῖ ἐφυμνεῖσθαι, καὶ χορείαις ποίαισιν γεραίρειν τὴν τότε

799bθυσίαν, τάξαι μὲν πρῶτόν τινας, ἃ δ’ ἂν ταχθῇ, Μοίραις

καὶ τοῖς ἄλλοις πᾶσι θεοῖς θύσαντας κοινῇ πάντας τοὺς

πολίτας, σπένδοντας καθιεροῦν ἑκάστας τὰς ᾠδὰς ἑκάστοις

τῶν θεῶν καὶ τῶν ἄλλων· ἂν δὲ παρ’ αὐτά τίς τῳ θεῶν

(5)ἄλλους ὕμνους ἢ χορείας προσάγῃ, τοὺς ἱερέας τε καὶ τὰς

ἱερείας μετὰ νομοφυλάκων ἐξείργοντας ὁσίως ἐξείργειν καὶ

κατὰ νόμον, τὸν δὲ ἐξειργόμενον, ἂν μὴ ἑκὼν ἐξείργηται,

δίκας ἀσεβείας διὰ βίου παντὸς τῷ ἐθελήσαντι παρέχειν.

     {ΚΛ.} Ὀρθῶς.

799c     {ΑΘ.} Πρὸς τούτῳ δὴ νῦν γενόμενοι τῷ λόγῳ, πάθωμεν

τὸ πρέπον ἡμῖν αὐτοῖς.

     {ΚΛ.} Τοῦ πέρι λέγεις;

     {ΑΘ.} Πᾶς που νέος, μὴ ὅτι πρεσβύτης, ἰδὼν ἂν ἢ καὶ

(5)ἀκούσας ὁτιοῦν τῶν ἐκτόπων καὶ μηδαμῇ πως συνήθων, οὐκ

ἄν ποτέ που τὸ ἀπορηθὲν περὶ αὐτῶν συγχωρήσειεν ἐπι-

δραμὼν οὕτως εὐθύς, στὰς δ’ ἄν, καθάπερ ἐν τριόδῳ γενό-

μενος καὶ μὴ σφόδρα κατειδὼς ὁδόν, εἴτε μόνος εἴτε μετ’

799dἄλλων τύχοι πορευόμενος, ἀνέροιτ’ ἂν αὑτὸν καὶ τοὺς ἄλλους

τὸ ἀπορούμενον, καὶ οὐκ ἂν πρότερον ὁρμήσειεν, πρίν πῃ

βεβαιώσαιτο τὴν σκέψιν τῆς πορείας ὅπῃ ποτὲ φέρει. καὶ

δὴ καὶ τὸ παρὸν ἡμῖν ὡσαύτως ποιητέον· ἀτόπου γὰρ τὰ

(5)νῦν ἐμπεπτωκότος λόγου περὶ νόμων, ἀνάγκη που σκέψιν

πᾶσαν ποιήσασθαι, καὶ μὴ ῥᾳδίως οὕτως περὶ τοσούτων

τηλικούτους ὄντας φάναι διισχυριζομένους ἐν τῷ παραχρῆμά

τι σαφὲς ἂν εἰπεῖν ἔχειν.

     {ΚΛ.} Ἀληθέστατα λέγεις.

799e     {ΑΘ.} Οὐκοῦν τούτῳ μὲν χρόνον δώσομεν, βεβαιώσομεν

δὲ τότε αὐτό, ὁπόταν σκεψώμεθα ἱκανῶς· ἵνα δὲ μὴ τὴν

ἑπομένην τάξιν τοῖς νόμοις τοῖς νῦν ἡμῖν παροῦσι διαπερά-

νασθαι κωλυθῶμεν μάτην, ἴωμεν πρὸς τὸ τέλος αὐτῶν.

(5)τάχα γὰρ ἴσως, εἰ θεὸς ἐθέλοι, κἂν ἡ διέξοδος αὕτη ὅλη

σχοῦσα τέλος ἱκανῶς ἂν μηνύσειε καὶ τὸ νῦν διαπορού-

μενον.

     {ΚΛ.} Ἄριστ’, ὦ ξένε, λέγεις, καὶ ποιῶμεν οὕτως ὡς εἴ-

ρηκας.

(10)     {ΑΘ.} Δεδόχθω μὲν δή, φαμέν, τὸ ἄτοπον τοῦτο, νόμους

τὰς ᾠδὰς ἡμῖν γεγονέναι, καὶ καθάπερ οἱ παλαιοὶ τότε περὶ

κιθαρῳδίαν οὕτω πως, ὡς ἔοικεν, ὠνόμασαν_ὥστε τάχ’

800aἂν οὐδ’ ἐκεῖνοι παντάπασί γ’ ἂν ἀφεστῶτες εἶεν τοῦ νῦν

λεγομένου, καθ’ ὕπνον δὲ οἷόν πού τις ἢ καὶ ὕπαρ ἐγρη-

γορὼς ὠνείρωξεν μαντευόμενος αὐτό_τὸ δ’ οὖν δόγμα περὶ

αὐτοῦ τοῦτ’ ἔστω· παρὰ τὰ δημόσια μέλη τε καὶ ἱερὰ καὶ

(5)τὴν τῶν νέων σύμπασαν χορείαν μηδεὶς μᾶλλον ἢ παρ’

ὁντινοῦν ἄλλον τῶν νόμων φθεγγέσθω μηδ’ ἐν ὀρχήσει

κινείσθω. καὶ ὁ μὲν τοιοῦτος ἀζήμιος ἀπαλλαττέσθω, τὸν

δὲ μὴ πειθόμενον, καθάπερ ἐρρήθη νυνδή, νομοφύλακές τε

800bκαὶ ἱέρειαι καὶ ἱερῆς κολαζόντων. κείσθω δὲ νῦν ἡμῖν

ταῦτα τῷ λόγῳ;

     {ΚΛ.} Κείσθω.

     {ΑΘ.} Τίνα δὴ τρόπον αὐτὰ νομοθετῶν τις μὴ παντάπασιν

(5)καταγέλαστος γίγνοιτ’ ἄν; ἴδωμεν δὴ τὸ τοιόνδ’ ἔτι περὶ

αὐτά. ἀσφαλέστατον καθάπερ ἐκμαγεῖ’ ἄττ’ αὐτοῖσιν πρῶτον

πλάσασθαι τῷ λόγῳ, λέγω δὲ ἓν μὲν τῶν ἐκμαγείων εἶναι

τοιόνδε τι· θυσίας γενομένης καὶ ἱερῶν καυθέντων κατὰ

νόμον, εἴ τῴ τις, φαμέν, ἰδίᾳ παραστὰς τοῖς βωμοῖς τε καὶ

800cἱεροῖς, ὑὸς ἢ καὶ ἀδελφός, βλασφημοῖ πᾶσαν βλασφημίαν,

ἆρ’ οὐκ, ἂν φαῖμεν, ἀθυμίαν καὶ κακὴν ὄτταν καὶ μαντείαν

πατρὶ καὶ τοῖς ἄλλοις ἂν οἰκείοις φθέγγοιτο ἐντιθείς;

     {ΚΛ.} Τί μήν;

(5)     {ΑΘ.} Ἐν τοίνυν τοῖς παρ’ ἡμῖν τόποις τοῦτ’ ἐστὶν ταῖς

πόλεσι γιγνόμενον ὡς ἔπος εἰπεῖν σχεδὸν ὀλίγου πάσαις·

δημοσίᾳ γάρ τινα θυσίαν ὅταν ἀρχή τις θύσῃ, μετὰ ταῦτα

χορὸς οὐχ εἷς ἀλλὰ πλῆθος χορῶν ἥκει, καὶ στάντες οὐ

800dπόρρω τῶν βωμῶν ἀλλὰ παρ’ αὐτοὺς ἐνίοτε, πᾶσαν βλα-

σφημίαν τῶν ἱερῶν καταχέουσιν, ῥήμασί τε καὶ ῥυθμοῖς καὶ

γοωδεστάταις ἁρμονίαις συντείνοντες τὰς τῶν ἀκροωμένων

ψυχάς, καὶ ὃς ἂν δακρῦσαι μάλιστα τὴν θύσασαν παρα-

(5)χρῆμα ποιήσῃ πόλιν, οὗτος τὰ νικητήρια φέρει. τοῦτον δὴ

τὸν νόμον ἆρ’ οὐκ ἀποψηφιζόμεθα; καὶ εἴ ποτ’ ἄρα δεῖ

τοιούτων οἴκτων γίγνεσθαι τοὺς πολίτας ἐπηκόους, ὁπόταν

ἡμέραι μὴ καθαραί τινες ἀλλὰ ἀποφράδες ὦσιν, τόθ’ ἥκειν

800eδέον ἂν εἴη μᾶλλον χορούς τινας ἔξωθεν μεμισθωμένους

ᾠδούς, οἷον οἱ περὶ τοὺς τελευτήσαντας μισθούμενοι Καρικῇ

τινι μούσῃ προπέμπουσι τοὺς τελευτήσαντας; τοιοῦτόν που

πρέπον ἂν εἴη καὶ περὶ τὰς τοιαύτας ᾠδὰς γιγνόμενον, καὶ

(5)δὴ καὶ στολή γέ που ταῖς ἐπικηδείοις ᾠδαῖς οὐ στέφανοι

πρέποιεν ἂν οὐδ’ ἐπίχρυσοι κόσμοι, πᾶν δὲ τοὐναντίον, ἵν’

ὅτι τάχιστα περὶ αὐτῶν λέγων ἀπαλλάττωμαι. τὸ δὲ το-

σοῦτον ἡμᾶς αὐτοὺς ἐπανερωτῶ πάλιν, τῶν ἐκμαγείων ταῖς

ᾠδαῖς εἰ πρῶτον ἓν τοῦθ’ ἡμῖν ἀρέσκον κείσθω.

(10)     {ΚΛ.} Τὸ ποῖον;

     {ΑΘ.} Εὐφημία, καὶ δὴ καὶ τὸ τῆς ᾠδῆς γένος εὔφημον

801aἡμῖν πάντῃ πάντως ὑπαρχέτω; ἢ μηδὲν ἐπανερωτῶ, τιθῶ

δὲ τοῦτο οὕτως;

     {ΚΛ.} Παντάπασι μὲν οὖν τίθει· νικᾷ γὰρ πάσαισι ταῖς

ψήφοις οὗτος ὁ νόμος.

(5)     {ΑΘ.} Τίς δὴ μετ’ εὐφημίαν δεύτερος ἂν εἴη νόμος μου-

σικῆς; ἆρ’ οὐκ εὐχὰς εἶναι τοῖς θεοῖς οἷς θύομεν ἑκάστοτε;

     {ΚΛ.} Πῶς γὰρ οὔ;

     {ΑΘ.} Τρίτος δ’ οἶμαι νόμος, ὅτι γνόντας δεῖ τοὺς ποιητὰς

ὡς εὐχαὶ παρὰ θεῶν αἰτήσεις εἰσίν, δεῖ δὴ τὸν νοῦν αὐτοὺς

801bσφόδρα προσέχειν μή ποτε λάθωσιν κακὸν ὡς ἀγαθὸν αἰτού-

μενοι· γελοῖον γὰρ δὴ τὸ πάθος οἶμαι τοῦτ’ ἂν γίγνοιτο,

εὐχῆς τοιαύτης γενομένης.

     {ΚΛ.} Τί μήν;

(5)     {ΑΘ.} Οὐκοῦν ἡμεῖς ἔμπροσθεν σμικρὸν τῷ λόγῳ ἐπεί-

σθημεν ὡς οὔτε ἀργυροῦν δεῖ πλοῦτον οὔτε χρυσοῦν ἐν

πόλει ἱδρυμένον ἐνοικεῖν;

     {ΚΛ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΑΘ.} Τίνος οὖν ποτε παράδειγμα εἰρῆσθαι φῶμεν τοῦτον

(10)τὸν λόγον; ἆρ’ οὐ τοῦδε, ὅτι τὸ τῶν ποιητῶν γένος οὐ πᾶν

801cἱκανόν ἐστι γιγνώσκειν σφόδρα τά τε ἀγαθὰ καὶ μή; ποιή-

σας οὖν δήπου τὶς ποιητὴς ῥήμασιν ἢ καὶ κατὰ μέλος τοῦτο

ἡμαρτημένον, εὐχὰς οὐκ ὀρθάς, ἡμῖν τοὺς πολίτας περὶ τῶν

μεγίστων εὔχεσθαι τἀναντία ποιήσει· καίτοι τούτου, καθάπερ

(5)ἐλέγομεν, οὐ πολλὰ ἁμαρτήματα ἀνευρήσομεν μείζω. θῶμεν

δὴ καὶ τοῦτον τῶν περὶ μοῦσαν νόμων καὶ τύπων ἕνα;

     {ΚΛ.} Τίνα; σαφέστερον εἰπὲ ἡμῖν.

     {ΑΘ.} Τὸν ποιητὴν παρὰ τὰ τῆς πόλεως νόμιμα καὶ δίκαια

801dἢ καλὰ ἢ ἀγαθὰ μηδὲν ποιεῖν ἄλλο, τὰ δὲ ποιηθέντα μὴ

ἐξεῖναι τῶν ἰδιωτῶν μηδενὶ πρότερον δεικνύναι, πρὶν ἂν

αὐτοῖς τοῖς περὶ ταῦτα ἀποδεδειγμένοις κριταῖς καὶ τοῖς

νομοφύλαξιν δειχθῇ καὶ ἀρέσῃ· σχεδὸν δὲ ἀποδεδειγμένοι

(5)εἰσὶν ἡμῖν οὓς εἱλόμεθα νομοθέτας περὶ τὰ μουσικὰ καὶ τὸν

τῆς παιδείας ἐπιμελητήν. τί οὖν; ὃ πολλάκις ἐρωτῶ, κείσθω

νόμος ἡμῖν καὶ τύπος ἐκμαγεῖόν τε τρίτον τοῦτο; ἢ πῶς δοκεῖ;

     {ΚΛ.} Κείσθω· τί μήν;

801e     {ΑΘ.} Μετά γε μὴν ταῦτα ὕμνοι θεῶν καὶ ἐγκώμια κεκοι-

νωνημένα εὐχαῖς ᾄδοιτ’ ἂν ὀρθότατα, καὶ μετὰ θεοὺς ὡσαύτως

περὶ δαίμονάς τε καὶ ἥρωας μετ’ ἐγκωμίων εὐχαὶ γίγνοιντ’

ἂν τούτοις πᾶσιν πρέπουσαι.

(5)     {ΚΛ.} Πῶς γὰρ οὔ;

     {ΑΘ.} Μετά γε μὴν ταῦτ’ ἤδη νόμος ἄνευ φθόνων εὐθὺς

γίγνοιτ’ ἂν ὅδε· τῶν πολιτῶν ὁπόσοι τέλος ἔχοιεν τοῦ

βίου, κατὰ σώματα ἢ κατὰ ψυχὰς ἔργα ἐξειργασμένοι καλὰ

καὶ ἐπίπονα καὶ τοῖς νόμοις εὐπειθεῖς γεγονότες, ἐγκωμίων

(10)αὐτοὺς τυγχάνειν πρέπον ἂν εἴη.

     {ΚΛ.} Πῶς δ’ οὔ;

802a     {ΑΘ.} Τούς γε μὴν ἔτι ζῶντας ἐγκωμίοις τε καὶ ὕμνοις

τιμᾶν οὐκ ἀσφαλές, πρὶν ἂν ἅπαντά τις τὸν βίον διαδραμὼν

τέλος ἐπιστήσηται καλόν· ταῦτα δὲ πάντα ἡμῖν ἔστω κοινὰ

ἀνδράσιν τε καὶ γυναιξὶν ἀγαθοῖς καὶ ἀγαθαῖς διαφανῶς

(5)γενομένοις. τὰς δὲ ᾠδάς τε καὶ ὀρχήσεις οὑτωσὶ χρὴ

καθίστασθαι. πολλὰ ἔστιν παλαιῶν παλαιὰ περὶ μουσικὴν

καὶ καλὰ ποιήματα, καὶ δὴ καὶ τοῖς σώμασιν ὀρχήσεις

ὡσαύτως, ὧν οὐδεὶς φθόνος ἐκλέξασθαι τῇ καθισταμένῃ

802bπολιτείᾳ τὸ πρέπον καὶ ἁρμόττον· δοκιμαστὰς δὲ τούτων

ἑλομένους τὴν ἐκλογὴν ποιεῖσθαι μὴ νεωτέρους πεντήκοντα

ἐτῶν, καὶ ὅτι μὲν ἂν ἱκανὸν εἶναι δόξῃ τῶν παλαιῶν ποιη-

μάτων, ἐγκρίνειν, ὅτι δ’ ἂν ἐνδεὲς ἢ τὸ παράπαν ἀνεπιτή-

(5)δειον, τὸ μὲν ἀποβάλλεσθαι παντάπασιν, τὸ δ’ ἐπανερόμενον

ἐπιρρυθμίζειν, ποιητικοὺς ἅμα καὶ μουσικοὺς ἄνδρας παρα-

λαβόντας, χρωμένους αὐτῶν ταῖς δυνάμεσιν τῆς ποιήσεως,

802cταῖς δὲ ἡδοναῖς καὶ ἐπιθυμίαις μὴ ἐπιτρέποντας ἀλλ’ ἤ τισιν

ὀλίγοις, ἐξηγουμένους δὲ τὰ τοῦ νομοθέτου βουλήματα, ὅτι

μάλιστα ὄρχησίν τε καὶ ᾠδὴν καὶ πᾶσαν χορείαν συστή-

σασθαι κατὰ τὸν αὐτῶν νοῦν. πᾶσα δ’ ἄτακτός γε τάξιν

(5)λαβοῦσα περὶ μοῦσαν διατριβὴ καὶ μὴ παρατιθεμένης τῆς

γλυκείας μούσης ἀμείνων μυρίῳ· τὸ δ’ ἡδὺ κοινὸν πάσαις.

ἐν ᾗ γὰρ ἂν ἐκ παίδων τις μέχρι τῆς ἑστηκυίας τε καὶ

ἔμφρονος ἡλικίας διαβιῷ, σώφρονι μὲν μούσῃ καὶ τεταγμένῃ,

802dἀκούων δὲ τῆς ἐναντίας, μισεῖ καὶ ἀνελεύθερον αὐτὴν προς-

αγορεύει, τραφεὶς δ’ ἐν τῇ κοινῇ καὶ γλυκείᾳ, ψυχρὰν καὶ

ἀηδῆ τὴν ταύτῃ ἐναντίαν εἶναί φησιν· ὥστε, ὅπερ ἐρρήθη

νυνδή, τό γε τῆς ἡδονῆς ἢ ἀηδίας περὶ ἑκατέρας οὐδὲν πε-

(5)πλεονέκτηκεν, ἐκ περιττοῦ δὲ ἡ μὲν βελτίους, ἡ δὲ χείρους

τοὺς ἐν αὐτῇ τραφέντας ἑκάστοτε παρέχεται.

     {ΚΛ.} Καλῶς εἴρηκας.

     {ΑΘ.} Ἔτι δὲ θηλείαις τε πρεπούσας ᾠδὰς ἄρρεσί τε

802eχωρίσαι που δέον ἂν εἴη τύπῳ τινὶ διορισάμενον, καὶ ἁρ-

μονίαισιν δὴ καὶ ῥυθμοῖς προσαρμόττειν ἀναγκαῖον· δεινὸν

γὰρ ὅλῃ γε ἁρμονίᾳ ἀπᾴδειν ἢ ῥυθμῷ ἀρρυθμεῖν, μηδὲν προσή-

κοντα τούτων ἑκάστοις ἀποδιδόντα τοῖς μέλεσιν. ἀναγκαῖον

(5)δὴ καὶ τούτων τὰ σχήματά γε νομοθετεῖν. ἔστιν δὲ ἀμφο-

τέροις μὲν ἀμφότερα ἀνάγκῃ κατεχόμενα ἀποδιδόναι, τὰ δὲ

τῶν θηλειῶν αὐτῷ τῷ τῆς φύσεως ἑκατέρου διαφέροντι, τούτῳ

δεῖ καὶ διασαφεῖν. τὸ δὴ μεγαλοπρεπὲς οὖν καὶ τὸ πρὸς

τὴν ἀνδρείαν ῥέπον ἀρρενωπὸν φατέον εἶναι, τὸ δὲ πρὸς τὸ

(10)κόσμιον καὶ σῶφρον μᾶλλον ἀποκλῖνον θηλυγενέστερον ὡς

ὂν παραδοτέον ἔν τε τῷ νόμῳ καὶ λόγῳ. τάξις μὲν δή

803aτις αὕτη· τούτων δὲ αὐτῶν διδασκαλία καὶ παράδοσις

λεγέσθω τὸ μετὰ τοῦτο, τίνα τρόπον χρὴ καὶ οἷστισιν καὶ

πότε πράττειν ἕκαστα αὐτῶν. οἷον δή τις ναυπηγὸς τὴν τῆς

ναυπηγίας ἀρχὴν καταβαλλόμενος τὰ τροπιδεῖα ὑπογράφεται

(5)τῶν πλοίων σχήματα, ταὐτὸν δή μοι κἀγὼ φαίνομαι ἐμαυτῷ

δρᾶν, τὰ τῶν βίων πειρώμενος σχήματα διαστήσασθαι κατὰ

τρόπους τοὺς τῶν ψυχῶν, ὄντως αὐτῶν τὰ τροπιδεῖα κατα-

803bβάλλεσθαι, ποίᾳ μηχανῇ καὶ τίσιν ποτὲ τρόποις συνόντες

τὸν βίον ἄριστα διὰ τοῦ πλοῦ τούτου τῆς ζωῆς διακομι-

σθησόμεθα, τοῦτο σκοπεῖν ὀρθῶς. ἔστι δὴ τοίνυν τὰ τῶν

ἀνθρώπων πράγματα μεγάλης μὲν σπουδῆς οὐκ ἄξια, ἀνα-

(5)γκαῖόν γε μὴν σπουδάζειν· τοῦτο δὲ οὐκ εὐτυχές. ἐπειδὴ

δὲ ἐνταῦθά ἐσμεν, εἴ πως διὰ προσήκοντός τινος αὐτὸ πράτ-

τοιμεν, ἴσως ἂν ἡμῖν σύμμετρον ἂν εἴη. λέγω δὲ δὴ τί ποτε;

ἴσως μεντἄν τίς μοι τοῦτ’ αὐτὸ ὑπολαβὼν ὀρθῶς ὑπολάβοι.

803c     {ΚΛ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΑΘ.} Φημὶ χρῆναι τὸ μὲν σπουδαῖον σπουδάζειν, τὸ δὲ

μὴ σπουδαῖον μή, φύσει δὲ εἶναι θεὸν μὲν πάσης μακαρίου

σπουδῆς ἄξιον, ἄνθρωπον δέ, ὅπερ εἴπομεν ἔμπροσθεν, θεοῦ

(5)τι παίγνιον εἶναι μεμηχανημένον, καὶ ὄντως τοῦτο αὐτοῦ τὸ

βέλτιστον γεγονέναι· τούτῳ δὴ δεῖν τῷ τρόπῳ συνεπόμενον

καὶ παίζοντα ὅτι καλλίστας παιδιὰς πάντ’ ἄνδρα καὶ γυναῖκα

οὕτω διαβιῶναι, τοὐναντίον ἢ νῦν διανοηθέντας.

803d     {ΚΛ.} Πῶς;

     {ΑΘ.} Νῦν μέν που τὰς σπουδὰς οἴονται δεῖν ἕνεκα τῶν

παιδιῶν γίγνεσθαι· τὰ γὰρ περὶ τὸν πόλεμον ἡγοῦνται

σπουδαῖα ὄντα τῆς εἰρήνης ἕνεκα δεῖν εὖ τίθεσθαι. τὸ δ’

(5)ἦν ἐν πολέμῳ μὲν ἄρα οὔτ’ οὖν παιδιὰ πεφυκυῖα οὔτ’ αὖ

παιδεία ποτὲ ἡμῖν ἀξιόλογος, οὔτε οὖσα οὔτ’ ἐσομένη, ὃ δή

φαμεν ἡμῖν γε εἶναι σπουδαιότατον· δεῖ δὴ τὸν κατ’ εἰρήνην

βίον ἕκαστον πλεῖστόν τε καὶ ἄριστον διεξελθεῖν. τίς οὖν

803eὀρθότης; παίζοντά ἐστιν διαβιωτέον τινὰς δὴ παιδιάς, θύοντα

καὶ ᾄδοντα καὶ ὀρχούμενον, ὥστε τοὺς μὲν θεοὺς ἵλεως αὑτῷ

παρασκευάζειν δυνατὸν εἶναι, τοὺς δ’ ἐχθροὺς ἀμύνεσθαι καὶ

νικᾶν μαχόμενον· ὁποῖα δὲ ᾄδων ἄν τις καὶ ὀρχούμενος ἀμφό-

(5)τερα ταῦτα πράττοι, τὸ μὲν τῶν τύπων εἴρηται καὶ καθάπερ

ὁδοὶ τέτμηνται καθ’ ἃς ἰτέον, προσδοκῶντα καὶ τὸν ποιητὴν

εὖ λέγειν τὸ_

804a          Τηλέμαχ’, ἄλλα μὲν αὐτὸς ἐνὶ φρεσὶ σῇσι νοήσεις,

          ἄλλα δὲ καὶ δαίμων ὑποθήσεται· οὐ γὰρ ὀίω

          οὔ σε θεῶν ἀέκητι γενέσθαι τε τραφέμεν τε.

ταὐτὸν δὴ καὶ τοὺς ἡμετέρους τροφίμους δεῖ διανοουμένους τὰ

(5)μὲν εἰρημένα ἀποχρώντως νομίζειν εἰρῆσθαι, τὰ δὲ καὶ τὸν

δαίμονά τε καὶ θεὸν αὐτοῖσιν ὑποθήσεσθαι θυσιῶν τε πέρι

804bκαὶ χορειῶν, οἷστισί τε καὶ ὁπότε ἕκαστα ἑκάστοις προσπαί-

ζοντές τε καὶ ἱλεούμενοι κατὰ τὸν τρόπον τῆς φύσεως δια-

βιώσονται, θαύματα ὄντες τὸ πολύ, σμικρὰ δὲ ἀληθείας ἄττα

μετέχοντες.

(5)     {ΜΕ.} Παντάπασι τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος ἡμῖν, ὦ ξένε,

διαφαυλίζεις.

     {ΑΘ.} Μὴ θαυμάσῃς, ὦ Μέγιλλε, ἀλλὰ σύγγνωθί μοι· πρὸς

γὰρ τὸν θεὸν ἀπιδὼν καὶ παθὼν εἶπον ὅπερ εἴρηκα νῦν. ἔστω

δ’ οὖν τὸ γένος ἡμῶν μὴ φαῦλον, εἴ σοι φίλον, σπουδῆς δέ

804cτινος ἄξιον.

     Τὸ δ’ ἑξῆς τούτοις, οἰκοδομίαι μὲν εἴρηνται γυμνασίων

ἅμα καὶ διδασκαλείων κοινῶν τριχῇ κατὰ μέσην τὴν πόλιν,

ἔξωθεν δὲ ἵππων αὖ τριχῇ περὶ τὸ ἄστυ γυμνάσιά τε καὶ

(5)εὐρυχώρια, τοξικῆς τε καὶ τῶν ἄλλων ἀκροβολισμῶν ἕνεκα

διακεκοσμημένα, μαθήσεώς τε ἅμα καὶ μελέτης τῶν νέων· εἰ

δ’ ἄρα μὴ τότε ἱκανῶς ἐρρήθησαν, νῦν εἰρήσθω τῷ λόγῳ μετὰ

νόμων. ἐν δὲ τούτοις πᾶσιν διδασκάλους ἑκάστων πεπει-

804dσμένους μισθοῖς οἰκοῦντας ξένους διδάσκειν τε πάντα ὅσα

πρὸς τὸν πόλεμόν ἐστιν μαθήματα τοὺς φοιτῶντας ὅσα τε

πρὸς μουσικήν, οὐχ ὃν μὲν ἂν ὁ πατὴρ βούληται, φοιτῶντα,

ὃν δ’ ἂν μή, ἐῶντα τὰς παιδείας, ἀλλὰ τὸ λεγόμενον πάντ’

(5)ἄνδρα καὶ παῖδα κατὰ τὸ δυνατόν, ὡς τῆς πόλεως μᾶλλον ἢ

τῶν γεννητόρων ὄντας, παιδευτέον ἐξ ἀνάγκης. τὰ αὐτὰ δὲ

δὴ καὶ περὶ θηλειῶν ὁ μὲν ἐμὸς νόμος ἂν εἴποι πάντα ὅσαπερ

804eκαὶ περὶ τῶν ἀρρένων, ἴσα καὶ τὰς θηλείας ἀσκεῖν δεῖν· καὶ

οὐδὲν φοβηθεὶς εἴποιμ’ ἂν τοῦτον τὸν λόγον οὔτε ἱππικῆς

οὔτε γυμναστικῆς, ὡς ἀνδράσι μὲν πρέπον ἂν εἴη, γυναιξὶ

δὲ οὐκ ἂν πρέπον. ἀκούων μὲν γὰρ δὴ μύθους παλαιοὺς

(5)πέπεισμαι, τὰ δὲ νῦν ὡς ἔπος εἰπεῖν οἶδα ὅτι μυριάδες

ἀναρίθμητοι γυναικῶν εἰσι τῶν περὶ τὸν Πόντον, ἃς Σαυρο-

805aμάτιδας καλοῦσιν, αἷς οὐχ ἵππων μόνον ἀλλὰ καὶ τόξων καὶ

τῶν ἄλλων ὅπλων κοινωνία καὶ τοῖς ἀνδράσιν ἴση προστε-

ταγμένη ἴσως ἀσκεῖται. λογισμὸν δὲ πρὸς τούτοις περὶ τούτων

τοιόνδε τινὰ ἔχω· φημί, εἴπερ ταῦτα οὕτω συμβαίνειν ἐστὶν

(5)δυνατά, πάντων ἀνοητότατα τὰ νῦν ἐν τοῖς παρ’ ἡμῖν τόποις

γίγνεσθαι τὸ μὴ πάσῃ ῥώμῃ πάντας ὁμοθυμαδὸν ἐπιτηδεύειν

ἄνδρας γυναιξὶν ταὐτά. σχεδὸν γὰρ ὀλίγου πᾶσα ἡμίσεια

πόλις ἀντὶ διπλασίας οὕτως ἔστιν τε καὶ γίγνεται ἐκ τῶν

805bαὐτῶν τελῶν καὶ πόνων· καίτοι θαυμαστὸν ἂν ἁμάρτημα

νομοθέτῃ τοῦτ’ αὐτὸ γίγνοιτο.

     {ΚΛ.} Ἔοικέν γε· ἔστι μέντοι πάμπολλα ἡμῖν, ὦ ξένε,

παρὰ τὰς εἰωθυίας πολιτείας τῶν νῦν λεγομένων. ἀλλὰ γὰρ

(5)εἰπὼν τὸν μὲν λόγον ἐᾶσαι διεξελθεῖν, εὖ διελθόντος δέ, οὕτω

τὸ δοκοῦν αἱρεῖσθαι δεῖν, μάλα εἶπές τε ἐμμελῶς, πεποίηκάς

τέ με τὰ νῦν αὐτὸν ἐμαυτῷ ἐπιπλήττειν ὅτι ταῦτα εἴρηκα·

805cλέγε οὖν τὸ μετὰ ταῦτα ὅτι σοι κεχαρισμένον ἐστίν.

     {ΑΘ.} Τόδε ἔμοιγε, ὦ Κλεινία, ὃ καὶ πρόσθεν εἶπον, ὡς,

εἰ μὲν ταῦτα ἦν μὴ ἱκανῶς ἔργοις ἐληλεγμένα ὅτι δυνατά

ἐστι γίγνεσθαι, τάχα ἦν ἄν τι καὶ ἀντειπεῖν τῷ λόγῳ, νῦν

(5)δὲ ἄλλο τί που ζητητέον ἐκείνῳ τῷ τοῦτον τὸν νόμον μηδαμῇ

δεχομένῳ, τὸ δ’ ἡμέτερον διακέλευμα ἐν τούτοις οὐκ ἀποσβή-

σεται τὸ μὴ οὐ λέγειν ὡς δεῖ παιδείας τε καὶ τῶν ἄλλων ὅτι

805dμάλιστα κοινωνεῖν τὸ θῆλυ γένος ἡμῖν τῷ τῶν ἀρρένων γένει.

καὶ γὰρ οὖν οὑτωσί πως δεῖ περὶ αὐτῶν διανοηθῆναι. φέρε,

μὴ μετεχουσῶν ἀνδράσι γυναικῶν κοινῇ τῆς ζωῆς πάσης,

μῶν οὐκ ἀνάγκη γενέσθαι γέ τινα τάξιν ἑτέραν αὐταῖς;

(5)     {ΚΛ.} Ἀνάγκη μὲν οὖν.

     {ΑΘ.} Τίνα οὖν ἔμπροσθεν τῶν νῦν ἀποδεδειγμένων θεῖμεν

ἂν τῆς κοινωνίας ταύτης ἣν νῦν αὐταῖς ἡμεῖς προστάττομεν;

πότερον ἣν Θρᾷκες ταῖς γυναιξὶν χρῶνται καὶ πολλὰ ἕτερα

805eγένη, γεωργεῖν τε καὶ βουκολεῖν καὶ ποιμαίνειν καὶ διακονεῖν

μηδὲν διαφερόντως τῶν δούλων; ἢ καθάπερ ἡμεῖς ἅπαντές

τε οἱ περὶ τὸν τόπον ἐκεῖνον; νῦν γὰρ δὴ τό γε παρ’ ἡμῖν

ὧδέ ἐστιν περὶ τούτων γιγνόμενον· εἴς τινα μίαν οἴκησιν

(5)συμφορήσαντες, τὸ λεγόμενον, πάντα χρήματα, παρέδομεν

ταῖς γυναιξὶν διαταμιεύειν τε καὶ κερκίδων ἄρχειν καὶ πάσης

ταλασίας. ἢ τὸ τούτων δὴ διὰ μέσου φῶμεν, ὦ Μέγιλλε,

806aτὸ Λακωνικόν; κόρας μὲν γυμνασίων μετόχους οὔσας ἅμα

καὶ μουσικῆς ζῆν δεῖν, γυναῖκας δὲ ἀργοὺς μὲν ταλασίας,

ἀσκητικὸν δέ τινα βίον καὶ οὐδαμῶς φαῦλον οὐδ’ εὐτελῆ

διαπλέκειν, θεραπείας δὲ καὶ ταμιείας αὖ καὶ παιδοτροφίας

(5)εἴς τι μέσον ἀφικνεῖσθαι, τῶν δ’ εἰς τὸν πόλεμον μὴ κοινω-

νούσας, ὥστε οὐδ’ εἴ τίς ποτε διαμάχεσθαι περὶ πόλεώς τε

καὶ παίδων ἀναγκαία τύχη γίγνοιτο, οὔτ’ ἂν τόξων, ὥς τινες

806bἈμαζόνες, οὔτ’ ἄλλης κοινωνῆσαί ποτε βολῆς μετὰ τέχνης

δυνάμεναι, οὐδὲ ἀσπίδα καὶ δόρυ λαβοῦσαι μιμήσασθαι

τὴν θεόν, ὡς πορθουμένης αὐταῖς τῆς πατρίδος γενναίως

ἀντιστάσας, φόβον γε, εἰ μηδὲν μεῖζον, πολεμίοισι δύνασθαι

(5)παρασχεῖν ἐν τάξει τινὶ κατοφθείσας; Σαυρομάτιδας δὲ οὐδ’

ἂν τὸ παράπαν τολμήσειαν μιμήσασθαι τοῦτον τὸν τρόπον

διαβιοῦσαι, παρὰ γυναῖκας δὲ αὐτὰς ἄνδρες ἂν αἱ ἐκείνων

806cγυναῖκες φανεῖεν. ταῦτ’ οὖν ὑμῶν τοὺς νομοθέτας ὁ μὲν

βουλόμενος ἐπαινεῖν ἐπαινείτω, τὸ δ’ ἐμὸν οὐκ ἄλλως ἂν

λεχθείη· τέλεον γὰρ καὶ οὐ διήμισυν δεῖν τὸν νομοθέτην

εἶναι, τὸ θῆλυ μὲν ἀφιέντα τρυφᾶν καὶ ἀναλίσκειν διαίταις

(5)ἀτάκτως χρώμενον, τοῦ δὲ ἄρρενος ἐπιμεληθέντα, τελέως

σχεδὸν εὐδαίμονος ἥμισυ βίου καταλείπειν ἀντὶ διπλασίου

τῇ πόλει.

     {ΜΕ.} Τί δράσομεν, ὦ Κλεινία; τὸν ξένον ἐάσομεν τὴν

Σπάρτην ἡμῖν οὕτω καταδραμεῖν;

806d     {ΚΛ.} Ναί· δεδομένης γὰρ αὐτῷ παρρησίας ἐατέον, ἕως ἂν

διεξέλθωμεν πάντῃ ἱκανῶς τοὺς νόμους.

     {ΜΕ.} Ὀρθῶς λέγεις.

     {ΑΘ.} Οὐκοῦν τὰ μετὰ ταῦτα ἤδη σχεδὸν ἐμὸν πειρᾶσθαι

(5)φράζειν;

     {ΚΛ.} Πῶς γὰρ οὔ;

     {ΑΘ.} Τίς δὴ τρόπος ἀνθρώποις γίγνοιτ’ ἂν τοῦ βίου,

οἷσιν τὰ μὲν ἀναγκαῖα εἴη κατεσκευασμένα μέτρια, τὰ δὲ

τῶν τεχνῶν ἄλλοις παραδεδομένα, γεωργίαι δὲ ἐκδεδομέναι

806eδούλοις ἀπαρχὴν τῶν ἐκ τῆς γῆς ἀποτελοῦσιν ἱκανὴν ἀνθρώ-

ποις ζῶσι κοσμίως, συσσίτια δὲ κατεσκευασμένα εἴη χωρὶς

μὲν τὰ τῶν ἀνδρῶν, ἐγγὺς δ’ ἐχόμενα τὰ τῶν αὐτοῖς οἰκείων,

παίδων τε ἅμα θηλειῶν καὶ τῶν μητέρων αὐταῖς, ἄρχουσιν

(5)δὲ καὶ ἀρχούσαις εἴη προστεταγμένα λύειν ταῦτα ἑκάστοις

τὰ συσσίτια πάντα, καθ’ ἑκάστην ἡμέραν θεασαμένους καὶ

ἰδόντας τὴν διαγωγὴν τὴν τῶν συσσίτων, μετὰ δὲ ταῦτα

807aσπείσαντας τόν τε ἄρχοντα καὶ τοὺς ἄλλους οἷς ἂν τυγχάνῃ

θεοῖς ἡ τότε νύξ τε καὶ ἡμέρα καθιερωμένη, κατὰ ταῦτα

οὕτως οἴκαδε πορεύεσθαι; τοῖς δὴ ταύτῃ κεκοσμημένοις ἆρα

οὐδὲν λειπόμενόν ἐστιν ἀναγκαῖόν τε ἔργον καὶ παντάπασι

(5)προσῆκον, ἀλλ’ ἐν τρόπῳ βοσκήματος ἕκαστον πιαινόμενον

αὐτῶν δεῖ ζῆν; οὔκουν τό γε δίκαιόν φαμεν οὐδὲ καλόν, οὐδ’

οἷόν τε τὸν ζῶντα οὕτως ἀτυχῆσαι τοῦ προσήκοντος, προσήκει

807bδὲ ἀργῷ καὶ ῥᾳθύμως καταπεπιασμένῳ ζῴῳ σχεδὸν ὑπ’ ἄλλου

διαρπασθῆναι ζῴου τῶν σφόδρα τετρυχωμένων μετὰ ἀνδρείας

τε ἅμα καὶ τῶν πόνων. ταῦτα οὖν δὴ δι’ ἀκριβείας μὲν

ἱκανῆς, ὡς καὶ νῦν, εἰ ζητοῖμεν ἄν, ἴσως οὐκ ἄν ποτε γέ-

(5)νοιτο, μέχριπερ ἂν γυναῖκές τε καὶ παῖδες οἰκήσεις τε ἴδιαι

καὶ ἰδίως ἅπαντ’ ᾖ τὰ τοιαῦτα ἑκάστοις ἡμῶν κατεσκευα-

σμένα· τὰ δὲ μετ’ ἐκεῖν’ αὖ δεύτερα τὰ νῦν λεγόμενα εἰ

807cγίγνοιτο ἡμῖν, γίγνοιτο ἂν καὶ μάλα μετρίως. ἔργον δὲ δὴ

τοῖς οὕτω ζῶσίν φαμεν οὐ τὸ σμικρότατον οὐδὲ τὸ φαυλό-

τατον λείπεσθαι, μέγιστον δὲ πάντων εἶναι προστεταγμένον

ὑπὸ δικαίου νόμου· τοῦ γὰρ πᾶσαν τῶν ἄλλων πάντων

(5)ἔργων βίου ἀσχολίαν παρασκευάζοντος, τοῦ Πυθιάδος τε καὶ

Ὀλυμπιάδος νίκης ὀρεγομένου, διπλασίας τε καὶ ἔτι πολλῷ

πλέονος ἀσχολίας ἐστὶν γέμων ὁ περὶ τὴν τοῦ σώματος

πάντως καὶ ψυχῆς εἰς ἀρετῆς ἐπιμέλειαν βίος εἰρημένος

807dὀρθότατα. πάρεργον γὰρ οὐδὲν δεῖ τῶν ἄλλων ἔργων δια-

κώλυμα γίγνεσθαι τῶν τῷ σώματι προσηκόντων εἰς ἀπόδοσιν

πόνων καὶ τροφῆς, οὐδ’ αὖ ψυχῇ μαθημάτων τε καὶ ἐθῶν,

πᾶσα δὲ νύξ τε καὶ ἡμέρα σχεδὸν οὐκ ἔστιν ἱκανὴ τοῦτ’

(5)αὐτὸ πράττοντι τὸ τέλεόν τε καὶ ἱκανὸν αὐτῶν ἐκλαμβάνειν·

οὕτω δὴ τούτων πεφυκότων, τάξιν δεῖ γίγνεσθαι πᾶσιν τοῖς

ἐλευθέροις τῆς διατριβῆς περὶ τὸν χρόνον ἅπαντα, σχεδὸν

807eἀρξάμενον ἐξ ἕω μέχρι τῆς ἑτέρας ἀεὶ συνεχῶς ἕω τε καὶ

ἡλίου ἀνατολῆς. πολλὰ μὲν οὖν καὶ πυκνὰ καὶ σμικρὰ λέγων

ἄν τις νομοθέτης ἀσχήμων φαίνοιτο περὶ τῶν κατ’ οἰκίαν

διοικήσεων, τά τε ἄλλα καὶ ὅσα νύκτωρ ἀυπνίας πέρι πρέπει

(5)τοῖς μέλλουσιν διὰ τέλους φυλάξειν πᾶσαν πόλιν ἀκριβῶς.

τὸ γὰρ ὅλην διατελεῖν ἡντινοῦν νύκτα εὕδοντα καὶ ὁντινοῦν

τῶν πολιτῶν, καὶ μὴ φανερὸν εἶναι πᾶσι τοῖς οἰκέταις ἐγειρό-

808aμενόν τε καὶ ἐξανιστάμενον ἀεὶ πρῶτον, τοῦτο αἰσχρὸν δεῖ

δεδόχθαι πᾶσι καὶ οὐκ ἐλευθέρου, εἴτ’ οὖν νόμον εἴτ’ ἐπιτή-

δευμα τὸ τοιοῦτον καλεῖν ἐστιν χρεών· καὶ δὴ καὶ δέσποιναν

ἐν οἰκίᾳ ὑπὸ θεραπαινίδων ἐγείρεσθαί τινων καὶ μὴ πρώτην

(5)αὐτὴν ἐγείρειν τὰς ἄλλας, αἰσχρὸν λέγειν χρὴ πρὸς αὑτοὺς

δοῦλόν τε καὶ δούλην καὶ παῖδα, καὶ εἴ πως ἦν οἷόν τε, ὅλην

καὶ πᾶσαν τὴν οἰκίαν. ἐγειρομένους δὲ νύκτωρ δεῖ πάντας

808bπράττειν τῶν τε πολιτικῶν μέρη πολλὰ καὶ τῶν οἰκονομικῶν,

ἄρχοντας μὲν κατὰ πόλιν, δεσποίνας δὲ καὶ δεσπότας ἐν

ἰδίαις οἰκίαις. ὕπνος γὰρ δὴ πολὺς οὔτε τοῖς σώμασιν οὔτε

ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν οὐδ’ αὖ ταῖς πράξεσιν ταῖς περὶ ταῦτα

(5)πάντα ἁρμόττων ἐστὶν κατὰ φύσιν. καθεύδων γὰρ οὐδεὶς

οὐδενὸς ἄξιος, οὐδὲν μᾶλλον τοῦ μὴ ζῶντος· ἀλλ’ ὅστις τοῦ

ζῆν ἡμῶν καὶ τοῦ φρονεῖν μάλιστά ἐστι κηδεμών, ἐγρήγορε

808cχρόνον ὡς πλεῖστον, τὸ πρὸς ὑγίειαν αὐτοῦ μόνον φυλάττων

χρήσιμον, ἔστιν δὲ οὐ πολύ, καλῶς εἰς ἔθος ἰόν. ἐγρηγορότες

δὲ ἄρχοντες ἐν πόλεσιν νύκτωρ φοβεροὶ μὲν κακοῖς, πολε-

μίοις τε ἅμα καὶ πολίταις, ἀγαστοὶ δὲ καὶ τίμιοι τοῖς δικαίοις

(5)τε καὶ σώφροσιν, ὠφέλιμοι δὲ αὑτοῖς τε καὶ συμπάσῃ τῇ

πόλει.

     Νὺξ μὲν δὴ διαγομένη τοιαύτη τις πρὸς πᾶσι τοῖς εἰρη-

μένοις ἀνδρείαν ἄν τινα προσπαρέχοιτο ταῖς ψυχαῖς ἑκάστων

808dτῶν ἐν ταῖς πόλεσιν· ἡμέρας δὲ ὄρθρου τε ἐπανιόντων παῖδας

μὲν πρὸς διδασκάλους που τρέπεσθαι χρεών, ἄνευ ποιμένος

δὲ οὔτε πρόβατα οὔτ’ ἄλλο οὐδέν πω βιωτέον, οὐδὲ δὴ παῖδας

ἄνευ τινῶν παιδαγωγῶν οὐδὲ δούλους ἄνευ δεσποτῶν. ὁ δὲ

(5)παῖς πάντων θηρίων ἐστὶ δυσμεταχειριστότατον· ὅσῳ γὰρ

μάλιστα ἔχει πηγὴν τοῦ φρονεῖν μήπω κατηρτυμένην, ἐπί-

βουλον καὶ δριμὺ καὶ ὑβριστότατον θηρίων γίγνεται. διὸ δὴ

808eπολλοῖς αὐτὸ οἷον χαλινοῖς τισιν δεῖ δεσμεύειν, πρῶτον μέν,

τροφῶν καὶ μητέρων ὅταν ἀπαλλάττηται, παιδαγωγοῖς παιδίας

καὶ νηπιότητος χάριν, ἔτι δ’ αὖ τοῖς διδάσκουσιν καὶ ὁτιοῦν καὶ

μαθήμασιν ὡς ἐλεύθερον· ὡς δ’ αὖ δοῦλον, πᾶς ὁ προστυγ-

(5)χάνων τῶν ἐλευθέρων ἀνδρῶν κολαζέτω τόν τε παῖδα αὐτὸν

καὶ τὸν παιδαγωγὸν καὶ διδάσκαλον, ἐὰν ἐξαμαρτάνῃ τίς τι

τούτων. ἂν δ’ αὖ προστυγχάνων τις μὴ κολάζῃ τῇ δίκῃ,

ὀνείδει μὲν ἐνεχέσθω πρῶτον τῷ μεγίστῳ, ὁ δὲ τῶν νομοφυ-

809aλάκων ἐπὶ τὴν τῶν παίδων ἀρχὴν ᾑρημένος ἐπισκοπείτω

τοῦτον τὸν ἐντυγχάνοντα οἷς λέγομεν καὶ μὴ κολάζοντα δέον

κολάζειν, ἢ κολάζοντα μὴ κατὰ τρόπον, βλέπων δὲ ἡμῖν ὀξὺ

καὶ διαφερόντως ἐπιμελούμενος τῆς τῶν παίδων τροφῆς

(5)κατευθυνέτω τὰς φύσεις αὐτῶν, ἀεὶ τρέπων πρὸς τἀγαθὸν

κατὰ νόμους. τοῦτον δὲ αὐτὸν αὖ πῶς ἂν ἡμῖν ὁ νόμος

αὐτὸς παιδεύσειεν ἱκανῶς; νῦν μὲν γὰρ δὴ εἴρηκεν οὐδέν πω

809bσαφὲς οὐδὲ ἱκανόν, ἀλλὰ τὰ μέν, τὰ δ’ οὔ· δεῖ δὲ εἰς δύναμιν

μηδὲν παραλείπειν αὐτῷ, πάντα δὲ λόγον ἀφερμηνεύειν, ἵνα

οὗτος τοῖς ἄλλοις μηνυτής τε ἅμα καὶ τροφεὺς γίγνηται. τὰ

μὲν οὖν δὴ χορείας πέρι μελῶν τε καὶ ὀρχήσεως ἐρρήθη,

(5)τίνα τύπον ἔχοντα ἐκλεκτέα τέ ἐστιν καὶ ἐπανορθωτέα καὶ

καθιερωτέα· τὰ δὲ ἐν γράμμασι μὲν ὄντα, ἄνευ δὲ μέτρων,

ποῖα καὶ τίνα μεταχειρίζεσθαι χρή σοι τρόπον, ὦ ἄριστε τῶν

809cπαίδων ἐπιμελητά, τοὺς ὑπὸ σοῦ τρεφομένους, οὐκ εἰρήκαμεν.

καίτοι τὰ μὲν περὶ τὸν πόλεμον ἃ δεῖ μανθάνειν τε αὐτοὺς

καὶ μελετᾶν ἔχεις τῷ λόγῳ, τὰ δὲ περὶ τὰ γράμματα πρῶτον,

καὶ δεύτερον λύρας πέρι καὶ λογισμῶν, ὧν ἔφαμεν δεῖν ὅσα

(5)τε πρὸς πόλεμον καὶ οἰκονομίαν καὶ τὴν κατὰ πόλιν διοίκησιν

χρῆναι ἑκάστους λαβεῖν, καὶ πρὸς τὰ αὐτὰ ταῦτα ἔτι τὰ

χρήσιμα τῶν ἐν ταῖς περιόδοις τῶν θείων, ἄστρων τε πέρι

καὶ ἡλίου καὶ σελήνης, ὅσα διοικεῖν ἀναγκαῖόν ἐστιν περὶ

809dταῦτα πάσῃ πόλει_τίνων δὴ πέρι λέγομεν; ἡμερῶν τάξεως

εἰς μηνῶν περιόδους καὶ μηνῶν εἰς ἕκαστον τὸν ἐνιαυτόν,

ἵνα ὧραι καὶ θυσίαι καὶ ἑορταὶ τὰ προσήκοντ’ ἀπολαμβά-

νουσαι ἑαυταῖς ἕκασται τῷ κατὰ φύσιν ἄγεσθαι, ζῶσαν τὴν

(5)πόλιν καὶ ἐγρηγορυῖαν παρεχόμεναι, θεοῖς μὲν τὰς τιμὰς

ἀποδιδῶσιν, τοὺς δὲ ἀνθρώπους περὶ αὐτὰ μᾶλλον ἔμφρονας

ἀπεργάζωνται_ταῦτα οὔπω σοι πάντα ἱκανῶς, ὦ φίλε, παρὰ

809eτοῦ νομοθέτου διείρηται· πρόσεχε δὴ τὸν νοῦν τοῖς μετὰ ταῦτα

μέλλουσιν ῥηθήσεσθαι. γραμμάτων εἴπομεν ὡς οὐχ ἱκανῶς

ἔχεις πέρι τὸ πρῶτον, ἐπικαλοῦντες τί τῇ λέξει; τόδε, ὡς

οὔπω διείρηκέ σοι πότερον εἰς ἀκρίβειαν τοῦ μαθήματος

(5)ἰτέον τὸν μέλλοντα πολίτην ἔσεσθαι μέτριον ἢ τὸ παράπαν

οὐδὲ προσοιστέον· ὡς δ’ αὕτως καὶ περὶ λύραν. προσοιστέον

μέντοι νῦν φαμεν. εἰς μὲν γράμματα παιδὶ δεκετεῖ σχεδὸν

ἐνιαυτοὶ τρεῖς, λύρας δὲ ἅψασθαι τρία μὲν ἔτη καὶ δέκα

810aγεγονόσιν ἄρχεσθαι μέτριος ὁ χρόνος, ἐμμεῖναι δὲ ἕτερα

τρία. καὶ μήτε πλείω τούτων μήτ’ ἐλάττω πατρὶ μηδ’ αὐτῷ,

φιλομαθοῦντι μηδὲ μισοῦντι, περὶ ταῦτα ἐξέστω μείζω μηδὲ

ἐλάττω διατριβὴν ποιεῖσθαι παράνομον· ὁ δὲ μὴ πειθόμενος

(5)ἄτιμος τῶν παιδείων ἔστω τιμῶν, ἃς ὀλίγον ὕστερον ῥητέον.

μανθάνειν δὲ ἐν τούτοις τοῖς χρόνοις δὴ τί ποτε δεῖ τοὺς

νέους καὶ διδάσκειν αὖ τοὺς διδασκάλους, τοῦτο αὐτὸ πρῶτον

810bμάνθανε. γράμματα μὲν τοίνυν χρὴ τὸ μέχρι τοῦ γράψαι

τε καὶ ἀναγνῶναι δυνατὸν εἶναι διαπονεῖν· πρὸς τάχος δὲ ἢ

κάλλος ἀπηκριβῶσθαί τισιν, οἷς μὴ φύσις ἐπέσπευσεν ἐν

τοῖς τεταγμένοις ἔτεσιν, χαίρειν ἐᾶν. πρὸς δὲ δὴ μαθήματα

(5)ἄλυρα ποιητῶν κείμενα ἐν γράμμασι, τοῖς μὲν μετὰ μέτρων,

τοῖς δ’ ἄνευ ῥυθμῶν τμημάτων, ἃ δὴ συγγράμματα κατὰ λόγον

εἰρημένα μόνον, τητώμενα ῥυθμοῦ τε καὶ ἁρμονίας, σφαλερὰ

810cγράμμαθ’ ἡμῖν ἐστιν παρά τινων τῶν πολλῶν τοιούτων ἀνθρώ-

πων καταλελειμμένα· οἷς, ὦ πάντων βέλτιστοι νομοφύλακες,

τί χρήσεσθε; ἢ τί ποθ’ ὑμῖν ὁ νομοθέτης χρῆσθαι προστάξας

ὀρθῶς ἂν τάξειε; καὶ μάλα ἀπορήσειν αὐτὸν προσδοκῶ.

(5)     {ΚΛ.} Τί ποτε τοῦτο, ὦ ξένε, φαίνῃ πρὸς σαυτὸν ὄντως

ἠπορηκὼς λέγειν;

     {ΑΘ.} Ὀρθῶς ὑπέλαβες, ὦ Κλεινία. πρὸς δὲ δὴ κοινωνοὺς

ὑμᾶς ὄντας περὶ νόμων ἀνάγκη τό τε φαινόμενον εὔπορον καὶ

τὸ μὴ φράζειν.

810d     {ΚΛ.} Τί οὖν; τί περὶ τούτων νῦν καὶ ποῖόν τι πεπονθὼς

λέγεις;

     {ΑΘ.} Ἐρῶ δή· στόμασι γὰρ πολλάκις μυρίοις ἐναντία

λέγειν οὐδαμῶς εὔπορον.

(5)     {ΚΛ.} Τί δέ; σμικρὰ καὶ ὀλίγα δοκεῖ σοι τὰ ἔμπροσθεν

ἡμῖν εἰρημένα περὶ νόμων κεῖσθαι τοῖς πολλοῖς ὑπεναντία;

     {ΑΘ.} Καὶ μάλα ἀληθὲς τοῦτό γε λέγεις· κελεύεις γὰρ δή

με, ὡς ἐμοὶ φαίνεται, τῆς αὐτῆς ὁδοῦ ἐχθοδοποῦ γεγονυίας

πολλοῖς_ἴσως δ’ οὐκ ἐλάττοσιν ἑτέροις προσφιλοῦς· εἰ δὲ

810eἐλάττοσιν, οὔκουν χείροσί γε_μεθ’ ὧν διακελεύῃ με παρα-

κινδυνεύοντά τε καὶ θαρροῦντα τὴν νῦν ἐκ τῶν παρόντων

λόγων τετμημένην ὁδὸν τῆς νομοθεσίας πορεύεσθαι μηδὲν

ἀνιέντα.

(5)     {ΚΛ.} Τί μήν;

     {ΑΘ.} Οὐ τοίνυν ἀνίημι. λέγω μὴν ὅτι ποιηταί τε ἡμῖν

εἰσίν τινες ἐπῶν ἑξαμέτρων πάμπολλοι καὶ τριμέτρων καὶ

πάντων δὴ τῶν λεγομένων μέτρων, οἱ μὲν ἐπὶ σπουδήν, οἱ δ’

ἐπὶ γέλωτα ὡρμηκότες, ἐν οἷς φασι δεῖν οἱ πολλάκις μυρίοι

(10)τοὺς ὀρθῶς παιδευομένους τῶν νέων τρέφειν καὶ διακορεῖς

ποιεῖν, πολυηκόους τ’ ἐν ταῖς ἀναγνώσεσιν ποιοῦντας καὶ

811aπολυμαθεῖς, ὅλους ποιητὰς ἐκμανθάνοντας· οἱ δὲ ἐκ πάντων

κεφάλαια ἐκλέξαντες καί τινας ὅλας ῥήσεις εἰς ταὐτὸν συναγα-

γόντες, ἐκμανθάνειν φασὶ δεῖν εἰς μνήμην τιθεμένους, εἰ

μέλλει τις ἀγαθὸς ἡμῖν καὶ σοφὸς ἐκ πολυπειρίας καὶ

(5)πολυμαθίας γενέσθαι. τούτοις δὴ σὺ κελεύεις ἐμὲ τὰ νῦν

παρρησιαζόμενον ἀποφαίνεσθαι τί τε καλῶς λέγουσι καὶ

τί μή;

     {ΚΛ.} Πῶς γὰρ οὔ;

     {ΑΘ.} Τί δή ποτ’ ἂν οὖν περὶ ἁπάντων τούτων ἑνὶ λόγῳ

811bφράζων εἴποιμ’ ἂν ἱκανόν; οἶμαι μὲν τὸ τοιόνδε σχεδόν, ὃ

καὶ πᾶς ἄν μοι συγχωρήσειεν, πολλὰ μὲν ἕκαστον τούτων

εἰρηκέναι καλῶς, πολλὰ δὲ καὶ τοὐναντίον· εἰ δ’ οὕτω

τοῦτ’ ἔχει, κίνδυνόν φημι εἶναι φέρουσαν τοῖς παισὶν τὴν

(5)πολυμαθίαν.

     {ΚΛ.} Πῶς οὖν καὶ τί παραινοίης ἂν τῷ νομοφύλακι;

     {ΑΘ.} Τοῦ πέρι λέγεις;

     {ΚΛ.} Τοῦ πρὸς τί παράδειγμά ποτε ἀποβλέψας ἂν τὸ μὲν

811cἐῴη πάντας μανθάνειν τοὺς νέους, τὸ δ’ ἀποκωλύοι. λέγε καὶ

μηδὲν ἀπόκνει λέγων.

     {ΑΘ.} Ὠγαθὲ Κλεινία, κινδυνεύω κατά γέ τινα τρόπον

ηὐτυχηκέναι.

(5)     {ΚΛ.} Τοῦ δὴ πέρι;

     {ΑΘ.} Τοῦ μὴ παντάπασι παραδείγματος ἀπορεῖν. νῦν

γὰρ ἀποβλέψας πρὸς τοὺς λόγους οὓς ἐξ ἕω μέχρι δεῦρο δὴ

διεληλύθαμεν ἡμεῖς_ὡς μὲν ἐμοὶ φαινόμεθα, οὐκ ἄνευ τινὸς

ἐπιπνοίας θεῶν_ἔδοξαν δ’ οὖν μοι παντάπασι ποιήσει τινὶ

(10)προσομοίως εἰρῆσθαι. καί μοι ἴσως οὐδὲν θαυμαστὸν πάθος

811dἐπῆλθε, λόγους οἰκείους οἷον ἁθρόους ἐπιβλέψαντι μάλα

ἡσθῆναι· τῶν γὰρ δὴ πλείστων λόγων οὓς ἐν ποιήμασιν ἢ

χύδην οὕτως εἰρημένους μεμάθηκα καὶ ἀκήκοα, πάντων μοι

μετριώτατοί γε εἶναι κατεφάνησαν καὶ προσήκοντες τὰ

(5)μάλιστα ἀκούειν νέοις. τῷ δὴ νομοφύλακί τε καὶ παιδευτῇ

παράδειγμα οὐκ ἂν ἔχοιμι, ὡς οἶμαι, τούτου βέλτιον φράζειν,

ἢ ταῦτά τε διδάσκειν παρακελεύεσθαι τοῖσι διδασκάλοις

811eτοὺς παῖδας, τά τε τούτων ἐχόμενα καὶ ὅμοια, ἂν ἄρα που

περιτυγχάνῃ ποιητῶν τε ποιήματα διεξιὼν καὶ γεγραμμένα

καταλογάδην ἢ καὶ ψιλῶς οὕτως ἄνευ τοῦ γεγράφθαι λεγό-

μενα, ἀδελφά που τούτων τῶν λόγων, μὴ μεθιέναι τρόπῳ

(5)μηδενί, γράφεσθαι δέ· καὶ πρῶτον μὲν τοὺς διδασκάλους

αὐτοὺς ἀναγκάζειν μανθάνειν καὶ ἐπαινεῖν, οὓς δ’ ἂν μὴ

ἀρέσκῃ τῶν διδασκάλων, μὴ χρῆσθαι τούτοις συνεργοῖς, οὓς

δ’ ἂν τῷ ἐπαίνῳ συμψήφους ἔχῃ, τούτοις χρώμενον, τοὺς

812aνέους αὐτοῖς παραδιδόναι διδάσκειν τε καὶ παιδεύειν. οὗτός

μοι μῦθος ἐνταῦθα καὶ οὕτω τελευτάτω, περὶ γραμματιστῶν

τε εἰρημένος ἅμα καὶ γραμμάτων.

     {ΚΛ.} Κατὰ μὲν τὴν ὑπόθεσιν, ὦ ξένε, ἔμοιγε οὐ φαινό-

(5)μεθα ἐκτὸς πορεύεσθαι τῶν ὑποτεθέντων λόγων· εἰ δὲ τὸ

ὅλον κατορθοῦμεν ἢ μή, χαλεπὸν ἴσως διισχυρίζεσθαι.

     {ΑΘ.} Τότε γάρ, ὦ Κλεινία, τοῦτό γ’ αὐτὸ ἔσται κατα-

φανέστερον, ὡς εἰκός, ὅταν, ὃ πολλάκις εἰρήκαμεν, ἐπὶ

τέλος ἀφικώμεθα πάσης τῆς διεξόδου περὶ νόμων.

812b     {ΚΛ.} Ὀρθῶς.

     {ΑΘ.} Ἆρ’ οὖν οὐ μετὰ τὸν γραμματιστὴν ὁ κιθαριστὴς

ἡμῖν προσρητέος;

     {ΚΛ.} Τί μήν;

(5)     {ΑΘ.} Τοῖς κιθαρισταῖς μὲν τοίνυν ἡμᾶς δοκῶ τῶν ἔμ-

προσθεν λόγων ἀναμνησθέντας τὸ προσῆκον νεῖμαι τῆς τε

διδασκαλίας ἅμα καὶ πάσης τῆς περὶ τὰ τοιαῦτα παιδεύσεως.

     {ΚΛ.} Ποίων δὴ πέρι λέγεις;

     {ΑΘ.} Ἔφαμεν, οἶμαι, τοὺς τοῦ Διονύσου τοὺς ἑξηκον-

(10)τούτας ᾠδοὺς διαφερόντως εὐαισθήτους δεῖν γεγονέναι περί

812cτε τοὺς ῥυθμοὺς καὶ τὰς τῶν ἁρμονιῶν συστάσεις, ἵνα τὴν

τῶν μελῶν μίμησιν τὴν εὖ καὶ τὴν κακῶς μεμιμημένην, ἐν

τοῖς παθήμασιν ὅταν ψυχὴ γίγνηται, τά τε τῆς ἀγαθῆς

ὁμοιώματα καὶ τὰ τῆς ἐναντίας ἐκλέξασθαι δυνατὸς ὤν τις,

(5)τὰ μὲν ἀποβάλλῃ, τὰ δὲ προφέρων εἰς μέσον ὑμνῇ καὶ

ἐπᾴδῃ ταῖς τῶν νέων ψυχαῖς, προκαλούμενος ἑκάστους εἰς

ἀρετῆς ἕπεσθαι κτῆσιν συνακολουθοῦντας διὰ τῶν μιμήσεων.

     {ΚΛ.} Ἀληθέστατα λέγεις.

812d     {ΑΘ.} Τούτων τοίνυν δεῖ χάριν τοῖς φθόγγοις τῆς λύρας

προσχρῆσθαι, σαφηνείας ἕνεκα τῶν χορδῶν, τόν τε κιθα-

ριστὴν καὶ τὸν παιδευόμενον, ἀποδιδόντας πρόσχορδα τὰ

φθέγματα τοῖς φθέγμασι· τὴν δ’ ἑτεροφωνίαν καὶ ποικιλίαν

(5)τῆς λύρας, ἄλλα μὲν μέλη τῶν χορδῶν ἱεισῶν, ἄλλα δὲ τοῦ

τὴν μελῳδίαν συνθέντος ποιητοῦ, καὶ δὴ καὶ πυκνότητα

μανότητι καὶ τάχος βραδυτῆτι καὶ ὀξύτητα βαρύτητι σύμ-

812eφωνον καὶ ἀντίφωνον παρεχομένους, καὶ τῶν ῥυθμῶν ὡσαύτως

παντοδαπὰ ποικίλματα προσαρμόττοντας τοῖσι φθόγγοις

τῆς λύρας, πάντα οὖν τὰ τοιαῦτα μὴ προσφέρειν τοῖς μέλ-

λουσιν ἐν τρισὶν ἔτεσιν τὸ τῆς μουσικῆς χρήσιμον ἐκλή-

(5)ψεσθαι διὰ τάχους. τὰ γὰρ ἐναντία ἄλληλα ταράττοντα

δυσμάθειαν παρέχει, δεῖ δὲ ὅτι μάλιστα εὐμαθεῖς εἶναι τοὺς

νέους· τὰ γὰρ ἀναγκαῖα οὐ σμικρὰ οὐδ’ ὀλίγα αὐτοῖς ἐστι

προστεταγμένα μαθήματα, δείξει δὲ αὐτὰ προϊὼν ὁ λόγος

ἅμα τῷ χρόνῳ. ἀλλὰ ταῦτα μὲν οὕτω περὶ τῆς μουσικῆς

(10)ἡμῖν ὁ παιδευτὴς ἐπιμελείσθω· τὰ δὲ μελῶν αὐτῶν αὖ καὶ

ῥημάτων, οἷα τοὺς χοροδιδασκάλους καὶ ἃ δεῖ διδάσκειν, καὶ

813aταῦτα ἡμῖν ἐν τοῖς πρόσθεν διείρηται πάντα, ἃ δὴ καθιερω-

θέντα ἔφαμεν δεῖν, ταῖς ἑορταῖς ἕκαστα ἁρμόττοντα, ἡδονὴν

εὐτυχῆ ταῖς πόλεσιν παραδιδόντα ὠφελεῖν.

     {ΚΛ.} Ἀληθῆ καὶ ταῦτα διείρηκας.

(5)     {ΑΘ.} Ἀληθέστατα τοίνυν. καὶ ταῦθ’ ἡμῖν παραλαβὼν

ὁ περὶ τὴν μοῦσαν ἄρχων αἱρεθεὶς ἐπιμελείσθω μετὰ τύχης

εὐμενοῦς, ἡμεῖς δὲ ὀρχήσεώς τε πέρι καὶ ὅλης τῆς περὶ τὸ

σῶμα γυμναστικῆς πρὸς τοῖς ἔμπροσθεν εἰρημένοις ἀπο-

813bδῶμεν· καθάπερ μουσικῆς τὸ διδασκαλικὸν ὑπόλοιπον ὂν

ἀπέδομεν, ὡσαύτως ποιῶμεν καὶ γυμναστικῆς. τοὺς γὰρ

παῖδάς τε καὶ τὰς παῖδας ὀρχεῖσθαι δὴ δεῖ καὶ γυμνάζεσθαι

μανθάνειν· ἦ γάρ;

(5)     {ΚΛ.} Ναί.

     {ΑΘ.} Τοῖς μὲν τοίνυν παισὶν ὀρχησταί, ταῖς δὲ ὀρχη-

στρίδες ἂν εἶεν πρὸς τὸ διαπονεῖν οὐκ ἀνεπιτηδειότερον.

     {ΚΛ.} Ἔστω δὴ ταύτῃ.

     {ΑΘ.} Πάλιν δὴ τὸν τὰ πλεῖστα ἕξοντα πράγματα καλῶ-

813cμεν, τὸν τῶν παίδων ἐπιμελητήν, ὃς τῶν τε περὶ μουσικὴν

τῶν τε περὶ γυμναστικὴν ἐπιμελούμενος οὐ πολλὴν ἕξει

σχολήν.

     {ΚΛ.} Πῶς οὖν δυνατὸς ἔσται πρεσβύτερος ὢν τοσούτων

(5)ἐπιμελεῖσθαι;

     {ΑΘ.} Ῥᾳδίως, ὦ φίλε. ὁ νόμος γὰρ αὐτῷ δέδωκεν καὶ

δώσει προσλαμβάνειν εἰς ταύτην τὴν ἐπιμέλειαν τῶν πο-

λιτῶν ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν οὓς ἂν ἐθέλῃ, γνώσεται δὲ οὓς

δεῖ, καὶ βουλήσεται μὴ πλημμελεῖν εἰς ταῦτα, αἰδούμενος

813dἐμφρόνως καὶ γιγνώσκων τῆς ἀρχῆς τὸ μέγεθος, λογισμῷ

τε συνὼν ὡς εὖ μὲν τραφέντων καὶ τρεφομένων τῶν νέων

πάντα ἡμῖν κατ’ ὀρθὸν πλεῖ, μὴ δέ_οὔτ’ εἰπεῖν ἄξιον οὔθ’

ἡμεῖς λέγομεν ἐπὶ καινῇ πόλει τοὺς σφόδρα φιλομαντευτὰς

(5)σεβόμενοι. πολλὰ μὲν οὖν ἡμῖν καὶ περὶ τούτων εἴρηται,

τῶν περὶ τὰς ὀρχήσεις καὶ περὶ πᾶσαν τὴν τῶν γυμνασίων

κίνησιν· γυμνάσια γὰρ τίθεμεν καὶ τὰ περὶ τὸν πόλεμον

ἅπαντα τοῖς σώμασι διαπονήματα τοξικῆς τε καὶ πάσης

813eῥίψεως καὶ πελταστικῆς καὶ πάσης ὁπλομαχίας καὶ διεξόδων

τακτικῶν καὶ ἁπάσης πορείας στρατοπέδων καὶ στρατοπε-

δεύσεων καὶ ὅσα εἰς ἱππικὴν μαθήματα συντείνει. πάντων

γὰρ τούτων διδασκάλους τε εἶναι δεῖ κοινούς, ἀρνυμένους

(5)μισθὸν παρὰ τῆς πόλεως, καὶ τούτων μαθητὰς τοὺς ἐν τῇ

πόλει παῖδάς τε καὶ ἄνδρας, καὶ κόρας καὶ γυναῖκας πάντων

τούτων ἐπιστήμονας, κόρας μὲν οὔσας ἔτι πᾶσαν τὴν ἐν

ὅπλοις ὄρχησιν καὶ μάχην μεμελετηκυίας, γυναῖκας δέ, διεξ-

814aόδων καὶ τάξεων καὶ θέσεως καὶ ἀναιρέσεως ὅπλων ἡμμένας,

εἰ μηδενὸς ἕνεκα, ἀλλ’ εἴ ποτε δεήσειε πανδημεὶ πάσῃ τῇ

δυνάμει καταλείποντας τὴν πόλιν ἔξω στρατεύεσθαι, τοὺς

φυλάξοντας παῖδάς τε καὶ τὴν ἄλλην πόλιν ἱκανοὺς εἶναι

(5)τό γε τοσοῦτον, ἢ καὶ τοὐναντίον, ὧν οὐδὲν ἀπώμοτον,

ἔξωθεν πολεμίους εἰσπεσόντας ῥώμῃ τινὶ μεγάλῃ καὶ βίᾳ,

βαρβάρους εἴτε Ἕλληνας, ἀνάγκην παρασχεῖν περὶ αὐτῆς

τῆς πόλεως τὴν διαμάχην γίγνεσθαι, πολλή που κακία

814bπολιτείας οὕτως αἰσχρῶς τὰς γυναῖκας εἶναι τεθραμμένας,

ὡς μηδ’ ὥσπερ ὄρνιθας περὶ τέκνων μαχομένας πρὸς ὁτιοῦν

τῶν ἰσχυροτάτων θηρίων ἐθέλειν ἀποθνῄσκειν τε καὶ πάντας

κινδύνους κινδυνεύειν, ἀλλ’ εὐθὺς πρὸς ἱερὰ φερομένας,

(5)πάντας βωμούς τε καὶ ναοὺς ἐμπιμπλάναι, καὶ δόξαν τοῦ τῶν

ἀνθρώπων γένους καταχεῖν ὡς πάντων δειλότατον φύσει

θηρίων ἐστίν.

     {ΚΛ.} Οὐ μὰ τὸν Δία, ὦ ξένε, οὐδαμῶς εὔσχημον γίγνοιτ’

814cἄν, τοῦ κακοῦ χωρίς, τοῦτο ἐν πόλει ὅπου γίγνοιτο.

     {ΑΘ.} Οὐκοῦν τιθῶμεν τὸν νόμον τοῦτον, μέχρι γε το-

σούτου μὴ ἀμελεῖσθαι τὰ περὶ τὸν πόλεμον γυναιξὶν δεῖν,

ἐπιμελεῖσθαι δὲ πάντας τοὺς πολίτας καὶ τὰς πολίτιδας;

(5)     {ΚΛ.} Ἐγὼ γοῦν συγχωρῶ.

     {ΑΘ.} Πάλης τοίνυν τὰ μὲν εἴπομεν, ὃ δ’ ἐστὶ μέγιστον,

ὡς ἐγὼ φαίην ἄν, οὐκ εἰρήκαμεν, οὐδ’ ἔστι ῥᾴδιον ἄνευ τοῦ

τῷ σώματι δεικνύντα ἅμα καὶ τῷ λόγῳ φράζειν. τοῦτ’ οὖν

814dτότε κρινοῦμεν, ὅταν ἔργῳ λόγος ἀκολουθήσας μηνύσῃ τι

σαφὲς τῶν τε ἄλλων ὧν εἴρηκεν πέρι, καὶ ὅτι τῇ πολεμικῇ

μάχῃ πασῶν κινήσεων ὄντως ἐστὶ συγγενὴς πολὺ μάλισθ’

ἡμῖν ἡ τοιαύτη πάλη, καὶ δὴ καὶ ὅτι δεῖ ταύτην ἐκείνης

(5)χάριν ἐπιτηδεύειν, ἀλλ’ οὐκ ἐκείνην ταύτης ἕνεκα μανθάνειν.

     {ΚΛ.} Καλῶς τοῦτό γε λέγεις.

     {ΑΘ.} Νῦν δὴ τῆς μὲν περὶ παλαίστραν δυνάμεως τὸ μέχρι

δεῦρ’ ἡμῖν εἰρήσθω· περὶ δὲ τῆς ἄλλης κινήσεως παντὸς

814eτοῦ σώματος, ἧς τὸ πλεῖστον μέρος ὄρχησίν τινά τις προς-

αγορεύων ὀρθῶς ἂν φθέγγοιτο, δύο μὲν αὐτῆς εἴδη χρὴ

νομίζειν εἶναι, τὴν μὲν τῶν καλλιόνων σωμάτων ἐπὶ τὸ

σεμνὸν μιμουμένην, τὴν δὲ τῶν αἰσχιόνων ἐπὶ τὸ φαῦλον,

(5)καὶ πάλιν τοῦ φαύλου τε δύο καὶ τοῦ σπουδαίου δύο ἕτερα.

τοῦ δὴ σπουδαίου τὴν μὲν κατὰ πόλεμον καὶ ἐν βιαίοις ἐμ-

πλακέντων πόνοις σωμάτων μὲν καλῶν, ψυχῆς δ’ ἀνδρικῆς,

τὴν δ’ ἐν εὐπραγίαις τε οὔσης ψυχῆς σώφρονος ἐν ἡδοναῖς

τε ἐμμέτροις· εἰρηνικὴν ἄν τις λέγων κατὰ φύσιν τὴν τοιαύ-

815aτην ὄρχησιν λέγοι. τὴν πολεμικὴν δὴ τούτων, ἄλλην οὖσαν

τῆς εἰρηνικῆς, πυρρίχην ἄν τις ὀρθῶς προσαγορεύοι, τάς τε

εὐλαβείας πασῶν πληγῶν καὶ βολῶν ἐκνεύσεσι καὶ ὑπείξει

πάσῃ καὶ ἐκπηδήσεσιν ἐν ὕψει καὶ σὺν ταπεινώσει μιμου-

(5)μένην, καὶ τὰς ταύταις ἐναντίας, τὰς ἐπὶ τὰ δραστικὰ φερο-

μένας αὖ σχήματα, ἔν τε ταῖς τῶν τόξων βολαῖς καὶ ἀκοντίων

καὶ πασῶν πληγῶν μιμήματα ἐπιχειρούσας μιμεῖσθαι· τό

τε ὀρθὸν ἐν τούτοις καὶ τὸ εὔτονον, τῶν ἀγαθῶν σωμάτων

815bκαὶ ψυχῶν ὁπόταν γίγνηται μίμημα, εὐθυφερὲς ὡς τὸ πολὺ

τῶν τοῦ σώματος μελῶν γιγνόμενον, ὀρθὸν μὲν τὸ τοιοῦτον,

τὸ δὲ τούτοις τοὐναντίον οὐκ ὀρθὸν ἀποδεχόμενον. τὴν δὲ

εἰρηνικὴν ὄρχησιν τῇδ’ αὖ θεωρητέον ἑκάστων, εἴτε ὀρθῶς

(5)εἴτε μὴ κατὰ φύσιν τις τῆς καλῆς ὀρχήσεως ἀντιλαμβανό-

μενος ἐν χορείαις πρεπόντως εὐνόμων ἀνδρῶν διατελεῖ.

τὴν τοίνυν ἀμφισβητουμένην ὄρχησιν δεῖ πρῶτον χωρὶς τῆς

815cἀναμφισβητήτου διατεμεῖν. τίς οὖν αὕτη, καὶ πῇ δεῖ χωρὶς

τέμνειν ἑκατέραν; ὅση μὲν βακχεία τ’ ἐστὶν καὶ τῶν ταύταις

ἑπομένων, ἃς Νύμφας τε καὶ Πᾶνας καὶ Σειληνοὺς καὶ Σα-

τύρους ἐπονομάζοντες, ὥς φασιν, μιμοῦνται κατῳνωμένους,

(5)περὶ καθαρμούς τε καὶ τελετάς τινας ἀποτελούντων, σύμπαν

τοῦτο τῆς ὀρχήσεως τὸ γένος οὔθ’ ὡς εἰρηνικὸν οὔθ’ ὡς

πολεμικὸν οὔθ’ ὅτι ποτὲ βούλεται ῥᾴδιον ἀφορίσασθαι· διο-

ρίσασθαι μήν μοι ταύτῃ δοκεῖ σχεδὸν ὀρθότατον αὐτὸ εἶναι,

815dχωρὶς μὲν πολεμικοῦ, χωρὶς δὲ εἰρηνικοῦ θέντας, εἰπεῖν ὡς

οὐκ ἔστι πολιτικὸν τοῦτο τῆς ὀρχήσεως τὸ γένος, ἐνταῦθα

δὲ κείμενον ἐάσαντας κεῖσθαι, νῦν ἐπὶ τὸ πολεμικὸν ἅμα καὶ

εἰρηνικὸν ὡς ἀναμφισβητήτως ἡμέτερον ὂν ἐπανιέναι. τὸ

(5)δὲ τῆς ἀπολέμου μούσης, ἐν ὀρχήσεσιν δὲ τούς τε θεοὺς

καὶ τοὺς τῶν θεῶν παῖδας τιμώντων, ἓν μὲν σύμπαν γίγνοιτ’

ἂν γένος ἐν δόξῃ τοῦ πράττειν εὖ γιγνόμενον, τοῦτο δὲ διχῇ

815eδιαιροῖμεν ἄν, τὸ μὲν ἐκ πόνων τινῶν αὐτοῦ καὶ κινδύνων

διαπεφευγότων εἰς ἀγαθά, μείζους ἡδονὰς ἔχον, τὸ δὲ τῶν

ἔμπροσθεν ἀγαθῶν σωτηρίας οὔσης καὶ ἐπαύξης, πρᾳοτέρας

τὰς ἡδονὰς κεκτημένον ἐκείνων. ἐν δὲ δὴ τοῖς τοιούτοις

(5)που πᾶς ἄνθρωπος τὰς κινήσεις τοῦ σώματος μειζόνων μὲν

τῶν ἡδονῶν οὐσῶν μείζους, ἐλαττόνων δὲ ἐλάττους κινεῖται,

καὶ κοσμιώτερος μὲν ὢν πρός τε ἀνδρείαν μᾶλλον γεγυ-

816aμνασμένος ἐλάττους αὖ, δειλὸς δὲ καὶ ἀγύμναστος γεγονὼς

πρὸς τὸ σωφρονεῖν μείζους καὶ σφοδροτέρας παρέχεται

μεταβολὰς τῆς κινήσεως· ὅλως δὲ φθεγγόμενος, εἴτ’ ἐν

ᾠδαῖς εἴτ’ ἐν λόγοις, ἡσυχίαν οὐ πάνυ δυνατὸς τῷ σώματι

(5)παρέχεσθαι πᾶς. διὸ μίμησις τῶν λεγομένων σχήμασι γενο-

μένη τὴν ὀρχηστικὴν ἐξηργάσατο τέχνην σύμπασαν. ὁ μὲν

οὖν ἐμμελῶς ἡμῶν, ὁ δὲ πλημμελῶς ἐν τούτοις πᾶσι κινεῖται.

816bπολλὰ μὲν δὴ τοίνυν ἄλλα ἡμῖν τῶν παλαιῶν ὀνομάτων

ὡς εὖ καὶ κατὰ φύσιν κείμενα δεῖ διανοούμενον ἐπαινεῖν,

τούτων δὲ ἓν καὶ τὸ περὶ τὰς ὀρχήσεις τὰς τῶν εὖ πρατ-

τόντων, ὄντων δὲ μετρίων αὐτῶν πρὸς τὰς ἡδονάς, ὡς ὀρθῶς

(5)ἅμα καὶ μουσικῶς ὠνόμασεν ὅστις ποτ’ ἦν, καὶ κατὰ λόγον

αὐταῖς θέμενος ὄνομα συμπάσαις ἐμμελείας ἐπωνόμασε, καὶ

δύο δὴ τῶν ὀρχήσεων τῶν καλῶν εἴδη κατεστήσατο, τὸ μὲν

πολεμικὸν πυρρίχην, τὸ δὲ εἰρηνικὸν ἐμμέλειαν, ἑκατέρῳ τὸ

816cπρέπον τε καὶ ἁρμόττον ἐπιθεὶς ὄνομα. ἃ δὴ δεῖ τὸν μὲν

νομοθέτην ἐξηγεῖσθαι τύποις, τὸν δὲ νομοφύλακα ζητεῖν τε,

καὶ ἀνερευνησάμενον, μετὰ τῆς ἄλλης μουσικῆς τὴν ὄρχησιν

συνθέντα καὶ νείμαντα ἐπὶ πάσας ἑορτὰς τῶν θυσιῶν ἑκάστῃ

(5)τὸ πρόσφορον, οὕτω καθιερώσαντα αὐτὰ πάντα ἐν τάξει,

τοῦ λοιποῦ μὴ κινεῖν μηδὲν μήτε ὀρχήσεως ἐχόμενον μήτε

ᾠδῆς, ἐν ταῖς δ’ αὐταῖς ἡδοναῖς ὡσαύτως τὴν αὐτὴν πόλιν

816dκαὶ πολίτας διάγοντας, ὁμοίους εἰς δύναμιν ὄντας, ζῆν εὖ

τε καὶ εὐδαιμόνως.

     Τὰ μὲν οὖν τῶν καλῶν σωμάτων καὶ γενναίων ψυχῶν

εἰς τὰς χορείας, οἵας εἴρηται δεῖν αὐτὰς εἶναι, διαπεπέρανται,

(5)τὰ δὲ τῶν αἰσχρῶν σωμάτων καὶ διανοημάτων καὶ τῶν ἐπὶ

τὰ τοῦ γέλωτος κωμῳδήματα τετραμμένων, κατὰ λέξιν τε

καὶ ᾠδὴν καὶ κατὰ ὄρχησιν καὶ κατὰ τὰ τούτων πάντων

μιμήματα κεκωμῳδημένα, ἀνάγκη μὲν θεάσασθαι καὶ γνωρί-

ζειν· ἄνευ γὰρ γελοίων τὰ σπουδαῖα καὶ πάντων τῶν

816eἐναντίων τὰ ἐναντία μαθεῖν μὲν οὐ δυνατόν, εἰ μέλλει τις

φρόνιμος ἔσεσθαι, ποιεῖν δὲ οὐκ αὖ δυνατὸν ἀμφότερα, εἴ

τις αὖ μέλλει καὶ σμικρὸν ἀρετῆς μεθέξειν, ἀλλὰ αὐτῶν

ἕνεκα τούτων καὶ μανθάνειν αὐτὰ δεῖ, τοῦ μή ποτε δι’

(5)ἄγνοιαν δρᾶν ἢ λέγειν ὅσα γελοῖα, μηδὲν δέον, δούλοις δὲ τὰ

τοιαῦτα καὶ ξένοις ἐμμίσθοις προστάττειν μιμεῖσθαι, σπουδὴν

δὲ περὶ αὐτὰ εἶναι μηδέποτε μηδ’ ἡντινοῦν, μηδέ τινα μανθά-

νοντα αὐτὰ γίγνεσθαι φανερὸν τῶν ἐλευθέρων, μήτε γυναῖκα

μήτε ἄνδρα, καινὸν δὲ ἀεί τι περὶ αὐτὰ φαίνεσθαι τῶν μιμη-

(10)μάτων. ὅσα μὲν οὖν περὶ γέλωτά ἐστιν παίγνια, ἃ δὴ

817aκωμῳδίαν πάντες λέγομεν, οὕτως τῷ νόμῳ καὶ λόγῳ κείσθω·

τῶν δὲ σπουδαίων, ὥς φασι, τῶν περὶ τραγῳδίαν ἡμῖν

ποιητῶν, ἐάν ποτέ τινες αὐτῶν ἡμᾶς ἐλθόντες ἐπανερωτή-

σωσιν οὑτωσί πως· "Ὦ ξένοι, πότερον φοιτῶμεν ὑμῖν εἰς

(5)τὴν πόλιν τε καὶ χώραν ἢ μή, καὶ τὴν ποίησιν φέρωμέν τε

καὶ ἄγωμεν, ἢ πῶς ὑμῖν δέδοκται περὶ τὰ τοιαῦτα δρᾶν;" _

τί οὖν ἂν πρὸς ταῦτα ὀρθῶς ἀποκριναίμεθα τοῖς θείοις ἀνδρά-

817bσιν; ἐμοὶ μὲν γὰρ δοκεῖ τάδε· "Ὦ ἄριστοι," φάναι, "τῶν

ξένων, ἡμεῖς ἐσμὲν τραγῳδίας αὐτοὶ ποιηταὶ κατὰ δύναμιν

ὅτι καλλίστης ἅμα καὶ ἀρίστης· πᾶσα οὖν ἡμῖν ἡ πολιτεία

συνέστηκε μίμησις τοῦ καλλίστου καὶ ἀρίστου βίου, ὃ δή

(5)φαμεν ἡμεῖς γε ὄντως εἶναι τραγῳδίαν τὴν ἀληθεστάτην.

ποιηταὶ μὲν οὖν ὑμεῖς, ποιηταὶ δὲ καὶ ἡμεῖς ἐσμὲν τῶν

αὐτῶν, ὑμῖν ἀντίτεχνοί τε καὶ ἀνταγωνισταὶ τοῦ καλλίστου

δράματος, ὃ δὴ νόμος ἀληθὴς μόνος ἀποτελεῖν πέφυκεν, ὡς

817cἡ παρ’ ἡμῶν ἐστιν ἐλπίς· μὴ δὴ δόξητε ἡμᾶς ῥᾳδίως γε

οὕτως ὑμᾶς ποτε παρ’ ἡμῖν ἐάσειν σκηνάς τε πήξαντας κατ’

ἀγορὰν καὶ καλλιφώνους ὑποκριτὰς εἰσαγαγομένους, μεῖζον

φθεγγομένους ἡμῶν, ἐπιτρέψειν ὑμῖν δημηγορεῖν πρὸς παῖδάς

(5)τε καὶ γυναῖκας καὶ τὸν πάντα ὄχλον, τῶν αὐτῶν λέγοντας

ἐπιτηδευμάτων πέρι μὴ τὰ αὐτὰ ἅπερ ἡμεῖς, ἀλλ’ ὡς τὸ

πολὺ καὶ ἐναντία τὰ πλεῖστα. σχεδὸν γάρ τοι κἂν μαινοί-

817dμεθα τελέως ἡμεῖς τε καὶ ἅπασα ἡ πόλις, ἡτισοῦν ὑμῖν

ἐπιτρέποι δρᾶν τὰ νῦν λεγόμενα, πρὶν κρῖναι τὰς ἀρχὰς εἴτε

ῥητὰ καὶ ἐπιτήδεια πεποιήκατε λέγειν εἰς τὸ μέσον εἴτε μή.

νῦν οὖν, ὦ παῖδες μαλακῶν Μουσῶν ἔκγονοι, ἐπιδείξαντες

(5)τοῖς ἄρχουσι πρῶτον τὰς ὑμετέρας παρὰ τὰς ἡμετέρας ᾠδάς,

ἂν μὲν τὰ αὐτά γε ἢ καὶ βελτίω τὰ παρ’ ὑμῶν φαίνηται

λεγόμενα, δώσομεν ὑμῖν χορόν, εἰ δὲ μή, ὦ φίλοι, οὐκ ἄν

ποτε δυναίμεθα."

817e     Ταῦτ’ οὖν ἔστω περὶ πᾶσαν χορείαν καὶ μάθησιν τούτων

πέρι συντεταγμένα νόμοις ἔθη, χωρὶς μὲν τὰ τῶν δούλων,

χωρὶς δὲ τὰ τῶν δεσποτῶν, εἰ συνδοκεῖ.

     {ΚΛ.} Πῶς δ’ οὐ συνδοκεῖ νῦν γε οὕτως;

(5)     {ΑΘ.} Ἔτι δὴ τοίνυν τοῖς ἐλευθέροις ἔστιν τρία μαθήματα,

λογισμοὶ μὲν καὶ τὰ περὶ ἀριθμοὺς ἓν μάθημα, μετρητικὴ

δὲ μήκους καὶ ἐπιπέδου καὶ βάθους ὡς ἓν αὖ δεύτερον,

τρίτον δὲ τῆς τῶν ἄστρων περιόδου πρὸς ἄλληλα ὡς πέ-

818aφυκεν πορεύεσθαι. ταῦτα δὲ σύμπαντα οὐχ ὡς ἀκριβείας

ἐχόμενα δεῖ διαπονεῖν τοὺς πολλοὺς ἀλλά τινας ὀλίγους_

οὓς δέ, προϊόντες ἐπὶ τῷ τέλει φράσομεν· οὕτω γὰρ πρέπον

ἂν εἴη_τῷ πλήθει δέ, ὅσα αὐτῶν ἀναγκαῖα καί πως ὀρθό-

(5)τατα λέγεται μὴ ἐπίστασθαι μὲν τοῖς πολλοῖς αἰσχρόν, δι’

ἀκριβείας δὲ ζητεῖν πάντα οὔτε ῥᾴδιον οὔτε τὸ παράπαν

δυνατόν. τὸ δὲ ἀναγκαῖον αὐτῶν οὐχ οἷόν τε ἀποβάλλειν,

818bἀλλ’ ἔοικεν ὁ τὸν θεὸν πρῶτον παροιμιασάμενος εἰς ταῦτα

ἀποβλέψας εἰπεῖν ὡς οὐδὲ θεὸς ἀνάγκῃ μή ποτε φανῇ μαχό-

μενος, ὅσαι θεῖαί γε, οἶμαι, τῶν γε ἀναγκῶν εἰσίν· ἐπεὶ

τῶν γε ἀνθρωπίνων, εἰς ἃς οἱ πολλοὶ βλέποντες λέγουσι

(5)τὸ τοιοῦτον, οὗτος πάντων τῶν λόγων εὐηθέστατός ἐστιν

μακρῷ.

     {ΚΛ.} Τίνες οὖν, ὦ ξένε, αἱ μὴ τοιαῦται ἀνάγκαι τῶν

μαθημάτων, θεῖαι δέ;

     {ΑΘ.} Δοκῶ μέν, ἃς μή τις πράξας μηδὲ αὖ μαθὼν τὸ

818cπαράπαν οὐκ ἄν ποτε γένοιτο ἀνθρώποις θεὸς οὐδὲ δαίμων

οὐδὲ ἥρως οἷος δυνατὸς ἀνθρώπων ἐπιμέλειαν σὺν σπουδῇ

ποιεῖσθαι· πολλοῦ δ’ ἂν δεήσειεν ἄνθρωπός γε θεῖος

γενέσθαι μήτε ἓν μήτε δύο μήτε τρία μήθ’ ὅλως ἄρτια καὶ

(5)περιττὰ δυνάμενος γιγνώσκειν, μηδὲ ἀριθμεῖν τὸ παράπαν

εἰδώς, μηδὲ νύκτα καὶ ἡμέραν διαριθμεῖσθαι δυνατὸς ὤν,

σελήνης δὲ καὶ ἡλίου καὶ τῶν ἄλλων ἄστρων περιφορᾶς

818dἀπείρως ἔχων. ταῦτ’ οὖν δὴ πάντα ὡς μὲν οὐκ ἀναγκαῖά

ἐστι μαθήματα τῷ μέλλοντι σχεδὸν ὁτιοῦν τῶν καλλίστων

μαθημάτων εἴσεσθαι, πολλὴ καὶ μωρία τοῦ διανοήματος·

ποῖα δὲ ἕκαστα τούτων καὶ πόσα καὶ πότε μαθητέον,

(5)καὶ τί μετὰ τίνος καὶ τί χωρὶς τῶν ἄλλων, καὶ πᾶσαν

τὴν τούτων κρᾶσιν, ταῦτά ἐστιν ἃ δεῖ λαβόντα ὀρθῶς

πρῶτα, ἐπὶ τἆλλα ἰόντα τούτων ἡγουμένων τῶν μαθη-

μάτων μανθάνειν. οὕτω γὰρ ἀνάγκη φύσει κατείληφεν, ᾗ

818eφαμεν οὐδένα θεῶν οὔτε μάχεσθαι τὰ νῦν οὔτε μαχεῖσθαί

ποτε.

     {ΚΛ.} Ἔοικέν γε, ὦ ξένε, νῦν οὕτω πως ῥηθέντα ὀρθῶς

εἰρῆσθαι καὶ κατὰ φύσιν ἃ λέγεις.

(5)     {ΑΘ.} Ἔχει μὲν γὰρ οὕτως, ὦ Κλεινία, χαλεπὸν δὲ αὐτὰ

προταξάμενον τούτῳ τῷ τρόπῳ νομοθετεῖν· ἀλλ’ εἰς ἄλλον,

εἰ δοκεῖ, χρόνον ἀκριβέστερον ἂν νομοθετησαίμεθα.

     {ΚΛ.} Δοκεῖς ἡμῖν, ὦ ξένε, φοβεῖσθαι τὸ τῆς ἡμε-

τέρας περὶ τῶν τοιούτων ἀπειρίας ἔθος. οὔκουν ὀρθῶς

(10)φοβῇ· πειρῶ δὴ λέγειν μηδὲν ἀποκρυπτόμενος ἕνεκα

τούτων.

819a     {ΑΘ.} Φοβοῦμαι μὲν καὶ ταῦτα ἃ σὺ νῦν λέγεις, μᾶλλον

δ’ ἔτι δέδοικα τοὺς ἡμμένους μὲν αὐτῶν τούτων τῶν μαθη-

μάτων, κακῶς δ’ ἡμμένους. οὐδαμοῦ γὰρ δεινὸν οὐδὲ

σφοδρὸν ἀπειρία τῶν πάντων οὐδὲ μέγιστον κακόν, ἀλλ’

(5)ἡ πολυπειρία καὶ πολυμαθία μετὰ κακῆς ἀγωγῆς γίγνεται

πολὺ τούτων μείζων ζημία.

     {ΚΛ.} Ἀληθῆ λέγεις.

     {ΑΘ.} Τοσάδε τοίνυν ἑκάστων χρὴ φάναι μανθάνειν δεῖν

819bτοὺς ἐλευθέρους, ὅσα καὶ πάμπολυς ἐν Αἰγύπτῳ παίδων

ὄχλος ἅμα γράμμασι μανθάνει. πρῶτον μὲν γὰρ περὶ λογι-

σμοὺς ἀτεχνῶς παισὶν ἐξηυρημένα μαθήματα μετὰ παιδιᾶς τε

καὶ ἡδονῆς μανθάνειν, μήλων τέ τινων διανομαὶ καὶ στεφάνων

(5)πλείοσιν ἅμα καὶ ἐλάττοσιν ἁρμοττόντων ἀριθμῶν τῶν αὐτῶν,

καὶ πυκτῶν καὶ παλαιστῶν ἐφεδρείας τε καὶ συλλήξεως ἐν

μέρει καὶ ἐφεξῆς καὶ ὡς πεφύκασι γίγνεσθαι. καὶ δὴ καὶ

παίζοντες, φιάλας ἅμα χρυσοῦ καὶ χαλκοῦ καὶ ἀργύρου

819cκαὶ τοιούτων τινῶν ἄλλων κεραννύντες, οἱ δὲ καὶ ὅλας πως

διαδιδόντες, ὅπερ εἶπον, εἰς παιδιὰν ἐναρμόττοντες τὰς τῶν

ἀναγκαίων ἀριθμῶν χρήσεις, ὠφελοῦσι τοὺς μανθάνοντας

εἴς τε τὰς τῶν στρατοπέδων τάξεις καὶ ἀγωγὰς καὶ στρα-

(5)τείας καὶ εἰς οἰκονομίας αὖ, καὶ πάντως χρησιμωτέρους

αὐτοὺς αὑτοῖς καὶ ἐγρηγορότας μᾶλλον τοὺς ἀνθρώπους

ἀπεργάζονται· μετὰ δὲ ταῦτα ἐν ταῖς μετρήσεσιν, ὅσα ἔχει

819dμήκη καὶ πλάτη καὶ βάθη, περὶ ἅπαντα ταῦτα ἐνοῦσάν τινα

φύσει γελοίαν τε καὶ αἰσχρὰν ἄγνοιαν ἐν τοῖς ἀνθρώποις

πᾶσιν, ταύτης ἀπαλλάττουσιν.

     {ΚΛ.} Ποίαν δὴ καὶ τίνα λέγεις ταύτην;

(5)     {ΑΘ.} Ὦ φίλε Κλεινία, παντάπασί γε μὴν καὶ αὐτὸς

ἀκούσας ὀψέ ποτε τὸ περὶ ταῦτα ἡμῶν πάθος ἐθαύμασα,

καὶ ἔδοξέ μοι τοῦτο οὐκ ἀνθρώπινον ἀλλὰ ὑηνῶν τινων εἶναι

μᾶλλον θρεμμάτων, ᾐσχύνθην τε οὐχ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ μόνον,

819eἀλλὰ καὶ ὑπὲρ ἁπάντων τῶν Ἑλλήνων.

     {ΚΛ.} Τοῦ πέρι; λέγ’ ὅτι καὶ φῄς, ὦ ξένε.

     {ΑΘ.} Λέγω δή· μᾶλλον δὲ ἐρωτῶν σοι δείξω. καί μοι

σμικρὸν ἀπόκριναι· γιγνώσκεις που μῆκος;

(5)     {ΚΛ.} Τί μήν;

     {ΑΘ.} Τί δέ; πλάτος;

     {ΚΛ.} Πάντως.

     {ΑΘ.} Ἦ καὶ ταῦτα ὅτι δύ’ ἐστόν, καὶ τρίτον τούτων βάθος;

     {ΚΛ.} Πῶς γὰρ οὔ;

(10)     {ΑΘ.} Ἆρ’ οὖν οὐ δοκεῖ σοι ταῦτα εἶναι πάντα μετρητὰ

πρὸς ἄλληλα;

     {ΚΛ.} Ναί.

     {ΑΘ.} Μῆκός τε οἶμαι πρὸς μῆκος, καὶ πλάτος πρὸς

820aπλάτος, καὶ βάθος ὡσαύτως δυνατὸν εἶναι μετρεῖν φύσει.

     {ΚΛ.} Σφόδρα γε.

     {ΑΘ.} Εἰ δ’ ἔστι μήτε σφόδρα μήτε ἠρέμα δυνατὰ ἔνια, ἀλλὰ

τὰ μέν, τὰ δὲ μή, σὺ δὲ πάντα ἡγῇ, πῶς οἴει πρὸς ταῦτα

(5)διακεῖσθαι;

     {ΚΛ.} Δῆλον ὅτι φαύλως.

     {ΑΘ.} Τί δ’ αὖ μῆκός τε καὶ πλάτος πρὸς βάθος, ἢ πλάτος

τε καὶ μῆκος πρὸς ἄλληλα; [ὥστε πῶς] ἆρ’ οὐ διανοούμεθα

περὶ ταῦτα οὕτως Ἕλληνες πάντες, ὡς δυνατά ἐστι μετρεῖσθαι

(10)πρὸς ἄλληλα ἁμῶς γέ πως;

820b     {ΚΛ.} Παντάπασι μὲν οὖν.

     {ΑΘ.} Εἰ δ’ ἔστιν αὖ μηδαμῶς μηδαμῇ δυνατά, πάντες δ’,

ὅπερ εἶπον, Ἕλληνες διανοούμεθα ὡς δυνατά, μῶν οὐκ ἄξιον

ὑπὲρ πάντων αἰσχυνθέντα εἰπεῖν πρὸς αὐτούς· Ὦ βέλτιστοι

(5)τῶν Ἑλλήνων, ἓν ἐκείνων τοῦτ’ ἐστὶν ὧν ἔφαμεν αἰσχρὸν

μὲν γεγονέναι τὸ μὴ ἐπίστασθαι, τὸ δ’ ἐπίστασθαι τἀναγκαῖα

οὐδὲν πάνυ καλόν;

     {ΚΛ.} Πῶς δ’ οὔ;

     {ΑΘ.} Καὶ πρὸς τούτοις γε ἄλλα ἔστιν τούτων συγγενῆ,

820cἐν οἷς αὖ πολλὰ ἁμαρτήματα ἐκείνων ἀδελφὰ ἡμῖν ἐγγίγνεται

τῶν ἁμαρτημάτων.

     {ΚΛ.} Ποῖα δή;

     {ΑΘ.} Τὰ τῶν μετρητῶν τε καὶ ἀμέτρων πρὸς ἄλληλα ᾗτινι

(5)φύσει γέγονεν. ταῦτα γὰρ δὴ σκοποῦντα διαγιγνώσκειν

ἀναγκαῖον ἢ παντάπασιν εἶναι φαῦλον, προβάλλοντά τε

ἀλλήλοις ἀεί, διατριβὴν τῆς πεττείας πολὺ χαριεστέραν

πρεσβυτῶν διατρίβοντα, φιλονικεῖν ἐν ταῖς τούτων ἀξίαισι

σχολαῖς.

820d     {ΚΛ.} Ἴσως· ἔοικεν γοῦν ἥ τε πεττεία καὶ ταῦτα ἀλλήλων

τὰ μαθήματα οὐ πάμπολυ κεχωρίσθαι.

     {ΑΘ.} Ταῦτα τοίνυν ἐγὼ μέν, ὦ Κλεινία, φημὶ τοὺς νέους

δεῖν μανθάνειν· καὶ γὰρ οὔτε βλαβερὰ οὔτε χαλεπά ἐστιν,

(5)μετὰ δὲ παιδιᾶς ἅμα μανθανόμενα ὠφελήσει μέν, βλάψει δὲ

ἡμῖν τὴν πόλιν οὐδέν. εἰ δέ τις ἄλλως λέγει, ἀκουστέον.

     {ΚΛ.} Πῶς δ’ οὔ;

     {ΑΘ.} Ἀλλὰ μὴν ἂν οὕτω ταῦτα ἔχοντα φαίνηται, δῆλον

ὡς ἐγκρινοῦμεν αὐτά, μὴ ταύτῃ δὲ φαινόμενα ἔχειν ἀποκρι-

(10)θήσεται.

820e     {ΚΛ.} Δῆλον· τί μήν;

     {ΑΘ.} Οὐκοῦν νῦν, ὦ ξένε, κείσθω ταῦτα ὡς ὄντα τῶν

δεόντων μαθημάτων, ἵνα μὴ διάκενα ἡμῖν ᾖ τὰ τῶν νόμων;

κείσθω μέντοι καθάπερ ἐνέχυρα λύσιμα ἐκ τῆς ἄλλης πολι-

(5)τείας, ἐὰν ἢ τοὺς θέντας ἡμᾶς ἢ καὶ τοὺς θεμένους ὑμᾶς

μηδαμῶς φιλοφρονῆται.

     {ΚΛ.} Δικαίαν λέγεις τὴν θέσιν.

     {ΑΘ.} Ἄστρων δὴ τὸ μετὰ ταῦτα ὅρα τὴν μάθησιν τοῖς

νέοις, ἂν ἡμᾶς ἀρέσκῃ λεχθεῖσα ἢ καὶ τοὐναντίον.

(10)     {ΚΛ.} Λέγε μόνον.

     {ΑΘ.} Καὶ μὴν θαῦμά γε περὶ αὐτά ἐστιν μέγα καὶ οὐδαμῶς

οὐδαμῇ ἀνεκτόν.

821a     {ΚΛ.} Τὸ ποῖον δή;

     {ΑΘ.} Τὸν μέγιστον θεὸν καὶ ὅλον τὸν κόσμον φαμὲν οὔτε

ζητεῖν δεῖν οὔτε πολυπραγμονεῖν τὰς αἰτίας ἐρευνῶντας_οὐ

γὰρ οὐδ’ ὅσιον εἶναι_τὸ δὲ ἔοικεν πᾶν τούτου τοὐναντίον

(5)γιγνόμενον ὀρθῶς ἂν γίγνεσθαι.

     {ΚΛ.} Πῶς εἶπες;

     {ΑΘ.} Παράδοξον μὲν τὸ λεγόμενον, καὶ οὐκ ἂν πρεσβύταις

τις οἰηθείη πρέπειν· τὸ δὲ ἐπειδάν τίς τι καλόν τε οἰηθῇ

καὶ ἀληθὲς μάθημα εἶναι καὶ πόλει συμφέρον καὶ τῷ θεῷ

821bπαντάπασι φίλον, οὐδενὶ δὴ τρόπῳ δυνατόν ἐστιν ἔτι μὴ

φράζειν.

     {ΚΛ.} Εἰκότα λέγεις· ἀλλ’ ἄστρων πέρι μάθημα τί τοιοῦτον

ἀνευρήσομεν;

(5)     {ΑΘ.} Ὦ ἀγαθοί, καταψευδόμεθα νῦν ὡς ἔπος εἰπεῖν

Ἕλληνες πάντες μεγάλων θεῶν, Ἡλίου τε ἅμα καὶ Σελήνης.

     {ΚΛ.} Τὸ ποῖον δὴ ψεῦδος;

     {ΑΘ.} Φαμὲν αὐτὰ οὐδέποτε τὴν αὐτὴν ὁδὸν ἰέναι, καὶ ἄλλ’

ἄττα ἄστρα μετὰ τούτων, ἐπονομάζοντες πλανητὰ αὐτά.

821c     {ΚΛ.} Νὴ τὸν Δία, ὦ ξένε, ἀληθὲς τοῦτο λέγεις· ἐν γὰρ

δὴ τῷ βίῳ πολλάκις ἑώρακα καὶ αὐτὸς τόν τε Ἑωσφόρον καὶ

τὸν Ἕσπερον καὶ ἄλλους τινὰς οὐδέποτε ἰόντας εἰς τὸν αὐτὸν

δρόμον ἀλλὰ πάντῃ πλανωμένους, τὸν δὲ ἥλιόν που καὶ

(5)σελήνην δρῶντας ταῦθ’ ἃ ἀεὶ πάντες συνεπιστάμεθα.

     {ΑΘ.} Ταῦτ’ ἔστι τοίνυν, ὦ Μέγιλλέ τε καὶ Κλεινία, νῦν

ἃ δή φημι δεῖν περὶ θεῶν τῶν κατ’ οὐρανὸν τούς γε ἡμετέρους

821dπολίτας τε καὶ τοὺς νέους τὸ μέχρι τοσούτου μαθεῖν περὶ

ἁπάντων τούτων, μέχρι τοῦ μὴ βλασφημεῖν περὶ αὐτά,

εὐφημεῖν δὲ ἀεὶ θύοντάς τε καὶ ἐν εὐχαῖς εὐχομένους

εὐσεβῶς.

(5)     {ΚΛ.} Τοῦτο μὲν ὀρθόν, εἴ γε πρῶτον μὲν δυνατόν ἐστιν

ὃ λέγεις μαθεῖν· εἶτα, εἰ μὴ λέγομέν τι περὶ αὐτῶν ὀρθῶς

νῦν, μαθόντες δὲ λέξομεν, συγχωρῶ κἀγὼ τό γε τοσοῦτον

καὶ τοιοῦτον ὂν μαθητέον εἶναι. ταῦτ’ οὖν ὡς ἔχοντά ἐσθ’

οὕτω, πειρῶ σὺ μὲν ἐξηγεῖσθαι πάντως, ἡμεῖς δὲ συνέπεσθαί

(10)σοι μανθάνοντες.

821e     {ΑΘ.} Ἀλλ’ ἔστι μὲν οὐ ῥᾴδιον ὃ λέγω μαθεῖν, οὐδ’ αὖ

παντάπασι χαλεπόν, οὐδέ γέ τινος χρόνου παμπόλλου.

τεκμήριον δέ· ἐγὼ τούτων οὔτε νέος οὔτε πάλαι ἀκηκοὼς

σφῷν ἂν νῦν οὐκ ἐν πολλῷ χρόνῳ δηλῶσαι δυναίμην. καίτοι

(5)χαλεπά γε ὄντα οὐκ ἄν ποτε οἷός τ’ ἦν δηλοῦν τηλικούτοις

οὖσι τηλικοῦτος.

     {ΚΛ.} Ἀληθῆ λέγεις. ἀλλὰ τί καὶ φῂς τοῦτο τὸ μάθημα

822aὃ θαυμαστὸν μὲν λέγεις, προσῆκον δ’ αὖ μαθεῖν τοῖς νέοις,

οὐ γιγνώσκειν δὲ ἡμᾶς; πειρῶ περὶ αὐτοῦ τό γε τοσοῦτον

φράζειν ὡς σαφέστατα.

     {ΑΘ.} Πειρατέον. οὐ γάρ ἐστι τοῦτο, ὦ ἄριστοι, τὸ δόγμα

(5)ὀρθὸν περὶ σελήνης τε καὶ ἡλίου καὶ τῶν ἄλλων ἄστρων, ὡς

ἄρα πλανᾶταί ποτε, πᾶν δὲ τοὐναντίον ἔχει τούτου_τὴν αὐτὴν

γὰρ αὐτῶν ὁδὸν ἕκαστον καὶ οὐ πολλὰς ἀλλὰ μίαν ἀεὶ κύκλῳ

διεξέρχεται, φαίνεται δὲ πολλὰς φερόμενον_τὸ δὲ τάχιστον

αὐτῶν ὂν βραδύτατον οὐκ ὀρθῶς αὖ δοξάζεται, τὸ δ’ ἐναντίον

822bἐναντίως. ταῦτ’ οὖν εἰ πέφυκεν μὲν οὕτως, ἡμεῖς δὲ μὴ

ταύτῃ δόξομεν, εἰ μὲν ἐν Ὀλυμπίᾳ θεόντων ἵππων οὕτως ἢ

δολιχοδρόμων ἀνδρῶν διενοούμεθα πέρι, καὶ προσηγορεύομεν

τὸν τάχιστον μὲν ὡς βραδύτατον, τὸν δὲ βραδύτατον ὡς

(5)τάχιστον, ἐγκώμιά τε ποιοῦντες ᾔδομεν τὸν ἡττώμενον νενικη-

κότα, οὔτε ὀρθῶς ἂν οὔτ’ οἶμαι προσφιλῶς τοῖς δρομεῦσιν

ἡμᾶς ἂν τὰ ἐγκώμια προσάπτειν ἀνθρώποις οὖσιν· νῦν δὲ δὴ

822cπερὶ θεοὺς τὰ αὐτὰ ταῦτα ἐξαμαρτανόντων ἡμῶν, ἆρ’ οὐκ

οἰόμεθα [ὃ] γελοῖόν τε καὶ οὐκ ὀρθὸν ἐκεῖ γιγνόμενον ἦν ἂν

τότε, νῦν ἐνταυθοῖ καὶ ἐν τούτοισι γίγνεσθαι γελοῖον μὲν

οὐδαμῶς, οὐ μὴν οὐδὲ θεοφιλές γε, ψευδῆ φήμην ἡμῶν κατὰ

(5)θεῶν ὑμνούντων.

     {ΚΛ.} Ἀληθέστατα, εἴπερ γε οὕτω ταῦτ’ ἐστίν.

     {ΑΘ.} Οὐκοῦν ἂν μὲν δείξωμεν οὕτω ταῦτ’ ἔχοντα, μαθητέα

μέχρι γε τούτου τὰ τοιαῦτα πάντα, μὴ δειχθέντων δὲ ἐατέον;

καὶ ταῦτα ἡμῖν οὕτω συγκείσθω;

822d     {ΚΛ.} Πάνυ μὲν οὖν.

     {ΑΘ.} Ἤδη τοίνυν χρὴ φάναι τέλος ἔχειν τά γε παιδείας

μαθημάτων πέρι νόμιμα· περὶ δὲ θήρας ὡσαύτως διανοηθῆναι

χρὴ καὶ περὶ ἁπάντων ὁπόσα τοιαῦτα. κινδυνεύει γὰρ δὴ

(5)νομοθέτῃ τὸ προσταττόμενον ἐπὶ μεῖζον εἶναι τοῦ νόμους

θέντα ἀπηλλάχθαι, ἕτερον δέ τι πρὸς τοῖς νόμοις εἶναι

μεταξύ τι νουθετήσεώς τε πεφυκὸς ἅμα καὶ νόμων, ὃ δὴ

822eπολλάκις ἡμῶν ἐμπέπτωκεν τοῖς λόγοις, οἷον περὶ τὴν τῶν

σφόδρα νέων παίδων τροφήν· οὐ γὰρ ἄρρητά φαμεν εἶναι,

λέγοντές τε αὐτά, ὡς νόμους οἴεσθαι τιθεμένους εἶναι πολλῆς

ἀνοίας γέμειν. γεγραμμένων δὴ ταύτῃ τῶν νόμων τε καὶ

(5)ὅλης τῆς πολιτείας, οὐ τέλεος ὁ τοῦ διαφέροντος πολίτου πρὸς

ἀρετὴν γίγνεται ἔπαινος, ὅταν αὐτόν τις φῇ τὸν ὑπηρετήσαντα

τοῖς νόμοις ἄριστα καὶ πειθόμενον μάλιστα, τοῦτον εἶναι τὸν

ἀγαθόν· τελεώτερον δὲ ὧδε εἰρημένον, ὡς ἄρα ὃς ἂν τοῖς τοῦ

νομοθέτου νομοθετοῦντός τε καὶ ἐπαινοῦντος καὶ ψέγοντος

823aπειθόμενος γράμμασιν διεξέλθῃ τὸν βίον ἄκρατον. οὗτος ὅ

τε λόγος ὀρθότατος εἰς ἔπαινον πολίτου, τόν τε νομοθέτην

ὄντως δεῖ μὴ μόνον γράφειν τοὺς νόμους, πρὸς δὲ τοῖς νόμοις,

ὅσα καλὰ αὐτῷ δοκεῖ καὶ μὴ καλὰ εἶναι, νόμοις ἐμπεπλεγμένα

(5)γράφειν, τὸν δὲ ἄκρον πολίτην μηδὲν ἧττον ταῦτα ἐμπεδοῦν

ἢ τὰ ταῖς ζημίαις ὑπὸ νόμων κατειλημμένα. τὸ δὲ δὴ

παρὸν ἡμῖν τὰ νῦν [εἰ] οἷον μάρτυρα ἐπαγόμεθα, δηλοῖμεν ἂν

823bὃ βουλόμεθα μᾶλλον. θήρα γὰρ πάμπολύ τι πρᾶγμά ἐστι,

περιειλημμένον ὀνόματι νῦν σχεδὸν ἑνί. πολλὴ μὲν γὰρ ἡ

τῶν ἐνύδρων, πολλὴ δὲ ἡ τῶν πτηνῶν, πάμπολυ δὲ καὶ τὸ

περὶ τὰ πεζὰ θηρεύματα, οὐ μόνον θηρίων, ἀλλὰ καὶ τὴν τῶν

(5)ἀνθρώπων ἀξίαν ἐννοεῖν θήραν, τήν τε κατὰ πόλεμον, πολλὴ

δὲ καὶ ἡ κατὰ φιλίαν θηρεύουσα, ἡ μὲν ἔπαινον, ἡ δὲ ψόγον

ἔχει· καὶ κλωπεῖαι καὶ λῃστῶν καὶ στρατοπέδων στρατο-

823cπέδοις θῆραι. θήρας δὲ πέρι τιθέντι τῷ νομοθέτῃ τοὺς

νόμους οὔτε μὴ δηλοῦν ταῦθ’ οἷόν τε, οὔτε ἐπὶ πᾶσιν τάξεις

καὶ ζημίας ἐπιτιθέντα ἀπειλητικὰ νόμιμα τιθέναι. τί δὴ

δραστέον περὶ τὰ τοιαῦτα; τὸν μέν, τὸν νομοθέτην, ἐπαινέσαι

(5)καὶ ψέξαι χρεὼν τὰ περὶ θήρας πρὸς τοὺς τῶν νέων πόνους

τε καὶ ἐπιτηδεύματα, τὸν δ’ αὖ νέον ἀκούσαντα πείθεσθαι,

καὶ μήθ’ ἡδονὴν μήτε πόνον ἐξείργειν αὐτόν, τῶν δὲ περὶ

ἕκαστα ἀπειληθέντων μετὰ ζημίας καὶ νομοθετηθέντων, τὰ

823dμετ’ ἐπαίνου ῥηθέντα μᾶλλον τιμᾶν καὶ προσταχθέντα

ἀποτελεῖν.

     Τούτων δὴ προρρηθέντων, ἑξῆς ἂν γίγνοιτο ἔμμετρος

ἔπαινος θήρας καὶ ψόγος, ἥτις μὲν βελτίους ἀποτελεῖ τὰς

(5)ψυχὰς τῶν νέων ἐπαινοῦντος, ψέγοντος δὲ ἣ τἀναντία.

λέγωμεν τοίνυν τὸ μετὰ τοῦτο ἑξῆς προσαγορεύοντες δι’

εὐχῆς τοὺς νέους· Ὦ φίλοι, εἴθ’ ὑμᾶς μήτε τις ἐπιθυμία μήτ’

ἔρως τῆς περὶ θάλατταν θήρας ποτὲ λάβοι μηδὲ ἀγκιστρείας

823eμηδ’ ὅλως τῆς τῶν ἐνύδρων ζῴων, μήτε ἐγρηγορόσιν μήτε

εὕδουσιν κύρτοις ἀργὸν θήραν διαπονουμένοις. μηδ’ αὖ ἄγρας

ἀνθρώπων κατὰ θάλατταν λῃστείας τε ἵμερος ἐπελθὼν ὑμῖν

θηρευτὰς ὠμοὺς καὶ ἀνόμους ἀποτελοῖ· κλωπείας δ’ ἐν χώρᾳ

(5)καὶ πόλει μηδὲ εἰς τὸν ἔσχατον ἐπέλθοι νοῦν ἅψασθαι. μηδ’

αὖ πτηνῶν θήρας αἱμύλος ἔρως οὐ σφόδρα ἐλευθέριος ἐπέλθοι

824aτινὶ νέων. πεζῶν δὴ μόνον θήρευσίς τε καὶ ἄγρα λοιπὴ τοῖς

παρ’ ἡμῖν ἀθληταῖς, ὧν ἡ μὲν τῶν εὑδόντων αὖ κατὰ μέρη,

νυκτερεία κληθεῖσα, ἀργῶν ἀνδρῶν, οὐκ ἀξία ἐπαίνου, οὐδ’

ἧττον διαπαύματα πόνων ἔχουσα, ἄρκυσίν τε καὶ πάγαις ἀλλ’

(5)οὐ φιλοπόνου ψυχῆς νίκῃ χειρουμένων τὴν ἄγριον τῶν

θηρίων ῥώμην· μόνη δὴ πᾶσιν λοιπὴ καὶ ἀρίστη ἡ τῶν

τετραπόδων ἵπποις καὶ κυσὶν καὶ τοῖς ἑαυτῶν θήρα σώμασιν,

ὧν ἁπάντων κρατοῦσιν δρόμοις καὶ πληγαῖς καὶ βολαῖς

αὐτόχειρες θηρεύοντες, ὅσοις ἀνδρείας τῆς θείας ἐπιμελές.

(10)     Τούτων δὴ πάντων ἔπαινος μὲν πέρι καὶ ψόγος ὁ διειρη-

μένος ἂν εἴη λόγος, νόμος δὲ ὅδε· Τούτους μηδεὶς τοὺς ἱεροὺς

ὄντως θηρευτὰς κωλυέτω ὅπου καὶ ὅπῃπερ ἂν ἐθέλωσιν κυνη-

γετεῖν, νυκτερευτὴν δὲ ἄρκυσιν καὶ πλεκταῖς πιστὸν μηδεὶς

μηδέποτε ἐάσῃ μηδαμοῦ θηρεῦσαι· τὸν ὀρνιθευτὴν δὲ ἐν ἀργοῖς

(15)μὲν καὶ ὄρεσιν μὴ κωλυέτω, ἐν ἐργασίμοις δὲ καὶ ἱεροῖς

ἀγρίοις ἐξειργέτω ὁ προστυγχάνων, ἐνυγροθηρευτὴν δέ, πλὴν

ἐν λιμέσιν καὶ ἱεροῖς ποταμοῖς τε καὶ ἕλεσι καὶ λίμναις,

ἐν τοῖς ἄλλοις δὲ ἐξέστω θηρεύειν, μὴ χρώμενον ὀπῶν

ἀναθολώσει μόνον.

(20)     Νῦν οὖν ἤδη πάντα χρὴ φάναι τέλος ἔχειν τά γε παιδείας

πέρι νόμιμα.

     {ΚΛ.} Καλῶς ἂν λέγοις.